آقای کمال گرامی اگر در همین سایت موسیقی ما و یا همشهری‌آنلاین و یا وبلاگم در خبر آنلاین و حتی در سایت خانه موسیقی نگاه کنید متوجه می شوید که من چقد نقد به خانه موسیقی را علنی کردم. اصلا یکی از دلایلی که من در انتخابات دور بعدی( ۱۳۸۹) شرکت نکردم( دقت کنید که مسئول برگزاری این انتخابات من بودم که ۱۶ مجمع عمومی را برگزار کردم ) همین بی‌اعتنایی هیات مدیره به تذکراتم بود و از آن به بعد من مطالبم را علنی نوشتم و مطرح کردم. که یک نمونه‌اش مطلب ۱۴ اسفند ۱۳۹۰( ۴ سال پیش) در خبر آنلاین و یا پیش از‌ آن

http://www.khabaronline.ir/detail/202028/weblog/mokhtabad

و یا نشست با اعضای هیات مدیره خانه موسیقی در این لینک لطفا توضیحات سردبیر سایت را بخوانید:

http://iranhmusic.ir/misc.php?t=3&id=4C56FF8
حتی مطلب انتقادی کانون سازسازان را من با تعدیل بخش‌هایی به سایت خانه دادم که متاسفانه منتشر نکردند و مجبور شدم در روزنامه شرق ۴ یا ۵ سال پیش منتشر کنم.
من اگر بخواهم حجم انتقاداتی که به خانه موسیقی داشتم را گرد آوری و انتشار دهم خود یک کتاب خواهد شد.
دوستان شما در ضرب اصول هم دو ماه قبل از برگزاری نششت با من مشورت کردند درباره برخی از موضوعات و من شرایط خانه موسیقی را برایشان توضیح دادم و در تمامی این ایام نشست‌ها هم به نوعی در تماس با من بودند. اما به قول معروف که یک دست صدا ندارد ، صدای و نوشته‌هاو انتقادات ما را کسی نمی شنید و اکنون خوشبختانه این وضعیت( انتقاد به خانه موسیقی) به یک گفتمان در میان گروهی از اهالی موسیقی تبدیل شده است و از این جهت خوشحالم ، حال مهم نیست که چه کسی شروع کرده و به نام چه کسی خواهد بود. هم این است که این انتقادات در چارچوب حقوقی و قانونی خود به پیش برود و دست‌اندرکاران خانه موسیقی را وادار به پاسخگویی و و البته پاسخگویی دقیق و نه فرار از مسپولیت کند.

جنابِ مختاباد ، شما راه هایِ دیگری برایِ رسیدگی به تخلّفاتِ این آقایان داشتید . شما می توانستید در مقامِ بازرسِ خانه ، تشکیلِ مجمعِ عمومیِ فوق العاده بدهید و گزارشی مبسوط و مستند از تخلّفاتِ ریز و درشتِ این تیم ، به مجمع ارائه کنید و رونوشتی هم به وزارتِ ارشاد و نهادهایِ نظارتیِ پیش بینی شده در قانون و حتّا مراجعِ ذی صلاحِ قضایی بدهید . حتّا در نهایت با استعفایِ خود و بیانِ شفّافِ دلایلِ استعفا ، به روشن شدنِ افکارِ عمومی و جامعهٔ موسیقی و بیداریِ مسئولینِ بالادستی کمک کنید .
ولی به هر حال ، از اینکه امروز شما رو هم در جمعِ خودمون و در موضعِ منتقدِ سیستمِ فعلیِ خانهٔ می بینیم ، خوشحالیم .

