یادداشتی درباره پدیده کاور ملودی و تنظیم در ایران؛
دزدان دریایی موسیقی
موسیقی ما - دزدی، دزدی است... چه سرقت مسلحانه از بانک باشد، چه زدن کیف پول در مترو و چه سرقت ادبی یا هنری از اثری ثبت شده، بدون رعایت حق کپی رایت. تصویر همهٔ این کارها زننده است و فاعلش را با صراحت تمام «دزد» میخوانیم؛ قاچاقچی یا آرتیست گونهاش، فرقی نمیکند.
شاید برایتان پیش آمده باشد که هنگام شنیدن آهنگی، مدام با خودتان کلنجار بروید که این آهنگ را قبلا کجا شنیدهاید؟! به نظرتان آشنا میآید و حتی میتوانید ملودیاش را در حالی که اولین بار است آنرا میشنوید، زیر لب زمزمه کنید. اگر مطمئن شدید که آن قطعه را قبلاً با کلام غیرفارسی شنیدهاید، شاید منطقیترین راه در آن لحظه این است که بلافاصله موسیقی را «PAUSE» «کنید و اجازه ندهید به شعور فرهنگیتان توهین شود.
سرقت فرهنگی در ایران یکی از کم خطرترین انواع دزدی است، تنها دلیلش هم نبود حق کپی رایت درست و حسابی در حوزهٔ تولیدات فرهنگی، بخصوص موسیقی است. طرف حسابمان در این مطلب، نه جامعهٔ موسیقی پاپ است نه آهنگسازان، بلکه آن انگشت شمار آهنگ دزدانی است که حرفهای این کار را دنبال میکند. پس لطفا گاردتان را باز کنید!
چندی پیش در یکی از سایتها، مطلبی منتشر شد که در آن تاریخ درخشان آهنگهای دزدی موسیقی پاپ ایران را بهمراه آهنگ اصلی پخش کرده بود؛ لیست تکان دهندهای بود. اساتید بزرگ موسیقی پاپ، دکترها و استادهایی که با کت و شلوارهای شیک روی صحنه میروند، ملیحانه به مردم و دوربینها لبخند میزنند و وقیحانه آهنگی سرقتی را اجرا میکنند! دردناکتر از هر چیز، این است که همه جا- چه پشت کاور آلبومش و چه در برنامهٔ تلویزیونی- با اعتماد بنفس، در معرفی شناسنامهٔ آهنگ، میگوید: آهنگساز و تنظیم کننده،» خود بنده «! یا اگر خیلی متواضع باشد» دوست خوبم آقای.... ».
کار از حیا یا دل و جرات گذشته است! در صورتی که تمام این دغدقهها و کشمکشها با آوردن نام صاحب اصلیِ اثر، حل میشود؛ یا مثلا جملهٔ ناقابلِ» با اقتباس از... «اما حتی زیر بار همین هم نمیروند!
موسیقی پاپ روز ایران، از نظر موسیقایی به پاپ شمال خاورمیانه و ترکیه شباهت بسیاری دارد. عامه پسند و ریتمیک بودن، از مهمترین ویژگیهایش است؛ همین باعث شده تا چهرههایی که مارکت پاپ را در دست دارند و اسمشان همه جا سر زبانهاست، برای اینکه - در ماراتن قدیمیترها و جدیدهایی که با سرعت عجیبی هر روز وارد این عرصه میشوند- عقب نماند، سادهترین و سریعترین راه را انتخاب کردند، آن هم این است که هر روز صبح مجموعه کارهای برتر ماه کشورهای عربی، آسیایی، روسی و... را گوش میکنند و هر کدام شعرشان بهتر رویش نشست را انتخاب کنند! همانند اتفاقی که چندی پیش برای بسیاری از آهنگهای پرطرفدار ترکی افتاد، که اتفاقاً در ایران هم بسیار مورد توجه قرار گرفت.
بعد از پروسهٔ انتخاب آهنگ، نوبتی هم که باشد، نوبت تنظیم مجدد است، که عملاً هیچ تغییری در کار نیست! حداکثر تلاششان منجر به تغییر در سازبندی موسیقی میشود؛ مثلاً اگر ملودیای با ساکسیفون زده شود، همان را عیناً با کیبورد مینوازند...
این اتفاقی است که مربوط به سال یا دههٔ خاصی نمیشود، در گذشته هم» آهنگ دزدی «وجود داشت، اما نه بشدت امروز. در آنزمان آهنگهای راک.اند. رول غربی، بیشتر مورد توجه موزیسینها قرار میگرفت؛ بهمین دلیل هم فضای کارهایشان اکثراً نزدیک به ریتمهای تندِ راکِ مشهور ۱۹۵۰تا ۱۹۷۰ بود.
اقتباس، کاور و دزدی در دنیای موسیقی خیلی بهم نزدیک هستند، اما جایگاه هرکدام کاملاً نسبت به دیگری متفاوت است.
اقتباس در موسیقی به این شکل است که موزیسین با الهام گرفتن از موسیقی مشهوری که در گذشته ساخته شده، اثری جدید میسازد و در آن از موسیقی الهام گرفته شده، با تغییراتی اساسی استفاده میکند که بیشتر جنبهٔ ادای احترام و ادب دارد.
در اقتباس، اجازهٔ صاحب اصلی و یا بازماندههای آن لازم است. کاور کردن فقط مختص موسیقی است که در آن آهنگی را بازخوانی میکنند که قبلاً ضبط و اجرا شده است. آهنگهایی که کاور میشوند، معمولاً تنظیم متفاوت و جدیدی خواهند داشت، بطوریکه به پایهٔ آهنگ اولیه آسیب نرسانند که قطعاً اجازهٔ رسمی تولید کننده را میطلبد.
اقتباس و کاور، شیوهٔ معقولانهای بنظر میرسد و هیچ ایرادی به آن وارد نیست، اما دزدی آهنگ که مرتکبانش برای توجیه، آنرا کاور یا اقتباس مینامند! اجازهٔ رسمی صاحب اثر را که ندارند، هیچ! در تنظیم و تغییر فرم هم بسیار ناشیانه عمل میکند.
سرقت هنری علاوه بر موسیقی پاپ، متاسفانه به موسیقی نوظهور راک داخلی هم نفوذ کرده است. کم و بیش کارهایی شنیده میشود، که اگر مخاطب کمی تیزهوش و یا شنوندهٔ خوبی باشد، به درستی میتواند متوجه شباهتها با یک اثر دیگر بشود.
موسیقی پاپ ایران در دههٔ ۷۰ که تازه جان گرفته بود، آهنگ سازان بزرگی به خود دید، که باعث شدند فضای فرهنگی جامعه در بخش موسیقی چند گام اساسی به استانداردهای موسیقی نزدیک شود. اما در همان دوران طلایی، که برخی با تمام تلاش، دستی بر سر و روی موسیقی پاپ ایران میکشیدند.
خوشمان بیاید یا نیاید، سرقت فرهنگی در ایران، با توجه به قانونهای نداشته در این زمین، کار بسیار سادهای است که معمولاً خیلی زود مخاطبانِ رایگان طلب را به سمت خود میکشاند، بدون اینکه لحظهای به این فکر کنند که با هربار مراجعه، هنرِ هنرمندان واقعی را در کفن خاموشی میپیچند.
به امید بازیافتن آنچه فرهنگ نامیده میشود و به مددِ این مخاطبان، بدست بیفرهنگان افتاده است!
