× تنها کسانی که از یک حد تشخص و استاندرد برخوردار باشند می‌توانند در برج میلاد برنامه برگزار کنند.
× اولویت برج، موسیقی سنتی است که 50 درصد تخفیف نیز برای آن در نظر گرفته‌ایم.
× کنسرت‌گذاری که مردم در سالن بنشینند و هو کنند یا خواننده دیر بیاید و ساوندچک نشده باشد را دیگر نمی‌پذیریم.
× یک خواننده ممکن است که در سه فصل پیاپی و در هر فصل بیش از سه شب کنسرت داشته و در این فصل گفتیم که به شما کنسرت نمی‌دهیم.
× همان هنرمندانی که حداقل در دو هفته گذشته، در حال اعتراض در رسانه‌ها هستند، حداقل در سه فصل گذشته بیش از سه مرتبه در برج میلاد تهران کنسرت داشتند.
× برخی سالن‌های فرعی برج میلاد را برای برگزاری کنسرت‌های سنتی، به گروه‌ها به صورت رایگان واگذار می‌کنیم.



موسیقی ما - بهمن بابازاده: مدت زمان زیادی نیست که گزارش «دلایل ورود ممنوع برج میلاد به برخی چهره های سرشناس موسیقی چیست؟» در سایت «موسیقی ما» منتشر شده و در همین مدت زمان اندک، بازتاب‌ها و واکنش‌های فراوانی را در پی داشته است. بسیاری از تهیه‌کنندگان موسیقی و چهره‌هایی که در مقطع کنونی اجازه اجرا در این سالن را ندارند، در تماس‌های جداگانه موضوعات و نکاتی را به دست‌اندرکاران «موسیقی ما» گوشزد کردند و توضیحاتی را ارائه دادند. این رسانه نیز بر اساس رسالتی که بر دوش دارد، پس از پیگیری‌های فراوان موفق شد به صورت مستقیم، با مدیر عامل «برج میلاد» نشستی را برگزار کند تا پاسخی رسمی و شفاف به تمام حرف و حدیث های این روزهای اهالی موسیقی داشته باشد.

متن حاضر چکیده ای از گفت‌وگوی دو ساعته خبرنگار سایت «موسیقی ما» با «فرزاد هوشیار» (مدیر عامل برج میلاد) است. گفت‌وگویی که در آن سعی شده برخی سوال‌های پیش آمده در ذهن مخاطبان و اهالی موسیقی، صراحتا از سوی مدیریت ارشد این مجموعه پاسخ داده شوند.

ذکر این نکته ضروری ست که برای هماهنگی این گفت‌وگو، از جناب آقای جعفری (مدیر روابط عمومی مجموعه برج میلاد) سپاسگزاریم و ایشان نیز به همراه جناب آقای «حامد بی‌آزار» (مدیر سالن مرکز همایش ها) در این گفت‌وگو به جمع ما اضافه شدند تا این نشست گروهی، به شکل کامل‌تر و جزئی‌تری برخی مسایل را بررسی کند.
 

• *در ابتدا لطفا در مورد چارت مدیریتی مجموعه «برج میلاد»، به خصوص چارت مدیریتی سالن همایش‌ها و تصمیم گیرندگان مقوله موسیقی، یک توضیح کلی را بیان کنید.

هوشیار: من یک مقدار کلی‌تر می‌گویم. برج میلاد ششمین برج بلند مخابراتی دنیا است و دارای رکوردهای بسیار ویژه ای می‌باشد که آن را به یادمان ملی تبدیل کرده است. این یادمان ملی اتفاقات فرهنگی و هنری‌ای را می‌طلبد که در شأن یادمان ملی باشد. به هر حال یکی از رکوردها این است که ما قطورترین سازه رأس مخابراتی را در میان تمامی برج‌های مخابراتی دنیا داریم. بعد از ما برج «سین تاور» کشور «کانادا» با قطر سازه راس دو هزار متر مربع قرار دارد اما این مقدار در برج میلاد دوازده هزار متر مربع است. حتی در اردیبهشت 92 که برج مخابراتی توکیو افتتاح شد نتوانست رکورد این قطر سازه راس را بشکند. دومین رکورد این است که سازه‌هایی از این دست را شرکت‌های چند ملیتی می‌سازند. اما برج میلاد یک اتفاق کاملا ایرانی در حوزه طراحی و اجرا می‌باشد که با توان فنی مهندسی داخلی ساخته شده است. یک زمانی یادمان ملی ایرانیان «شمس العماره» بود و یک زمانی برج «آزادی» یادمان ملی بود. قبل‌تر «سر در باغ ملی» این‌گونه بود و الان هم برج میلاد به عنوان نماد جدید شهر تهران نماینده و نمایشگر آینده معماری و فرهنگ و هویت شهر تهران است. امروز هم به عنوان یادمان ملی شناخته می‌شود. یادمان ملی جایگاه و ویژگی‌ها و کارکردهای خودش را دارد. اگر به سوال شما نزدیک‌تر بشویم می‌توانم بگویم که برج میلاد یک سند راهبردی دارد. اصولا مجموعه های فنی و مهندسی که ساخته می‌شوند یک طرح جامع دارند. به عنوان مثال می‌گویند متراژ اینجا باید اینقدر باشد و یا بخش‌های مختلفی نظیر پارک و فضای سبز و جاده نیز مشخص می‌شود. برج میلاد اولین «تی وی تاور» در دنیا است که سند راهبردی دارد. سند راهبردی می‌گوید که جنس مدیریتی برج باید چگونه باشد. می‌گوید که برج میلاد پیشانی فرهنگی دارد و جنس مدیریت هم باید جنس مدیریت فرهنگی باشد که بتواند فعالیت‌های ملی و بین المللی در حوزه فرهنگ بومی، ایرانی و اسلامی را در اینجا راهبری کند. سند راهبردی می‌گوید که فونت سازمانی چیست، رنگ سازمانی چیست، اختیار و انقیادات مدیر در اجرای برنامه های فرهنگی و هنری و ملی و مذهبی چیست. از همین ابتدا یک انقیادی را تعریف می‌کند و می‌گوید که شأن اینجا ملی و بین‌المللی و یادمان ملی است و قرار است که چهارصد سال کار کند. خود برج میلاد چهارصد سال و مرکز همایش‌ها قرار است که صد سال کار کند و بعد از این مدت واچینی می‌شود. در سند راهبردی این موارد دیده شده است و واچینی هم در طرح جامع کاملا دیده شده است. این انقیادات باعث می‌شود که ما در حوزه های تخصصی نگاه ملی داشته باشیم و چارچوب فعالیت‌ها ملی باشد و سعی کنیم برای خودمان استانداردهایی را تعریف کنیم.
 

