مهدی یراحی کنسرت «بیست و یک روز بعد» را روی صحنه می‌برد

28 شهریور و در سالن همایش‌های ایرانیان

موسیقی ما - «مهدی یراحی» تا پیش از شروع ماه محرم در تهران روی صحنه می‌رود. این خواننده روز 28 شهریورماه و طی دو سانس، کنسرت «بیست و یک روز بعد» را در سالن همایش‌های ایرانیان واقع در ضلع ورزشگاه آزادی روی صحنه می‌برد. این برنامه به همت موسسه فرهنگی هنری «جام سبز» برگزار خواهد شد و فروش بلیت‌های آن هم از ساعت 14 دوشنبه 13 شهریور در سایت ایران کنسرت آغاز می‌شود. اما عنوان جدیدترین کنسرت مهدی یراحی برگرفته از فیلم‌سینمایی «بیست و یک روز بعد» است که این خواننده تیتراژش را خوانده بود. بر همین اساس به گفته دست اندرکاران این کنسرت قرار است اجرای 28 شهریور مهدی یراحی با اجرای این قطعه جدید و اتفاقات متفاوت کارگردانی و بصری روی صحنه برود.

این اجرا در حالی برگزار می‌شود که قرار بود مهدی یراحی روز 20 شهریور در فضای باز برج میلاد تهران اجرای زنده داشته باشد. اما مخاطبانش در کامنت‌های صفحه شخصی او اعتراضات گسترده‌ای نسبت به محل برگزاری این برنامه داشتند و به همین دلیل یراحی تصمیم به تغییر زمان و مکان اجرایش گرفت.

منبع:

سایت موسیقی ما

نویسنده:

وحید لشکری

تاریخ انتشار : دوشنبه 13 شهریور 1396 - 12:26

مهدی یراحی

افزودن یک دیدگاه جدید

عالیجناب حسین شریفی ایوان بند

انرژی مثبت فرزاد فرخ

دریا مسیح و آرش

زندگی کن رضا صادقی

شهر دیوونه احسان خواجه‌امیری

فصل تنهایی علا بهرامی

باران، بزن به روی شیشه‌ها محمدرضا قربانی

کجا باید برم روزبه بمانی

رستاخیز سرخ محسن جلیلی، مهدی آقایی

والسی برای جانان امیر عظیمی

استاد فرار امیر خاکی

ایران من همایون شجریان

ابراهیم محسن چاوشی

کیمیای مهر عبدالله ساور علیا

نه و هرگز علی محمدی

ماه من فرهاد فنائیان

شال کاوه آفاق

تجسم یک رویا فرید ابراهیمی

بهار گروه رستاک

بی محابا محمد معتمدی

لیست کل آلبوم‌ها

نقد و بررسی

برای «بهرام دهقانیار» به خاطر دریافت جایزه بهترین آلبوم تلفیقی در پنجمین «جشن سالانه موسیقی ما»

علی تفرشی: می‌گفتند موسیقی تیتراژ «خانه سبز» لس‌آنجلسی است

[ علی تفرشی - خواننده ]

آشنایی من با بهرام دهقانیار به سال 72 برمی‌گردد. آن زمان هنرستان موسیقی می‌رفتم و قرار بود با استاد محمدرضا اخوان -که استاد هنرستان بودند- اجرایی داشته باشیم. من سولیست گروه کُر بودم و بهرام دهقانیار هم قرار بود پیانو بنوازد. در یکی از جلساتی که در فرهنگسرای ارسباران داشتیم، برای اولین‌بار بهرام عزیز را دیدم. من آن روز کمانچه‌ام را همراهم برده بودم و از آنجا که بهرام بسیار خوش مشرب و صمیمی است، با هم کمی ساز نواختیم و خواندیم و از همان روز رفیق شدیم. از آن به بعد تقریباً در تمام کارهایش کمانچه می‌زدم تا این‌که موسیقی سریال «خانه سبز» را ساخت و از من خواست تیتراژ آن را بخوانم...

ادامه

چند کلمه درباره‌ی جشنواره‌ی موسیقی فجر

در ابتدای انتها

[ مانی جعفرزاده - آهنگساز و مدرس موسیقی ]

با حسرت‌به‌دل بودن کارها به روال درست نمی‌اُفتد. جشنواره‌ی موسیقی فجر، نیازمند کسانی‌ست که حسرتی جُز ارتقاء فرهنگی نداشته‌باشند. کسانی که نخواهند پول‌دار باشند، مشهور باشند، در حمایت قدرت باشند و حتّی نخواهند محبوب باشند. این آخری در موقعیّت فعلی هنر ایران، از همه مهم‌تر است. شهر پُر شده از هنرمندانی که دایم و در هر موقعیّتی، لبخند می‌زنند و قربان-صدقه می‌روند که محبوب بمانند. فرهنگ امروز ایران، هنرمند محبوب نمی‌خواهد. نباید بخواهد. به کسی نیاز داریم که فحش بخورد و کوتاه نیاید و فقط کار درست را انجام بدهد.