شاید برایتان پیش آمده باشد که هنگام شنیدن آهنگی، مدام با خودتان کلنجار بروید که این آهنگ را قبلا کجا شنیدهاید؟! به نظرتان آشنا میآید و حتی میتوانید ملودیاش را در حالی که اولین بار است آنرا میشنوید، زیر لب زمزمه کنید. اگر مطمئن شدید که آن قطعه را قبلاً با کلام غیرفارسی شنیدهاید، شاید منطقیترین راه در آن لحظه این است که بلافاصله موسیقی را «PAUSE» «کنید و اجازه ندهید به شعور فرهنگیتان توهین شود.
سرقت فرهنگی در ایران یکی از کم خطرترین انواع دزدی است، تنها دلیلش هم نبود حق کپی رایت درست و حسابی در حوزهٔ تولیدات فرهنگی، بخصوص موسیقی است. طرف حسابمان در این مطلب، نه جامعهٔ موسیقی پاپ است نه آهنگسازان، بلکه آن انگشت شمار آهنگ دزدانی است که حرفهای این کار را دنبال میکند. پس لطفا گاردتان را باز کنید!
چندی پیش در یکی از سایتها، مطلبی منتشر شد که در آن تاریخ درخشان آهنگهای دزدی موسیقی پاپ ایران را بهمراه آهنگ اصلی پخش کرده بود؛ لیست تکان دهندهای بود. اساتید بزرگ موسیقی پاپ، دکترها و استادهایی که با کت و شلوارهای شیک روی صحنه میروند، ملیحانه به مردم و دوربینها لبخند میزنند و وقیحانه آهنگی سرقتی را اجرا میکنند! دردناکتر از هر چیز، این است که همه جا- چه پشت کاور آلبومش و چه در برنامهٔ تلویزیونی- با اعتماد بنفس، در معرفی شناسنامهٔ آهنگ، میگوید: آهنگساز و تنظیم کننده،» خود بنده «! یا اگر خیلی متواضع باشد» دوست خوبم آقای.... ».
کار از حیا یا دل و جرات گذشته است! در صورتی که تمام این دغدقهها و کشمکشها با آوردن نام صاحب اصلیِ اثر، حل میشود؛ یا مثلا جملهٔ ناقابلِ» با اقتباس از... «اما حتی زیر بار همین هم نمیروند!
موسیقی پاپ روز ایران، از نظر موسیقایی به پاپ شمال خاورمیانه و ترکیه شباهت بسیاری دارد. عامه پسند و ریتمیک بودن، از مهمترین ویژگیهایش است؛ همین باعث شده تا چهرههایی که مارکت پاپ را در دست دارند و اسمشان همه جا سر زبانهاست، برای اینکه - در ماراتن قدیمیترها و جدیدهایی که با سرعت عجیبی هر روز وارد این عرصه میشوند- عقب نماند، سادهترین و سریعترین راه را انتخاب کردند، آن هم این است که هر روز صبح مجموعه کارهای برتر ماه کشورهای عربی، آسیایی، روسی و... را گوش میکنند و هر کدام شعرشان بهتر رویش نشست را انتخاب کنند! همانند اتفاقی که چندی پیش برای بسیاری از آهنگهای پرطرفدار ترکی افتاد، که اتفاقاً در ایران هم بسیار مورد توجه قرار گرفت.
بعد از پروسهٔ انتخاب آهنگ، نوبتی هم که باشد، نوبت تنظیم مجدد است، که عملاً هیچ تغییری در کار نیست! حداکثر تلاششان منجر به تغییر در سازبندی موسیقی میشود؛ مثلاً اگر ملودیای با ساکسیفون زده شود، همان را عیناً با کیبورد مینوازند...
این اتفاقی است که مربوط به سال یا دههٔ خاصی نمیشود، در گذشته هم» آهنگ دزدی «وجود داشت، اما نه بشدت امروز. در آنزمان آهنگهای راک.اند. رول غربی، بیشتر مورد توجه موزیسینها قرار میگرفت؛ بهمین دلیل هم فضای کارهایشان اکثراً نزدیک به ریتمهای تندِ راکِ مشهور ۱۹۵۰تا ۱۹۷۰ بود.
اقتباس، کاور و دزدی در دنیای موسیقی خیلی بهم نزدیک هستند، اما جایگاه هرکدام کاملاً نسبت به دیگری متفاوت است.
اقتباس در موسیقی به این شکل است که موزیسین با الهام گرفتن از موسیقی مشهوری که در گذشته ساخته شده، اثری جدید میسازد و در آن از موسیقی الهام گرفته شده، با تغییراتی اساسی استفاده میکند که بیشتر جنبهٔ ادای احترام و ادب دارد.
در اقتباس، اجازهٔ صاحب اصلی و یا بازماندههای آن لازم است. کاور کردن فقط مختص موسیقی است که در آن آهنگی را بازخوانی میکنند که قبلاً ضبط و اجرا شده است. آهنگهایی که کاور میشوند، معمولاً تنظیم متفاوت و جدیدی خواهند داشت، بطوریکه به پایهٔ آهنگ اولیه آسیب نرسانند که قطعاً اجازهٔ رسمی تولید کننده را میطلبد.
اقتباس و کاور، شیوهٔ معقولانهای بنظر میرسد و هیچ ایرادی به آن وارد نیست، اما دزدی آهنگ که مرتکبانش برای توجیه، آنرا کاور یا اقتباس مینامند! اجازهٔ رسمی صاحب اثر را که ندارند، هیچ! در تنظیم و تغییر فرم هم بسیار ناشیانه عمل میکند.
سرقت هنری علاوه بر موسیقی پاپ، متاسفانه به موسیقی نوظهور راک داخلی هم نفوذ کرده است. کم و بیش کارهایی شنیده میشود، که اگر مخاطب کمی تیزهوش و یا شنوندهٔ خوبی باشد، به درستی میتواند متوجه شباهتها با یک اثر دیگر بشود.
موسیقی پاپ ایران در دههٔ ۷۰ که تازه جان گرفته بود، آهنگ سازان بزرگی به خود دید، که باعث شدند فضای فرهنگی جامعه در بخش موسیقی چند گام اساسی به استانداردهای موسیقی نزدیک شود. اما در همان دوران طلایی، که برخی با تمام تلاش، دستی بر سر و روی موسیقی پاپ ایران میکشیدند.
خوشمان بیاید یا نیاید، سرقت فرهنگی در ایران، با توجه به قانونهای نداشته در این زمین، کار بسیار سادهای است که معمولاً خیلی زود مخاطبانِ رایگان طلب را به سمت خود میکشاند، بدون اینکه لحظهای به این فکر کنند که با هربار مراجعه، هنرِ هنرمندان واقعی را در کفن خاموشی میپیچند.
به امید بازیافتن آنچه فرهنگ نامیده میشود و به مددِ این مخاطبان، بدست بیفرهنگان افتاده است!
منبع:
روزنامه تماشا
تاریخ انتشار : چهارشنبه 4 خرداد 1390 - 00:00
دیدگاهها
موافقم اما خواننده های محبوب و بزرگ ما مثل کسی که اهنگ دایان را کاور کرد روی کاور البوم اسم صاحب اثر را ذکر کرد و به صاحبان اثر احترام گذاشت. که این کار دزدی نیست. با تشکر
دمه محسن یگانه گرم!
بقیه کاور میکنن اسم خواننده رو هم نمیارن به این میگن دزدی
هرکی میگه نشکن دلمو کاوره سند رو کنه!!!
حرف که زیاده.
تو چند سایت این مطلب قرار گرفت و همه اشارات هم به یه فرد بود :م.ی
از خوندن اهنگای فریدون و ... خواننده های ترکی گرفته تا کاور کردن بدون اجازه خواننده های ترکی یه نظر جالبی در یه سایت خوندم که گفته بود خوب شد خواننده های ترکی و یونانی بودن مگر نه این فرد خواننده نبود الان چون اکثر اهنگاش کاوره
باز یکی دو مورد بود اشکال نداشت نه دیگه این همه کاور
واقعا جای تاسف داره وجود همچین افرادی
خدایا باز هم شکرت که مردم هنردوست ما اینقدر فهیم و با شعورن ....
