موسیقی ما - گروه «پالت» در چهارمین جشن سالانه موسیقی ما برای آلبوم «تمام ناتمام» که اواسط اسفند سال گذشته به بهانه قطعه‌ای با همین نام به تهیه‌کنندگی احسان رسول‌اف تولید و منتشر شد، موفق به دریافت تندیس بهترین آلبوم موسیقی تلفیقی سال 1395 به انتخاب کارشناسان شد.
 
این اتفاق در حالی رخ داد که پالت رقبای سرسختی همچون پدرام درخشانی، سهیل نفیسی، حمزه یگانه و علی قمصری داشت و باعث شد روزبه اسفندارمز (سرپرست گروه) انتخاب گروه پالت توسط کارشناسان را اتفاق غیرقابل پیش‌بینی بداند و درباره آن به «موسیقی ما» بگوید: «فکر نمی‌کردیم کارشناس‌ها علاقه‌ای به موزیک ما داشته باشند. خیلی خوشحال شدیم که پالت بالأخره شناخته و تلاش چند ساله ما از طرف کارشناسان مورد قبول واقع شد. آنقدر سورپرایز شدم که برای اولین‌بار نمی‌دانستم روی استیج باید چه کاری انجام دهم. با این اوصاف مطمئناً تلاش می‌کنیم سال دیگر هم این جایزه را بگیریم.»
 
امید نعمتی هم همین نظر را دارد و می‌گوید: «من فکر می‌کردم آلبوم «شهر من بخند» که آن را دو سال پیش منتشر کردیم، می‌توانست برای گرفتن جایزه نسبت به این آلبوم به نظر کارشناسان نزدیک‌تر باشد و استحقاق این جایزه را هم داشت اما خب سال گذشته جشن موسیقی ما برگزار نشد و این آلبوم نتوانست در رقابت قرار گیرد. این اولین جایزه ما در یک جشن موسیقایی بود و به ما انگیزه داد تا با قدرت بیشتری کار کنیم.»
 
امید نعمتی معتقد است در بین گزینه‌های موجود، آلبوم «تمام ناتمام» انتخاب مناسبی برای گرفتن تندیس بوده اما روزبه اسفندارمز نظر دیگری دارد و می‌گوید که اگر شخص دیگری قرار بود در بخش تلفیقی انتخاب شود، قطعاً نظر کارشناسان می‌توانست به آلبوم پدرام درخشانی نزدیک‌تر باشد.
 
نعمتی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به این‌که خیلی از برنده‌ها قابل حدس بوده‌اند درباره برگزیدگان چهارمین جشن سالانه موسیقی ما می‌گوید: «به جز چند گزینه، با اکثر کسانی که انتخاب شدند موافق بودم. مثلاً می‌دانستم که همایون شجریان و سهراب پورناظری در بخش مردمی انتخاب خواهند شد. یا مثلاً از گرفتن جایزه آهنگسازی گروه «داماهی» خیلی خوشحال شدم چون این گروه را یک عده موزیسین کار بلد تشکیل داده‌اند و با این انتخاب احساس کردم آنطور که باید فهمیده شده‌اند.»
 
خواننده پالت با اشاره به جزئیات نظرسنجی برای انتخاب برگزیدگان موسیقی می‌گوید: «تنها نکته این است که اگر گزینه‌هایی که برای قطعات یا بخش ترانه‌های برگزیده نوشته می‌شوند، با وسواس و دقت بیشتری انتخاب شوند، جشنِ تأثیرگذارتری می‌شود؛ چون در آن‌صورت این نظرسنجی ماهیت واقعی خود را پیدا می‌کند و به مرور زمان باعث می‌شود وقتی افراد می‌خواهند در نظر سنجی شرکت کنند، با دقت بیشتری قطعات را انتخاب کنند. به نظرم «جشن موسیقی ما» این پتانسیل را دارد که مثل جایزه «گرمی» تبدیل به یک جایزه جدی در موسیقی شود تا هنرمندان واقعاً برای آن تلاش کنند.»
 
اسفندارمز هم با اشاره به این موضوع که برگزاری چنین برنامه‌ای در تالار وحدت کار بسیار سختی است و به همین دلیل هم انتظارات اجرایی زیادی از آن ندارد با ارائه پیشنهاداتی در روند برگزاری این جشن می‌گوید: «امکانات این تالار فرسوده شده و تمام کسانی که آنجا اجرا داشته‌اند هم از این موضوع باخبرند؛ به همین دلیل فکر نمی‌کنم خیلی انتظار زیادی در این بخش داشته باشند. اما نکته‌ای که دوست دارم درباره آن صحبت کنم این است که ژانرها باید با دقت بیشتری انتخاب شوند؛ مثلاً قطعه «لالایی» علی زند وکیلی، تلفیقی نیست و نباید در این ژانر گنجانده شود. یا آلبوم همایون شجریان نمی‌تواند در آن واحد در سه بخش حضور داشته باشد.»
 
