ندا سیجانی - »هفتاد سال از زندگی مان می‌گذرد؛ شاید گفتن این عدد در کلام آسان باشد اما صحبت از یک عمر است؛ روزها، ساعت‌ها و حتی دقایق آن را خوب به‌خاطر می‌آورم. از آن روزگار عاشقی و آشنایی‌مان در هنرستان موسیقی تا به امروز سال‌های بسیاری گذشته اما گذر زمان، ذره‌ای از علاقه ما به یکدیگر کم نکرد، حتی این روزها احساس می‌کنم بیش از گذشته دوستش دارم....»  پای صحبت‌ها وخاطرات پروین صالح نشسته‌ام و چه زیبا و دلنشین از همسرش هوشنگ ظریف سخن می‌گوید ...

- از کودکی به موسیقی علاقه داشتم؛ اما آن زمان، موسیقی فضای بسته‌ای داشت - در جوانی خودتعلیم بودم و هر صدایی که می‌شنیدم تعقیب می‌کردم - برای گذران زندگی کفش‌دوزی، خیاطی،‌ زرگری و نجاری کردم    - گفتند تحریر و صدایت خوب است؛ اما سعی کن ایرانی بخوانی - در تئاتر با مرحوم «نادر گلچین» آشنا شدم که صدای بسیار زیبایی داشت - استاد «صبا» کلاسِ موسیقی داشت؛ اما من استعانت حضور در این کلاس‌ها را نداشتم - استاد شهنازی به من گفت: «تحریرهایت خوب است؛ اما عربی می‌خوانی» - وقتی برای استاد عبادی آواز خواندم، از اشتیاق به ملوک ضرابی زنگ زد و گفت برایش بخوانم - وقتی رادیو رشت به صورت آزمایشی کار می‌کرد، بنفشه گل را برای آنجا خواندم - فرخ لقا هوشمند ملودی میرزا کوچک‌خان را برایم خواند