اهالی موسیقی و هنر شام‌گاه چهارشنبه -20 آبان‌ماه - گرد‌هم آمدند تا یاد موسیقی‌دانی را گرامی بدارند كه می‌پنداشت «هدف هنر تعالی‌تبار انسان است».

مراسم یاد‌بود و بزرگ‌داشت زنده‌‌یاد پرویز مشكاتیان، با هم‌كاری خانه موسیقی و فرهنگستان هنر در موسسه‌ی فرهنگی هنری آسمان برگزار شد.

شجریان: «مشکاتیان دردانه‌ى موسیقی ایران‌زمین بود»
محمدرضا شجریان در آغاز این مراسم با تاسف از نبود استاد سنتور‌نوازی ایران، گفت: حرف‌زدن درباره‌ی پرویز مشكاتیان در نبود او برایم سنگین است. او را همگی خوب می‌شناسید. عزیز همه ما بود و من هرگز نمی‌خواهم باور كنم كه دیگر در میان ما نیست و چه خوب بود كه در مراسم اولیه‌ی او حضور نداشتم، زیرا هیچ‌وقت دوست ندارم بدانم كه عزیزانم را از دست داده‌ام.

استاد آواز ایران، مشكاتیان را دردانه‌ی موسیقی ایران زمین خواند و افزود: از سال 1355 او را می‌شناسم. زمانی كه در جشن هنر شیراز در كنار حسین علیزاده چهار مضراب‌اش را نواخت استعداد فوق‌العاده‌ی خود را نشان داد. آهنگ‌هایش را شنیده‌ایم و توانایی او را در موسیقی می‌دانیم كه چه حال وهوایی دارد.

او تصریح كرد: پرویز را از دست داده‌ایم ولی یادش برای ما جاودان است و با آن زندگی می‌كنیم و به عنوان یك فرد كوچك از خانواده‌ی موسیقی و خانه موسیقی از تمام شما كه در سراسر ایران یادش را گرامی داشتید و با احترام او را بدرقه كردید سپاسگزارم و ما خانواده‌ی هنر تك‌تك شما مردم را سپاس می‌گوییم كه هنر را می‌شناسید و هنرمند را قدر می‌دانید و به راستی كه ما وامدار محبت‌های شما هستیم و سعی می‌كنیم تا بخشی از این وام را در برابر شما ادا كنیم.

نوربخش: «قرار گذاشتیم با اجرای برنامه، بغض‌مان را این‌گونه با شما قسمت کنیم»
در ادامه‌ی این مراسم، اعضای سابق گروه «عارف» متشكل از اردشیر كامكار، بهداد بابایی، ارژنگ كامكار و حمیدرضا نوربخش قطعاتی از ساخته‌های زنده‌یاد مشكاتیان را به یاد او نواختند.

حمیدرضا نوربخش، پیش از این اجرا گفت: آمادگی و قصد اجرای برنامه نداشتیم اما تصمیم جمعی براین بود كه بغض‌مان را با شما این‌گونه تقسیم كنیم.

او با یادآوری خاطره ساخت این دو قطعه در زمان حیات زنده‌یاد مشكاتیان گفت: پیش از كنسرت گروه عارف یك شب در منزل او جمع شده بودیم و من غزلی از مولانا را كه پیش از این در اجرایی دیگر خوانده بودم زمزمه می‌كردم. همان جا بهداد بابایی پیشنهاد ساخت آهنگی‌ برای این شعر را داد و كمتر از یك هفته پرویز این قطعه را ساخته بود و از آنجا كه خاطره آن برای ما عزیز است تصمیم گرفتیم در چنین شبی آن را به یاد مشكاتیان اجرا كنیم.

در ادامه‌ی این مراسم محمد سریر، مدیرعامل خانه موسیقی نیز به نیابت از این مجموعه ،گفت: یادبودهایی كه دراین چند وقت برای پرویز مشكاتیان برگزار شد و می‌شود، نشانه‌ی نفوذ و حضور تاثیر‌گذار آن در لایه‌های مختلف مردم است. چه بسا كه دانشگاهیان، شهرستانی‌ها و هر صنف و قشری برای او نكوداشتی برپا كردند و این اتفاق یگانه‌ای است كه چنین تاثیر‌گذاری به واسطه‌ی موسیقی در روح و جان ایرانیان ایجاد می‌شود.

او رسوبات آثار مشكاتیان در میان مردم را ماندگار خواند و گفت: میراث‌دار ارزش‌های ما جوانان هستند و حضور مشكاتیان در سال‌های شروع فعالیتش خستگی را از میان آنها برد و انگیزه‌های جدیدی را ایجاد كرد تا همگان یاد بگیرند كه چگونه ادامه دهند. در واقع ایده‌ی او نجات‌بخش بود و به همین دلیل خانه‌ی موسیقی ایران برای ایجاد زمینه‌ی تكثیر این ایده‌ها جایزه‌ی ویژه‌ای را به یاد پرویز مشكاتیان برگزار خواهد كرد.

