موسیقی ما - پیش از برگزاری کنسرت ارکستر فیلارمونیک در روزهای ۱۵ و ۱۶ دیماه در تالار وحدت، در یک شب نسبتا سرد دیماه ۹۳ برای تهیه گزارش از تمرین ارکستر فیلارمونیک تهران به طبقه ششم تالار رودکی رفتیم. وقتی به محل رسیدیم تمرین گروه آغاز شده بود و اعضای ارکستر با جدیت مشغول کار بودند. آرش گوران رهبر جوان ارکستر فیلارمونیک با حرارت و شوری مثال زدنی بر روی نت به نت قطعات کار می‌کرد و نکاتی که برای ارائه بهتر کار به نظرش می‌رسید را با اعضای ارکستر در میان می‌گذاشت.

از آرش گوران درباره رپرتواری که می‌خواهند در کسنرت تالار وحدت به روی صحنه ببرند سوال می‌کنم و او در پاسخ می‌گوید: «اولین اثر کاری از «پی‌تر ایلیچ چایکوفسکی» تحت عنوان «سرناد برای ارکستر زهی؛ در دو ماژور؛ اپوس ۴۸» است که یکی از شاهکارهای دوره زندگی چایکوفسکی به حساب می‌آید و به لحاظ پیچیدگی اثر مرز بین دو دوره بسیار متفاوت زندگی اوست. در پارت دوم برنامه اثری را از «آروو پرت» اجرا می‌کنیم که «کانتوس در یادبود بنجامین بریتن» نام دارد و به یاد آهنگساز بزرگ «بنجامین بریتن» نوشته شده است. این اثر در مقایسه با بخش اول فضاهای متفاوتی دارد. بعد از این اثری تحت عنوان «سه قطعه در سبک کهن» از «هنریک نیکولای گورسکی» را اجرا می‌کنیم. در آخر هم اثری را اجرا می‌کنیم به نام «سر حد» از «دیوید هیس». این اثر تنها چند بار در دنیا اجرا و ضبط شده است و احساس من به عنوان اولین منتقد ارکس‌تر آن است که این اثر می‌تواند در کنار اجراهایی که تا کنون از این اثر صورت گرفته حتی حرف‌های جدیدی هم برای گفتن داشته باشد. لازم است به این نکته هم اشاره کنم که «آروو پرت» و «دیوید هیس» هنوز در قید حیات هستند».

در طول تمرین بار‌ها یک قطعه را می‌نوازند. این کار نه به خاطر اجرای غیر دقیق، بلکه به گفته گوران برای رسیدن به حقیقت اثر است. نکته‌ای که در مورد رپرتوار نظر شنونده را به خود جلب می‌کند آن است که رپرتوار پیش رو برای کنسرت دوشنبه و سه شنبه با وجود آنکه از کارهای ماندگار موسیقی غربی است اما رگ و ریشه‌هایی آشنا برای مخاطب شرقی در پی دارد. معدل سنی ارکس‌تر فیلارمونیک پایین است اما نوازندگان حرفه‌ای صدنلی‌های این ارکس‌تر را از آن خود کرده‌اند. وجود چنین ارکستری که به صورت کاملا خصوصی اداره می‌شود آدم را امیدوار می‌کند. امیدوار می‌کند به حضور ارکستری پر صلابت و دقیق، ارکستری که بتواند با حضور گوران‌ها، فریوشفی‌ها، غفاری‌ها و بقیه اعضای حرفه‌ای این گروه دوران خوش ارکسترهای قدیمی را به یاد بیاورد و حتی پا را از تجربه خاطرات گذشته فرا‌تر بگذارد.

حرف‌هایی که در طول تمرین‌های مطرح می‌شود و گفت‌و‌گوهایی که بین اعضای گروه در می‌گیرد جنبه تدریس ندارد. البته ممکن است برای برخی از نوازنده‌ها جنبه آموزشی موضوع هم مطرح باشد اما گوران معتقد است: هدف اصلی از ارائه تحلیل‌ها در دوره‌ای که تمرین‌های گروه اتفاق می‌افتد به آن خاطر است که علاقه علاقه‌مندم به صدادهندگی اثری که قصد اجرایش را داریم برسیم.

گوران در طول اجرا با دقت و جدیتی مثال زدنی نت به نت کار را مد نظر دارد. با مایستر ارکستر صحبت می‌کند و به منظور رسیدن به صدادهی ایده آل موضوع لحظه را به بحث می‌گذارد و نظر بقیه اعضای گروه را می‌شوند. از آن‌ها می‌خواهد قلب و دل آرشه بکشند نه دست. او می‌خواهد اعضای گروه از دینامیک عبور کنند. خودش در این باره می‌گوید: «رپرتوای که در این کنسرت قصد اجرایش را داریم شاید در نگاه اول با چند جلسه تمرین هم آماده شود و دینامیک و آرتیکالاسیون، می‌میک و کاراکترصدا، فرم اثر و... در‌‌ همان چند جلسه جمع و جور شود اما استفاده از روش کشف و شهود برای رسیدن به نقطه مورد نظر طبیعتا نتیجه بهتری در بر خواهد داشت». او از جمله رهبرانی است که همیشه سعی کرده با کشف و شهود به هدف اصلی‌اش برسد.

گوران به خاطر تمرین بیشتر از نوازنده‌ها می‌خواهد کمی بیشتر بمانند و آن‌ها هم با دل و جان می‌پذیرند. تمرین ارکستر فیلارمونیک ساعت ۲۱: ۱۵ به پایان می‌رسد. همه از نتیجه کار راضی هستند و با وجود زمان فراوان و تلاش زیادی که در تمرین از خود نشان داده‌اند، نشانه‌های خستگی در چهره آن‌ها چندان هویدا نیست. حالا قرار است منتظر اجرای یک رپرتوار پر صلابت در تالار وحدت باشیم. ۱۵ و ۱۶ دیماه اعضای ارکس‌تر فیلارمونیک برای برگزاری کنسرتشان به روس صحنه می‌روند.