من فکر نکنم منظور ان آقا با محسن یگانه بود چون ایشون اگه کاری رو کاور کنند همیشه اعلام می کنند مثل بمون یا چشای خیسه من. حال من دوست داشتم که نویسنده برای اثبات حرف خودش نمونه هایی ارائه کنه که متاسفانه نکرد
ممنون موزیک ما به خاطر تایید ولی نظر من اینجوری شکم تو شکم نبودا!!
متن و موضوعهارو قشنگ از هم جدا کرده بودم تا کاربرا هم راحت بخونن...
لطفا کامنت هامو همونجوری که میزارم تایید کنید تا واسه کسایی که وقت میزارن کامنت هامو میخونن خسته کننده نباشه...ممنون
و اما در مورد بازخوانی یک اثر،که یک کار مرسوم تو دنیای موسیقی هست و با تمام احترام به نویسنده این مطلب ولی ایشون به نظر میاد نفس بازخوانی یک ترک رو نمیدونن و هدف از اینکار رو اشتباه متوجه شدن...
بازخوانی تو موسیقی سالهاست تو همه دنیا هست و اولین هدف از اینکار نشان دادن ارادت و احترام شخص بازخوان به صاحب اثر هست...
اصلا بخش عمده ای از بازخوانی ها بعد از فوت صاحب یک اثر ماندگار و فراگیر خونده میشه...کسی واسه این بازخوانی ها از کسی اجازه نمیگیره اصلا صاحب اصلی نیست که بخواد اجازشو بده یا نه...هربار کسی اون ترک رو بازخوانی میکنه به ارزش خواننده اصلیش اضلفه میشه مردم میفهمند که یه زمانی یکی بوده که اینو خونده باعث میشه بعده رفتنش هم تو یاد مردم بمونه پس نفس این عمل خیلی هم خوبه...
خب بازخوانی هاییم هستند که صاحب اثرش زندست ولی واسه اونم هیچ کس رضایت نامه کتبی و تشریفات این چیزا نداره...
تازه بارخوانی یه ترک باعث ناراحتی صاحب اثر نمیشه که هیچ براش باعث افتخار هم هست که به جایی رسیده خواننده های دیگه از رو کاراش میخونن...
مثلا کسی میخواد تو اجرای زندش یک کار ماندگاری که همه مردم دوسش دارن رو بخونه..دیگه مردم میدونن این کار ماله کیه صاحبش کیه و میدونن وقتی یه خواننده دیگه این کارو میخونه به صاحب اینکار ادای احترام میکنه احتمالش زیاده صاحب اینکار در دسترس خواننده نباشه تو یه شهر و یه کشور دیگه باشه یا کسی که بازخوانی میکنه هیچ راه ارتباطی با صاحب اثر نداره...اینجا یعنی حق حوندن اونکار رو نداره یعنی اگه بخونه دزدی کرده؟واقعا متاسفم براتون به خاطر این طرز فکرتون...
و در مورد عوض شدن تنظیم و سازبندی و بعضی چیزای دیگه که بازم هیچ اشکالی نداره چون بازم هدف از بازخوانی یه چیز دیگست و درضمن این طبیعیه که کار بازخوانی شده با کار اصلی فرق خواهد داشت..حتی ممکنه یکی بدون ساز یه کاریو بازخوانی کنه این دزدیه؟ ممکنه از یه سازهای جدید استفاده کنه این دزدیه؟ممکنه کسی که میخونه یه سبک دیگه بخونه اینکارو با یه تحریر دیگه این دزدیه؟واقعا دیگه نمیدونم چی بگم...
نویسنده محترم کاور کردن و بازخوانی یه کار مرسوم تو همه دنیاست نه فقط تو ایران..بزرگترین خواننده های جهان هم کاور کردن و هم بازخوانی کردن و واسه اینکارشون رضایت نامه کتبی نمیگیرن...
برای کاور کردن گفتن صاحب اثر و اقرار کردن به اینکه اینکار کاوره و متعلق یه فلانی هست همین کفایت میکنه و تو همه دنیا کسایی که کاور میکنن همین کارو میکنن..
البته هستند کسانی که به شکلهای مختلف کاور میکنن و دم نمیزنن شاید فکر میکنن که بابا برداشتن ملودی وسط یه ترک که نیازی به گفتن نداره(حالا اخر همین کامنت مثالش رو میزنم)آره این دزدیه حق با شماست.
خیلی ها هم هستند که با وقاحت تمام کاور میکنن و خودشون رو صاحب اون کار میگن..بله حق با شماست این دزدیه
ولی وقتی یکی کاور میکنه و میگه اسم اصلی این تراک چیه صاحبش کیه و میگه این ساخته خودم نیست و کاوره اینجا دیگه دزدی و توهین به شعور شنونده نیست...
نکنه شما میگید پاشه بره اون سره دنیا از صاحب اثر امضا و اثر انگشت و نامه و .. غیره بگیره بعد کاور کنه...شما اینجوری فکر میکنید؟
در مورد بازخوانی هم توضیح دادم که به نظر استنباط شما از بازخوانی یه چیز دیگست و اصلا هدف از بازخوانی اونی نیست که شما فکر میکنید....
حالا 2 تا مثال میزنم در راستای منظور نویسنده این پست که بله اینجا حق با ایشونه این یعنی دزدیو توهین به شعور شنونده:
ترک 2 آلبوم ژاکت یعنی ترک چار دیواری که یه کاور کامل بود اسم اصلی این قطعه با صاحب اثرش رو براتون مینویسم:(از چپ به راست اسم خواننده - اسم ترک)
Miley Cyrus - See You Again
--------------------------------------------------------------------------
ترک 8 آلبوم حریص یعنی ترک زیبایی که ملودی اورتور کار کاور یه اهنگ ترکیه بود که به عبارتی میشه گفت که نصف کار کاور هست نام اصلی این قطعه و نام خواننده ی اصلیشم مینویسم:(از چپ به راست اسم خواننده - اسم ترک)
Ibrahim Tatlses - Zalim Zalim
سلطان موسیقی پاپ فقط محسن یگانه ست . همیشه اون آهنگ هایی که از خودش نیست رو اعلام می کنه ،حداقل از این نظر خیلی مرده .
بعضی خواننده هایی که بعد از سالها خوانندگی ، هنوز کنسرت ندادن ، طرفداران همچنین خواننده هایی بهتره که برن یه بار آهنگ see u again از م.س ، خواننده آمریکایی رو گوش کنن که توسط خواننده محبوبشون کاور شده ، بعد بیان نظر بدن !
واقعا مطلب بجایی بود
ممنونم که مطرح کردید.
فکر می کنم در این زمینه مردم ما بیشتر باید فعال باشند
چرا که فرهنگ دزد پروری در جامعه ما وجود دارد که دزدان هم با کت و شلوار و ظاهر مرتب روی سن ها ظاهر می شوند.
متاسفانه موسیقی مخصوصا موسیقی پاپ برای مردم ما مثل نقش چیپس و پفک در زندگی ماست.
چه وقتی قرار است به روحمان احترام بگذاریم؟
بابا ما موسیقی رو واسه لذت گوش میدیم .این حرفا ارزش نداره خودتونو خراب میکنین
بله خب ازین جور کارها میشه به دو کار از یک خواننده پاپ حال حاضر در ایران اشاره کرد(البته این تعدادی هست که فعلا لو رفته و معلوم نیست چند کار کاوره ناگفته از ایشون منتشر شده)
و نکته جالب اینجاست که به کاور بودن این 2 کار هیچ جا اشاره ای نشد..تا روزی که لو رفت این ماجرا و گفتند که بله کاور هست...ولی تا قبلش هیچ حرفی در مورد کاور بودن نشده بود...
