موسیقی ما - «حمیدرضا نوربخش» علاوه بر مدیریت خانه موسیقی، یکی از خوانندگان و آهنگسازان با سابقه موسیقی ایرانی است. او به مناسبت درگذشت استاد «محمدرضا لطفی» پیام تسلیتی را برای انتشار در اختیار سایت «موسیقی ما» قرار داد که در ادامه می خوانید:
 
جامعه موسیقی به سوگ نشست

«در ابتدا این مصیبت بزرگ را به همه مردم ایران ، به جامعه هنری و به جامعه موسیقی تسلیت عرض می کنم. ما یکی از چهره های شاخص و تاثیرگذار موسیقی ایرانی در 4 دهه اخیر را از دست دادیم. استاد محمدرضا لطفی از شخصیت هایی بودند که از حیث تاثیرگذاری، ابداع و جامعیت جایگاه بسیار ویژه ای دارند. در مورد او نیازی به تعریف و توضیح و تمجید نیست. فکر نمی کنم کسی باشد که با تفکر و آثار ایشان آشنایی نداشته باشد.

البته شایسته است در مورد نوازندگی ایشان نوازندگان سخن بگویند و آهنگسازی های ایشان را هم آهنگسازان موسیقی کشور مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. من به عنوان کسی که از نوجوانی با شخصیت و آثار استاد لطفی آشنا بودم و همواره تحت تاثیر کارهای ایشان قرار داشتم صحبت می کنم.
می توان بگویم آقای لطفی در تاریخ موسیقی ایران شخصیتی جاودانه اند و نقش های به یادماندنی فراوانی را به جا گذاشته اند. در تار نوازی لطفی پرچمدار دوره بازگشت در موسیقی ما بود. در زمانی که مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تاسیس شد، نورعلی خان برومند و دکتر داریوش صفوت همت گماردند تا دوباره ذهن مردم را به موسیقی هنری، کهن و سنتی متوجه کنند. لطفی یکی از جوانان تاثیرگذار بود که پرچمدار دوره بازگشت به سنت ها شد. تاثیرگذاری او تا آنجا بود که بسیاری از جوانانی که ساز به دست می گیرند به عشق او این کار را انجام می دهند و سعی می کنند او را الگوی خود قرار دهند.

کارهای جاودانه محمدرضا لطفی بسیارند. ایشان چه در تکنوازی و چه در مورد کارهای به یادماندنی که در کنار صدای جاودانه استاد محمدرضا شجریان انجام داده اند در یادها مانده است.

در آهنگسازی ایشان فردی خلاق و برجسته بودند که پیوند خوبی با شعر و ادبیات داشتند. هم از ذوق برخوردار بودند و هم دانش کافی در این حوزه داشتند. آثار ایشان که شمارشان هم کم نیست در تاریخ موسیقی ایران و در ضمیر مردم این سرزمین جاودانه می مانند.

در مورد عرصه های دیگر فعالیت ایشان می توان به مدیریت مثال زدنی شان اشاره کرد که جز شاخصه های مهم در کار محمدرضا لطفی بود. گروه های عارف و شیدا تاثیرات زیادی بر موسیقی ایران داشتند و حرکتی را هم در جامعه در پی داشتند. پشت همه این حرکت ها یک مدیریت قوی می بینیم. تمام کسانی که در طول این سال ها با آقای لطفی کار کرده اند به این نکته اشاره دارند.

موسسه آوای شیدا و مکتب خانه میرزا عبداله دو مرکز جدی آموزش و تولید بودند .

همه می دانیم چند گروه را مدیریت کردن در بخش جوانا، بانوان و بازسازی و ارائه آثار متععد کار ساده ای نیست که البته پشت همه این کارها هم تنها یک نام وجود داشت: محمدرضا لطفی.

همه این موارد از آقای لطفی یک شخصیت تاثیرگذار ساخته بود. متاسفیم ایشان را خیلی زود از دست دادیم. جامعه موسیقی به سوگ نشسته است.

خداوند روح بلند این مرد را قرین رحمت کند . به خانواده ایشان سلامتی بدهد. امیدواریم جامعه پاسدار خریم هنرمندان باشد و ما بتوانیم از نام این بزرگان و آثارشان حفظ و حراست کنیم. امیدوارم مردم ایران هیچگاه هنرمندانشان را از یاد نبرند که البته همواره اینگونه بوده اند».

حمیدرضا نوربخش