نیما مسیحا صدای فوق العاده ای داره، خیلی وقت بود منتظر آلبومش بودم...
ترانه ها خیلی عالی نبودن، کارای آقای صحرایی عزیز دچار تکرار شدن ولی با این حال با آهنگا ارتباط برقرار کردم. اولین بار که دلواپسم نباش رو گوش کردم غیر ارادی اشکم درومد، خیلی دوستش دارم...
اما راجع به رگبار و نازنینم خداحافظ حرفی ندارم، چون یه حس غریب بودن... تنظیم های باربد با برادرش متفاوته، حس دیگه ای داره، یه تجربه ی جدیده... یه جورایی سیاهه و من عاشق این سیاهیم...

از نظر خوندن که خیلی خوب بود.2 تا آهنگاشو دوست نداشتم.

عاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااالی

به طور کلی آلبوم خوبی بود. آهنگ‌ها خوب بودن ولی برای من، فقط آهنگ توهم قابل شنیدنه! بقیه‌ی آهنگ‌ها با اینکه خوب هستن، ولی اصلاً رغبت نمی‌کنم گوش بدم! چرا؟ چون انگار ابی داره می‌خونه!
متاسفانه چون صدای نیما مسیحا و مدل خوندنش دقیقاً عین ابی هست، من به هیچ عنوان رغبت نمی‌کنم گوش بدم. پیش خودم گفتم تو خیلی بی‌خود کردی رفتی آلبوم ابی رو گرفتی!
البته این نکته رو هم باید بگم که با اینکه صدای نیما شبیه ابیه، ولی اقلاً درست و کوک می‌خونه نه مثل ابی که فقط بلده عَر بزنه!

تبریک اقا نیما کارت خوبه چون صدات واقعیه نه اداس نه اه و ناله

آقای اکبر من کجا ادعا کردم که شما می‌گی فقط ادعا دارم؟
از اون گذشته، من درمورد ابیِ قدیم حرف نمی‌زنم. درمورد ابی الان می‌گم که اگه آهنگای قدیمی‌شو گوش بدی می‌بینی اون موقع هم صدای صاف‌تر و رسا تری داشت و هم الکی اوج نمی‌داد به صداش. قبلاً ابی متناسب با آهنگ صداشو بالا و پایین می‌برد ولی الان چون دیگه اون صدای قدیمو نداره، چون نمی‌تونه نت پایین اجرا کنه، توی تمام آهنگا و بدون توجه به آهنگ، فقط داره داد می‌زنه (امیدوارم شما که ادعا نداری و از موسیقی هم سر در میاری، فرق اوج با داد رو بدونی ).
ولی درمورد نیما مسیحا به نظر من قدرت صدای بسیار عالیی داره و صداش اصلاً قابل مقایسه با ابی نیست (چون خیلی از ابی بالاتره) ولی جاهایی که اوج میده به صداش، ته‌صدایی شبیه به ابی پیدا می‌کنه. ولی بر خلاف ابی، نیما کاملاً متناسب با آهنگ صدا رو بالا و پایین می‌بره.
بعدم بهتره بحسو اینجا ادامه ندیم. چون اینجا باید درمورد آلبوم نظر داد که توی پست قبلی، من همین کار رو کردم.

البوم زیبایی بود.فقط من با اهنگ توهم نتونستم ارتباط برقرار کنم

be masihaye aziz tabrik migam
sedaye bi naziri va delneshini daram
be nazare bande ghateye barune deltangi va mahe saket behtarin ghataate in album budam
movafagh bashi masihaye aziz

اما ایراداتی هم به آلبوم جدید نیما وارده...
ترک توهم شروع شروع دلچسبی برای آلبوم نبود، یعنی مخاطب موسیقی نیما رو جذب نمی کرد ( حواقل بیشتر طرفدارای نیمارو)، نه انکه بخوام بگم به نیما مسیحا نمیومد و از این حرفا، ولی چندان جالب نبود...
اولین بار پوستر آلبوم رو تو مجله هفت نگاه دیدم و امیدوار بودم طرح روی جلد رو تغییر بده ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد...
اما مسله ی مهم دیگه اینه که کاش نیما با ترانه سراهای متنوعی کار می کرد و خودش رو فقط به آقای صحرایی محدود نمی کرد، ترانه سراهای دیگه ای هم بودن که ترانه هاشون می تونست در کنار کارای بابک صحرایی باشه تو آلبوم. بیشتر کارای آقای صحرایی عزیز رو انگار بارها شنیدم و این یه کم آزارم میده... نمی خوام بگم نیما باهوش نیست ولی مثل حامی و مانی رهنما نبود ( بهتره بگم سلیقه تا دوستان ناراحت نشن).
با این حال آلبومیه که تو وضع فعلی موسیقی ایران غنیمته و میشه بهش گوش کردو حتی ازش لذت برد... صدای بی عیب و نقصه خواننده و زیبایی بعضی از آهنگا باعث میشه که آلبوم رو از ته دل دوست داشت...
مرسی نیما مسیحا، بازگشت شیرینی بود!

با این که به صدا و توانایی های نیما مسیحا معتقدم اما کاور نامناسب(استفاده از عکس حداقل مربوط به پانزده سال قبل،عکس با پرهای عقاب و...)و همچنین استفاده از افکت های کامپیوتری معرفی خواننده و تنظیم کننده (که مخصوص خوانندگان تازه کار کوچه بازاری است) و همچنین انتخاب ترانه ای مثل توهم که مناسب شخصیت و سن او نیست، به من یک نکته را ثابت کرد:
نیما مسیحا اگرچه در خوانندگی و توانایی های موسیقی یک حرفه ای تمام عیار و درجه یک است اما اصلا خوش سلیقه نیست.
می دانم که خیلی از طرفداران نیما با من مخالفت می کنند، اما او باید شان خودرا همانند دویار قدیمی اش(مانی رهنما و حامی) و هم پای آنان حفظ کند.