موسیقی ما – وحید لشکری: به عنوان سومین بخش از پرونده سایت «موسیقی ما» برای دومین آلبوم گروه «دارکوب» با «پویا نیکپور» به گفتگو نشستیم. او که در بخش های تنظیم و میکس و مستر آلبوم «لِیوا» حضور داشته است به بررسی دو آلبوم این گروه نیز پرداخت. پویا نیکپور درباره روند تولید آلبوم به «موسیقی ما» گفت:«بعد از تولید آلبوم اول که من به دقیقه نود آن رسیدم با «همایون نصیری» به این فکر کردیم که در صورت استارت آلبوم بعدی به گونه ای شروع کنیم که بنده هم بتوانم برخی از نظرات خودم را وارد در کار وارد کنم. با همایون عزیز آلبوم دوم را استارت زدیم و تقریبا هشتاد درصد کار را اکثرا دو نفری انجام دادیم و دوستان دیگر هم زحمات بسیار زیادی کشیدند. همایون نصیری به ظاهر به عنوان یک پرکاشنیست شناخته می شود ولی ذهنیتی که دارد از طیف موسیقی سنتی تا طیف موسیقی غربی و لاتین و فیوژن و تلفیقی را شامل می شود.»

او در مورد نقاط ضعف و قوت «لیوا» افزود:« گروه «دارکوب» برخی اوقات فرم فولکور خود را حفظ می کند و از تلفیق موسیقی ایرانی و سنتی خودمان شروع می شود و به موسیقی غربی می رسد. این تنوع سبک گاهی اوقات بچه ها را می برد به سمتی که حالا که یک مجموعه در حال جمع شدن است باید از تمام سبک ها در آن وجود داشته باشد. این مورد هم یک نقطه قوت و یک نقطه ضعف است. یک کار تیم ورک سبک و استایل خودش را حفظ می کند ولی ما اینجا وسعت تیم داشتیم که شامل تیم اجرایی ، نوازنده ، پرکاشن ، تنظیم کننده و ... بودند. همچنین اکثر بچه ها پرودیوسر بودند مثل «دارا دارایی» ، «امید حاجیلی» ، «مسعود همایونی» و یا «فرشاد حسامی» که تا به حال کاری از او نداشتیم و در این آلبوم از تجربیات وی بهره بردیم. در نتیجه هر شخصی نظری دارد و این نظرات از فیلتر همایون و من رد می شد. کار یک مقدار برای من یا مثلا دارا که گوش می دهیم از نظر فولکور و موسیقایی خیلی خوب است. نمی گویم کار ضعیف است و اتفاقا در زمره خودش کاری که انجام شد با بهترین گزینه ها بود ولی در قالب مجموعه گاهی اوقات نظریات متفاوت است که ای کاش کار یک دستی خودش را بیشتر حفظ می کرد تا اینکه مثلا از سبک خراسانی ناگهان به سبک داب استپ برود.

این مورد از دیدگاه من نقطه ضعف نیست و اتفاقا یک ویژگی است و شنونده باید نقطه ضعف را بگوید چون او از دیدگاه تخصصی بررسی نمی کند. من اگر بخواهم این مورد را به عنوان نقطه ضعف بیان کنم عین تفنگی است که در مغز خودم خالی می کنم چون خودمان پرودیوس کردیم. این در واقع نقطه نظر من است از جهت اینکه اگر بخواهیم از منظر تخصصی بررسی کنیم شاید برای برخی منتقدان خوشایند نباشد ولی در واقع تنوع کار نیز حفظ شده است. در آلبوم اول به نوبه خودش وقتی که برای کارهای نهایی پست پروداکشن و میکس و مسترینگ وارد استودیوی من شد دقیقا همین ابزار و مواردی را لحاظ کردم که این بار در تولید آن لحاظ شد.

