موسیقی ما – «حمید عسکری» چندی پیش ششمین آلبوم رسمی خود به نام «دیوونه‌وار» را در سکوت کامل خبری منتشر کرد. او بر خلاف آلبوم‌های گذشته‌اش و روال معمول بازار موسیقی پاپ اطلاع‌رسانی چندانی درباره اثر خود نداشت و همه چیز را به روز انتشار آلبومش موکول کرد. پس از آن هم حضور چندانی در رسانه‌ها نداشت. صحبت‌های گوناگونی درباره «دیوونه‌وار» منتشر شد ولی او واکنش چندانی نشان نداد. اما ما برای نقد و بررسی این آلبوم پرونده‌ای تشکیل دادیم که اولین بخش آن امروز منتشر می‌شود. برای بخش اول به سراغ ترانه‌سرایی رفتیم که در یک مقطع زمانی با حمید عسکری اختلاف هم داشت. اما پس از حل مشکلات مجدداً با هم همکاری کردند و حضور دوباره آنها در کنار یکدیگر منجر به تولید قطعه «خوشبختی» شد که از کارهای پرطرفدار این خواننده است.

علی بحرینی صحبت‌های خود درباره آلبوم‌ «دیوونه‌وار» را با توضیح درباره بخش ترانه آغاز کرد:«کلاً با آلبوم‌هایی که عوامل آنها محدود باشد موافق هستم. اعتقاد دارم هرکسی که اگر بضاعت آهنگسازی، ترانه‌سرایی یا تنظیم داشته باشد می‌تواند حداقل در یک آلبوم تأثیر مثبت داشته باشد و به یکدست‌شدن آلبوم کمک کند. «علی ایلیا» از بهترین ترانه‌سراهای یک دهه اخیر است. آدمی است که با ارتباطات سالم جلو آمده و به عنوان کسی که افتخار همکاری با او در مجله «اتفاق‌نو» را داشتم همه فعالیت‌هایش سالم بوده است. هیچ‌وقت شهوت شهرت و دیده‌شدن نداشته و همیشه سرش به کار خودش بوده است. در سال‌هایی که اسم و رسمی پیدا نکرده بود به راستی پژوهش کرد و یاد گرفت و به نقطه‌ای رسید که کاملاً یقین داشتم در هر آلبومی می‌تواند مفید و تاثیرگذار باشد. در آلبوم حمید عسکری همه بار ترانه به دوش او قرار گرفت و به نظر من علی ایلیا در این آلبوم نمره قبولی گرفت. او از ترانه‌سراهایی است که ترانه‌هایش اتفاق دارد. آدم یک جاهایی ترانه‌های علی ایلیا را که می‌شنود خوشش می‌آید و می‌تواند دل آدم را بریزد. بارها و بارها در کارهایی که با «علیرضا طلیسچی»، «فریدون آسرایی» یا «مهدی یغمایی» انجام داد این موضوع را می‌توانید ببینید. علی ایلیا ترانه‌سرای بخاردار است. ترانه‌سراهای پرکار داریم که بخاری ندارند و صرفاً کار می‌کنند و به نوعی هم خواننده را مرعوب می‌کنند. علی ایلیا آدم سالمی است و ترانه‌هایش منطق شاعرانه، منطق ادبی و منطق تیراژی دارد. به نظر من در آلبوم موفق بود اما باید این را در نظر بگیریم که علی ایلیا را در یک آلبوم قرار می‌دهید و این چندمین آلبوم حمید عسکری است؟ فکر می‌کنم حمید عسکری بیش از صد قطعه برای خودش ساخته باشد. حمید ده سال است که فعالیت می‌کند و قطعاً بیش از این تعداد هم برای خودش ساخته است.

