چند مدتی بود که دوستان بسیاری از نگارنده با ایمیل، تلفن و... می‌خواستند که به کارهای غیرقانونی هیأت‌مدیره خانه موسیقی واکنش نشان دهم. توجیه آنها هم این بود که شما دغدغه صنفی دارید و چهار دوره بازرس خانه موسیقی بوده‌اید و از کم و کیف ماجرا مطلع‌اید و علاوه بر آن با اساس‌نامه و آیین‌نامه‌های خانه موسیقی به خوبی آشنایی دارید.
 
اما کارهای متفرقه و برخی گرفتاری‌های مطالعاتی و کاری سبب می‌شد تا عملاً فرصتی فراهم نشود؛ ضمن آنکه معتقدم که برخی از اعضای هیأت‌مدیره خانه موسیقی که سکان این نهاد را به دست دارند، فقط آن بخش از انتقاداتی را پاسخ می‌دهند که خود دوست دارند و نه تمام انتقادات را و لذا انتقاد کردن را بی‌فایده می‌دانم. اما به سیاق آن گفته مولانا که «کوشش بیهوده به از خفتگی است»، برخی مواقع شاید این‌گونه انتقادات در جایی دیگر گوش شنوایی پیدا کند و ضمیری بیدار که این مسائل را پی‌گیری کنند.
 
امیدوارم مسئولان دولتی مثل معاون هنری وزارت ارشاد و یا دبیرخانه نظارت بر مؤسسات فرهنگی و هنری وزارت ارشاد که باید فعالیت‌های نهادهایی چون خانه موسیقی را رصد کنند و متأسفانه تاکنون عملاً وظایف خود را انجام نداده‌اند، در کار این نهاد دقیق شده و تیمی حقوقی را برای رصد فعالیت‌های غیرقانونی آن بسیج کنند.
 
این بی‌اعتنایی‌ها سبب شده تا برخی از اعضای هیأت‌مدیره خانه موسیقی که میدان را خالی دیده‌اند، هرگونه می‌خواهند اظهارنظر کنند و کارهای غیرقانونی خود را با برخی صحبت‌های پرطمطراق توجیه کنند. به گمان من آنجایی که باید رصد شود، همین فعالیت‌های هیأت‌مدیره خانه موسیقی و انطباق دادن آن با اساس‌نامه است و نه فعالیت عضو بی‌پناهی که نهایت آرزویش داشتن بیمه‌ای از یک نهاد صنفی است.
 
 اما روز گذشته، یکی از چهره‌های بزرگوار موسیقی که سهمی در شکل‌گیری این نهاد داشت، ایمیلی برایم فرستاد که شامل سخنان آقای نوربخش به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی در نشست اخیر ماهیانه اعضای خانه موسیقی بود. این سخنان دستمایه‌ای شد تا پاسخ‌هایی کوتاه بدهم و مجمع عمومی و علاقه‌مندان خانه موسیقی را به تفکر در سخنان آقای مدیرعامل و این پاسخ‌ها فرا بخوانم.
 
این توضیح را هم بدهم که از نظر من هیأت‌مدیره خانه موسیقی غیرقانونی است. مهلت چهارساله آن بهمن‌ماه گذشته به پایان رسیده، همچنان که مهلت دوره سه ساله شورای عالی خانه موسیقی هم یک سال قبل به پایان رسیده و هیأت‌مدیره باید یک سال قبل اعضای تازه‌ای را برای شکل‌گیریِ دور تازه شورای عالی خانه موسیقی به مجمع عمومی معرفی می‌کرد که متأسفانه این کار را هم انجام نداد.
 