• * اگر قرار باشد به صورت خاص درباره تفکرات و سیاست‌هایی که در این مجموعه درباره موسیقی کشور و سمت و سو دادن به مباحث کنسرت‌ها صحبت کنیم، ایده آل‌های جنابعالی و تیم مدیریتی‌تان در این باره چه فاکتورهایی را در بر می‌گیرند؟

در حوزه موسیقی، ما باید به یک سری استانداردی برسیم که از این پس هر کسی که خواست در برج میلاد موسیقی اجرا کند، افتخار کند که در برج میلاد برنامه اجرا می‌کند. همان‌طور که خیلی از سالن‌های ملی و بین‌المللی دنیا نظیر «ابیرود» شهر لندن این استانداردها را برای خودشان تعریف می‌کنند. در واقع کسانی که از یک حد تشخص برخوردار باشند، می‌توانند در آنجا برنامه خود را اجرا کنند. اگر در بخش‌های دیگر بخواهیم اشاره کنیم اینجا به عنوان کاخ ملی جشنواره‌های وزارت ارشاد شناخته می‌شود. جشنواره‌هایی نظیر فیلم فجر و موسیقی فجر که پاتوق اصلی اینجا است. در حوزه موسیقی این مکان بیشتر پاتوق موسیقی پاپ است که در واقع منبع درآمد جشنواره است. ولی به طور کل به عنوان یک مکان ملی و بین‌المللی باید انقیادات لازم را برای خودش تعریف کند.
 

• * با توجه به اینکه «موسیقی ما» رسانه خبری و تحلیلی موسیقی در کشور است، اگر اجازه بدهید بحث را صرفا در این حوزه پیش ببریم تا بتوانیم به مجهولاتی که در ذهن اهالی موسیقی درباره سالن برج میلاد هست، برسیم. اصلی‌ترین سوال در این برهه که من فکر می‌کنم سوال همه اهالی موسیقی نیز هست، این است که سیاست‌گذاران اصلی و تصمیم‌گیرندگان سالن برج میلاد چه کسانی هستند و چه ایده‌آل‌ها و سیاست‌هایی را برای اجراهای زنده در سالن همایش‌ها برای خودشان تعریف کرده‌اند؟

ما یک سند فرادستی به نام طرح جامع یا سند راهبردی برج داریم. انقیادات {قوانین، سیاست و دستورات ملزوم الاجرا} ما در سند راهبردی برج تعریف می‌شود که در واقع از یک سری چارچوب‌های حوزه ملی یا بین‌المللی عدول نکند. بعد از آن به هر حال سی درصد فعالیت‌های این مکان موسیقایی است. تقریبا اکثر نشست‌های ملی و پزشکی در این مکان برگزار می‌شود. ما برای همه این موارد یک سند فرادستی به نام سند راهبردی داریم و در حوزه های تخصصی مشاوران تخصصی داریم که بخشی به صورت بومی و بخشی به صورت مشاوره ای به ما مشاوره ارائه می‌کنند و در حوزه موسیقی هم همین طور است.
 

• * اگر قرار باشد این پارامترها در حوزه موسیقی را به صورت تیتر وارد نام ببرید، آن‌ها شامل چه سرفصل‌هایی هستند؟

در حوزه موسیقی اولین پارامتری که برای ما خیلی مهم است، حفظ هویت ملی ست. به همین دلیل موسیقی سنتی برای ما اولویت دارد. هرچند که بیشتر بودجه موسیقی سنتی به عنوان بودجه موسیقی حکومتی در اختیار تالارهای وزارت ارشاد نظیر «وحدت» و «رودکی» قرار می‌گیرد ولیکن ما خودمان اینجا پنجاه درصد تخفیف به عنوان مشوق برای برگزارکننده کنسرت موسیقی سنتی قرار دادیم. محور دوم در حوزه موسیقی پاپ درخواست‌ها را دریافت می‌کنیم و بر اساس انقیاداتی که تعریف شده است بررسی می‌کنیم.
 

• * دقیقا چه کسانی این درخواست‌ها را بررسی می‌کنند و تصمیم می‌گیرند؟

در یک خرد جمعی به جمع‌بندی می‌رسیم که از کدام یک از هنرمندانی که درخواست دادند دعوت کنیم تا کنسرت برگزار کنند. این اتفاق من در آوردی نیست و یک استاندارد است که در خیلی از سالن‌های سطح اول جهان تعریف شده است و براساس سند راهبردی ما به دنبال این هستیم که الگوسازی کنیم. نگاه ما این است که در واقع در یک خرد جمعی با استفاده از مشاورین تخصصی در حوزه موسیقی و بررسی در کارگروه‌های مختلف، این خواننده‌ها انتخاب شوند و ما دو بخش را راهبری می‌کنیم. یک بخش کنسرت گذار است که ما کنسرت گذار را هم انتخاب می‌کنیم. یک بخش خود خواننده ای است که می‌خواهد برنامه اجرا کند. به هرحال اینجا یادمان ملی است و باید استانداردهای ملی در اجراها حفظ شود.
 

• * این استانداردها بر اساس چه قوانین و ضوابطی تعریف می‌شوند؟ آیا مرجع یا اتاق فکری خاصی در این باره وجود دارد؟

استانداردهای ملی را من تعریف نمی‌کنم بلکه شوراهای تخصصی تعریف می‌کنند و عملکرد ما در یک سال و نیم یا بیست ماه گذشته نشان داده که مثبت و رو به رشد است و این براساس گفته اصحاب اصیل موسیقی ست. ممکن است افرادی را حذف کنیم و این حذف کردن به این معنی نیست که توان این افراد کم بوده است.
 

