موسیقی ما - ششمین فستیوال آینه‌دار بعد از سه روز اجرای موسیقی اقوام مناطق الموت، طالقان، تهران قدیم، کومش (از نیشابور تا ری)، ترکمن صحرا، شمال خراسان و جنوب البرز به پایان رسید.
 
آیین پایانی این دوره آینه‌دار با ضرب و آواز مرشد امیر مسعود خسروی و ورود ورزشکاران گود زورخانه باب الحوائج شروع شد.
 
سپس منصور ضابطیان، مجری این مراسم به صحنه آمد و با اشاره به ثبت جهانی دوتار در روزهای گذشته از بخشی علیرضا سلیمانی فرزند حاج قربان خواست تا قطعه‌ای اجرا کند.
 
 او بعد از اجرای بخشی سلیمانی از محمود دولت آبادی دعوت کرد، برای اهدای تندیس سروهای آینه‌دار به هنرمندان خراسان شمالی روی صحنه برود.
 
بخشی علیرضا سلیمانی، عیسی قلی‌پور، رمضانعلی سلطانی، حسین عزیزی‌پور، حیدرعلی عاشق و فریدون غلامی سروقامتان موسیقی شمال خراسان بودند که تندیس سرو آینه‌دار را دریافت کردند. 
 
ادوارد کشیشیان(نوازنده آکاردئون) و سرژیک عابدی(نقاره) هنرمندان بعدی بودند که به صحنه آمدند و قطعاتی از ترانه‌های ارمنی را اجرا کردند.
 
در بخش بعدی برنامه، ضابطیان از هوشنگ ستوده دعوت کرد به صحنه بیاید تا تندیس سرو آینه‌دار را به پیشکسوتان موسیقی تهران اهدا کند.
 
مجری برنامه در ادامه گفت: استاد ستوده بیش از ۳۰ سال در هنرستان موسیقی زحمت کشیده است.
ستوده در جملات کوتاهی بیان کرد: ۷۵ سال پیش با ابلاغ سازمان اوقاف و صنایع مستظرفه وارد هنرستان موسیقی شدم. آن زمان هنوز هنرستان موسیقی پا نگرفته بود. من شاگرد روبرت گرگوریان بودم. ناظم لوریس چکنواریان بودم. او آن زمان شاگرد هفتم هنرستان و از بس شیطان بود، اسم آن را جنگاوریان گذاشته بودم. 
 
در این بخش، تندیس سرو آینه‌دار به حسن زندبافت موسیقیدان و آهنگساز، محمد منتشری خواننده، سوسن اصلانی به عنوان همسر مرحوم استاد دهلوی، مرسده بایگان به عنوان همسر مرحوم حشمت سنجری که هر دو از نام‌داران و هنرمندان بزرگ تهران و ایران بودند، اهدا شد.
 
محمد منتشری و مرسده بایگان به دلیل آلودگی هوا و داشتن کسالت نتوانستند در مراسم اختتامیه حاضر شود.
 
در ادامه برای اهدای تندیس سرو آینه‌دار به هوشنگ ستوده، از عبدالله انوار(تهرانشناس) دعوت شد تا به صحنه برود و عبدالله انوار با بیش از یکصد سال سن این مسئولیت بزرگ را بر عهده گرفت.
 
سپس علی مغازه‌ای، دبیر هنری آینه‌دار به عنوان تنها سخنران آیین پایانی به صحنه رفت.
 
او بیان کرد: «ششمین فستیوال آینه‌دار هم با همراهی تمام عزیزان و سرورانمان برگزار شد و امشب این آیین نکوداشت نیز  می‌گذرد و از فردا هفتمین فستیوال متولد می‌شود تا سال آینده دفتر این رویداد فرهنگی-هنری بسته شود. از طرف خودم و رییس فستیوال کمال قدردانی را از یک یک دوستان دارم. قرار بود مطابق برنامه‌ریزی اولیه، پایان فستیوال آینه‌دار سال ۱۴۰۰ باشد اما با بررسی بیشتر  تغییری در این روند دادیم و بنا را بر این گذاشتیم که این رویداد را به جای هشت دوره، در هفت دوره خاتمه دهیم با این امید که این هفت دوره بسان هفت شهر عشق یا هفت آسمان هنر موسیقی اقوام ایرانی حاصلی به عنوان چکیده‌یی از موسیقی‌های اقوام به عنوان پیشکشی از قرن حاضر به قرن آینده در اختیار علاقمندان قرار بگیرد.  امسال هم مطابق پنج دوره پیش، بخشی از ایران را گشتیم و با موسیقی ناب این مناطق همدم و هم‌نفس شدیم. با هنرمندان بخشی از کشورمان همسفره و همسفر شدیم و در شب‌های گذشته به اتفاق دوره کردیم سازها و آوازهایشان را.در یک سال گذشته از بلندای قلعه‌های الموت به دره‌های طالقان فرود آمدیم. از کرج گذشتیم و به ری و تهران قدیم سرکی کشیدیم. از حاشیه دشت کویر وارد کومش یا استان سمنان کنونی شدیم و از شمال آن، پای در ترکمن صحرا نهادیم. »
 
