موسیقی ما – وحید لشکری: «فرشاد حسامی» یکی از آهنگسازها و تنظیم کننده هایی است که در آلبوم «لیوا» حضور دارد. در دومین بخش از پرونده آلبوم جدید گروه «دارکوب» با وی گپ زدیم و او در گفتگو با سایت «موسیقی ما» به برخی از انتقادات پیرامون این گروه نیز پاسخ داد.
 

• *نظر شما در مورد دومین آلبوم گروه «دارکوب» چیست؟

به نظر من در ایران گروه هایی که بخواهند موسیقی اینسترومنتال را به صورت جدی پیگیری کنند خیلی کم داریم و یک دلیل بزرگ این است که از سوی مردم و مسئولین حمایت نمی شوند. گروه «دارکوب» برای اعضای آن که هرکدام در مطرح ترین بندهای موسیقی فعالیت می کنند به نوعی عشق و کار برای آن دلی است و این برای خود من هم مصداق دارد. یک نکته مهم را می خواهم اشاره کنم و آن هم این است که برخی از منتقدان می گویند که این گروه نباید به فرم های اصیل موسیقی دست بزند. سبک آلبوم ما تلفیقی است و نباید در ژانر سنتی به آن نگاه کنیم و باید در ژانر فیوژن مورد بررسی قرار گیرد. شخصی صلاحیت این بررسی را دارد که در هر دو سبک فعالیت کرده باشد و تسلط داشته باشد. همین کاری که در آلبوم دوم دارکوب انجام دادیم باعث شد که خیلی ها موسیقی «خراسانی» را بشناسند. اسم آلبوم «لیوا» است و شاید برای برخی سوال برانگیز باشد و همین مساله باعث شده که بتوانیم فرهنگ گوش دادن به موسیقی اصیل ایران را فراگیرتر کنیم.
 

• *البته انتقاد دیگر در همین موضوع مربوط به فعالیت دارکوب در هر دو سبک موسیقی نواحی و تلفیقی می شود.

صد در صد این گروه نمی خواهد به تنهایی در موسیقی نواحی ایران فعالیت کند و الان افراد دیگری هستند که فقط در این سبک کار می کنند. اما همین منتقدانی که بر گروه دارکوب خرده می گیرند باید بگویند که آن گروه ها چه کارهایی تا الان انجام داده اند. کدام یکی موفق بوده اند و یا شنیده شده اند و هیچ کدام تا الان نتوانستند اتفاق خیلی متفاوتی را رقم بزنند. من می گویم ما لباس پنج سال قبل خود را نمی پوشیم ولی چگونه می توانیم با تفکر پنجاه سال قبل زندگی کنیم. الان جوانان ما اینترنت و ماهواره را در دسترس دارند و چگونه می خواهیم با او صحبتی داشته باشیم که بپذیرد؟ تنها راه این است که از جنس آن بچه صحبت کنیم و چه بهتر که بخواهیم از موسیقی سنتی و اصیل نواحی کشور او استفاده کنیم. چرا باید گروه دارکوب یا «محسن شریفیان» در خارج از ایران طرفدار بیشتری داشته باشد. چه می شود که یک جشنواره در «سوییس» یا «فرانسه» از این گروه دعوت می کند؟ در حالی که آنها بهترین نمونه ها از سبک کلاسیک تا پاپ و راک و الکترونیک را دارند. چون ما می خواهیم یک موسیقی ایجاد کنیم که تلفیق درستی از المان های جذاب نسل جوان جدید و جوانان گذشته داشته باشیم سریع موضع می گیرند و این درست نیست. یعنی نباید در آن ژانر ما را حساب کنند که بگویند کار درست یا غلطی بوده است. اگر فقط می خواستیم صرفا موسیقی نواحی تولید کنیم این موارد درست است ولی الان داستان تلفیق است. من و «همایون نصیری» یک تنظیمی به اسم «الکتروکوب» داریم که تلفیقی از یکی از سبک های الکترونیک و سازهای کوبه ای است. ما این کار را خیلی پیشرفته تنظیم کرده بودیم و هضم آن برای خود ما هم خیلی سخت بود و چند بار عوض کردیم تا ارتباط بیشتری برقرار شود.
 