از سوی دیگر فاصله آلبوم قبلی حمید با این مجموعه کمتر از یک سال بود و تمام این موارد مسئولیت ترانه‌سرا را بیشتر می‌کند و او را در محیط غیرعادلانه‌تری برای قضاوت قرار می‌دهد. حتی خود آلبوم هم در محیط غیرعادلانه برای قضاوت قرار می‌گیرد. به نظر من اگر علی ایلیا پنج یا شش سال قبل یک آلبوم با حمید عسکری کار می‌کرد، قطعاً آلبوم سرپاتر و سرحال‌تری می‌شد.»

او سپس درباره حمید عسکری گفت:«اما در مورد خود حمید عسکری هم باید به نکاتی اشاره کنم. ده سال از فعالیت حرفه‌ای این خواننده می‌گذرد و به نظر من حضور دائمی و ممتد در تمامی سال‌های یک دهه اخیر اتفاق بسیار مهمی است. دوستانی که مثلاً مدعی هستند چرا فلانی کار می‌کند یا ضعیف شده باید به لیست خواننده‌ها نگاه کنند و ببینند چند خواننده داشته‌ایم که این را قابلیت را داشته که ده سال آلبوم منتشر کند و کنسرت برگزار کند؟ او تاکنون شش آلبوم منتشر کرده و همین که راجع به او صحبت می‌شود و شما درباره او نقد می‌خواهید اتفاق مهمی است. در این دهه اخیر موسیقی به مسیرهای مختلفی هدایت و منحرف شد ولی با وجود تمام اتفاقات، حمید هنوز هم خواننده‌ای است که می‌تواند آلبوم بدهد و آلبومش خواهان دارد و می‌تواند کنسرت برگزار کند. من آلبوم آخر حمید را نسبت به پنج آلبوم دیگر او یک آلبوم آزمون و خطایی می‌بینم. ما در تئاتر هم تئاتر تجربی داریم که مثلاً آقای «آتیلا پسیانی» که وزنه‌ای در این هنر محسوب می‌شوند که نمایش‌هایی از این دست دارند. من آلبوم «دیوونه‌وار» را یک آلبوم تجربی می‌دانم و در کوتاه مدت تولید شده است. آلبومی است که حمید عسکری در آن ترانه ننوشته و در یک فورس زمانی بسیار قابل توجه و با کمترین مانور تبلیغاتی تولید شده است. به نظر من چیزی پایین‌تر از انتظاری که شما از یک خواننده که سرگرم کنسرت در تهران و شهرستان است، نیست. او روی این آلبوم مانور نداد و ادعا هم نکرد و خیلی‌ها هم نمی‌دانستند این آلبوم در حال انتشار است. این مجموعه‌ای از آزمون و خطا و تجربه‌اندوزی بود. به خود حمید هم گفتم اگر قرار بود روی این آلبوم مانور بدهید و از شش ماه قبل نویدش را بدهید در آن صورت آسیب‌‌پذیر و خیلی از عیب‌هایش نمایان می‌شد. به هرحال تجربه‌ای است که با یک ترانه‌سرای جوان داشته، ترانه‌سرایی که امتحان خودش را در آلبوم قبلی و با دو قطعه پس داده بود. این دو نفر با هم کار تولید کردند و همه هم می‌دانند که آثار حمید همیشه بر مبنای ملودی و ترانه پیش می‌رود. کلاً آلبوم را آبرومند می‌دانم و از زاویه دیگری می‌توانم کارهای حمید را تقسیم کنم. او سه‌گانه «کما» و سه‌تا غیر از «کما» داشت و مطمئن هستم تجربیات این آلبوم در مجموعه بعدی او بسیار برایش مفید خواهد بود. به شدت هم موافق هستم که آلبوم هفتمی در کار باشد و با طمانینه بیشتر بتواند نتیجه بگیرد.