دبیر اجرایی آینه‌دار ادامه داد: «با ترکمانان همکوک شدیم و به شمال خراسان عزیمت کردیم. با بخشی‌ها و عاشق‌چی‌ها به تاریخ پر رمز و راز چهارراه اقوام در شمال خراسان وارد شدیم و در مرزهای درگز و باجگیران به انتهای سفرمان رسیدیم. در این سفر دل انگیز هنرمندانی را شناختیم اما بیش از آن فرهنگ‌هایی را شناختیم که هویت تاریخی اقوام را شکل می‌دهند. با این سفر یک سال به عمر فستیوال آینه‌دار و تا حدی هم به ادراک ما از زمان، مکان، تاریخ و جغرافیای کشورمان افزوده شد. دیدن قلعه‌های متروک الموت درسی بود برای ما که فناپذیر بودن هر برساختی را باید بپذیریم و اسم شهر باجگیران تمثیلی بود از اینکه انسان همچنان از تاریخ عبرت نمی‌گیرد و اشتباهاتی را تکرار می‌کند.»
 
مغازه‌ای با اعلام اینکه امشب بزرگانی همچون استاد هوشنگ ستوده و عبدالله انوار و محمود دولت آبادی در جمعمان هستند، از حاضران خواست استاد ستوده را که حدود سه دهه ناظم هنرستان موسیقی ایران بوده، تشویق کنند.

همچنین از بهروز وجدانی که تلاش بسیاری در تهیه پرونده ثبت جهانی دوتار داشت، قدردانی کرد: «در پشت این مردان که آینه‌داران هنر اقوام و ملت ایرانند، زنانی پرده نشین قرار دارند که با نبودنشان نه هنری می‌ماند و نه هنرمندی پرورش می‌یافت. امشب اما در کنار هم پاس می‌داریم فرهنگ  بخشی‌های شمال خراسان را. گرامی می‌داریم ترکمانان کشورمان را، ارج می‌نهیم زنان و مردان جنوب البرز را که در کوه‌ها و دره‌ها و در حاشیه کویر، تمدنی ساختند همچون حماسه‌ی آفرینش. از تیم کوچک اجرایی فستیوال سپاسگزاری می‌کنم که در این روزها از جان مایه گذاشتند. از رسانه‌ها و خبرنگاران قدردانی می‌کنم و از دوستان خوبم که همواره یار و یاور فستیوال آینه‌دار بودند تشکر می‌کنم.»

او در پایان گفت: «جای هنرمندان بسیاری در میان ما خالی است، چه آنان که چشم بر این دنیا بستند چه آنان که نتوانستند در این جشن حضور داشته باشند. حاصل تلاش ما هیچ نیست مگر امیدمان به تحقق یک رویا، بازشناسی موسیقی و هویت اقوام ایرانی و پاسداشت آن.»
 
مغازه‌ای در پاسخ به پرسش یکی از حاضران که دلیل نیامدن محمدرضا درویشی را جویا شد، توضیح داد: «آقای درویشی مدتی کسالت داشت اما امشب به دلیل جشن تولد همسرش نتوانست در این مراسم حاضر شود. از همین‌جا تولد فرزانه درویشی را تبریک می‌گویم.»
 
بعد از سخنرانی او فرخ الله قرقی و فتح الله محبی هنرمند ۸۸ ساله طالقان به صحنه رفتند و قطعه‌ای را با سرنا و دهل اجرا کردند.
 
برای اهدای تندیس به هنرمندان پیشکسوت الموت و طالقان، داریوش طلایی به صحنه رفت.

در این بخش تندیس سرو به علی گیله‌وری، احد قورچیبیگی، صدر الله اندیجی، فرخ الله قرقی، فتح‌الله محبی اهدا شد.
 
عاشورگلدی برزین دوتار نواز ترکمن، هنرمندی دیگری بود که قطعه‌ای از شعر مختوم‌قلی را اجرا کرد.
 
برای تقدیر از هنرمندان پیشکسوت ترکمن، از علی ثابت‌نیا رییس انجمن موسیقی دعوت شد تا به صحنه برود.
 
تندیس آینه‌دار به دردی طریک، عاشور محمد قان‌یخمز، آرازمحمد باخوشی، براتعلی یگانه، تقی یوسف‌نیا، احمد کشواد، عاشورگلدی برزین و گل‌آیم ایری به نمایندگی از زنان موسیقی ترکمن صحرا اهدا شد.
 
اجرای زنبورک و لالایی خوانی گل‌آیم ایری به همراه پدرش حسن ختام آیین پایانی ششمین فستیوال آینه‌دار بود.
 
شیرین یزدان بخش و اسماعیل خلج از هنرمندان عرصه سینما و تئاتر، آریا عظیم‌نژاد، علی ترابی،کیاوش صاحبنسق، بهروز وجدانی،مرتضی گودرزی، محمد اطیابی(رییس انجمن هنرمندان موسیقی)،کیوان فرزین، از جمله مهمانان حاضر در این مراسم بودند.