نیما مسیحا صدای فوق العاده ای داره، خیلی وقت بود منتظر آلبومش بودم...
ترانه ها خیلی عالی نبودن، کارای آقای صحرایی عزیز دچار تکرار شدن ولی با این حال با آهنگا ارتباط برقرار کردم. اولین بار که دلواپسم نباش رو گوش کردم غیر ارادی اشکم درومد، خیلی دوستش دارم...
اما راجع به رگبار و نازنینم خداحافظ حرفی ندارم، چون یه حس غریب بودن... تنظیم های باربد با برادرش متفاوته، حس دیگه ای داره، یه تجربه ی جدیده... یه جورایی سیاهه و من عاشق این سیاهیم...