قطعه ی «زندگی» فووووق العاده ست!!!

به نظر من در این آلبوم قطعه های «زندگی» ٬ «شهید»

و «بی نهایت» بی نظیرند.... !

یک اثر بی نظیر....

یک مخلوق بی همتا...

یادگاریست که در این گنبد دوار برایمان به جا گذاشت

این آهنگساز یگانه...

درود فراوان به روح رفیع و بلند این آهنگساز که شرف موسیقی ایران شد.و با ساخت این اثر ثابت کرد که در ایران هستند کسانی که اگرچه در بوق و کرنا نمی کنند اما اثاری جاوید می افرینند.و نشون داد که می شه آرام و ساده جلو اومد اما متفاوت بود.
تبریک به این نسانی که ثابت کرد حرف هنوز هم برای گفتن هست و درد برای جاری شدن و به فکر انسان بودن.
ممنون از این اهنگساز جوان که نشون داد هنر اصیل در هر شرایط و جایی راه خودشو باز می کنه.چه برسه به دردهای مشترک انسانی که مرزی نمی شناسه...
و چه زیبا که این آهنگساز در بین ما هست و می تونیم به وجودشون ببالیم و افتخار کنیم.
باشد که قدردان هنرمندان اصیل و همچنین استاد مصلح عزیز باشیم.

آهنگهایی برای درد...
برای حس کردن درد دردهای انسانیت
برای دردهایی که خود آبستن درد دیگرند
و برای انسانهایی که این دردها رو عمیقا حس می کنند و بی قرار اند.برای انسانهایی که با عشق و تفکر درد می کشند و به صلح و عشق فکر می کنند و برای انسانهایی که در تنهایی در شب فکر می کنند به دردها و زمزمه می کنند دل آواهایی برای صلح و عشق.
اثاری با تامل فلسفی و درد
آثاری با نگاه عمیق دیدن و بودن و فریادی سکوت وار برای رهایی و آزادی.
انسانی که با خلق این آثار درد رو به تصویر کشیده و امید به صلح و عشق رو در وجود ما شعله ور می کنه.
و قظعا انسانی ست بزرگ و عاشق.عاشق آزادی و صلح و عشق، برای همین تونسته این همه زیبایی بیافریند چراکه
ورود به زیبایی از طریق عشق امکان پذیر است.
انسان بزرگی که فلسفه ی زندگی رو می دونه و دوست داره آدمها هم زندگی کنند و بودن رو یاد بگیرن و به آرامش و سکوت برسند.
دوستان عزیز زیادی نظر گذاشته اند.من با جمله ی ماریا بی نهایت موافقم که گفته بود:
بی نهایت سپاس از اندیشه ی این آهنگساز پردغدغه که کاملا معلومه به سکوت و آرامش فکر می کنند و دردها و اندیشه های فلسفی دارند.
سپاس انسان بزرگ و بلند روح

بگذار ارام گیرم با نغمه های یاس
با طعم تلخ درد بودن و
با شعله های یاس
دیگر درون چشم من هیچم فروغ نیست
بگذار من جان گیرم از مردن به وقت تار
دل را به درد می زنم
آرام می شم...
اری
اری
این زندگیست...
(دل آواهایی رو که گوش می کردم این شعر رو سرودم.باید از آهنگساز این آلبوم سپاسگزار باشم.من به نفسی تازه نیازدارم)

دل آواهایی برای نوازش روح من ... روح تو...

بگذار پیرهنت را ببویم
بوی انسانیت از دستان توست...
بوسه ها برای پدیدآورنده ی زمزمه های دوستداشتن در پی دل آواهایی برای صلح و عشق...

بگذار پیرهنت را ببویم
بوی انسانیت از دستان توست...
بوسه ها برای پدیدآورنده ی زمزمه هایی برای دوستداشتن در پی دل آواهایی برای صلح و عشق...

ما در کافه ها ناامید نشسته ایم...
کسل و خموده...
تو می آیی
و در دهان زمستان
خوشه ای انگور می گذاری!
بیدار می شویم

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند
و هر دانه ی برفی به اشکی نریخته می ماند...
(تقدیم به استاد مصلح دوستداشتنی و بزرگ و سپاس از بودنشان)