حالا من هردوی اینکار هارو با آوردن نام اصلی اثر و صاحب اثر براتون میزارم تا اگه خواستید این کارهارو پیدا کنید و بشنوید...
ترک 2 آلبوم ژاکت یعنی ترک چار دیواری که یه کاور کامل بود اسم اصلی این قطعه با صاحب اثرش رو براتون مینویسم:(از چپ به راست اسم خواننده - اسم ترک)
Miley Cyrus - See You Again
ترک 8 آلبوم حریص یعنی ترک زیبایی که ملودی اورتور کار کاور یه اهنگ ترکیه بود که به عبارتی میشه گفت که نصف کار کاور هست نام اصلی این قطعه و نام خواننده ی اصلیشم مینویسم:(از چپ به راست اسم خواننده - اسم ترک)
Ibrahim Tatlıses - Zalim Zalim
با توجه به حرفای یکی از کاربرا که شدیدا با حرفای نویسنده موافقه و گفته
من هم با نظر نویسنده کاملا موافقم که دزدی دزدیه چه با اقرار چه بدون اقرار...!!!!
خب باید گفت یکی که بعده دزدی اقرار میکنه لااقل شهامت اینکارو داره ولی هستند کسانی که جرات اقرار دزدیشون رو ندارن اینکه بدتره نه؟؟؟؟مثل همین 2 تا مثالی که زدم..نه دوست عزیز؟حالا بزار منم یه بخش دیگه از حرف نویسنده رو بگم برات که بدونی نگفتنش بدتره
>>در صورتی که تمام این دغدقهها و کشمکشها با آوردن نام صاحب اصلیِ اثر، حل میشود؛ یا مثلا جملهٔ ناقابلِ» با اقتباس از... «اما حتی زیر بار همین هم نمیروند<>کار از حیا یا دل و جرات گذشته است! در صورتی که تمام این دغدقهها و کشمکشها با آوردن نام صاحب اصلیِ اثر، حل میشود؛ یا مثلا جملهٔ ناقابلِ» با اقتباس از... «اما حتی زیر بار همین هم نمیروند<<
کسی که واسه خراب کردنش لحظه شماری میکنید اینکار رو همیشه میکنه نه مثل خیلی از کسایی که جرات ندارن بگن اینکار کاوره و بعضی ها هم که با وقاحت تمام میگن کار ماله خودمه که بعدا گندش در میاد که دیدی اومد...
میدونم ازش بدتون میاد و واسه خراب کردنش حاضرید هر کاری بکنید میدونم هرکه قدرتش بیش دشمنش بیشتر ولی اینو تو خواب هم نمیبینید که بتونید خرابش کنید
منظور از خواننده ای که توی تلویزیون میاد و با افتخار از آهنگاش میگه محسن یگانه و علی لهراسبی هستند که کارهای کاور زیادی دارن مخصوصا محسن یگانه.........
کاش یه قانونی واسه قانونمند کردن کاور کردن ایجاد بشه آخه بعضی این کارا خوب از آب در میاد.........
فقط افسوس و صد افسوس...حیف حیف حیف...........
و اتفاقا نمونه بارزش رو خیلی ها میشناسن
ترکی و یونانی و انواع مدل ها
به هیچ کدوم رحم نمیکنه
تاسف تاسف!!
تازگی دیگه بازخوانی هم میکنه که این از کاور کردن هم بدتره!!
و البته از خواننده های داخلی هم به قوله نویسنده دزدی کرده!!
چه کل اهنگ چه تنظیم!!
کاش نام این خواننده ها وآهنگهای مورد بحث را معرفی کنید
من اصلا اشکال نمی بینم
مگر نمیگید این کار دزدیه
معرفی کردن دزد چه عیبی داره
لا اقل نام اون سایت را بزنید
ممنون بابت مطلبتون
من یه سوال دارم
اینکه استفاده از شعر شاعری که مرحوم شده با آوردن خود نام شاعر نیاز به اخذ مجوز از جای خاصی داره؟
ممنون میشم اگه راهنمایی کنید
,وایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا شکرتـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه قدر خوبه که شما این مطلب رو گذاشتین تازه اون هم چه موقع خوبی !!
دقیقا موقعی که در آستانه پخش شدن یک آهنگ دزدی از آهنگی قدیمی و ترکی توسط یه هنرمند نما هستیم .
کسی که همه میشناسنش و به خاطر همین دزدی ها بعضی ها اسمش رو میارن و میشناسنش . ولی باز هم من به خاطر احترام به این سایت اسمش رو نمی برم .
خدا رو شکر که شعور موسیقایی مردم ما روز به روز بیشتر میشه .
من مطئنم خیل عظیمی از هنردوستان پس از خواندن این مطلب دیگه هیچ آهنگ کاور شده ای رو گوش نخواهند داد .
و امیدورام ریشه این افراد از موسیقی ما به طور کامل کنده بشه .
هر کسی که به قول شما دزدی میکنه .
با تشکر ....
کاور کردن کار کاملا عادیای هست در موسیقی دنیا! ولی کاور کردن و دروغ گفتن و معرفی نکردن هنمرمند اصلی نامردیه
سلام باز خوبه همونی که میگین از کارای یونانی و ترکی استفاده می کنه می گه که کار کاوره ولی یکی مث آقای ... که طرفداراش فکر می کنن اسطوره س و سلطان میره آهنگ خواننده ی آمریکایی رو بر میداره بعد ....میگه مال خودمه اون وقاحت داره نه کار اون هنرمندی که اشاره کردی......! {موسیقی ما منصف باش تایید کن}
سلام
وقتی گوش شنوا نیست، حرف تازه ای ندارم...
مطلب خوبی بود. بنده با کلیات مطالب فوق موافقم و در تایید سخنان دوست عزیز نویسنده باید عرض کنم که:
موسیقی امروز ما دچار دوگانگی ارزشی در بین همه آحاد طبقاتی خود شده است. به این ترتیب که مدیران محترم، تمام افکار دوران کوتاه مدیریتی خود را به اهداف کوتاه مدتشون معطوف میکنند و هیچ عزیزی ( بنده ندیدم) برای عزت موسیقی قدم بر نمی دارد. بسا که شعارها و سخنان این دوستان محترم در تضاد با سخنان بنده می باشد.
موسیقی همانند تمام هنرهای دیگر ( چه بسا پر رنگ تر و قوی تر) نیاز به برنامه ریزی مدیریتی در بحث اجرا و برنامه ریزی فرهنگی دارد که متاسفانه در مبحث اول ( مدیریتی) دوستان فقط به دادن مجوز برای کنسرت ها و اجرا ( البته با شرایط معلوم الحال) بسنده می نمایند و در بحث دوم ( با اقتباس از بازی های توپی ) توپ را به زمین دیگری می اندازند.
پدیده کاور، متاسفانه دربر گیرنده یکی از همین بی مسئولیتی های مدیران محترم در بخش موسیقی می باشد. چرا که وقتی به راحتی یک موسیقی کاور ( چه داخلی و چه خارجی) در شورای نظارت مجوز می گیرد، نباید توقعی از تولید کننده ها داشت.