• *پس مخاطب عام را هم در این آلبوم فراموش نکردید!

در آلبوم لیوا مخاطب عام و تکنیک کاری در اولویت است. همه ترک ها اینگونه نیست و در قطعات دیگری مثل «ساری گلین» یا کاری که «حامد بهداد» خوانده است هیچ کدام تکنیک خیلی خاصی ندارند و حس ناب است که همین حس به خوبی توسط نوازنده ها نیز القا شده است.
 

• *چه نکته ای را به انتقاد بیان می کنید؟

در هیچ کدام از قطعات نقطه ضعفی نمی بینم ولی ضعف اصلی پخش بسیار ضعیف آلبوم است. من به چند فروشگاه «شهر کتاب» رفتم و این آلبوم را ندیدم. شاید اگر این آلبوم یک سال پیش منتشر می شد و نکاتی را که دیده بودیم لحاظ نمی کردیم قطعا نواقصی به چشم می خورد ولی از نظر من همه قطعات درست و به جا است.
 

• *با توجه به سبک گروه آیا در جذب مخاطب عام موفق بوده است؟

گروه دارکوب کار خودش را با «مهران مدیری» و «حامد بهداد» به عنوان دو سوپراستار آغاز کرد. تا همین پارسال خیلی ها فکر می کردند که دلیل دیده شدن دارکوب حضور این دو نفر بوده است و من قبول دارم که تا حد زیادی در ابتدای کار دخیل بوده اند. کسی که مهران و حامد را دوست داشت آمد علاوه بر قطعات آنها سایر کارهای آلبوم را نیز گوش داد و ارتباط برقرار کرد. در آخرین کنسرتی که داشتیم حامد بهداد حضور نداشت و من باور نمی کردم که کل سالن در هر دو سانس پر شده بود. ما خواننده آورده بودیم و فقط یک خواننده حرفه ای بود. آهنگ های آلبوم طوری تنظیم شد که ما ارتباط آن را با مخاطب در کنسرت دیدیم و بعد تنظیم نهایی را لحاظ کردیم. روی استیج وقتی می دیدیم که قطعه ای طرفدار بیشتری دارد روی آن کار می کردیم و بازخوردها را بررسی می کردیم. این یک تکنیکی است که خیلی از گروه های حرفه ای دنیا انجام می دهند. کلا اگر بخواهیم گروه دارکوب را به یک تیم فوتبال تشبیه کنیم می توانیم بگوییم عین تیم «بارسلونا» است! چون هرکدام از بازیکن ها در تیم های معتبر دنیا و تیم های ملی مطرح حضور داشته اند! در حال حاضر بهترین درامر ، نوازنده بیس ، نوازنده کیبورد و سازهای کوبه ای و ... را داریم.
 

• *اتفاقا در همین مثالی که شما بیان کردید من می گویم جمع کردن تعداد زیادی ستاره امکان پذیر است اما نگه داشتن این افراد و ادامه فعالیت خیلی سخت است. آینده کاری بارسلونای موسیقی ایران چگونه است؟!

هنر هماهنگی بچه ها فقط دو کلمه است یعنی «همایون نصیری» که شاهکار او نگه داشتن بچه ها به بهترین شکل ممکن در کنار هم است. همایون به لحاظ اخلاقی و کاری یکی از بهترین موزیسین های کشور می باشد. من آینده دارکوب را با توجه به استقبال مردم از موزیک های جدید را خیلی خوب می بینم. شاید یک سری از موسیقی ها نباید در یک سری از زمان ها تولید شوند و جلوتر از زمان خود هستند. به عنوان مثال «بهروز صفاریان» چند سال قبل آلبوم «شبح» را منتشر کرد ولی جلوتر از زمان خود بود و مردم متوجه کار او نشدند و بیشتر موزیسین ها درک کردند. خدا را شکر یک مقدار گوش مردم بهتر شده است و فکر می کنم در آینده شاهد اتفاقات بهتری باشیم.