موسیقی ما –فستیوال موسیقی نواحی و آیینی ایران (آینه‌دار)، در چهارمین دوره خود به سراغ آخرین بازمانده‌های هنرمندان آذری رفته تا به این ترتیب از 29 آذر تا 1 دی‌ماه، میزبان این هنرمندان در تالار رودکی باشد و روز دوم دی ماه نیز اختتامیه آن را در تالار وحدت برگزار کند. به همین مناسبت صبح امروز نشست خبری این فستیوال با حضور علی مغازه‌ای (دبیر هنری فستیوال) و احسان رسول‌اف (رئیس فستیوال) در تالار وحدت تهران برگزار شد.
 
علی مغازه ای دبیر هنری چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار در ابتدای این نشست رسانه‌ای گفت: «همان‌طور که اطلاع دارید، فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار با نگاه تخصصی به موسیقی اقوام ایرانی تلاش دارد فعالیت‌هایی را در حوزه فرهنگی موسیقی و آیین‌های اقوام مختلف ایران انجام دهد و خوشبختانه توانستیم طی سال‌های گذشته سه دوره موفق را برگزار کنیم که سال اول گروه‌هایی از خراسان و سیستان، سال دوم گروه‌هایی از مناطق جنوبی ایران و سال سوم هنرمندانی از دامنه‌های زاگرس به اجرای آثار خود پرداختند که خوشبختانه این اجراها نیز با استقبال بسیار خوب مخاطبان مواجه شد.»
 
او با اشاره به اینکه امسال قرار است موسیقی اقوام آذری ایران را به نمایش بگذارند گفت: «امسال نیز طبق سیاستگذاری‌های انجام گرفته بنابراین شد که موسیقی منطقه شمال غرب ایران با تمرکز روی موسیقی مناطق آذربایجان، اردبیل، زنجان و قم و به طور کلی قوم آذری زبان و همچنین اقوام دیگر ساکن این مناطق مانند آسوری‌ها و ارمنی‌ها را تحت پوشش قرار دهیم که هم اکنون مراحل پایانی انتخاب گروه‌ها انجام گرفته و طی روزهای ۲۹ و ۳۰ آذر و 1 دی، شاهد برگزاری چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار در تالار رودکی تهران خواهیم بود و روز 2 دی ماه نیز اختتامیه این فستیوال در تالار وحدت برگزار خواهد شد.»
 
احسان رسول‌اف رییس چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار نیز در این نشست رسانه‌ای تأکید کرد: «آینه‌دار یک سالانه هنری است که جنبه‌های فرهنگی آن بسیار ارزشمند است و روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و این باعث افتخار گروه اجرایی ماست که می‌توانیم به این رویداد به عنوان یک کار افتخارآمیز حرفه‌ای که می‌تواند یک کار خاص فرهنگی نیز تلقی شود، نگاه کنیم. به هر حال این پروژه بسیار دشواری است که ما آن را از سال ۹۲ آغاز کرده‌ایم و از همان ابتدا تصمیم داشتیم که این رویداد به صورت دوسالانه در خدمت هنرمندان موسیقی نواحی ایرانی باشد. اما با فوت غلام مارگیری متوجه شدیم که فرصت‌ها کوتاه هستند و تصمیم گرفتیم این فستیوال را به صورت سالانه برگزار کنیم.»
 
او با اشاره به ضبط آرشیو از اجرای این هنرمندان گفت: «از سال ۹۴ بعد از برگزاری دو دوره فستیوال، فضا را به سمتی بردیم که بتوانیم بهترین پوشش را از فعالیت‌های هنرمندان موسیقی اقوام ایران انجام دهیم. به عبارتی آنچه مدنظر ما در این حوزه بود، رسیدن به یک شکل اجرایی منسجم از رویدادی بود که می‌تواند در دوره‌های آینده مساحت کشور را پوشش دهد. علاوه بر این رویکرد، روی این نکته نیز متمرکز بودیم که بتوانیم خروجی‌های ارزشمندی را نیز از آثار به صحنه رفته داشته باشیم که بر این اساس آرشیو ضبط شده آثار به صحنه رفته در فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار، در قالب چند بسته صوتی ارزشمند به مخاطبان ارائه خواهد شد.»
 
رسول‌اف درباره برگزاری چهارمین فستیوال موسیقی نواحی‌آینه دار هم گفت: «این فستیوال طی سه روز میزبان علاقه‌مندان موسیقی نواحی در تالار رودکی تهران خواهد بود و ما بر اساس برنامه‌ریزی‌هایی که در این مورد انجام دادیم، بنا داریم غیر از اجرای آثار، هر روز مرور تصویری از دوره‌های اول تا سوم فستیوال را برای مخاطبان نمایش دهیم.»
 