متاسفانه تب کاور گریبانگیر هنرمندان سابقه دار ما شده است. با دوستی صحبت میکردم که برای کار آلبومش پیشم آمده بود. وقتی صحبتهای اولیه در باب ساخت چند تراک تمام شد، گفت فلانی یه آهنگی هم دارم که میخوام حتما اونم بخونم. وقتی منظورشو پرسیدم ( چون واقعا نفهمیدم ) از کیفش یه CD در آورد و گفت اینو گوش کن. وقتی گذاشتم متوجه شدم موسیقی واسه یکی از خواننده های لوس آنجلسی هست. گفتم خوب این و باید چیکار کنم ؟ گفت شعرشو یکم عوض کن، موسیقی همین باشه و ....
این خاطره نسبتا تلخ و عنوان کردم تا لااقل دیدگاه خواننده های محترم را در این وادی بیان کنم که سابقه های درخشانی در موسیقی نه چندان دور داشته اند. ( هر چند که همه مثل هم نیستند و ... ) اگر وزارت ارشاد اجازه تولید آثار کاور را نمی داد به نظر شما این دوست محترم من، می توانست به همین راحتی دنبال شریک برای دزدی خود باشه؟
اگه شورای نظارت صدا و سیما محترم، اجازه پخش تیتراژ های کاور را نمی داد، به نظر شما انتقال این دیدگاه دزدی در بین تولید کنندگان انتشار می یافت؟
آیا نویسنده محترم و دوستان دیگر تا به حال به موسیقی متن فیلم ها و سریال ها توجه کرده اند؟ آیا می دانید از هر 10 فیلم سینمایی، تلویزیونی و یا سریالی که پخش می شود حداقل 3 یا 4 تا از آنها دارای موسیقی کاور می باشند؟ اگر شما حداقل موسیقی های کشور ترکیه رو بررسی نمایید مطمئنا با بنده هم عقیده می شوید. پارسال در همین زمان بود که سریالی از شبکه سوم سیما پخش می شد که موسیقی تیتراژ اولیه و 90 درصد از متن آن کاور از موسیقی سریالی در حال پخش از شبکه های داخلی ترکیه بود. پارسال ماه رمضان سریال پر طرفداری پخش شد که موسیقی متن و تیتراژ پایانی آن کاور از یکی از سریال های ترکیه بود و ...
وقتی ما معتقدیم دزدی، دزدی است، پس نمی توانیم بگوییم دزدی از بانک اشکال ندارد ولی مثلا از طلا فروشی ایراد دارد. موسیقی کاور، موسیقی دزدی است. حال چه با کلام، چه بی کلام.
به دوستی دروزارت ارشاد ( حدودا دو سال پیش) در همین مبنا گلگی می کردم که درجوابی عامیانه به بنده گفت که : بابا دلت خوشه ها، کی به کیه؟ ملت دارن باهاش حال میکنن، گیر نده و....
تا زمانی که دیدگاه مسئولین بر این منوال باشه، بی شک این دزدی نه اینکه ریشه کن نمیشه بلکه هر روز دار و دسته بیشتری رو هم به خودش جذب می کنه/با احترام
سپنتا خدایاری
میخواستم همینارو بگم که دیدم سجاد گفته و کسایی که میزدن زیرش اولین کسایی بودن که معترض شدن.
خب دوستای گلم شما که میگین فلان خواننده تمام کاراشو خودش ساخته پس از کجا فهمیدین که منظور سجاد به کیه؟
اون شخص 5-6 تا از کاراش لو رفته که کاور هستش و اومد گفت فلان شخص سازنده اصلی کاره.
این دقیقا مثل اینه که من بیام جیب کسی رو بزنم و بگم که آقا این پولی که دست منه و دارم باهاش حال میکنم مال فلانیه که بدون اجازه از جیبش برداشتم...
تفاوتی تو اصل قضیه پیش نمیاره...
من هم با نظر نویسنده کاملا موافقم که دزدی دزدیه چه با اقرار چه بدون اقرار...!!!!
به نظر من لفظ کاور هم زیادی محترمانست برای این دسته...به جای کاور باید گفت سرقت زحمت و تلاش یه بنده خدایی (حالا ترک یا یونانی فرقی نمیکنه) تو ملودی سازی...
موزیک ما چیز بدی نگفتم فقط حرفاتون رو تایید کردم...تایید کن pls
و در مورد بازخوانی هم همه میدونن که این یه کار مرسوم هست در دنیا اونم آهنگ خیلی قدیمی یالان که قراره محسن یگانه بخونه
محسن یگانه بابت پخش این آهنگ حتی 1 ریال هم سود مالی نمیکنه و تازه کلی هم روش هزینه کرده (میکس و مستر تو بهترین استودیوی کشور) فقط و فقط به خاطر دل هواداراش این کار رو میکنه تا کور بشه چشم اونایی که نمیتونن موفقیت این جوان با استعداد رو ببینن
خوانندگان مطرح ترکیه خودشون دارن آهنگهای یونانی رو کاور میکنن..یونانی ها هم از اسرائیلی ها ....باکو هم داره از ترکیه کاور میکنه و.... تو دنیا مرسومه و ربطی به ایران نداره
بازم مرام محسن یگانه که چند تا کار کاور خونده و به دیگران داده ولی اسم خواننده کار رو نوشته /مثل : 1-دلمو بردی (دسپینا وندی)یونانی---کار قدیمی محسن یگانه 2-خاکسترم نکن (هلنا پاپاریزو) یونانی----محسن یگانه 3-حیف (داگوس)ترکی------محسن یگانه 4-چشمای خیس (دسپینا وندی) یونانی----ترک 6 آلبوم نفسهای بی هدف محسن یگانه 5-بمون (دایان) ترکی-----ترک 9 آلبوم رگ خواب محسن یگانه //////////////////////// 6-سزامه (دسپینا وندی)یونانی----علی لهراسبی آلبوم 14 7-چشامو بستم (دسپینا وندی) یونانی---علی لهراسبی آلبوم 14 هر کدومشونو محسن یگانه با احساس بهتر اجرا کرده...شما باید برید دزد اصلیرو پیدا کنید. یه تنظیم کننده نباید ریتم-سمپل-گام و غیره رو هم از موسیقی غربی بدزده------------------- همه هم میشناسنش بعد میگن بهترین تنظیم کننده ایران:...
مطلب خوبی بود
به نظر من هم کاور کردن کار اصلا خوبی نیست و کاملا کار زشتی محسوب میشه یکی دو نفر میگن اسم طرف بیاریم مشکلی نداره این چه کاریه پس بریم کل اهنگای بقیه رو کاور کنیم عینا و اسمشو بیاریم و تموم ؟
اقایان علی لهراسبی و محسن یگانه و سروش طباطبایی و مهدی اسدی متاسفانه اهنگای کاور زیادی دارند در حالی که میتونند خودشون اهنگ بسازند این خیلی بهتره که به خودشون اعتماد و متکی داشته باشند و بیشتر اهنگا رو کاور نکنند
این نظر منه
مرسی از سایت وزین موزیک ما
آقاجون کسی که میتونه آهنگ بسازه نیاز به این کارا نداره.احترام به هوادار اینجا معنی نداره.مثلا سیاوش میتونه.آره بلده!یعنی تو قلب لندن درس خونده و حضور خیلی ها رو درک کرده ولی دزدی(کاور! )نکرده.
یکی از هوادارای م .ی کارایی که خوانندش کاور کردرو لیست کرده.دستشم درد نکنه
1-دلمو بردی (دسپینا وندی)یونانی---
2-خاکسترم نکن (هلنا پاپاریزو) یونانی----
3-حیف (داگوس)ترکی------محسن یگانه
4-چشمای خیس (دسپینا وندی) یونانی----
5-بمون (دایان) ترکی-----
6-سزامه (دسپینا وندی)یونانی----
7-چشامو بستم (دسپینا وندی) یونانی
آقای بابک
به جز 2 مورد(چشای خیس و بمون) میشه دقیقا بگید که کی و کجا بقیه اینکارها ذکر شده کاور هستن؟
زمان انتشار ، این موضوع گفته شده یا تو پرسش و پاسخهای وبلاگشون اونم زمانی که پیش مردم لو رفته بودو ازشون پرسیدن که اونجا دیگه مجبور شدن مقر بیان..