• *به مقوله حذف کردن برخی چهره‌ها در ادامه بحث خواهیم پرداخت اما قبل از آن من می‌خواهم در مورد این سند راهبردی که جنابعالی اشاره فرمودید از شما سوال کنم. می‌خواهم ببینم ایده آل‌هایی که در آن سند راهبردی تعریف شده است چه کاراکترهایی دارد؟

همانطور که عرض کردم یکی این است که شأن ملی و بین‌المللی رعایت شود و در انقیاداتی که در سند به آن‌ها اشاره شده است.
 

• *ما صحبتی با جناب «جعفری» داشتیم و ایشان فرمودند که یکی از کاراکترها و المان‌ها این است که خواننده ای که به اینجا می‌آید به جای اینکه میکروفون را به سمت مردم بگیرد، خودش بخواند. چنین مساله ای عنوان شد و دوست دارم خود شما بیشتر توضیح بدهید.

جعفری: سند راهبردی به شخص اشاره نمی‌کند و سند راهبردی شش سال قبل نوشته شده است و زمانی که آقای «هوشیار» به اینجا آمدند تصحیح شده است. ضمن اینکه شش سال قبل مثلا خواننده‌ای به استیج وارد نشده بود که اسم او بیاید.
هوشیار: سند راهبردی یا سند فرادستی سندی است که سیاست‌گذار است و استراتژی مجموعه را مشخص می‌کند. استراتژی هم پارامترهای کلی را مشخص می‌کند. ما با استفاده از خرد جمعی و اصحاب تخصصی که به ما مشورت می‌دهند.
 

• * ظاهرا تمایلی برای نام بردن از این به قول خودتان «اصحاب تخصصی» ندارید؟

برای اینکه سوتفاهم پیش نیاید اجازه بدهید اینگونه توضیح بدهم که این افراد چه کسانی هستند. در حوزه های تخصصی موسیقی پاپ از افراد متخصصی که چهره های شناخته شده آکادمیک هستند استفاده می‌کنیم. بعضی مواقع هم با تجربه‌ای که گروه‌ها در اجرا به دست ما می‌دهند. مثلا ما کنسرت‌گذارهایی که نظم را در اجرا رعایت می‌کنند و مردم از اجرای آن‌ها راضی هستند را برای برنامه بعدی می‌آوریم. اما کنسرت گذاری که مردم در سالن بنشینند و هو کنند یا خواننده دیر بیاید و ساوندچک نشده باشد را دیگر نمی‌پذیریم. فکر نمی‌کنم در بیست ماه گذشته حتی یک نمونه ما داشته باشیم که یک خواننده ای دیرتر از آن تایم قانونی که تعریف کردیم اجرا کرده باشد. به هرحال ما در انتخاب کنسرت گذار این استانداردها را رعایت می‌کنیم. ممکن است که شما به عنوان یک کنسرت گذار بیایید و ما به شما یکبار هم کنسرت بدهیم اما قطعا شیوه ما آزمون و خطا نیست. حتما با طرف مصاحبه می‌کنیم و در کارگاه تخصصی خودمان به این جمع بندی می‌رسیم که این آقا می‌تواند یا نمی‌تواند. عین همین را شما در انتخاب خواننده گسترش بدهید. یک بحث دیگر هم داریم و ما برای اینکه در واقع از استعدادهای جوان و جدید موسیقی نیز بتوانیم استفاده کنیم ممکن است به بزرگواری که چندین و چندبار اینجا کنسرت داشته، در یک فصلی بگوییم که شما در این فصل نباشید. ما به این جمع بندی رسیدیم که شما در برج میلاد اجراهای زیادی داشتید و این فصل را نخوانید. یک دوستی ممکن است که در سه فصل پیاپی و در هر فصل بیش از سه شب کنسرت داشته و در این فصل گفتیم که به شما کنسرت نمی‌دهیم. این بدان معنی نیست که ایشان به آن استانداردهای لازم نرسیده است بلکه این بدان معنا است که ما به عنوان سیاست گذار سالن به این جمع بندی رسیدیم که به خواننده ای که چند فصل پیاپی در برج میلاد تهران اجرا کرده است اجازه اجرا ندهیم و به سراغ چهره های جوان تری برویم که تازه آمده‌اند و شناخته شده نیستند و برج میلاد می‌تواند با آن‌ها جریان سازی کند.
 

• *در خوش بینانه ترین حالت جامعه موسیقی شاید کلا ده یا دوازده چهره مردمی و پاپ داشته باشد که از لحاظ مخاطب قابلیت اجرا در سالن میلاد را دارند، اما...

این چهره مردمی را چه کسی تعریف می‌کند؟
 

• *مردم تعریف می‌کنند و استقبال از کنسرت‌ها نشان می‌دهد...

من خیلی از چهره های مردمی را به شما نشان می‌دهم که می‌توانند در اینجا کنسرت برگزار کنند. ما تجربه خواننده‌هایی را داشتیم که هیچ کسی به آن‌ها سالن نمی‌داده و برج میلاد به آن‌ها سالن داده است و درخشیده‌اند. می‌خواهم بگویم که چهره های مردمی، سوپراستارها نیستند.
 

• *منظور من این بود که پتانسیل برگزاری و جذب مخاطب در سطح این تعداد تماشاگر را دارند. وگرنه قطعا آدم‌هایی هستند که خیلی خوب کار می‌کنند و دیده نمی‌شوند.

قطعا من می‌توانم در حوزه موسیقی پاپ بیش از چهل خواننده را بگویم که در لیست ما هستند و ما براساس سیاست‌گذاری که داریم از یک تا ده کنسرت در فصل به آنها می‌دهیم.
 

• * من می‌خواستم صحبتم‌ام را به اینجا برسانم که در رویه‌ای که برج میلاد این روزها پیش گرفته، یک سری خواننده اجازه برگزاری کنسرت در برج میلاد را ندارند. با توجه به صحبت‌هایی که جنابعالی در صحبت‌های قبلی تان فرمودید، من فکر می‌کنم الان وقت اش رسیده که صریح‌تر و راحت‌تر در این باره حرف بزنید.

