«الهی! بیان آنچه در این روزها بر جان و جهان ما ایرانیان گذشته است، با بضاعت واژه‌ها حتی در شعر نمی‌گنجد. چگونه شرح بیان باید داد اندوه مادران و پدران داغدار، همسران دل سوخته، فرزندان بی‌پناه و مهم‌تر مام میهن را كه اینچنین به عزای فرزندان رعنای خود نشسته است. چه عشق‌ها، چه دانایی‌ها و چه جوان‌هایی كه اسطوره شدند، پیش از به ثمر نشستن. مگر می‌شود دید و دم بر نیاورد ...

 به عنوان عضوی از جامعه هنری مستقل كشور و پیش از آن انسانی كه می‌داند پشتوانه واقعی و مهم‌ترین داشته‌اش بودن در بطن اجتماع است، امروز كه از بهت و حیرت فاصله گرفته‌ام، این یادداشت را تقدیم حضور می‌كنم تا در ملال این روزهای خواهران و برادران داغدارم شریک باشم.

پروژه «با من بخوان» با رویكردی اجتماعی - انتقادی از سال 1397 طراحی و در سال جاری اجرا شده و مجموعه عوامل آن سعی داشتند با زبان گویای هنر كه مسئولیت بازتاب نمودها و احوالات روز جامعه را دارد، با مردم هم نوا و هم صدا باشند. از این رو پس از وقایع هولناک و غیر قابل باور روزهای اخیر احساس كردیم اجرای این مجموعه حق مطلب این روزها را ادا نمی‌كند و قطعات، باید كامل‌تر شده تا هم حزن خانواده‌های این عزیزان را التیام باشد هم در حافظه جمعی تاریخی كشور این فاجعه غیر قابل باور به زبان موسیقی ثبت شود تا رسالت «با هم خواندن» را عهده دار شویم. پس علی‌رغم اشتیاق، تمهیدات جدی و اقدامات حرفه‌ای برای برگزاری كنسرت‌های تهران در روزهای 26 و 27 دی‌ماه، با آلام روحی بسیار، مصمم به تعهد حرفه‌ای و اجتماعی خود برای لغو كنسرت‌ها اقدام کردیم. 

با صراحت تمام و آگاهی كامل، انتقاد جدی خود را به رفتارهای غیر قابل گذشت و خلاف اخلاق را به دست اندركاران ابراز داشته و آرزو داریم كاش برای تسكین این اندوه جانكاه رفتار خردمندانه‌تر، صادقانه‌تر و مهربان‌تری در قبال هم وطنانمان خصوصاً آنها كه در این مدت جگر گوشه‌های خود را در آغوش ندارند از جانب حاكمیت شاهد باشیم. شاید دره عمیقی كه بین مردم و ایشان است كمی هموار شود.  به هر ترتیب به گواه تاریخ ما مردم جمع و جامعه‌ایم و همواره در برابر ناملایمات استوار و متحدیم.  این پل، پایه بسیار دارد و البته با هم بودن ما یک حماسه است و اصالت با وطن است، با ایران است.

از عزیزانی كه مثل همیشه با مهر برای حضور در كنسرت‌های یاد شده برنامه‌ریزی كرده بودند عذرخواهی کرده و به امید خدا، با توان و اشتیاق مضاعف در فرصتی نزدیک كه شرایط مهیاتر باشد دوباره «با هم می‌خوانیم» آنچه بر ما گذشته است و البته با هم می‌مانیم...».