او معتقد است این انتخاب‌ها نظر اکثر کارشناسان بوده و اگر عدل را بر این بگذاریم که تعداد بیشتری آدم به آنها رأی داده‌اند، پس انتخاب‌ها عادلانه بوده است. اما در کنار این نظر، اعتقاد دارد اگر ژانرها و بخش‌ها به درستی دسته‌بندی شوند، آن وقت حرف و حدیثی در این انتخاب‌ها پیش نمی‌آید و می‌گوید: «یک آلبوم نمی‌تواند سه شخصیت داشته باشد و هم در بخش موسیقی اصیل ایرانی، هم در بخش تلفیقی و هم در بخش موسیقی فیلم رقابت کند. همایون شجریان موزیسین بزرگ و تأثیرگذاری است و طبیعتاً اگر با یک اثر در سه بخش حضور داشته باشد، انتظار دیگری به جز اول شدن از او نمی‌توان داشت. به نظرم این موضوع که بگوییم جوایز عادلانه بوده یا نه، با ژانربندیِ درست حل می‌شود. البته در این چند سال این انتخاب‌ها خیلی دقیق‌تر شده اما هنوز تا رسیدن به آن نقطه ایده‌آل فاصله وجود دارد. به هر حال یک‌سری از سبک‌ها هنوز برای ما گنگ هستند و اهل فن باید آنها را تشخیص بدهند و به شکل درستی دسته‌بندی کنند. موضوع بعدی که فکر می‌کنم از این هم مهم‌تر است، اطلاعات آلبوم‌ها و قطعات است که باید دقیق‌تر و با وسواس بیشتری در دفترچه نظرسنجی نوشته شوند.»
 
روزبه اسفندارمز با اشاره به این موضوع که «جشن موسیقی ما» تقریباً تنها جشنی است که موزیسین‌ها با میل و رغبت در آن شرکت می‌کنند می‌گوید: «شعار جشن شما همدلی اهالی موسیقی است که به نظرم توانسته‌اید این اتفاق را رقم بزنید؛ یک شب تمام اهالی موسیقی را فارغ از ژانر و درجه و اعتبار دور هم جمع می‌کنید که به نظرم اتفاق بسیار زیبایی است. فقط کاش می‌شد یک زمانی را هم برای معاشرت آنها با یکدیگر اختصاص دهید چون خیلی از هنرمندان که در ژانرهای مختلف فعالیت می‌کنند، همدیگر را نمی‌شناسند و این معاشرت‌ها می‌تواند باعث آشنایی و در نتیجه اتفاقات بهتری در موسیقی شود.»
 
امید نعمتی درباره روند برگزاری جشن هم می‌گوید: «اول از همه به شما بابت برگزاری این جشن سالانه تبریک می‌گویم. طبیعتاً یک‌سری ضعف‌ها هم وجود دارد اما معمولاً این گونه برنامه‌ها زمان می‌برد تا به ایده‌آلی که خودتان هم دوست دارید برسد. مثلاً اینکه برنامه می‌توانست هیجان بیشتری داشته باشد و تا این حد فرمال برگزار نشود تا برای مخاطب جذابیت داشته باشد. جشن موسیقی ما خیلی راحت می‌تواند تبدیل به برنامه‌ای شود که تمام آدم‌ها هر سال انتظارش را بکشند.»
 
او با اشاره به این‌که بخش تقدیرها، اتفاق بسیار ویژه‌ای در این برنامه بود می‌گوید: «به نظرم تقدیر از کیهان کلهر با آن طراحی صحنه بی‌نظیر و همچنین قاسم عابدین که زحمت بسیاری برای موسیقی کشیده، به نوعی نقطه عطف این جشن بود. از همه عوامل این برنامه تشکر می‌کنیم و هر کاری از دستمان بر بیاید انجام می‌دهیم تا همیشه ماندگار باشد.»
 
سرپرست پالت هم در پایان با اشاره به این موضوع که تا موقعی که اساتید زنده هستند باید از آنها یاد کرد، تقدیر از بزرگان موسیقی ایران را یکی از زیباترین بخش‌های جشن سالانه موسیقی ما برشمرد.