من آقای حسین علیزاده را از زمانی که نوجوان بود و در هنرستان ملی درس می‌خواند، می‌شناسم. ایشان در آن زمان هنرجوی بسیار خوبی بود؛ دانش‌آموزی کوشا و منضبط که اهمیت بسیاری به تمریناتش می‌داد و سرسختانه آنها را دنبال می‌کرد و زمانی که مسأله «موسیقی» در میان بود، کاهلی در مسیرش نداشت.«حسین علیزاده» خیلی زود استعداد خود را در زمینه موسیقی نشان داد و قطعات خوبی در آن دوران نوشت. زمانی که مشغول خدمت سربازی بود، چند قطعه نوشت و آنها را به رادیو آورد. من آن زمان به عنوان رهبر ارکستر رادیو و تلویزیون فعالیت می‌کردم و می‌دیدم که او با دوستانش (زنده‌یاد محمدرضا لطفی و دیگران) تا چه اندازه فعالیت و تمرین دارند. از همان زمان می‌شد حدس زد که او آینده روشنی در زمینه موسیقی دارد ...