بعضی از دوستان ما در جمع کنسرت‌گذاران یا هنرمندانی که اجرای آثار هنری دارند زود قضاوت کردند. هنرمندی که یک فصل در یادمان ملی ایرانیان اجازه خواندن ندارد به معنی بایکوت شدن او نیست و اصولا کسی را بایکوت نکرده ایم. این به معنی این است که براساس سیاست‌گذاری این مجموعه چون شما چند فصل پیاپی در این مجموعه خواندید دیگر به شما اجازه نمی‌دهد که مجددا تکرار شوید. ضمن اینکه ممکن است خود آن هنرمند متوجه نشود که از ارزش افزوده خودش کاسته می‌شود که سه فصل پیاپی کنسرت‌های چند شبی داشته باشد و این یک پارامتر است.
 

• * اما در همین یکی دو ماه گذشته، چهره‌هایی بوده‌اند که نزدیک به 12 اجرا در یک ماه در این سالن برگزار کرده‌اند.

یک پارامتر دیگر برمی گردد به استانداردهای اجرا و عدم رعایت این استانداردها، که حداقل در این فصل ما هیچ کسی را به خاطر عدم رعایت استانداردها حذف نکرده ایم.
 

• * این استانداردها دقیقا شامل چه چیزهایی می‌شوند؟

شامل کنسرت‌گذاری می‌شود که بلیت می‌فروشد و یا کنسرت‌گذاری که گروه هنری را راهبری می‌کند.
 

• *و خواننده‌ها؟

بخش کوچکی شامل خود خواننده‌ها می‌شود و راجع به شیوه اجرای آن‌ها و حضور به موقع و استانداردهایی که در مدیریت مرکز همایش‌ها تعریف می‌شود است. بیش از 34 پارامتر وجود دارد که کنسرت‌گذار و هنرمندی که می‌خواهند در یادمان ملی اجرا کنند متعهد به رعایت استانداردها هستند. که اولین‌های آن در واقع احترام به مخاطب است.
 

• * رسیدیم به بحث اصلی. همین به قول شما «احترام به مخاطب». تا به حال به این فکر کرده‌اید که شاید گستره‌ای از طرفداران موسیقی، تمایل داشته باشند که کنسرت خواننده مورد علاقه خود را در شیک‌ترین سالن ایران ببینند و بر اساس تصمیمات سلیقه‌ای کارگروه‌های تخصصی‌ای که درباره آن‌ها صحبت می‌کنید، از این حق محروم شده باشند؟ این اعمال سلیقه‌ها، فکر نمی‌کنید صددر‌صد سلیقه‌ای باشد؟

قطعا سلیقه‌ای است و موافق‌ام. سلیقه ما در یادمان ملی یک سلیقه شخصی نیست. یک سند فرادستی داریم و براساس آن سند فرادستی استانداردهای مجموعه ما تعریف می‌شود و این واقعا درست است و همه جای دنیا همین است. برج میلاد تهران را به عنوان یادمان ملی با سالن‌های دیگر مقایسه نکنید. اینجا محل ارائه استانداردهای ملی است. روزانه بیش از پانصد مهمان خارجی وارد این مجموعه می‌شود. اصلا پارامتر میزان مخاطب برای ما مهم نیست. ما کنسرت‌هایی در اینجا برگزار می‌کنیم که به آن‌ها سوبسید می‌دهیم. ما به کنسرت یک گروه موسیقی کمک مالی هم کردیم تا در اینجا اجرا داشته باشند. قطعا ملاک ما میزان حضور مردمی نیست و قطعا ملاک ما میزان درآمدی که کنسرت دارد هم نیست. برای اولین بار در تاریخ موسیقی کشور در محرم سال گذشته ما کنسرت برگزار کردیم و ما برای این حوزه هزینه می‌کنیم. اینجا یک مکان ملی و بین المللی است و باید یک سری استاندارد برای آن تعریف شود. قطعا برخی هم از این استانداردها ناراحت می‌شوند. اما یک چیز موید این نظر است که هیچ خواننده ای از جنس خوانندگانی که در تیترهای شما دیده‌ام، اینگونه نبوده که از اینجا حذف شوند. بلکه به آن‌ها گفته شد که یک فصل یا دو فصل در اینجا نمی‌توانید کنسرت داشته باشید زیرا در برج میلاد خیلی تکرار شده‌اید.
 

• * اما ما فکر می‌کنیم سوای این دلایلی که شما می‌فرمائید برخی حواشی در اجراها و بک استیج هم مزید بر علت بوده. این را شما تایید می‌کنید؟

خیر. به هرحال هرکاری حاشیه‌های خاص خودش را دارد. ما سعی می‌کنیم براساس استانداردها رفتار کنیم. استانداردهایی که ما تعریف می‌کنیم استانداردهای تخصصی مجموعه ما است که بنابر سلیقه این مجموعه طراحی و اجرا می‌شود. قطعا سعی می‌کنیم در این سلیقه‌ها کسی را حذف نکنیم یا نادیده نگیریم. مخاطب موسیقی پاپ بخش زیادی از جامعه را شامل می‌شود و آنهایی که موسیقی پاپ را رهبری می‌کنند هنرمندان هستند. یعنی کسی که میکروفون در دست دارد و می‌خواند و این‌ها راهبری جامعه را به عهده دارند. ما باید مراقب این جریان و این حرکت باشیم و نه به معنی اینکه از آن‌ها محافظت کنیم و دور آن‌ها گارد ببندیم. مراقب باشیم که این نهال در شکل گیری زمین نخورد و قطعا قصد نداریم هنرمندی را سرخورده کنیم. همان هنرمندانی که حداقل در دو هفته گذشته، متوجه شدیم که در حال اعتراض در رسانه‌ها هستند، حداقل در سه فصل گذشته بیش از سه مرتبه در برج میلاد تهران کنسرت داشتند.
 

• * ولی فعلا اجازه کنسرت در این سالن ندارند و به سالن‌های دیگر رفته‌اند...