سعی بر این شد که تمامی قطعات به نوعی به صورت استاندارد در زمره کارهای دیگر قرار بگیرد که قراردادن این موارد در طی مراحل تولید ساده تر است تا کاری از قبل تقریبا انجام شده باشد و از نظرات پرودیوسرهایی که داشتیم استفاده شد.پرودیوسر کسی است که علاوه بر نوازندگی چند ساز ، آهنگسازی و تنظیم نوازندگی روی استیج را انجام می دهد و با خواننده ها ارتباط کاری دارد و در تولید صدا و موسیقی یک تهیه کننده است. ما در مجموعه خودمان بیشتر پرودیوسر داریم. در نتیجه اگر من بخواهم چیزی را توضیح بدهم باید در قالب ویژگی باشد. ویژگی آلبوم «لیوا» پختگی بخش هارمونی آن است که البته منظور من نسبت به آلبوم اول دارکوب می باشد. ما در دارکوب 1 نسبت به اثر لیوا از هارمونی برخوردار نبودیم و بیشتر صداها پخش می شد و موسیقی حرکت می کرد. هارمونی بود ولی خیلی پیچیده نبود. ما اینجا از موسیقی اسپانیش یا فلامنکو استفاده کردیم. از سبک جَز استفاده کردیم و تلفیق آن با ساز کمانچه را داریم. این تلفیق ها در آلبوم اول انجام شده است اما مثلا در قطعه فولکوریکی بوده که «مهران مدیری» آن را خوانده است و خیلی نمی توانیم به صورت تخصصی با آن برخورد کنیم. الان باید نسبتا حساب کنیم و هیچ چیز مطلق نیست ولی از لحاظ هارمونی و تنظیم و شکل تلفیق اثر لیوا جلوتر از آلبوم اول است. به طور کل من آلبوم لیوا را به بخشهای «آکوستیک» و «الکتروآکوستیک» تقسیم می کنم که در هر دو بخش پیشرفت خیلی به سزایی شنیده می شود».

او همچنین خاطرنشان کرد: «دفعات قبل نگاه و نظر همه بچه ها اینگونه نبود که قطعات را بارها اجرا کنیم و بعد ضبط کنیم. برای اینجا بارها اجرا کردیم و فهمیدیم که خدا را شکر اشکالاتی وجود ندارد و بعد مجموعه کردیم. همین مساله باعث شد که نظر مخاطب عام هم بیشتر دخیل شود و این یکی از ویژگی های خوب یک اثر است که کمک می کند تا فروش و مطرح تر شدن کارها بیشتر شود. همین که گروه دارکوب به عنوان بهترین گروه تلفیقی انتخاب می شود و جایزه سایت «موسیقی ما» را دریافت می کند و نظر مردم برای گروه دارکوب باقی می ماند که این یعنی راه درست رفته شده است. ما در گروه هسته های مرکزی داریم که تقریبا مشخص هستند و نظرات نهایی را بیان می کنند و قطعا اگر این هسته فقط یک نفر باشد کار به سمت موزیسین پسندشدن می رود. همین نظرات گوناگون باعث می شود که جنبه پاپیولار و مردمی اثر نیز حفظ شود».

نیکپور همچنین درباره استقبال مردم از سبک کاری دارکوب گفت:«سیر استقبال مردم نسبت به سبک گروه دارکوب رو به رشد بوده است که قطعا با توجه به پیشرفت شنیداری مردم چنین اتفاقی رخ می دهد. در هر سبکی و فرهنگی وقتی تعدد گروه زیاد می شود و بینش مردم در موسیقی پیشرفت می کند که برای گروه دارکوب یا گروه «دیوار» هم این اتفاق رخ داد. ده دوازده سال پیش گروه هایی داشتیم که در همین سبک ها با کمی ناپختگی کار می کنند ولی هیچ موقع چنین فرصتی نداشتند که بخواهند در بخش مردمی نظرسنجی ها قرار بگیرند. نوازندگانی که در این مجموعه همکاری می کنند هر کدام یکی از ستارگان مطرح هستند و این طیف بیننده و شنونده کار را بالا می برد. نوازنده ها همه افرادی هستند که علاوه بر کارهای حرفه ای و پیشرفته با خواننده ها و گروه های پاپیولارتر کار می کنند و همین است که دقیقا همه می دانند چه سبکی مورد پسند مردم است در عین حال که مرز مشخصی با موسیقی خیلی بازاری دارد. از سوی دیگر شرکت «ایران گام» به نظر من یکی از پخش های خیلی مهم است که کار را در قالب مناسب پخش و تولید می کند. از نقطه شروع یک تیم ورک خیلی خوب داشتیم که باعث شده است آلبوم لیوا بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. در نهایت اگر برسیم به جایی که این برند همین هدایت خوب و حمایت بیشتری داشته باشد به نظر من می توانیم حرف اول را در فستیوال های بین المللی بزنیم.»