یه درخواستم داشتم از شما که خیلی تاکید روی مدرک دارید.میشه اون تیکه از اورتور اون آهنگ که تو آهنگ زیبایی کاور شدرو بزارید تا ما هم گوش کنیمو به حقیقت صحبتاتون پی ببریم؟
به گفته خودتون مدرک باید باشه نه فقط یک اسم.
البته من فکر نمیکنم اورتور ربطی به ملودی کلام که آهنگساز میسازدش داشته باشه.اورتور کار تنظیم کنندست.
همونطوری که اورتور آهنگ چمدون و سکوت عین همن که مربوط میشه به تنظیم کننده این 2تاکار که کوشان حداد هستن.ولی با اینکه مدرک صوتی هم هست(عیدی سال 89) که توش ذکر شده تنظیم آهنگ سکوت رو کوشان انجام داده اما رو کاور آلبوم اسم شخص دیگه ای رو میبینیم!!!!!!!
نکته جالبش هم اینجاست که تو همون مدرک صوتی ایشون گفتن که کار تنظیم همه کارا تموم شده فقط مونده بعضی قسمتا که من باید دوباره بخونمشون.کار تنظیمی که به گفته خودش کوشان حداد انجام دادو به پایان رسیده بود یهو اسم عوض میکنه.بیخیال
با این حال اون آهنگی که گفتید رو بزارید تا ما هم اورتور اون رو با اورتور زیبایی مقایسش کنیم ببینیم شباهتش کجاشه دقیقا..
در مورد آهنگ 4دیواری هم از نصف هم کمتر کاور شده و خیلی جاهاش از جمله ترجیع بندش ربطی به کاری که اشاره کردی نداره.با اینحال فکر نمیکنم نصف 4دیواری در مقابل لیستی که دوستتون تهیه کرده باشه و لیست احتمالی که شاید هنوز افشا نشده باشه چیز خیلی بزرگی باشه.
و یه مورد دیگه هم که لازم میدونم بهش اشاره کنم اینه که دقیقا میخوام اجازه نامه ای که ایشون از ش.ع و ف.آ گرفتن رو ببینیم.که کی این اجازه صادر شد که ایشون آهنگ این 2 رو با صدای خودشون منتشر کردن؟؟؟
چه خوبه که کامنتای من دقیق خونده میشه توسط یه عده...حالا که اینقدر مشتاق هستی باید بگم که یه کامنتمم تایید نشد وگرنه خیلی تکان دهنده بود...
کسی رو که یه بنده خدایی میگفت الگوی هنری من بوده از یکی از اساتید موسیقی یه کارشو دزدید بهم آهنگ هم ترانه...ولی گفت همه کاره آهنگ خودم بودم...
احتمالا اون یارو تو دزدی این یارو الگوش بوده...
یه نکته خیلی جالب دیگه که سلطان چاوشی گفت که ملودی نشکن دلمو یه ملودی خارجیه ولی یه پسره همچنان معتقده خودم ساختمش!!!!
looooooooll
بابا حداقل یکم بهتر سانسور کنید خودم خوندمش چشمم در اومد چه برسه به کسانی که نیاز مبرم به اموزش دیدن دارن!
ابتدا خدمت مدیران موسیقی ما عرض کنم که این نظر صرفا جنبه اموزشی داره و فقط و فقط حقایق گفته میشه نه هیچ چیز دیگه!!! -------------------------- خدمت دوستان شاید عزیزی که دقیقا متوجه منظور نویسنده شدن ولی خیلی دوست دارن خودشون رو به اون یکی راه بزنن عرض کنم که این کار بی فایده هست بهتره جای انکار قبول کنید ولی اگر منظور نویسنده رو احیانا متوجه نشدید این کامنت رو تا ته بخونید یقینا متوجه میشید که قضیه از چی قراره ضمنا این اخرین کامنت من توی این صفحه هست چون حرف ها رو نویسنده گفت و دیگه چیزی برای گفتن نمونده که بخوام ازش دفاع کنم فقط چند تا روشن کاری هست که انجام میدم (البته با اجازه موسیقی ما!!) ------------------------ به این نکته که اول نوشته ها اومده توجه کنید! || V دزدی، دزدی است... چه سرقت مسلحانه از بانک باشد، چه زدن کیف پول در مترو و چه سرقت ادبی یا هنری از اثری ثبت شده، بدون رعایت حق کپی رایت. صراحتا گفتهکه دزدی دزدیه چه دزدی از بانک چه دزدیه هنری پس اینکه بگیم اره کاور چیزه عادی هست و... اصلا حرف منطقی نیست و حتی پشیزی ارزش نداره ============== حالا این جا رو بخونید! || V اساتید بزرگ موسیقی پاپ، دکترها و استادهایی که با کت و شلوارهای شیک روی صحنه میروند، ملیحانه به مردم و دوربینها لبخند میزنند و وقیحانه آهنگی سرقتی را اجرا میکنند! خیلی واضحه منظور نویسنده اون کیه که به قول خودتون شبانه روز کنسرت میزاره؟دقیقا منظور همون شخصه شک نکنید اگه شک کردین سطر های بعدی رو مطالعه کنید! ================= اگر اون دلایل قانعتون نکرد پاراگراف زیر رو بخونید! || V دردناکتر از هر چیز، این است که همه جا- چه پشت کاور آلبومش و چه در برنامهٔ تلویزیونی- با اعتماد بنفس، در معرفی شناسنامهٔ آهنگ، میگوید: آهنگساز و تنظیم کننده،» خود بنده «! یا اگر خیلی متواضع باشد» دوست خوبم آقای.... ». بازم دقیقا و بی شک منظور همون خواننده ای هست که کاور میکنه(...) بعد پشت البوم مینویسه از خودم ============= اگه بازم شک دارید باید از نویسنده محترم تشکر کرد که تیره خلاص رو زد همین مونده بود اسم طرف رو بگه || V اقتباس و کاور، شیوهٔ معقولانهای بنظر میرسد و هیچ ایرادی به آن وارد نیست، اما دزدی آهنگ که مرتکبانش برای توجیه، آنرا کاور یا اقتباس مینامند! اجازهٔ رسمی صاحب اثر را که ندارند، هیچ! در تنظیم و تغییر فرم هم بسیار ناشیانه عمل میکند. این اتفاق دقیقا برای اهنگ های البوم های ... افتاد که دوستان لیست بلند بالای این چندین و چند کاور رو نشون دادن تا حتی کوچکترین شکی هم نداشته باشیم!! ================ و در اخر اینجا رو بخونید!! || V همانند اتفاقی که چندی پیش برای بسیاری از آهنگهای پرطرفدار ترکی افتاد، که اتفاقاً در ایران هم بسیار مورد توجه قرار گرفت. منظور فقط و فقط اون اهنگ ترکیه البوم ...هست که... ============== و به عنوان جمله اخر به اقتباس از نویسنده مطلب!!!!!!! « به امید بازیافتن آنچه فرهنگ نامیده میشود و به مددِ این مخاطبان، بدست بیفرهنگان افتاده است!» امین!!