ادامه

به بهانه‌ی تجلیل از «ابراهیم قنبری مهر» در پنجمین جشن سالانه موسیقی ما

یهودی منوهین پرسیده بود این سازِ بی‌نظیر را چه کسی ساخته؟

[ داوود گنجه‌ای - نوازنده ویلون و کمانچه ]

امروز تقریبا شصت سال از اولین روز آشنایی‌ام با استاد دکتر قنبری‌مهر می‌گذرد. در طول این سال‌ها هیچ کسی را همچون ایشان ندیدم که هم در کارش عالی و نمونه باشد و هم از نظر انسانی تا این حد با تقوا و بی‌نیاز باشد. استاد «قنبری‌مهر» در طول سال‌ها فعالیت همواره به هنرمندان لطف داشته و هرگاه هنرمندی به کمک‌شان نیاز داشت، ایشان بی‌چشمداشت یاری‌رسان بوده است. خوب است در این مجال خاطره کوچکی برای مخاطبان این مطلب را ذکر کنم. قبل از انقلاب، سازی هزار تکه را به من داده بودند، اما بعد از انقلاب از سوی صدا و سیما گفتند این ساز به رسم امانت نزد شما بوده و حالا باید آن آن را برگردانید، استاد «قنبری‌مهر» از این ماجرا باخبر شدند و بلافاصله سازی را که با دست پربرکت خودش ساخته بود به من هدیه داد و هیچ پولی هم از من نگرفت. شاید تعارف به نظر بیاید؛ اما من آرزو می کنم که بتوانم یک هزارم از محاسن اخلاقی این مرد نازنین را داشته باشم. ..

ادامه

جشنواره سى وهفتم فیلم فجر - نگاهی به موسیقی فیلم‌ های بنفشه آفریقایی و جمشیدیه

روایت‌هایی از آرامش و خشم

نسیم قاضی‌زاده: پيمان يزدانيان از گوهرهای موسیقی فیلم ایران است. بود و نبودش همیشه فرق دارد و خوب انتخاب کرده که کمتر بود داشته باشد و بیشتر نبود اما بودهایی که پیوسته معنادارند و آدم همان اندک را خوب به خاطر می‌سپارد. امسال یزدانیان با "بنفشه آفريقايی" به جشنواره آمده است و از همان دقایق ابتدایی موسیقی روی آن خودنمایی می‌کند. همچون همیشه، علاقۀ اصلی یزدانیان بهره‌گیری از زهی‌ها و پيانو است که تيتراژ طولانی را رنگ‌آمیزی می‌کند. خوشبختانه سنت ملودی‌پردازی و رفتار تماتیک را یزدانیان از یاد نبرده و به آن وفادار مانده....

ادامه

به مناسبت دریافت تندیس طلایی بهترین آهنگساز و آلبوم موسیقی ارکسترال از پنجمین جشن موسیقی ما

فردین خلعتبری؛ آهنگسازی اهل کشف و شهود

[ آرش گوران - رهبرارکستر فیلارمونیک تهران ]

آشنایی من با فردین خلعتبری به سال 1391 و اجرایی به نام «شب دهم» بازمی‌گردد. در آن اجرا به عنوان رهبر میهمانِ ارکسترملی، آثاری از این هنرمند را به صحنه بردم و از همان شب با انسانی بسیار ارزشمند و دوست داشتنی آشنا شدم که تاکنون به دوستی با او افتخار می‌کنم. «فردین خلعتبری» از آن دست موسیقی‌دانانی نیست که خود را تنها به هنرش محدود کرده باشد. او دست به قلم دارد و شعر هم می‌نویسد و همین شناخت عمیق‌ش از ادبیات باعث می‌شود تا آوازها و قطعاتِ بی‌کلامی که می‌سازد، رنگِ متفاوتی داشته باشد و همین مساله کار را برای ارکستر لذت‌بخش می‌کند. به نظر من همین ماجراست که باعثِ ارتباطِ مخاطب با آثارش می‌شود....

