موسیقی ما- به تازگی دو اثر از «حمید متبسم» با عنوان‌های «دوازده نغمه» (قطعاتی برای تار و سه‌تار) و «زمزمه‌ها» (پارتیتور آلبوم زمزمه‌ها) رونمایی شده است. این نخستین آثارِ مکتوبِ آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی برجسته و پرتلاشی است که قریبِ 40 سال است در حوزه‌ی اجرایی موسیقی فعال است و حالا باید این آثار را سرآغازِ دورانِ‌ فعالیتِ او در حوزه‌ی مکتوبِ موسیقی نیز دانست. مراسم رونمایی آثار او با سخن‌رانی ارشدِ تهماسبی همراه بود.

«مجید وطنیان» - مدیر انتشاراتِ نای و نی- در این مراسم با بیانِ اینکه «حمید متبسم» در اشاعه‌ی فرهنگ موسیقی ایران در دنیا سهمِ بسزایی داشته است، به این نکته اشاره داشت که جای خالی نامِ او در میانِ آثار مکتوب و حوزه‌ی ادبیات موسیقی (به‌خصوص برای نوازندگانِ تار و سه‌تار) دیده می‌شد، این اما مساله‌ای است که «متبسم» خود دلیلِ آن را درگیری‌هایش در حوزه‌ی اجرایی و نگارش موسیقی می‌داند و در گفت‌وگو با «موسیقی ما» تاکید می‌کند که همواره ورود به این حوزه در ذهنش بوده است: «دوست داشتم همیشه آثارم را مکتوب کنم و به دستِ علاقه‌مندان برسانم، اما سی یا چهل سالِ پیش که من کارم را شروع کردم، تا این اندازه مشوق نداشتم و به همین خاطر کمتر به این فکر می‌افتادم یا کمتر جسارتِ این کار را داشتم؛ اما الان جوانانِ بسیاری هستند که به کار روی این آثار علاقه نشان می‌دهند و به همین خاطر به این فکر افتادم یا در واقع این جسارت را پیدا کردم که فعالیت‌هایی در این خصوص انجام دهم.»

او همچنین این نوید را می‌دهد که طی سه سال آینده چیزی حدود دو هزار صفحه از آهنگ‌سازی‌هایش را به صورتِ مکتوب منتشر کند.

این آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی برجسته‌ی تار و سه‌تار می‌گوید که «دوازده نغمه» قطعاتِ تخصصی‌اش در زمینه‌ی تار و سه‌تار است و آخرین قطعه‌ای که در آن آمده، مربوط به سالِ 1380 است و قطعاتِ جدیدتر در آن نیامده است: «این کتاب باید خیلی پیش‌تر منتشر می‌شد، به خصوص اینکه نت‌نویسی آن نیز انجام شده بود؛ اما ویرایشِ‌ آن به خاطرِ همان مسایل کاری طول کشید.»

او همچنین درباره‌ی دلیلِ انتشارِ «زمزمه‌ها» می‌گوید که این کار از دیگر آثارش آماده‌تر و نت‌نویسی‌‌اش انجام شده بود: «فکر کردم این قطعه یک کوارتت مضرابی ساده است که می‌تواند آغازِ خوبی برای آثارِ مکتوبِ من باشد و امیدوارم قطعه‌ی بعدی که منتشر می‌شود، «ونوشه» باشد.»

به گفته‌ی او، نتِ آثارِ متاخرترِ او به ترتیب منتشر می‌شود که از جمله‌ی آنان می‌توان به تصنیف باده‌ی شبگیر، مجموعه سیمرغ، رقص ناز (قطعه‌ای برای تار و ارکستر) تا مجموعه‌های اخیرش اشاره کرد.  

اما «ارشد تهماسبی» که علاوه بر فعالیت‌های جدی‌اش در حوزه‌ی اجرا و روایتِ آثار گذشتگان، سهمِ مهمی در ادبیاتِ مکتوب موسیقی دارد و به قولِ «وطنیان» آثارِ متعددش در این حوزه حکایت از خردورزی اوست، سخن‌رانِ این مراسم بود. ارشد تهماسبی می‌گوید: «خوشبختانه (و تاکید می‌کنم خوشبختانه) ما آنقدر به کارمان معتقد بودیم و به اندازه‌ای ایستادگی کردیم تا کار به اینجا ر سیده است که این انسانی که جوانِ لاغر اندامی که دوستِ 40 سالِ پیش بود، امروز با نامِ «استاد حمید متبسم» خوانده شد و من وقتی این واژه را شنیدم با خودم گفتم: «یعنی ما این‌قدر ایستادیم که ایشان استاد شد؟» و به خودم پاسخ دادم: «بله ما آنقدر ایستادیم که ایشان استاد شد» و حالا من متفتخرم که از زمانِ نوجوانی، تمرینات اصلی‌ام  را با ایشان شروع کردم.»

