موسیقی ما - صبا رادمان: ارکستر معاصر پارس به آهنگساز و رهبری علی رادمان با حضور استادان دانشگاه وجمعی ازهنرمندان تئاترو ادبیات و موسیقی به روی صحنه تالار حافظ شهر شیراز رفته و در قالب موسیقی، مثنوی پر شوری را برای مخاطبانش روایت کرد.

درابتدای این کنسرت که با استقبال کم نظیر مخاطبان علاقمند موسیقی همراه شد، علی رادمان در میان تشویق‌های مخاطبان قطعهٔ سه موومانی آواهای زیگورات را به شکل پیانوی سلو اجرا کرد.

موومان‌های این قطعه به ترتیب «خرابه‌های دوراونتاش»، «درمعبد» و «زیگورات در تپش واپسین» نام داشت که تسلط نوازنده را در اجرای قطعه‌ای پیچیده به اثبات رسانده وبا تشویق بسیارمخاطبان همراه شد.

پس از آن قطعه «سمینار رنگ‌ها» برای سنتور می‌کوک و دو کوک، نی، تار و پیانو اجرا شد. ترکیب نوای زیبای سنتور‌ها و تار با هارمونی سیال پیانو باهمراهی ساز نی که مظهری از نوای دلشین موسیقی ایران زمین از گذشته‌های دورتاکنون است؛ فضایی زیبا و دلنشین را در سالن به وجود آورد. نوای این قطعه با پیانو به نوازندگی علی رادمان آغاز و سپس به نوای سنتور می‌کوک با نوازندگی روزبه رحیمی متصل شده تا نوای نی «کاوه توکلی» آن را به اوج خود نزدیک ساخته وبا سنتور دو کوک «علی بهرامی» ادامه یافته و دست آخر با نوای تار «سپهر لاجوردی» در اوج خود به پایان رسید. تسلط در اجرا، مخاطبان را واداشت تا با تشویق‌های بی‌امان خود پنج نوازنده مسلط این قطعه را مورد حمایت قرار دهند.

در بخش پایانی قمست اول این کنسرت، اعضای ارکس‌تر به صحنه آمدند تا با اجرای ساز دیوان به نوازندگی علی بهرامی فرد، هارپ با اجرای فتانه شاهین و ویولن به نوازندگی پرهام شناسا، قطعه کویررا به رهبری علی رادمان اجرا کنند.

دیوان از جمله سازهای مضرابی و متعلق به منطقه کردستان است که با جملات موسیقایی بدیع دیوان همراه بود.
پس از تنفس، بخش دوم این کنسرت با اجرای قطعه «کتیبه» برای تار سولوبا اجرای سپهر لاجوردی، امواج مغناطیسی پیانو و سیگنال‌های الکترونیکی همراه بود. قطعه‌ای با فضای جدید در مقام بیات اصفهان. این نغمات برای بسیاری از مخاطبان برنامه مخاطبان آشنا بوده و در آخرین آلبوم علی رادمان که با همین نام منتشر شده اجرا شده بود. ترکیب نوای تار ایرانی با پیانوی غیر ایرانی وسیگنال‌های الکترونیکی، فضایی سور رئال را برای مخاطبین خلق کرد.

قطعه بعدی این کنسرت، «افسانه شهرآیینه‌ها» بود. یکی از ویژگی‌های این قطعه نواختن سه تار توسط روزبه رحیمی بود که تاکنون بیشتر مخاطبان وی را با نوازندگی سنتور در کنار هنرمندانی چون کیهان کلهر، حسین علیزاده و البته بخش اول همین کنسرت می‌شناختند اما رحیمی در این کنسرت ثابت کرد که توانایی‌اش در نوازندگی سازهای ایرانی تنها به سنتور خلاصه نمی‌شود و در نواختن سه تار هم مسلط است. این قطعه نیز با تکنوازی سه تار رحیمی، سنتور سل کوک: علی بهرامی فرد، سنتور باس: حمید اوجی و پیانوی علی رادمان همراه بود. در این قطعه، جملات متقاطع و هارمونی جذاب آن، در کنار سونوریته نوازندگان فضایی مسخ گونه و بکر را در سالن حاکم کرد.

در بخش پایانی این کنسرت، ارکستربار دیگراین بار برای اجرای مثنوی به صحنه آمد تا توانایی خود را به خصوص در بخش زهی ارکس‌تر، بسیار بارز نمایان سازد. دقت در موزیکالیته، دقت درکوک، و توجه به ظرایف اجرا، از عوامل موفقیت در این قطعه بود.

هم صدایی اعضای ارکس‌تر و نوای آوازی آنان بسیار مورد توجه مخاطبان قرار گرفت به گونه‌ای که با تشویق‌های ممتد خود تقاضای تکرار این قطعه را ازارکس‌تر و رهبر آن داشتند. «چو بشنوی سلام شبنم از هزاران سحر چغانه زن بخوان سرود باران»

این ارکستر برای قطعه بیز بخشی از مثنوی را بار دیگر اجرا کرد اما پس از پایان آن مخاطبان، بازهم با تشویق‌های پی در پی خود درخواست اجرای بخش پایانی قطعه مثنوی شدند و گروه را واداشتند که، بخش پایانی و پر شور این قطعه را بنوازند.

ارکستر معاصر پارس و آثار رادمان طی دو شب اجرای خود در تالار حافظ شهر شیراز مخاطبین پر شماری را به صحنه اجرای کنسرت کشاند وسالن هزار نفری حافظ، که مملو از جمعیت علاقه‌مند بود تا پاسی از شب به تشویق‌های بی‌امان خود ادامه دادند.