«سعید فرج‌پوری» در یکی از گفت‌‌وگوهایش با «موسیقی ما» می‌گوید: «ما عمرمان را برای موسیقی گذاشتیم» و این حقیقتی است انکارناپذیر. او چه آن‌زمان که در کانون «چاووش» و گروهِ «دستان» فعالیت می‌کرد و چه وقتی که با «محمدرضا شجریان» در گروهِ شهناز همراه شد و چه آن‌گاه که فعالیت‌های شخصی‌اش را پی گرفت و در تمامی آنها هم نوازندگی کرد و هم آهنگ‌سازی؛ چون بسیاری از هم‌نسلانِ خویش، مومن به موسیقی دستگاهی ایران و معتقد به آموخته‌هایش در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی، تمام تلاشِ خویش را صرفِ اعتلای موسیقی دستگاهی کرد و هر آن زمانی که فرصت یافت تا در خارج از ایران روی صحنه رود (اتفاقی که بارها و بارها در زندگی هنری‌اش رخ داد) تلاش کرد تا گوشه‌ای از توانایی‌های موسیقی ایران را به جهانیان بشناساند.  این هنرمندِ برجسته، میهمانِ «مینی‌تاک» شد تا از بزرگانِ هنر ایران چون شجریان بگوید.