موسیقی ما - «سعید فرج‌پوری» آهنگساز و نوازنده‌ی برجسته‌ی کمانچه در شیراز مسترکلاس و کنسرت برگزار می‌کند.

مسترکلاس این موزیسین سرشناس 25 و 26 مرداد برگزار خواهد شد و کنسرت او با «پژمان حدادی» که به دونوازی کمانچه و تنبک اختصاص دارد، 27 مرداد برگزار می‌شود. فرجپوری همچنین در روزهای دوم و سوم شهریور ماه در شهرکرد علاوه بر برگزاری مستر کلاس، بار دیگر به اجرای کنسرت دونوازی با این نوازنده‌ِ نامی سازهای کوبه‌ای می‌پردازد.
 
این دو هنرمند پیش از این آذرماه سال گذشته در فرهنگسرای ارسباران دونوازی کمانچه و تنبک برگزار کرده بودند. این در حالی است که «حدادی» و «فرج‌پوری» سال‌ها است که در کنار یکدیگر در گروه موسیقی دستان کنسرت‌های متعددی را برگزار کرده‌اند و حالا می‌توان این کنسرت را فعالیت دیگری از این دو هنرمند دانست.
 
فرج‌پوری و حدادی در این برنامه قطعاتی بداهه از دونوازی و تنبک را به اجرا درخواهند آورد. این برای اولین بار است که این دو هنرمند با یکدیگر دونوازی می‌کنند، اگرچه «سعید فرج‌پوری» برای بارهای متعدد همراه با تنبک، قطعات دونوازی داشته که از جملهٔ آن می‌توان به همنوازی‌اش همراه با «هامین هنری» اشاره کرد. «پژمان حدادی» نیز با نوازندگان متعدد کمانچه از جمله «کیهان کلهر» به اجرای برنامه پرداخته بود.
 
این نوازنده‌ی برجسته‌ی کمانچه درباره‌ی برنامه‌های همراه با حدادی چنین توضیح داده است: «این اجرا به صورت دونوازی و بر اساس بداهه است و به مدت یک ساعت در مقام‌های مختلف به اجرای برنامه خواهیم پرداخت. همواره در بداهه‌نوازی‌هایم اصرار دارم تا بخشی از کار نامشخص باشد و با نوازنده و همچنین حسی که صحنه به ما می‌دهد، «آن» ی خلق کنیم که معمولا تنها در برنامه‌های بداهه امکان رخ دادنش وجود دارد. من همیشه بر این اعتقادم که اگر در آنچه قرار است به صورت بداهه نواخته شود؛ همه چیز از قبل مشخص باشد، بخش مهمی از خلاقیت از بین می‌رود.»
 
او می‌گوید که «بداهه‌نوازی» بخش مهمی از موسیقی مشرق زمین است: «اصولاً در موسیقی شرق، خلاقیت در لحظه و بداهه‌نوازی جایگاه ویژه‌ای دارد و به خصوص در تک‌نوازی‌ است که این خلاقیت‌ها نمود پیدا می‌کند. اما در این میان باید نکته‌ای را در نظر داشت، اگر قرار است من به عنوان یک نوازندهٔ کمانچه همراه با آقای «حدادی» به عنوان نوازندهٔ تمبک، برای یک ساعت بداهه‌نوازی داشته باشیم، به این معنا نیست که در هر لحظه‌ای باید خلق صورت بگیرد. ما براساس الگوهایی که در موسیقی خودمان داریم، می‌توانیم بداهه‌نوازی کنیم. برای مثال اگر قرار باشد در دستگاه‌های چون سه‌گاه، ابوعطا یا دشتی بداهه‌نوازی کنید، باید بر اساس درون‌مایه‌ای که در همین دستگاه‌ها وجود دارد، جمله‌پردازی یا ذوق‌ورزی کنید و الگوهایی که در آن وجود دارد را بسط دهید. در واقع نوازنده‌ای در بداهه‌نوازی موفق است که بتواند یک موتیف را که در ذهنش وجود دارد به شکل‌های گوناگون گسترش دهد.»