در چنین اوضاعی که مدیرعامل خانه موسیقی که از جیب اهالی موسیقی حقوق و دستمزد ماهانه می‌گیرد و متأسفانه وظایف عادی خود را که تهیه و یادآوری دستور جلسات مجمع‌عمومی و هیأت‌مدیره است، به طاق نسیان و فراموشی می‌سپارد و امری به این مهمی را در نمی‌یابد و یا تغییرات اساس‌نامه را دو سال بعد از ثبت در روزنامه رسمی (دقت کنید دو سال بعد از ثبت در روزنامه رسمی) به اطلاع مجمع‌عمومی می‌رساند، چه انتظاری از عضو عادی خانه موسیقی است که بخواهد فعال باشد و تازه گزارش هم بدهد.
 
تازه این مدیرعاملی است که خود درس حقوق خوانده و نمی‌توان صفت بی‌اطلاعی را برای او به کار برد، اما می‌توان گفت که خواب‌زده را با توپ هم نمی‌توان بیدار کرد، مگر آنکه خودش بخواهد.
 
در هر حال، نگارنده در آینده نزدیک در این زمینه (غیرقانونی بودن هئیت‌مدیره خانه موسیقی بعد از بهمن 1393) مطلبی مجزا خواهم نگاشت. اکنون اما برخی توضیحات درباره سخنان جناب مدیرعامل خانه موسیقی.
 
در زیر اظهارات مدیرعامل خانه موسیقی و سپس توضیحات نگارنده را می‌خوانید:
 
- مدیرعامل خانه موسیقی: «در همه نهادها و مجامع صنفی بحث فعال بودن در آن رشته از مهم‌ترین مسائلی است که مورد بررسی قرار می‌گیرد و باید اعضا نشان دهند در رشته خود فعال هستند.»
 
توضیح: فعال بودن اعضا امری اختیاری است و هیچ نهاد صنفی نمی‌تواند اعضا را وادار به فعالیت کند. هر نهاد صنفی شرایطی برای عضویت دارد و وقتی احراز عضویت انجام شد، آن فرد عضو محسوب می‌شود و خانه موسیقی تنها می‌تواند با توجه به ماده 13 اساس‌نامه که شرایط عضویت و سلب عضویت در آن آمده، اقداماتی انجام دهد.
 
- مدیرعامل خانه موسیقی: «در سوابق اعضای خانه موسیقی بیشتر سوابق آموزشی لحاظ شده و بر اساس سابقه آموزش، درجه عضویت لحاظ شد. همه می‌دانیم این روش درست نیست و اول فعال بودن افراد مورد اهمیت است. اگر منافعی در یک صنف وجود داشته باشد، متعلق به کسانی است که با آن حرفه زندگی می‌کنند. کسانی هم هستند که تخصص دارند و کار آموزشی زیادی انجام داده‌اند، ولی شغل دیگری دارند و این دسته افراد در درجه دوم قرار می‌گیرند.»
 
توضیح: تا آنجایی که نگارنده در خاطر دارد، آیین‌نامه‌های عضویت هر کانون بر اساس تخصص همان کانون نوشته شده و اصولاً هیأت‌مدیره رأساً صلاحیت دخالت در امور تخصصی کانون‌ها را ندارد؛ مگر آنکه یک عضو برابر بندی از ماده 13 اساس‌نامه «اقداماتی انجام دهد که مغایر با شئونات حرفه‌ای موسیقی‌دانان باشد» و یا «حق عضویت خود را نپردازد» که در این صورت باید «سلب عضویت» شود که البته سلب عضویت هم طبق تبصره همان ماده 13 «به پیشنهاد هیأت‌مدیره کانون مربوطه و تصویب هیأت‌مدیره خانه موسیقی میسر می‌باشد» و نه هیأت‌مدیره و نه شورای عالی خانه موسیقی رأساً این اختیار را ندارند که احدی را سلب عضویت و یا درجه او را پایین و بالا کنند.
 