مغازه‌ای بعد از صحبت‌های رسول‌اف در پاسخ به پرسشی درباره نحوه انتخاب آثار این دوره از فستیوال گفت: «معمولاً در برگزاری فستیوال‌ها و جشنواره‌های موسیقی نواحی، ماجرا به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌شود که انتخاب هنرمندان و گروه‌ها را به افراد دیگری واگذار می‌کند اما ما در فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار چنین کاری را انجام نمی‌دهیم بلکه در چند مرحله سفر با تک‌تک هنرمندان موسیقی قومی در منطقه‌ای که مدنظرمان است، آشنا شده و به کنکاش در روایت‌های موسیقایی می‌پردازیم که در حال از بین رفتن هستند. به عبارتی تلاش ما این است که آخرین بازمانده‌های موسیقی قومی ایران شناسایی شوند که بتوانیم از آنها در اجراهای فستیوال استفاده کنیم و بسیار هم خوشحال هستیم که در این زمینه آرشیو مناسبی را تهیه و تولید کرده‌ایم.»
 
او ادامه داد: «همان‌طور که گفتم ما در این دوره از اردبیل تا منطقه قره‌پاپاغ وارد آذربایجان شرقی شدیم و بعد از شناسایی هنرمندان این منطقه، به شهرهای غربی کشور و حتی روستاهای مختلف آن نیز سفرهایی را انجام داده و نسبت به انتخاب هنرمندان اقدام کردیم. همچنین فضای کار به سمت روستاهای ارمنی‌نشین نیز کشیده شد که با کمال تأسف می‌توانیم اعلام کنیم موسیقی ارمنی و هنرمندان این عرصه تقریباً در حال از بین رفتن هستند. ما با هزاران مشقت و صحبت و مذاکره بالاخره توانستیم با هنرمندی به نام اوهان داوودیان که یکی از بازماندگان این نوع موسیقی است، وارد گفتگو شده و او را راضی کنیم که او به عنوان نماد موسیقی ارمنی با این‌که توانایی اجرای برنامه ندارد، در کنار ما حضور داشته باشد. در حوزه موسیقی آسوری نیز که یکی از کهن‌ترین اقوام تاریخ هستند، متأسفانه فقط با یک نماینده با نام یوسف اوحانس مواجه شدیم که بیش از ۹۰ سال سن دارد و به نوعی تنها بازمانده موسیقی این منطقه هستند که در این دوره از جشنواره حضور پیدا می کنند.»
 
 دبیر هنری چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار ادامه داد: «متاسفانه در حوزه قوم قره‌پاپاغ هم نوازنده‌های زیادی باقی نمانده‌اند و ما فقط موفق شدیم از هنرمند ۹۱ ساله‌ای به نام اکبر یزدانی برای حضور در فستیوال دعوت کنیم. البته همان‌طور که پژوهشگران و علاقه‌مندان موسیقی می‌دانند، موسیقی آذری زبان‌ها در سه حوزه «موسیقی موقاماتی»، «موسیقی عاشیقی» و «موسیقی توی» محدود می‌شود که ما تلاش کردیم از تک‌تک این حوزه‌ها افرادی را به صورت جداگانه دعوت کنیم که بتوانند به بهترین شکل ممکن روایتگر موسیقی موردنظرشان باشند و جای این نکته هم خالی نماند. متأسفانه موسیقی موقامی ما تحت تاثیر کم‌کاری در داخل کشور و پرکاری در کشور آذربایجان در حال از بین رفتن است و آنچه که ما به عنوان اصالت از آن در این زمینه یاد می‌کنیم، بسیار کمرنگ و شکل و شمایلی شبیه به موسیقی کشور آذربایجان پیدا کرده است. به هر حال در این حوزه نیز ما از استاد جوانشیر رازی دعوت کردیم که با تسلط خود در حوزه موسیقی موقامی، اصیل‌ترین برنامه‌ها را برای ما اجرا کند.»
 
این پژوهشگر حوزه موسیقی اقوام ایران در بخش پرسش و پاسخ این نشست رسانه‌ای درباره غیبت محمدرضا درویشی و مریم قرسو در این دوره از فستیوال توضیح داد: «مطمئن باشید که محمدرضا درویشی همواره یار آینه‌دار است. ما همیشه استاد محمدرضا درویشی را دوست داریم و همواره از کمک‌های او برای سیاست‌های راهبردی فستیوال استفاده می‌کنیم اما همان‌طور که در سخنرانی‌های قبلی این هنرمند بزرگ عرصه موسیقی شنیدید، ایشان اصولاً به همه جشنواره‌ها انتقاداتی دارند که من در قالب تعدیل شده‌تر آن، همه این نظرات را قبول دارم. آقای درویشی معتقد به این گونه برگزاری فستیوال‌ها نیست، اما جالب است بدانید که او همواره از فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار حمایت می‌کند و بر این باور است که این رویداد، منطقی‌ترین فستیوال موسیقی قومی ایران است. از همین جهت می‌توانم به این نکته اشاره کنم که محمدرضا درویشی در کنار ما قرار دارد و هیچ گاه از بدنه فستیوال آینه‌دار خارج نمی‌شود.»
 