ما هیچ وقت نگفتیم که حذف هستند. یک نفر بیاید و ادعا کند که به من گفتند تو حذف هستی و دیگر حق نداری که در برج میلاد اجرا کنی. قطعا هیچ استانداردی در هیچ جای دنیا اینگونه تعریف نمی‌شود. امروز میزان رضایت هنرمندانی که در برج میلاد تهران کنسرت برگزار می‌کنند بالاتر از تمامی مراکز دیگر است. ضمن اینکه ما با احترام به همه مراکز دیگر که کنسرت برگزار می‌کنند این آرزو را داریم که در هر منطقه از کلان شهر تهران یک سالن خوب برای کنسرت داشته باشیم و مردم به صورت توده ای و یک یکم موسیقی خوب بشنوند. دوستان دیگری که در مراکز همایش‌های دیگر کنسرت برگزار می‌کنند رقیب ما نیستند بلکه همکار ما هستند و هر کمکی که در حوزه تخصصی بتوانیم ارائه یا دریافت می‌کنیم که این اتفاق در حال رخ دادن است. این را هم مجددا عرض می‌کنم که شما در برج میلاد تهران رفتار سلیقه ای و حذف نمی‌بینید. من این را موکد می‌گویم که اگر کسی سند دارد بیاورد و بگوید که من را از برج میلاد حذف کردند.
 

• *حذف‌ها مقطعی است و به قول شما یک فصل به کسی اجازه اجرا داده نمی‌شود. من با یک سری از آدم‌هایی که به قول شما حذف فصلی شده‌اند صحبت کردم و دلایلی که به آن‌ها عنوان شده این بوده که مثلا چرا از صدابردار انتقاده کرده است؟ در بک استیج بیشتر از تایمی که بودند شام سرو شده و یک سری انتقادات به مجموعه وارد شده است...

هوشیار: این حرف خنده دار است!
بی آزار: می‌خواهم بگویم که یکبار شده دوستان بگویند که در این دو سال آن دو هزار تومان پول پارکینگ حذف شده است؟ شما حساب کنید در هر سانس هزار نفر می‌آیند و در دو سانس دو هزار مورد دو هزار تومان چه عددی می‌شود؟ می‌خواهم بگویم که بنده از اسفند سال گذشته تا الان دو شب به مرخصی رفته‌ام. ما که شبانه روز اینجا هستیم اصلا به خاطر نیم ساعت یا یک ساعت برخورد قهری می‌توانیم داشته باشیم؟
 

• *اصلا منظور من جنابعالی نیستید. به عنوان مثال در ساعت 12:15 شب و در حالیکه مهمانان مشغول صرف شام بودند، من خودم شاهد بودم چراغ‌های بک استیج کنسرت یکی از خواننده را خاموش کردند! من نمی‌خواهم گارد منفی نسبت به مجموعه داشته باشم ولی این موارد هست.

بی آزار: این نکاتی که می‌گویند جنبه دیگری هم دارد...
هوشیار: در طول دو سال گذشته تمامی مراکز همایش حوزه موسیقی قیمت‌های خود را افزایش دادند ولی ما یک ریال افزایش ندادیم و کاهش هم داشتیم.
بی آزار: مضاف بر اینکه در یک شب فقط ما دو میلیون تومان هزینه پارکینگ و دو میلیون هزینه بک استیج نگرفتیم.
هوشیار: به موسیقی سنتی هم تخفیف پنجاه درصدی داده‌ایم و می‌خواهم بگویم که نگاه ما اصلا درآمدی نبوده است.
 

• * به نظر ما قیمت سالن به قدری بالاست که نیازی به افزایش نیست...

بی آزار: من اگر بخواهم در سایت شما آگهی بدهم چقدر هزینه دارد؟
 

• *هزینه‌ها کاملا تعریف شده و در بالای صفحه وجود دارد و بین پانصد هزار تا دو میلیون تومان است.

 بی آزار: دو میلیون تومان برای آگهی سایت پول می‌گیرید و ما برای این سالن بزرگ اگر پانزده میلیون دریافت کنیم زیاد است!؟
 

• چیزی که ما شنیده‌ایم رقمی بین 36 یا 40 میلیون تومان است...

بی آزار: پارکینگ، بک استیج، LED، نور و صدا و ... دارد. بنرها با سایز‌های مختلف در سایت شما هم قیمت است؟
 

• * این قیاس درست نیست چون سالن بدون نور و صدا برای کنسرت یا هر همایشی ندارد

هوشیار: شما اگر سالن را برای جشن «موسیقی ما» می‌خواستید و موارد جنبی را نمی‌خواستید تقریبا پانزده میلیون می‌شد. الان شما ببینید که سالن‌های دیگر برای یک شب چقدر هزینه می‌گیرد؟
 

• *مگر ما چند سالن کنسرت در این مملکت داریم؟ در شهر تهران چهار یا پنج سالن قابلیت برگزاری کنسرت دارند و اگر این سالن‌ها با جریان موسیقی کشور همراه نشوند و حمایت نکنند این پتانسیل وجود دارد که اگر یک مورد افزایش قیمت داشت بقیه هم به تبع آن قیمت را بالا ببرند. به نظرمن آمدن برج میلاد به چرخه موسیقی کشور کمک شایانی کرده و این به صورت موازی و به خاطر اجاره بهای سنگین اش، باعث شد که سالن‌های دیگر هم قیمت را بالا ببرند. پتانسیل‌هایی خود مجموعه دارد و یادمان ملی ایران است، درست. منظور این است که اگر ما بیست سالن کنسرت داشتیم برج میلاد می‌توانست به هر شکل با ماجرا برخورد کند ولی الان جنبه وظیفه و حمایتی هم وجود دارد.
   

هوشیار: ما هم اثبات کرده‌ایم که نگاه حمایتی داریم. کدام سالن الان به موسیقی سنتی پنجاه درصد تخفیف می‌دهد؟ کدام سالن آثار هنری تولید می‌کند؟ من آثار هنری موسیقایی تولید و ارائه می‌کنم.
بی آزار: در مواردی هم بوده است که برای اجرا هیچ هزینه‌ای دریافت نکرده‌ایم و حتی به برخی گروه‌ها کمک مالی هم کرده‌ایم.
 