سلام به همگی و مخصوصایه بنده خدا
بنده خدا دست خودت هم نیست نه تا حالا کار اورجینال نگرفتی و همش از اینرتنت دزدیدی (که البته اینم در نوع خودش دزدیس دزدی هم دزدیس حرفی توش نیست) نمی دونی همونی که داری میگی کاور کرده حداقل انقدر جرات و شهامت داشته که هر آهنگی که چه باری خودش چه برای دیگران کاور کرده با فونتی که چشمای دزدان و حسودان هم ببینه اعلا می می کنه که کاور بوده اما دریغ از بعضی ها که با فرض احمق دونستن مخاظبشون کاور می کنن و با نهایت اعتماد به نفس اسم خودشون رو به عنوان آهگساز و تنشیم کننده جلو و پشت آلبوم اب فونت درشت می اسم خودشون رو می نویسند
متاسفانه کار بعضی سلطان ها از حیا یا دل و جرات گذشته است! در صورتی که تمام این دغدقهها و کشمکشها با آوردن نام صاحب اصلیِ اثر، حل میشود؛ یا مثلا جملهٔ ناقابلِ» با اقتباس از... «اما حتی زیر بار همین هم نمیروند!
" « یا مثلا جملهٔ ناقابلِ» با اقتباس از... «اما حتی زیر بار همین هم نمیروند! »"
و در آخر با اجازه نویسنده محترم:
به امید بازیافتن آنچه فرهنگ نامیده میشود و به مددِ این مخاطبان، بدست بیفرهنگان افتاده است!
کاملا با مهران موافق هستم
منم به خاطر احترام به شان سایت اسم اون شخص رو نمیارم
ولی فکر میکنم همه فهمیدیم کی رو میگه
مخصوصا اون قسمت که در مورد کنسرت صحبت میکنه
خوشحالم که هنوزم کسانی توی این موسیقی هستن که موسیقی رو برای خودش میخوان نه پول و عکس های جور وا جور و کاور یا همون دزدی
دزدی هم دزدیه اینو خوب اومدی
تنها راه رهایی از اتهام اینه که اجازه کتبی صاحب اثر رو داشته باشی
حتی اگه هزار بار دیگه هم اسمش رو پشت کاور بنویسه از اتهام مبرا نمیشه خلاص!
دوستانی که گفتن نشکن دلمو یه ملودیه خارجیه واسه حرفشون مدرک بیارن..از روی فشار جسمی و عصبی زیاد حرق نزنید مثل من با آرامش کامل و با مدرک حرف بزنید...مدرک که میدونین یعنی چی؟یعنی این:
حالا 2 تا مثال میزنم در راستای منظور نویسنده این پست که بله اینجا حق با ایشونه این یعنی دزدیو توهین به شعور شنونده:
ترک 2 آلبوم ژاکت یعنی ترک چار دیواری که یه کاور کامل بود اسم اصلی این قطعه با صاحب اثرش رو براتون مینویسم:(از چپ به راست اسم خواننده - اسم ترک)
Miley Cyrus - See You Again
--------------------------------------------------------------------------
ترک 8 آلبوم حریص یعنی ترک زیبایی که ملودی اورتور کار کاور یه اهنگ ترکیه بود که به عبارتی میشه گفت که نصف کار کاور هست نام اصلی این قطعه و نام خواننده ی اصلیشم مینویسم:(از چپ به راست اسم خواننده - اسم ترک)
Ibrahim Tatlses - Zalim Zalim
-------------------------------------------------------------------------
اینکه سلطان گفت فلان کار کاوره استاد گفت فلان کار کاوره قاسم آقا بقال سر کوچه گفت فلان کار کاوره نمیشه که...مدرک!!!همیشه با مدرک حرف بزنید...
میخواین الان یه لیست بلند بالا براتون بزارم اینجا که همشون ملودی خارجی ان؟؟آخه اوستا رحیم(بناست کارشم خیلی درسته)گفته..
من طرفداره موسیقی خوب هستم فقط همین!
و با حرف های نویسنده هم کاملا موافق هستم
و همینطور با حرف های دوستان در مورد اون خواننده نما
ایشون حتی تکنیک های اولیه اهنگسازی و تنظیم رو هم بلد نیست
یک سیر توالیه اکورد بسیار بسیار ساده که کسی فقط اگه دروس ابتدایی موسیقی رو هم خونده باشه خیلی راحت به این امر پی میبره که چقدر سطح موسیقی ایشون پایینه(حالا در اخر عرض میکنم دلیل بحث در مورد سطح موسیقی ایشون چی هست)
ایشون نه تنها از نظر ترانه ضعیف عمل میکنن بلکه حتی نمیدونن برای یک اهنگ کدوم ساز بندی مناسب تره
بعضی وقتا ساز هایی هم زمان پخش میشه که ادم فقط خندش میگیره
دلیل اینکه ایشون اعتماد به نفس پایینی دارن و روی به کاور کردن اوردن هم دقیقا همینه
با این سطح از موسیقی هیچوقت ایشون رو نمیشه حتی یه خواننده پاپ نامید چون با این سطح فقط به بدنه موسیقی ضربه میزنه
امیدوارم امثال ایشون خیلی زود از صحنه کنار برن و جاشون رو به افراد بسیار با استعداد تر و سطح موسیقی بالاتر بدن
البته منظور نویسنده هم کاملا واضحه به قول دوستان وقتی در مورد کنسرت حرف میزنه یه نفر میمونه دیگه
خواجه امیری و صادقی و اصحابی و بقیه که اهل کاور کردن نیستن
جناب محسن چاوشی هم که تا به حال کنسرت نزاشتن
و فقط همون یه شخص میمونه
جا داره از سایت موسیقی ما نیز تشکر کنم که اینچنین مصاحبه هایی رو در سایت قرار میده که هم جنبه انتقادی دارن هم اموزشی
واقعا بعضی از خواننده های پاپ (برای مثال همین جناب) اصلا حقشون نیست اینجایی که هستن باشن
و هر دم با البومی با سطح پایین به موسیقی ما ضربه بزنن
به امید بازیافتن آنچه فرهنگ نامیده میشود و به مددِ این مخاطبان، بدست بیفرهنگان افتاده است!
قابل توجه دوست عزیزمون "چاووشیست ":
محسن یگانه در کل دو آلبوم رسمی داره که سر جمع میشه 24 تا ترک
که در هر آلبوم یک قطعه ی کاور داره که ذکر میکنه این آهنگ کاور شدست
بقیه آهنگ هایی که از محسن یگانه ی عزیز شنیدید همگی بدون مجوز هستن و اکثرا بدون اجازه ی ایشون پخش شدن و از ایشون دزدیده شدن در اصل
محسن یگانه سعی کرده در جاهایی که موقعیتش هست نام اونها رو هم ذکر کنه اما به این دلیل که در قالب آلبوم در نیومدن و جایی هم مشخصات دست اندر کاران این آهنگ ها ذکر نشدن تا به حال به طور گسترده اسم صاحب اثر منتشر نشده
به عنوان مثال شعر خاکسترم نکن از آقای کاکایی هست اما به این دلیل که این ترانه در قالب آلبوم منتشر نشده هیچوقت نامی از ایشون برده نشده پس دلیل میشه که بگیم ترانه دزدی هست؟
لطفا درباره ی مسائلی که نمیدونید بی خود حاشیه درست نکنید
کاور کردن یک رسم مرسوم در موسیقی هست که خیلی از خواننده ها با ذکر منبع از این امتیاز استفاده میکنن
قابل توجه دوست عزیزم فرانک
چرا یه خواننده که خودشو آهنگ ساز میدونه باید واسه پر کردن البوم و جا گرفتم توو موسیقی عام کار کاور بخونه
معذرت میخواما
ولیی هیچی به اندازه م. ی توو موسیقی مجاز کاور نخونده.
میشه گفت با همین کارا خودشو بالا کشید.
این هنرمند وقتی دستشون روو میشه تازه یادشون میفته که باید صداقت به خرج بدن.