ادامه

به بهانه تقدیر از استاد «ایرج» در پنجمین جشن سالانه موسیقی ما

آوازخوانی که شاید نظیرش صد سال یک بار متولد شود

[ حسام الدین سراج - خواننده موسیقی ایرانی ]

در دوره نوجوانیِ من و هم‌نسلانم، رادیو مجموعه برنامه‌ای با نام «گل‌ها» داشت که شامل برگ سبز، گل‌های جاویدان و یک شاخه گل می‌شد ( این برنامه‌ها مختص موسیقی ایرانی بود) در این برنامه ها اساتیدی چون محمودی خوانساری، حسین قوامی، ایرج، اکبر گلپایگانی و بسیاری دیگر از خوانندگان به اجرای موسیقی می‌پرداختند؛ به گمان من یکی از بهترین اجراها در آن برنامه‌ها، مربوط به استاد «ایرج» بود، به خصوص در شیوه‌ی اجرای تحریرها که مخصوص خود ایشان بود و هیچ خواننده‌ای قبل از ایشان چنین تحریرهایی را اجرا نمی‌کرد؛ اگرچه امروز خوانندگانِ بسیاری از ایشان تقلید می‌کنند. در همان سن و سال نوجوانی شنیدن تحریرهای متریک و منظم و دقیق استاد ایرج مرا به وجد می‌‌آورد و از شنیدن صدای مردانه و با صلابت‌شان احساس لذت و حتی سعی می‌کردم برخی از آوازهایی را که می خواندند حفظ کنم و بخوانم. خیلی خوب آوازِ استاد در سه گاه با مطلع: «خوش آن که حلقه‌های سر زلف واکنی/ دیوانگان سلسله‌ات را رها کنی/ کار جنون ما به تماشا کشیده است/ یعنی تو هم بیا که تماشای ما کنی» را به خاطر دارم....

ادامه

جشنواره سى وهفتم فیلم فجر - نگاهی به موسیقی فیلم‌ های ناگهان درخت و سال دوم دانشکده من

ناگهان فرود

نسیم قاضی زاده: تا روز ششم جشنواره دو فيلم كه نام كريستف رضاعى را در مقام آهنگساز بر خود داشته اند در سينمای رسانه ها پخش شد؛ اولى "ناگهان درخت" به كارگردانى صفى يزدانيان و دومى "سال دوم دانشكده من" به كارگردانى رسول صدرعاملى. كريستف رضاعى با "در دنياي تو ساعت چند است؟" گامي را در موسيقي فيلم برداشت كه اگر نگوييم طي بيست سال گذشته در موسيقي فيلم ايران بى‌سابقه بود،قطعا از كم‌سابقه ها محسوب می‌شود؛ اينكه يك موسيقى تا اين اندازه بين مردم جا باز كند، در كافه‌ها پخش شود، آلبومش پرطرفدار شود، خواننده‌اش شناخته شود و با شنيدن چند نت از آن به راحتى تصاوير فيلم به ذهن متبادر شود، از آن اتفاقاتي است كه البته در موسيقي فيلم دنيا مرسوم است اما در موسيقي فيلم ايران بسيار كم سابقه. كريستف رضاعي سالهاست كه در حوزه موسيقي فيلم فعاليت كرده، موسيقى هاى خوب و ماندگارى همچون "كنعان" نوشته و گروه خلاق "نور" را تشكيل داده. با اين مقدمه ساخت دو موسيقي "ناگهان درخت" و "سال دوم دانشكده من" كه اولى متوسط و دومى بسيار پايين تر از متوسط بود كمى برای کارنامۀ او دور از ذهن بود.

ادامه

به بهانه سهمِ موسیقی مستقل در سی و چهارمین جشنواه موسیقی فجر

بخش تلفیقی چندان در جشنواره تلفیق نشد!

[ فرزان صوفی - روزنامه نگار ]

با انتشار جدول اجراهای سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، موضوعی که بیش از هر چیز در آن خودنمایی کرد، حضور حداقلی گروه‌های منتسب به تلفیقی در این رویداد ملی بود. امسال در جشنواره، شاهد حضور پررنگ سبک‌های مختلف موسیقی هستیم؛ مثل گروه‌های پاپ که البته باید حساب آن را جدا کرد چون به نوعی سرجهازی همیشگی جشنواره‌اند. اجراهای کلاسیک که حضور بسیار پررنگی دارند و طبیعتاً این موضوع باعث خوشحالی است و اجراهای سنتی که بخش قابل توجهی را به خود اختصاص داده‌اند. اما آنچه کمبودش به وضوح در جدول خودنمایی می‌کند، بخش تلفیقی و البته اجراهای بخش بین‌الملل است...

ادامه

آرشیو