من گفتم این آلبوم تجربی است و آقای آتیلا پسیانی که غول تئاتر این مملکت است را مثال زدم. آقای «همایون شجریان» در کار با «سهراب پورناظری» و آلبوم «آرایش غلیظ» یک اثر تجربی تولید کردند و این موضوع ارتباطی به ویژگی کارهای قبلی یا کارنامه کاری هنرمند ندارد. من اسم آلبوم را تجربی می‌گذارم چون در محیط محدود، با عوامل کمتر، زمان کوتاه‌تر و تبلیغات کمتر منتشر شده است. به این آلبوم می‌توانم تجربی بگویم ولی مثلاً به آلبوم «کما 3» که نزدیک سه سال صحبت انتشارش بود و تغییرات زیادی داشت چنین لفظی را نمی‌توان اطلاق کرد.»

علی بحرینی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به مقوله سکوت کامل حمید عسکری پیش از انتشار این مجموعه اشاره کرد و گفت:«ما زمانی می‌توانیم خواننده‌ای را محاکمه کنیم که رجزخوانی‌های او را شنیده باشیم یا تبلیغاتش را دیده باشیم. یا پکیج عجیب و غریبی داشته باشد و ادعای خاصی را مطرح کرده باشد. اگر می‌خواهید بگویید که آلبوم ضعیف است ولی باید بگویید نسبت به چه چیزی ضعیف است؟ اگر منظور نسبت به آلبوم «کما1» یا «کما2» است که می‌توانیم بگوییم ضعیف بود ولی بحث کلی من این بود که اگر حمید روی این آلبوم ادعا می‌کرد، خیلی راحت می‌شد آن را زیر تیغ نقد برد. حمید نه نوید انتشارش را داد و نه اینکه مثلاً گفت که فردا با این آلبوم می‌ترکانیم! بحثی که باید آسیب‌شناسی این است یکی از دلایل شکست آلبوم‌ها و خصوصاً آلبوم‌های دوم خواننده‌ها نسبت به آلبوم اول آنها، مسأله روانی است. یک زمان شما از آقای ایکس انتظار شنیدن کاری نداشتید و حتی اسم و فامیل او را هم نمی‌دانستید ولی کاری منتشر می‌کند که شنیده می‌شود و فراتر از انتظار ظاهر می‌شود و به آن لبخند می‌زنید. سپس همان آقای ایکس وارد آلبوم دوم می‌شود و روزنامه‌ها و نشریات و سایت‌ها مدام پیگیر او می‌شوند. خواننده‌های ما هم اصلاً دیدگاهی ندارند و شما به عنوان خبرنگار با او تماس می‌گیرید و او می‌گوید چه بگویم؟ شما مثلاً می‌گویید که بگو آلبوم خوب است و او هم همین را می‌گوید یا مثلاً می‌گویند که با انرژی و تجربه آلبوم اول کاری می‌کنم که روی «مایکل جکسون» کم شود! همینطور مدام انتظار بالا می‌رود تا جایی که اگر آن فرد مایکل جکسون هم بشود باز هم پایین‌تر از انتظار منتقدان و خبرنگاران خواهد بود. همانطور که هرچیزی فراتر از انتظار شما باشد به آن لبخند می‌زنید، به آنچه که پایین‌تر از انتظار باشد هم واکنش نشان می‌دهید و باعث خشم شما می‌شوید. خواننده‌های ما همیشه به این شکل باخته‌اند و عیار آلبوم را با میزان ادعایی که برای آن شده تناسب قائل هستند. زمانی که شما انتظار به وجود بیاورید باید انتظار من را پوشش دهید و اگر انتظار ایجاد نکنید با شما کاری ندارم. ببینید نمی‌شود «فریدون آسرایی»، «بنیامین» و گروه «سون» و... و همه ایران آلبوم دوم از آلبوم اولشان ضعیف‌تر باشد پس دلیل همان انتظار است.»

این ترانه‌سرا در پایان سوال ما مبنی بر اینکه چه پیشنهادی برای خواننده «دیوونه‌وار» دارد را اینگونه پاسخ داد:«آلبوم که صد در صد باید منتشر کند. پیشنهاد من به حمید عسکری همکاری دوباره با «میلاد ترابی» و ادامه همکاری با علی ایلیا و همچنان ادعانکردن است.»