او با تأکید بر این نکته که فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار به هیچ عنوان رقابتی نخواهد شد، به غیبت مریم قرسو که سال گذشته به عنوان دبیر علمی فستیوال فعالیت داشت، اشاره کرد و گفت: «خانم قرسو در سال گذشته به عنوان دبیر علمی فستیوال با قدرت کارشان را انجام داده و در این بخش در ارزشمندترین شکل ممکن کنار ما قرار گرفتند اما ما بعد از یک دوره آزمون و خطا در برگزاری فستیوال، متوجه شدیم که نیازی نیست تا بستر علمی را روی فضای هنری فستیوال سوار کنیم و این دانشگاه‌ها و مجموعه‌های علمی هستند که می‌توانند کارهای پژوهشی و علمی حوزه موسیقی نواحی را هدایت کنند. به همین خاطر ترجیح دادیم فضای کار به سمتی کشیده شود که بخش علمی به نهادهای علمی و بخش هنری در قالب فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار برگزار شود. حتی ما در این دوره نشست‌های تخصصی برگزار نمی‌کنیم و به جای آن تصمیم داریم از آثار دوره قبل در قالب نمایش فیلم بهره مند شویم.»
 
احسان رسول‌اف نیز در تأیید صحبت‌های مغازه‌ای گفت: «اولویت‌های ما بحث کردن علمی نیست، ما در این فستیوال فقط نگران آرشیوی از موسیقی اقوام ایران هستیم که در حال از دست رفتن است. ما به سهم خود تلاش داشتیم تا از همان ابتدا که برخی از رویدادها و جشنواره‌های دولتی حوزه موسیقی نواحی بنا به دلایل مختلف به تعطیلی و توقف کشیده شد، با برگزاری این فستیوال، دوباره احیا شده و فضا به سمتی کشیده شود که میراث فرهنگی نامحسوس ما ثبت و ضبط شود. تمام تمرکز فستیوال آینه‌دار به سمت ثبت موسیقی‌ها است. موسیقی قدیمی‌ترین جلوه تمدن بشری ما است که ما تصمیم داشته و داریم که در قالب این رویداد سالانه که به صورت کاملاً خصوصی برگزار شده و حتی عواید حداقلی آن صرف موسیقی نواحی می‌شود ادای دینی به آن داشته باشیم. این رویداد به نوعی یک زکات فرهنگی برای ما به حساب آید و امیدوارم در این راه توانسته باشیم به سهم خود در گسترش توجه مخاطب به موسیقی اقوام ایران کارهایی را انجام داده باشیم.»
 
مغازه‌ای هم بعد از صحبت های رسول‌اف گفت: «در این دوره از برگزاری فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار تمام تلاش و کوشش را انجام دادیم تا با برجسته‌ترین عاشیق‌های منطقه آذربایجان در ارتباط باشیم و جالب است بدانید بستر موسیقی عاشیقی همین قهوه‌خانه‌های شهرها و روستاهایی است که نوازندگان و هنرمندان این عرصه به اجرای برنامه می‌پردازند. وقتی که این زمینه فرهنگی در جریان است، ما چرا باید درگیر مسائل دفتری باشیم و از اتاق اداره یا شرکتمان نسبت به دعوت این گروه‌ها اقدام کنیم؟ ما به این نکته هم دست پیدا کردیم که این عزیزان نیازمند حمایت‌های بسیاری از سوی دولت از جمله دریافت مقرری ماهانه هستند که بتوانند به حیات خود ادامه دهند. شما مطمئن باشید همکاران من در فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار معتقد به انجام بهترین کار نیستند اما تفاوت ما با جشنواره‌ها و رویدادهای دیگر این است که اشتباهات دیگران را نداشته باشیم، گرچه شاید خودمان هم در این زمینه دارای اشکالاتی باشیم. متأسفانه طی سال‌های گذشته اتفاقاتی در برگزاری جشنواره های موسیقی نواحی ایران افتاد که فضا را به سمت رقابتی کردن موسیقی اقوام ایران و دور کردن آن از مخاطبانی که با موسیقی نواحی آشنایی چندانی ندارند برد.»
 
دبیر هنری چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه‌دار در بخش پایانی این نشست رسانه‌ای با اشاره به موضوع دوره بعدی فستیوال گفت: «بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام گرفته، سال آینده بنا داریم موسیقی و آیین‌های شمال کشور، به ویژه حاشیه دریای خزر را پوشش دهیم که شامل تنوع موسیقایی بسیار متنوعی است و می‌تواند برای علاقه‌مندان موسیقی اقوام ایران جالب توجه باشد.