در ضمن کاری که این آقا با علی اصحابی کرد از یادها نمیره.
(اگه صلاح بود تایید کنید)
ممنون
در جواب ... جان باید بگم که فکر کنم مقصر اون داستان کاملا مشخص شد امــــــــــــــا در جوابت در مورد اینکه چرا یه خواننده چرا یه قطعه رو کاور میکنه نظر من اینه بعضی از قطعه ها اینقدر عالی هستن که واقعا جای یه شعر فارسی روش خالیه! بعد نمیدونم چرا فقط میخواین به یگانه حمله کنید
من اکثر پیام ها رو دیدم که خواننده ی مطرح موسیقی پاپ ایران (م.ی) مورد انتقاد قرار داده بودند که نمیدونم چرا از (ع.ع.م) هیچ سخنی به یاد نشد که ایشون هم کاورهای بی اندازه ای دارند .
از مدیر سایت یه خواهش دارم که این پیامو حذف ویا سانسور نکنه وبنده نمیخوام بی هیچ هنرمندی توهین کنم و واقعت ها تا آنجایی میتوانم در چارچوب ادب خواهم نوشت
این خواننده ها با این فعالیت هایشان آسیب های جبران ناپذیر به موسیقی ایران وارد میکنند وخودشون هم میدونند ولی اعتنا نمی کنند واز طرفی توجه دیگر خواننده هارو به این مسیر جلب میکنند.
جواب اینکه چرا اونا ازما تقلید نکنند؟ چون ما اثری از خود نداریم با این وضع هم غیر ممکنه.
salam dooste aziz harfe delo zadi man vaghean kofram migire vaghtu 1 ahangi az 1 nafar masalan az ... ya har kase digeyi ke esm yadak mikeshe goosh mikonam mibinam ya male helena paprizou ya har khanandeye tork ya yoonani ya arab ya har jaye ...be nazar man music pop iran hich arzeshi nadare chon roosh kar nemishe
خدمت دوستداران موسیقی سلام
من 11 ساله که موسیقی یونانی گوش میدم.کارای خواننده هایی مثل:Despina Vandi-Thanos Petrelis-Helena Paparizou-Notis و همچنین کارهای موزیسین محبوبم Foivos.
یونان کشوریه که از نظر تمدن و ریشه ی فرهنگی دست کمی از ایران نداره و از نظر موسیقی هم در حال حاضر سرآمد موسیقی پاپ در استفاده از سازهای زهیه،چیزی که در موسیقی پاپ کشورهای صنعتی کمتر به چشم می خوره و استفاده از سازهای الکتریکی بسیار محسوس تره.
اگه راستشو بخواین سی چهل سال پیش ما ایرانیها سرآمد این نوع موسیقی بودیم،زمانی که مثل امروز به هر کس که فکر می کرد صداش خوبه نمی گفتن خواننده.اون موقع که امثال استاد بنان داشتیم.اون موقع که به هرکی گیتار میگرفت دستش نمیگفتن نوازنده،چون امثال پرویز یاحقی داشتیم.اون موقع که آهنگساز داشتیم نه اینترنت باز و DJ و کاور خوان.و از همه مهمتر اون موقع که ترانه سرا داشتیم نه شعرگذار.
نه عزیزم.هر ترکیب کلمات که به ریتم آهنگ خورد اسمش ترانه نیست.ترانه برای موسیقی مثل فیلمنامه برای فیلمه.همه چیز موسیقی پاپ از یک حس شروع میشه که ترانه سرا سعی میکنه اون رو در غالب کلمات موزون بگنجونه.بعد آهنگساز بسته به ریتم و حس ترانه برای اون ترانه آهنگ میسازه.خواننده هم باید اولا حس ترانه رو درک کنه،ثانیا بتونه اون حس رو با صداش منتقل کنه.و در نهایت وظیفه ی تنظیم کننده هم که انتخاب ساز های مناسب و هماهنگ کردن صدای خواننده و موزیکه به نحوی که حس مورد نظر به بهترین شکل ادا بشه.تمام موسیقی های موندگار پاپ اینطوری ساخته شدن و لنگیدن هر کدوم از این اجزا باعث میشه که اون موسیقی در گذر زمان خیلی زود فراموش بشه.
چرا هنوز الاهه ی ناز نمرده؟ چرا هنوز میخونیم بزن تار؟ بهترین کسی که میتونه به این سوالا جواب بده راننده های تریلی و ترانزیتن.تا حالا ازشون پرسیدین چرا سوزن همشون رو یه سری آهنگ گیر کرده.اینجاست که تفاوت آهنگی که زمان رو میکشه با آهنگی که در گذر زمان میمیره معلوم میشه.
کاور کردن در موسیقی اصول داره(هرچند حتی با رعایت اصول هم چون حاصل یک سیر طبیعی نیست ،تضمینی برای دوامش وجود نداره.)مثلا نمیشه یک موسیقی حماسی یا ملی رو با یک ترانه ی حسی
کاور کرد.اینکه موزیک کجا بایدسکوت کنه یا کجا باید غرش کنه،کجا باید آروم باشه وکجا هیجان انگیز،این یک مسئله کاملا اختیاری نیست بلکه این قسمتها باید با ترانه هماهنگ شده باشه.این مسئله ی ظاهرا کم اهمیت بزرگترین مشکل آهنگهای کاور شده و رسوا کننده ی اوناست.چون در اکثر اونا یا کش و قوس ترانه و موزیک ناهماهنگه ویا این هماهنگی به قیمت از بین رفتن محتوا حاصل میشه جایی که انگار ابیات ترانه هیچ خط سیر مشترکی را دنبال نمیکنن مثلا اول ترانه با مضمون خیانت شروع میشه،وسط ترانه صحبت از جداییه و درپایان صحبت از تداوم عشق.
حال امروز موسیقی ایران خوب نیست.منظورم کیفیت است نه بازار .نباید گول این رونق فریب دهنده را بخوریم چون زود گذر است.سیاستگذاری های غلط دولتی و نگاه غیرمنصفانه مسئولان در این سالها زخم های عمیقی بر پیکره ی نحیف موسیقی ما گذاشته است.نه آن سدهای عظیمی که در راه گرفتن مجوز سر راه اهالی موسیقی بود نه این آشفته بازاری که هر وزوزی را مجوز می دهند،هیچکدام دردی از موسیقی ما دوا نمی کند.هنوزم نشون دادن ساز در تلوزیون ممنوعه چگونست که خواننده رو می بینیم صداشو میشنویم صدای سازو میشنویم حتی گاهی نوازنده رو می بینیم اما سازش پشت گلدونه.همین کاراست که باعث میشه مردم از دنیای موسیقی فقط اسم خواننده ها رو بلد باشن.
خوشبختانه ما در ایران کمبود استعداد وعلاقه نداریم ،گوش برای شنیدن موسیقی هم بسیاره هم از نظر تعداد و هم از نظر تنوع سلایق.برای درمان موسیقی کشورمان باید بسیار تلاش کنیم .باید با نقد موسیقی و روشن کردن ضرورت آن شعور موسیقایی مسئولین را بالا ببریم و با معرفی موسیقی های خوب به مردم و حمایت از آنها شعور موسیقایی مردم را نیز افزایش بدیم تا توقعشون بالا بره که گوششون را فقط برای موسیقی سازنده تیز کنند و هر وزوزی را موسیقی ننامند. و کسانی را که بدون ذکر منبع،سرقت هنری می کنند را به سرعت پس بزنند.
صحبت در این باره زیاد دارم اما چشمتان را بیش از این آزار نمی دهم. از طرف یک دوستدار موسیقی
افزودن یک دیدگاه جدید