• *شما در متن صحبت‌هایتان وضعیت برج میلاد را خیلی با جغرافیای جهانی مقایسه می‌کنید و این جملات را که جنابعالی فرمودید «در همه جای دنیا اینطور است» را زیاد تکرار کردید. اما چیزی که هست در همه جای دنیا سالن‌ها برای بخش خصوصی است و مدیران آن‌ها محق‌اند که برخوردهای حذفی، قهری یا انتخابی داشته باشند. اما شما به این فکر کرده‌اید که برج میلاد برای مردم است و همه باید از آن به صورت یکسان استفاده کنند. این سیاست فصلی شما  مصداق بارزی برای عدول از حق الناس نیست؟

خیر. به بنده حقوق می‌دهند که بهترین ها را فراهم کنم. اینجا یک برند ملی است و من نباید اجازه بدهم که این برند مخدوش شود. اینکه می‌گوییم نقاط دیگر دنیا شخصی و خصوصی است اینطور نیست. به عنوان مثال مهد موسیقی یعنی کشور اتریش و اپرای وین، ملی است و دانشگاه دارد. برای حکومت است و متعلق به همه مردم می‌باشد و استاندارد خودش را دارد و به هر کسی اجازه نمی‌دهد که آنجا اجرا داشته باشد. فکر می‌کنم اگر اینگونه نگاه نکنیم بهتر است. اتفاقا در سالن‌های خصوصی و در همه جای دنیا برای بدست آوردن پول ممکن است که به هر نقطه ای کشیده بشوند. نظیر سالن‌هایی که در لس آنجلس هست. اما آن سالن‌هایی که برای خودشان شأن ملی قائل هستند قطعا استانداردهای مهمی را تعریف می‌کنند. اتفاقا چون ما بخش خصوصی نیستیم و خیلی به دنبال درآمد نیستیم، این استانداردها را برای خودمان تعریف کرده‌ایم.
 

• *بحران قیمت‌های بلیت در کنسرت‌هایی که در برج میلاد برگزار می‌شود یکی از بحران‌هایی است که من فکر می‌کنم بارها در مورد آن صحبت شده اما به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است. آیا مجموعه شما برای این بحران تا به حال جلسه‌ای داشته‌اند و صحبت کرده‌اند که چه راهکارهایی را ارائه بدهیم تا مردم برای دیدن کنسرتی که بعضا کیفیت پائینی هم دارند، میانگین رقمی بین 60 تا 100 هزار تومان هزینه نکنند؟

بی آزار: اخیرا بحثی در مورد بالا بودن هزینه‌ها شروع شد و ما جوابیه دادیم. آیا شما که خودتان را متولی بخش رسانه‌ای موسیقی می‌دانید هیچ کمکی در این زمینه به ما کردید؟ خود شما یکی از محل‌های درآمدی که دارید تبلیغ برای کنسرت‌هاست که قیمت بلیتشان را می‌نویسید.
 

• * اینکه قیمت‌ها را دقیق بنویسیم اطلاع‌رسانی صادقانه در مورد اتفاقات است. شما توقع دارید وقتی قیمت بلیت یک کنسرت صد هزار تومان است، ما در انتشار قیمت‌ها، رقم را کمتر بزنیم!؟

بی آزار: نه منظور چیز دیگری بود. توجه کنید ما دو سال است که هزینه‌ها را بالا نبردیم،  پنجاه درصد تخفیف برای موسیقی سنتی و 20 درصد برای موسیقی پاپ در اجرا‌های وسط هفته ارائه می‌دهیم و ... آیا این نباید در هزینه بلیتی که به مردم فروخته می‌شود تاثیرگذار باشد؟
 

• با این وجود و با وجود تخفیف 50 درصدی به اجراهای سنتی، قیمت بلیت‌ها باز هم فرقی نمی‌کند. این موضوع نباید از سوی شما پیگیری شود؟

هوشیار: ما سیاست‌گذار نیستیم. کنسرت‌گذار بلیت فروش است و تقریبا چیزی نزدیک به سی درصد از درآمد به سالن‌دار می‌رسد. شما از متولی موسیقی بپرسید که چرا راهبری نکردید.
 

• *شما هیچ تاثیر و نظری روی قیمت بلیت‌ها ندارید؟

هوشیار: نظر داریم ولی تاثیری نداریم. سی درصد از درآمد به سالن ما می‌رسد که به عقیده من نسبت به اشل‌های جهانی مقدار پایینی است. سوال من این است که چقدر را خواننده می‌گیرد؟ چقدر را گروه هنری و واسطه‌ها و دلال‌هایی که شبکه فروش بلیت را مدیریت می‌کنند می‌گیرند؟ این‌ها یک شأن حکومتی دارد و جایی هست به نام مرکز موسیقی وزارت ارشاد که شأن حکومتی در آنجا تعریف می‌شود. قیمت بلیتی که من می‌دهم با سالن‌های دیگر چقدر تفاوت دارد؟ تقریبا یکی است و این نشان می‌دهد که سالن‌های دیگر هم همین است. ما شاید هر دو هفته یکبار با دوستان جلسه برگزار می‌کنیم و به خواننده و گروه هنری و حتی مخاطبانی که به کنسرت می‌آیند امتیاز می‌دهیم. می‌گوییم که در شأن مجموعه ما هست که اینگونه از موسیقی ادامه پیدا کند یا خیر. راجع به قیمت بلیت بارها صحبت کرده‌ایم و ما یک شرکت درآمد هزینه ای هستیم که هزینه‌ها را از درآمدهای خودمان کسب و خودمان را مدیریت می‌کنیم. مجددا عرض می‌کنم نگاه ما در دو سال گذشته افزایش نداشته و بلکه کاهش داشته است و نشان می‌دهد که دنبال درآمد در حوزه موسیقی نیستیم. واقعا شما به عنوان یکی از سکوهای رسانه ای موسیقی فکر می‌کنید که من سالن دار می‌توانم روی قیمت تاثیر بگذارم؟ اینکه من برای کنسرت‌های سنتی 50 درصد تخفیف در قیمت سالن می‌دهم را چرا نمی‌بینید؟
 

• * کلا فکر می‌کنم کنسرت‌های سنتی نسبت به کنسرت‌های پاپ یک به ده است. ثانیا تکرار می‌کنم که با وجود تخفیف 50 درصدی باز هم قیمت بلیت‌های کنسرت‌های سنتی هیچ فرقی با بقیه اجراها ندارد. توجیه دوستان کنسرت‌گذار هم این است که مثلا  40 میلیون برج از ما می‌گیرد. پس چاره‌ای جز افزایش قیمت بلیت‌ها نداریم.

