موسیقی ما- تنها یک لحظه تصور کنید که سال چهارم دبیرستان باشید و بعد از هفت سال آموزش در هنرستان و در شرایطی که به جز درس‌های عمومی، فقط دروس موسیقی خوانده‌اید و بدین واسطه راهی برای تغییر رشته ندارید، مدرسه‌تان به یکباره تعطیل شود و از آن بدتر استادان و معلمانی که چون عضوی از خانواده‌تان دوست‌شان داشتید، ناگزیر به رفتن شوند.

«آزاده امیری» جزو این هنرجویان بود. سرسخت و عاصی. کنسرتِ تارِ حسین علیزاده را دیده بود و تصمیم گرفته بود، نوازنده شود. همان ساز را انتخاب کرد: تار.

 شانس داشت که در دوران طلایی هنرستان پرورش یافت. اما؟ تعدادی از مدرسان خواستارِ تعویض مکان کوچک و فرسوده هنرستان، تهیه سازهای جدید، بورسیه هنرجویان ممتاز و… شده بودند که با واکنش ارشادِ وقت روبه‌رو شد. خانم فشارکی از هنرستان کنار گذاشته شد و «حسین علیزاده» استعفا کرد و در آن وقت «هوشنگ ظریف» ناجی او و دیگران شد.

 هنرجویی که بخت استفاده از این اساتید را داشته باشد، می‌تواند در ارکسترهایی با اساتید و هنرمندان برجسته‌ای چون فرهاد فخرالدینی، بردیا کیارس، هنگامه اخوان، آذر هاشمی، علی‌اکبر قربانی و دیگران فعالیت کند و جزو معلمان تاثیرگذارِ نسلِ خود باشد.
 
آزاده امیری مهمان «موسیقی ما» شد تا با سازش (مَحرم تمام این سال‌های‌ش) با ما سخن گوید.