البته این هیأت‌مدیره از جهاتی استثناء است. آنها توانستد با استفاده سوء از ناآگاهی مجمع‌عمومی و حتی شورای عالی از اسناس‌نامه خانه موسیقی و بند‌های آن، هیأت‌مدیره یک کانون (دقت کنید یک کانون که پنج عضو آن عضو مجمع‌عمومی‌اندکه خودِ مجمع‌عمومی بالاترین رکن در خانه موسیقی است) را عملاً معلق کنند. کاری غیرقانونی که متأسفانه به دلیل آنکه صدای کانونِ مظلومِ سازسازان را احدی (از دولتی و خصوصی و دبیرخانه هیأت نظارت بر مؤسسات فرهنگی و هنری) نشنید، چهار سال است که با دستور مدیرعامل، کسانی دیگر به جای این کانون جلسه تشکیل داده و امور آن را مدیریت می‌کنند.
 
هیأت‌مدیره‌ی یادشده از آن سوی، یک عضو خاطی را زیر پر و بال خود گرفت و حمایت جانانه کرد. جهت اطلاع اهالی موسیقی، یکی از اعضای هیأت‌مدیره اقدامی غیرحرفه‌ای انجام داد که اهل فن و کارشناسان بر سرقت فرهنگی ایشان مهر تأیید زدند و کار داوری آن به شورای عالی خانه موسیقی هم کشیده شد و چند تن از اعضای شورای عالی هم کار ایشان را دقیقاً منطبق با همین بند اساس‌نامه دانستند؛ بند 3 از ماده 13 که در موارد سلب عضویت آمده است «انجام اقداماتی که مغایر با شئونات حرفه‌ای موسیقی‌دانان باشد». اما جناب مدیرعامل و هیأت‌مدیره هیچ‌گونه اقدام تنبیهی برای این عضو محترم هیأت‌مدیره انجام ندادند تا نشان دهند که تا کجای کار صنفی ایستاده‌اند و چگونه منافع شخصی را بر منافع صنفی ترجیح می‌دهند!
 
- مدیرعامل خانه موسیقی: «هیأت‌مدیره و شورای عالی با بررسی این موضوعات به این نتیجه رسیدند که باید فعالیت اعضا رصد شود و مورد توجه قرار بگیرد و هر ساله هم این کار انجام شود. اعضای خانه موسیقی باید هر سال گزارش کار بدهند. این فعالیت‌ها می‌تواند اجرا، تولید و یا آموزش باشد.»
 
توضیح: آقای مدیرعامل بهتر است گزارش دهند که شورای عالی خانه موسیقی در یک سال گذشته چند بار تشکیل جلسه داده است. با این توضیح که این شورا برابر اساس‌نامه خانه موسیقی که دوره آن سه‌ساله است، عملاً در یک سال گذشته هر جلسه‌ای تشکیل داده باشد، غیرقانونی و خلاف اساس‌نامه و از اعتبار ساقط است.
 
- مدیرعامل خانه موسیقی: تمام عضویت‌ها بازنگری می‌شود. رده عضویت هر کسی تثبیت‌شده نیست و حتی اگر الان یک رده داشته و فعالیتی نداشته باشد، ممکن است آن رده مورد بازنگری قرار بگیرد.
 
توضیح: بازنگری در عضویت‌ها به فعالیت‌ها و درک هیأت‌مدیره کانون‌ها از کار صنفی وابسته است. برای مثال، زمانی که نگارنده ریاست کانون پژوهشگران خانه موسیقی را بر عهده داشت، با همراهیِ اعضای محترمِ هیأت‌مدیره، آیین‌نامه عضویتی با شرح دقیق و کمّیّ فعالیت‌ها نوشت که هر فرد بر اساس فعالیتی که می‌کرد، رتبه‌بندی و به درجات «عضو وابسته» و «وابسته یک» و «پیوسته» تقسیم می‌شد.
 
با تأسف فراوان باید بگویم که درک عمده کانون‌های خانه موسیقی از کار صنفی بسیار پایین است و همین امر سبب شده خانه موسیقی نهادی تهی از ایده و فکر تازه شود و کارش شود برخی جلسات گپ‌و‌گفت و نهایتاً اعتراضاتی که هیچ‌گونه اقدامات عملی جدی به دنبال ندارد.