به گفته‌ی سریر، این جایزه در دوبخش نوازندگی سنتور و ساخت قطعات ضربی برگزار خواهد شد و فراخوان آن به‌زودی منتشر می‌شود.

او ادامه داد: موسیقی ایرانی به واقع غم‌انگیز نیست، اما حسرت فرصت‌های از دست رفته را همواره با خود دارد و امیدواریم این جایزه رهاورد جدیدی برای جوانان باشد تا انگیزه‌هایشان را پررنگ‌تر نمایان كند.

علیزاده: «وقتی به‌یاد پرویز می‌افتم، شاد می‌شوم»
حسین علیزاده از اعضای سابق گروه عارف نیز در بخش دیگری از این مراسم نیز از پرویز مشكاتیان سخن گفت.

او بیان كرد: از آن روزهای سخت مدتی می‌گذرد و كم‌كم همه ما این باور را پیدا می‌كنیم كه مرگ برای همه‌ی ما هست، هرچند كه من هیچ‌وقت نمی‌توانستم باور كنم كه پرویز در شهر و كشوری كه زندگی می‌كند نباشد، اما امروز باور كردم كه مرگ برای افرادی هم‌چون مشكاتیان زندگی دوباره است.

او خاطر نشان كرد: امروز احساس می‌كنم كه پرویز تولدی دوباره پیدا كرد و همان‌طور كه پیش از این اشاره شد باید قدردان مردم زنده نیشابور بود كه به ما یادآوری كردند كه مرگ یك انسان بزرگ می‌تواند غم‌انگیز نباشد و من به واسطه‌ی این تجربه در ذهنم جای پرویز را عوض كردم و او را در وجود خودم جاودانه نمودم تا همیشه و در همه‌جا او را حس كنم.

علیزاده گفت: امروز وقتی به یاد پرویز می‌افتم شاد می‌شوم، زیرا تنها خوبی‌هایش به یادم می‌آید، البته ما ایرانی‌ها سال‌هاست كه با غم عجین شده‌ایم و متاسفانه خیلی كم پیش می‌آید كه شادی ما را دورهم جمع كند و این غم جزیی از فرهنگ ما شده است، اما حال كه پرویز با رفتنش این نكته را برای ما یادآوری كرد بهتر است به دنبال شیرینی‌های دیگر زندگی باشیم.

علیزاده با یادآوری مراسم خاكسپاری زنده‌یاد مشكاتیان در نیشابور ،گفت: وقتی جنازه‌ی دوستمان را به گورستان می‌بردیم مردم با شیرینی از ما پذیرایی كردند و همان‌جا اشك شوق ریختیم و جنبه‌ی دیگری از این حس را تجربه كردیم. این همان حسی است كه هنرمند در هنگام خلق اثرش دارد یعنی نمی‌توان گفت كه او آن زمان غمگین و یا شاد بوده، بلكه حس او فراتر از این غم و شادی است و ای كاش از این پس در شادی‌های هم سهیم شویم.

این نوازنده‌ی تار در بخش دیگری از صحبت‌هایش یاد‌آور شد: آن زمان‌ها كه در كنار پرویز كار می‌كردم فكر می‌كردم كه او به برخی از مسائل بی‌اعتناست اما امروز متوجه شدم كه وجود او از تمام احساسات غنی است و به همین دلیل از این پس به كسی فكر می‌كنم كه شهر و ذهن ما را آباد كرد و از این‌رو در مورد او دیگر از مرگ نباید سخن بگوییم بلكه باید افتخار‌هایش را مرور كنیم.

علیزاده در پایان گفت: ما قرار است به زندگی خود ادامه دهیم و چه بهتر كه از این پس با بردن نام مشكاتیان شاد شویم زیرا اگر باور‌كرده‌ایم كه او همیشه زنده خواهد ماند پس یادآوری نامش نباید ناراحتمان كند و باید این امید در دل مردم ایران‌زمین بیش از پیش ایجاد شود.

در بخش پایانی این مراسم گروه شهناز به سرپرستی مجید درخشانی و با صدای محمدرضا شجریان قطعه‌ی بلندی را به یاد مشكاتیان اجرا كرد و در فراق او گریست.

دراین مراسم هنرمندانی هم‌چون سعید فرج‌پوری، داوود گنجه‌ای، مجید مجیدی، داریوش پیرنیاكان، نیكی كریمی، هنگامه اخوان، عبدالحسین مختاباد، بیژن بیژنی، حسین دهلوی،مهدی آذرسینا، و غیره حضور داشتند.