استادِ پیشکسوت موسیقی ادامه داد: «ما فرزندانِ یک خانواده بودیم که با هم شکل ‌گرفتیم. آن زمان غذایمان یک جور بود، نوع پوشش‌مان یک جور بود، اگر اخبار و سریالی می‌دیدیم، یکی بود و طبیعی است که هر کدام از ما مثلِ پسرانی که بعدها خانواده‌ی خود را شکل می‌دهند، دیدگاه‌هایمان متفاوت شد. برای مثال من بیشتر به حوزه‌ی علم پرداختم و او به حوزه‌ی عمل و فکر می‌کنم «حمید متبسم» به اندازه‌ای در حوزه‌ی اجرا فعالیت داشته است که می‌توان نامِ او را در فهرستِ گینس ثبت کرد و من گاهی از او می‌پرسم که تو چطور می‌توانی این همه کار را در حوزه‌ی اجرایی انجام دهی؟»  

او همچنین به این نکته اشاره کرد که تعدادی در حوزه‌ی موسیقی تالیف می‌کنند، عده‌ای تحلیل و گاهی کسی تنها به نوشتن قطعه می‌پردازد و دیگری نوازندگی می‌کند؛ ما همه‌مان یک جامعه هستیم که با یک پیوستگی، کار خودمان را می‌کنیم؛ اما به هم مرتبط هستیم و سخت به همدیگر نیاز داریم و باید با یک نگاهِ جمعی، کلیتِ جامعه‌ی موسیقی را ارتقا دهیم.»

آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی برجسته‌ی تار ادامه داد: «حمید متبسم از نظر من یکی از تاریخی‌ترین موسیقی‌دانان این روزگار است که سلامت زندگی کرده است. من از زمانی که در چاووش فعالیت می‌کرد با او هم‌نوازی و هم‌کاری کرده‌ام و تا به‌امروز موسیقی‌دانی با این مقدار تلاش و خسته نشدن و انضباط در زندگی‌ام ندیده‌ام. حاصلِ این نوع نگاهِ او به زندگی، چنین ایستادگی‌ای‌ است که هم‌اکنون نتیجه‌اش مشخص می‌شود. او  طی سی سال اخیر توانسته یک گروه را با  چند سازِ محدود روی صحنه ببرد و توانسته صدایی زیبا از این ارکسترِ کوچک بیرون بیاورد؛ آنقدر که من هیچ‌گاه احساس نکردم که مثلا در گروهِ دستان، جای سنتور یا نی خالی است. به نظر من او یکی از شاخص‌ترین هنرمندان موسیقی بعد از انقلاب است که توانسته صای متفاوتی از یک گروه کوچک درآورد و یک گروهی را سی سال ساماندهی کند. ما فقط می‌توانیم به این نکته اذعان داشته باشیم که وجودِ او و امثالِ او ژ در موسیقی ما از هر لحاظ یک موهبت است و امیدوارم حمید متبسم‌ها در تاریخ موسیقی ما تکثیر شوند، چرا که بهره‌هایش را ما خواهیم برد.»

«حمید متبسم» نیز با بیانِ اینکه هم‌دوره بودن و رقاقت با «ارشد تهماسبی» برایش یک افتخار است، در سخنانی کوتاه در این مراسم گفت: «آنچه در مملکتِ ما میانِ دولت‌مردان رواج دارد توجه به صرفه‌ی اقتصادی است و واژه‌ی «این صرف ندارد» زهری است که دشمنِ فرهنگِ ماست. زمان و ارزش‌های فرهنگی، چیزهایی هستند که آنان را نمی‌توان با هیچ چیز مقایسه کرد.»

او همچنین به این نکته اشاره کرد که وقتی اثری مکتوب شود، مسوؤلیت کسی که آنان را ساحته کمتر خواهد شد و می‌تواند سندی باشد که آیندگان به آن رجوع کنند.

این آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی برجسته‌ی تار و سه‌تار در پایان به مخاطبانش این نکته را یادآور شد که: «در دنیای امروز شما هستید که حامی موسیقی هستید منتظر دیگری نباشید.»