هوشیار: من هم یک سوال می‌پرسم و شما بروید از کنسرت‌گذار و سیاست‌گذار و کسانی که متولی هستند بپرسید. من پنجاه درصد موسیقی سنتی را تخفیف دادم. از این پنجاه درصد چقدر به جیب هنرمند و جیب گروه هنری و جیب کنسرت‌گذار رفت؟ چقدر از طرف کنسرت‌گذار صرف این شد که روی موسیقی سنتی تبلیغ کند؟ ما از حدود سه ماه گذشته، سالن فرعی خود را برای برگزاری کنسرت‌های سنتی، به گروه‌ها به صورت رایگان واگذار می‌کنیم. حالا با این تفاسیر، حرف من این است که به خاطر قیمت بالای بلیت‌ها ما نباید توضیح پس بدهیم. آن سیاست‌گذار و مجری حوزه موسیقی در کشور است که باید در این زمینه توضیح ارائه دهد. چه کسی به کنسرت گذارها مجوز برگزاری برنامه می‌دهد؟ چرا کنسرت گذارها قشر محدودی را شامل می‌شوند؟ آیا این محدودیت و معدودیت باعث بوجود آمدن مافیا در این حوزه نمی‌شود؟ من با خیلی از هنرمندانی که در این سالن برنامه اجرا می‌کنند صحبت کرده‌ام و به این نتیجه رسیده‌ام که خیلی از آن مجبورند که با همین افراد کنسرت‌گذار کار کنند چون گزینه دیگری ندارند. خوب حالا به نظر شما این قبیل اتفاقات، در حوزه سیاست گذاری من است؟ من یک سالن دارم که آنرا اجاره داده‌ام. شما می‌توانی در آن کنسرت پاپ برگزار کنی یا سنتی یا اصلا همایش دندانپزشکی! ولی باید مجوزهایت از مراجع و ارگان‌های متولی، صادر شده باشد. حالا اینکه آن مرجع سیاست‌گذار، آیا به این فکر کرده که چرا هزینه یک کنسرت تا این حد گران است و چقدر از این پولها به جیب هنرمند می‌رود و چقدر اش به جیب برنامه گذار، دیگر در حوزه من نیست. من نباید در این باره اعمال نظری داشته باشم.
 

• * ولی حداقل می‌توانید از قدرت تاثیرگذاری خودتان در این زمینه استفاده کنید...

هوشیار: من هفته گذشته با آقای مرادخانی جلسه‌ای خصوصی داشتم و همه این مسائل را به صورت خیلی واضح و آشکار انتقال دادم. ایشان اعتقاد داشتند که کنسرت‌گذار در این چرخه نباید محور باشد. اما در حال حاضر کنسرت‌گذار، در بازار کنونی محور‌اند. ایشان پیشنهاد جالبی دادند که مثلا از این به بعد شیوه‌ای اعمال شود که سالن دار محور قرار بگیرد. یعنی مسئول یک سالن برای یک سال خودش، مجوز بگیرد و خودش مسئول بار فرهنگی اجراهایش در سالن اش باشد و خودش تصمیم بگیرد. آقای مرادخانی از بطن موسیقی‌اند و سوابقشان در این حوزه برای همه روشن است. حالا و با این تفاسیر، وقتی می‌بینیم که در دولت تدبیر و امید، افراد هنری در جایگاه های هنری نشسته‌اند، امید داریم که این مشکلات هم زودتر حل و فصل شوند و چاره ای برای آن‌ها اندیشیده شود. این یکی از رسالت‌های شما به عنوان رسانه مرجع موسیقی کشور است. باید با یک اطلاع رسانی و نقدهایی علمی، راهکار ارائه دهید.
 

• * من سوال هایم تمام شده ولی چند موضوع مهم را هم دوست دارم در این بحث حتما عنوان کنم و می‌خواهم خود شما صراحتا در این مورد اظهار نظر بفرمائید. موضوع اول ماجرای حضور گشت ارشاد در اجراهای برج میلاد است. این اواخر علاوه بر این اتفاق که به هر حال واکنش‌های زیادی را در جامعه در پی داشت، شاهد بودیم که عوامل برج میلاد هم وارد شدند و حتی دیده شد عده‌ای که از دید عوامل گشت ارشاد نیروی انتظامی، مشکلی برای حضور در سالن نداشتند، از سوی عوامل برج «مورد‌دار» خوانده می‌شدند و اجازه حضور در سالن به آن‌ها داده نمی‌شد. آبا با یک چنین برخوردهایی در مجموعه ای که یه قول خودتان نماد فرهنگی سرزمین کهن ایران در دنیاست، موافقید؟

من نمی‌خواهم از این موضوع حمایت کنم با آنرا نفی کنم. اما قطعا اگر من یک استاندارد مناسب را برای حضور در مجموعه تحت مدیریت‌ام تعیین و تعریف کنم، دیگر نیازی به حضور نیروهای امنیتی و انتظامی نیست. همین که مجموعه و عوامل خود ما با تعریف برخی اصول و رعایت حقوق شخصی انسان‌ها، از آنها می‌خواهیم که با پوشش مناسب در کنسرت‌ها حضور داشته باشند، باعث شده که دیگر نیازی نباشد که گشت ارشاد زمان اجرای کنسرت‌ها در مجموعه حاضر شود.

 

• * جایگاهی که عنوان جایگاه خبرنگاران را در سالن همایش‌ها دارد، معمولا در اختیار افراد متفرقه است. این معضل قرار نیست سامان دهی شود؟

هوشیار: این ایراد را وارد می‌دانم، البته آن جایگاه خیلی جایگاه مناسبی نیست ولی قطعا در بند جدیدی در قرارداد با کنسرت گذارها نسبت به اختصاص جایگاه مناسب برای اهالی رسانه اقدام خواهیم کرد تا آن‌ها نیز مشکلی برای عمل به رسالت کاری‌شان نداشته باشند.
 