جناب غفاری عزیز ! ممنون از توجه شما! امیدکه این توضیحات و سوالات بتواند به تنویر افکار عمومی و به خصوص اهل موسیقی کمک کند.
جهت اطلاعتان من سال ۸۹ از خانه موسیقی امدم بیرون و الان ۹۴ است. ۵ سال. در آن تاریخ اختلافات و مشکلات خانه موسیقی به این صورت نبود. ضمن آنکه پیشنهاد تغییر اساسنامه هم داده و تیم بررسی و تغییرات اساسنامه هم تشکیل و تغییرات را انجام و در مجمع تصویب شده بود ، چون جمع بندی ما در کانون پژوهشگران که البته بیشترین زحمت در این زمینه بر دوش آقای فرشاد توکلی ودکتر ساسان فاطمی بود، این بود که ابتدا باید اساسنامه اصلاح شود.
ضمن‌آنکه گزارش‌های بازرسی به مجمع عمومی داده شده بود و همین مجمع بی‌خاصیت به همین آقایان رای دادند. من حتی در نخستین واکنش به رای مجمع به بازرسی خانم هاشمی یادداشتی در همان تاریخ نوشتم که در همشهری‌آنلاین هست که اشاره شده بود ای کاش مجمع به این درک می‌رسید که سه نفر را از یک کانون( آقای سریر و آقای گنجه‌ای و خانم هاشمی) به هیات مدیره نفرستند. و حتی توصیه کرده بودم که برای خود هیات مدیره هم بهتر بود که با رایزنی اجازه می دادند فردی دیگر از کانونی دیگر به عنوان بازرس به هیات مدیره بروند. و البته اگر به متن مکاتبات و حتی نشریه ماهانه خانه موسیقی که من ۲۰ شماره آن را سردبیری کردم مراجعه کنید نشان می‌دهد که فضای چند صدایی و انتفاد در آن وجود داشت و این گونه نبود که من تازه به جمع منتقدان پیوسته باشم.همین فضا بود که اجازه نمی‌داد هیات مدیره یکه تازی کند. این نکته را هم در نظر داشته باشید که دوره آقای احمدی‌نزاد بود و شکایت به وزارت ارشاد می‌توانست همان مشکلی را ایجاد می کرد که برای خانه سینما به وجود آمد. و ضمن آنکه تاکید کنم سطح تخلفات به گونه‌ای نبودکه در مجمع یا تذکر به دوستان قابل حل نباشد و عمده آنها به اساسنامه برمی‌گشت که ما آن را اصلاح و در مجمع تصویب کردیم اما متاسفانه هیات مدیره کنونی اصلاحات را به جز آن مواردی که منافع خودشان بود پی گیری نکردند.
از طرف دیگر من دوره فوق‌ لیسانسم هم شروع شده بود و وقت کافی برای پی‌گیری نداشتم و قاعده اخلاقی من هم اینه که یا مسيولیتی را قبول می‌کنم و برایش وقت می‌زارم یا این که کنار می‌کشم. بهترین راه را این دیدم که کناری بروم و به درس و تحصیلم برسم. ضمن آنکه یک سنت دیگری هم درکانون پژوهشگران بود که اگر فردی یک دوره ریس شد دور بعد در انتخابات شرکت نکند تا دوستان دیگری هم بتوانند حضور در هیات مدیره را تجربه کنند. کاری که هیات مدیره خانه موسیقی می‌تواند انجام دهد و اجازه دهد دیگرانی هم این سمت را به دست گیرند.
تمامی این دلایل دست به دست هم داد تا از شرکت در انتخابات دور بعد خودداری کنم. حاصل این کار از نظر شخصی اخذ فوق لیسانس با معدل عالی و نوشتن پایان‌نامه‌ای در حوزه اخلاق روزنامه‌نگاری بود که الان چند ناشر تقاضای کتاب کردن آن را دارند. این کار به همراه انتقاد از بیرون و در حوزه عمومی برکات بسیار بیشتری داشت از اینکه با یک عده‌ای سر وکله بزنی که نه تو را باور دارند و از پشت هم به تذکراتت می‌خندیدند.
افراد ناصادقی که چه اکنون و چه درتاریخ موسیقی ( چون تاریخ موسیقی این دوره ها را هم امثال من می‌نویسند بر اساس اسناد و مدارک مسنده و نه ادعاهای امثال آقای سریر و نوربخش و ...) بی صداقتی آنها بر روزن افتاده و خواهد افتاد.

آقای حمید رضا لطف کن و ذره‌ای از این مشکلات را بگو تا چهره‌ واقعی این آدم‌ها مشخص شود که پشت قیافه ظاهر الصلاح پنهان نشوند.

فکر کنم منظورشون عبد الحسین مختاباد برادر ابوالحسن روزنامه نگار است که مشاغل دولتی زیادی دارد . دانشگاه . صداوسیما . سازمان تبلیغات اسلامی . شهرداری . شورای شهر و... روزنامه همشهری را هم میگویند در واقعیت دولتی است و مخارجش را دولت میدهد و خصوصی نیست . چراکه تا کنون شهردارها دولتی و انتصابی هستند و از مجرای خاصی عبور میکنند ...