• * در بین فعالین حوزه موسیقی، برخی صحبت‌ها و حرف و حدیث‌هایی مبنی بر حمایت‌های پشت پرده مدیران سالن همایش‌ها و برج میلاد، از برخی کنسرت‌گذاران عنوان شده و می‌شود. حتی شنیده‌ها حاکی از آن است که یکی از کنسرت‌های همین اواخر، با تهیه کنندگی یکی از مدیران ارشد این مجموعه برگزار شده. آیا چنین اختیاری در چهارچوب مدیریتی و قوانین مجموعه شما هست که مدیران مجموعه‌تان، وارد این بحث‌ها و فعالیت‌های تجاری  شوند؟

هوشیار: کل کنسرت گذارهایی که در این مجموعه اقدام به برگزاری برنامه می‌کنند، سبقه کاری و سابقه فعالیتشان مشخص است.
جعفری: مفهوم سوال آقا بابازاده این بود که مثلا مدیران برج زد و بندهایی با برخی کنسرت گذاران داشته‌اند و مثلا پورسانتی در برخی مواقع می‌گیرند.
 

• * خیر منظور این نبود. من می‌خواهم بدانم که آیا در چارت مدیریتی مجموعه، تعریفی قانونی از این قبیل فعالیت‌های جنبی برای خود مدیران نیز وجود دارد؟

بی آزار: اجازه بدهید من در این باره به صورت کاملا شفاف صحبت کنم. احتمالا منظور ایشان نخستین کنسرت آقای یراحی است. ما در سی سال گذشته باتوجه به حساسیت‌های موجود تاکنون در ماه مبارک رمضان هیچوقت کنسرتی در کشور نداشته‌ایم. اما امسال با این تعریف که : «در تمام کشور های مسلمان و شیعه، این ماه، ماه مهمانی و جشن‌های مذهبی است، چرا در کشور ما باید این فضا بسته باشد؟»، به دوستان تهیه کننده اعلام کردیم که ما برای اجرای برنامه در ماه رمضان گارد مان باز است و از دوستان برای اجرای برنامه‌هایشان دعوت کردیم. دوستان آقای یراحی را با توجه به نوع موسیقی و مقبولیت اجتماعی شان پیشنهاد دادند و ما هم همکاری کردیم برای برگزاری این برنامه و مطمئن باشید که اخلاقا و شرعا و قانونا هیچ زد و بندی در این ماجرا بین ما و دوستان نبوده! (خنده جمع).
 

• * البته سوال من بیشتر جنبه کلی داشت و جسارتی به کسی نبود...

بی آزار: نه اتفاقا من هم توضیحاتی که دادم فکر می‌کنم لارم بود عنوان شود. به هر حال پستی که من در مجموعه دارم، این قبیل حرف و حدیث‌ها در آن طبیعی است.
 

• * در پایان این نکته را اضافه کنیم که برج میلاد و مدیریت و عوامل زحمت‌کش آن قطعا تاثیری بزرگی در رونق موسیقی کشورمان به خصوص موسیقی پاپ داشته‌اند که کاملا مشهود است و اگر چالشی در این گفت‌وگو وجود داشت بیشتر جنبه روشن شدن مسائل مبهم و اطلاع رسانی صریح و صحیح داشت... صحبتی اگر مانده، می‌شنویم.

هوشیار: برج میلاد در دولت‌های قبلی، مورد بی مهری سیاسیون قرار گرفت و شان بین المللی آن، طوری که باید رعایت می‌شد، نشد. برخوردهای سخیف سیاسی با یک یادمان ملی، باعث شد ما اینجا ضررهای زیادی کنیم. در دولت جدید پنجره های خوبی تا به امروز رو به ما باز شده است. اتفاقات خوبی در حال رخ دادن است. در حوزه موسیقی پاپ هم نگاه ما یک نگاه رو به تعالی است. قطعا قصد حذف کسی را نداریم. به دنبال تعریف استانداردهایی خوب برای هنرمندان هستیم. ما عضو جامعه هنری کشور هستیم و مدیران حکومتی نیستیم. خود را بخشی از اهالی هنر می‌دانیم و سیاست‌هایمان در جهت تعالی روح هنر در کشور است. از اهالی موسیقی می‌خواهم که از تک گویی ها و قضاوت‌های زودهنگام و احساسی خودداری کنند. کسی که برای مدتی به او اجازه اجرا در این سالن داده نمی‌شود، به هیچ وجه به معنی حذف از این سالن نیست. به این معنی است که اتفاقاتی در حال رخ دادن است که هدفمند است. دوستانی که تریبون دست گرفته‌اند و در حال مصاحبه های مختلف هستند را دعوت می‌کنم که به جای گفتگوهای رسانه ای، یک بار هم که شده از من در این باره بپرسند. موسیقی در کشور ما به اندازه کافی مورد ظلم قرار گرفته. بهتر است از این پس با یک رفتار عاقلانه با آن برخورد کنیم. در اتاق من همیشه برای حضور هنرمندان باز است. خیلی‌ها آمدند و با من حرف زدند و مشکلات حل شد ولی در حال حاضر دو نفر از دوستان درباره این موضوع گفتگوهای تندی را علیه مجموعه ما و من انجام داده‌اند که تا به حال نه من را دیده‌اند و نه اصلا من را می‌شناسند. یک بار نیامدند و صحبت نکردند و حالا می‌بینیم که مصاحبه می‌کنند و می‌گویند: «از صدای ما خوششان نیامد و ما را حذف کردند!». من فکر می‌کنم این قبیل موضوعات باید اصولی حل شوند و اعتقاد دارم سایت «موسیقی ما» رسانه ای است که این جریانات را با تحلیل‌ها و نقدهایش می‌تواند به خوبی راهبری و هدایت درست کند. اما آن دوستانی که می‌روند و با رسانه های سیاسی مصاحبه می‌کنند، قطعا کارشان به ضرر جامعه موسیقی کشور است.