موسیقی ما - جسم‌ها روی صندلی‌اند اما یک نام، روح تمامی آنها را به گذشته برده. اشعار ««مولانا»» با صدای شهرام ناظری و سازهای ایرانی که همراه می‌شود، تالار را به تسخیر خود درمی‌آورد تا یاد و نکوداشت شاعر فارسی‌زبان قرن‌هفتم در قلب کشورش طنین‌انداز شود.

مراسم نکوداشت جلال‌الدین محمدمولوی یا «مولانا» عصر دوشنبه، هفتم‌مهر در تالار ابوریحان دانشگاه شهیدبهشتی برگزار شد. با اینکه قرار بود مولوی‌شناسانی همچون محمدعلی موحد و چهره‌های فرهنگی و هنری که با موضوع مولوی فعالیت کرده‌اند، تجلیل شوند اما می‌توان این مراسم را به نوعی نکوداشت شهرام ناظری نیز قلمداد کرد.  حسین باهر، مولوی‌شناس اولین سخنران این مراسم بود که با اشاره به جهانی‌شدن مولوی گفت: «ما روی جسد کسی دعوا نداریم بلکه تاکید ما روی زبان فارسی است و «مولانا» همه اشعارش را به زبان فارسی سروده و این یک امتیاز برای ما در قیاس با دیگران است.» پس از آن نوبت به کریم زمانی، دیگر مولوی‌شناس حاضر در مراسم رسید که با موضوع «نگاه «مولانا» به موسیقی» سخنرانی کرد: «وقتی «مولانا»، نخستین بیت مثنوی را با این بیت آغاز می‌کند که «بشنو از نی چون حکایت می‌کند» نشان می‌دهد او موسیقی را بلیغ‌ترین و رساترین زبان برای تفاهم بشری می‌داند.» زمانی در مورد علاقه مولوی به موسیقی اظهار کرد: «شواهد گواهی می‌دهد او در نواختن ‌سازی به نام رباب استاد بوده است چون این ساز، چهارگوش بوده ولی او برای صدادهی بهتر، دستور می‌دهد ساز را شش‌گوشه بسازند.»

زمانی با بیان اینکه دشواری و وزن‌های جهشی غزلیات «مولانا» باعث شده در صدسال اخیر کمتر کسی سراغ غزلیات او برای آهنگسازی برود، افزود: «باید به شهرام ناظری آفرین گفت که این خط‌شکنی را به اسم خودش در تاریخ موسیقی ثبت کرد. در غزلیات مولوی نوعی حماسه نهفته است منتها حماسه‌ای درونی که صدای ناظری خیلی‌خوب و عالی آن را منعکس کرده.»

او در شرح دیگر خصوصیات «مولانا»خوانی ناظری گفت: «ناظری قدم‌به‌قدم با جزرومدهای دیوان غزلیات مولوی همدوشی می‌کند و به همین جهت موفق است و می‌داند تنها با استاد ردیف‌شدن نمی‌توان سراغ غزلیات «مولانا» رفت.» پس از آن فیلمی از «مولانا»خوانی‌های شهرام ناظری پخش شد و با این مقدمه شوالیه آواز ایران به روی صحنه آمد. او در ابتدای صحبتش به این موضوع اشاره کرد که اهل تقدیر و بزرگداشت نیست و به همین دلیل وقتی از او خواسته شد در این برنامه مورد تقدیر قرار گیرد، تا مدتی برسر این مساله با خودش کلنجار داشته اما بعد از اینکه تعدادی از استادان «مولانا»شناسی از او خواسته‌اند به احترام «مولانا» این خواسته را بپذیرد، به این مراسم آمده است.

او همچنین نگاهی به 40،50سال فعالیت خود کرد: «در این سال‌ها آثارم را در منزل خودم، بدون حمایت هیچ ارگانی و با عشقی که داشتم، تولید کردم و این کارها به دلیل نیرویی در من بود که به من فرمان می‌داد و ناخودآگاه من را از دورن با خود می‌برد. در سال‌های اخیر بدون باندبازی به‌عنوان یک هنرمند کرد، تنها و آزاده کارم را انجام داده‌ام. جوایز جهانی‌ای که نصیب من شده، یک سعادت بوده و در حقیقت دستمزدی است که از جای دیگری به من رسیده. شاید اینها به‌خاطر تفکراتم و عشق به هنر بوده است.» خواننده «گل صدبرگ» گفت تا به امروز هرگز با اسکورت به هیچ مراسمی نیامده، دفتر کار، منشی و مدیر برنامه ندارد و برخی او را به دلیل این رفتار، ملامت می‌کنند. او افزود: «وقتی فیلم من درحال پخش بود، بسیار خجالت کشیدم. وظیفه ما کارکردن و عشق‌ورزیدن است. البته اگر مملکتی داشتیم که به هنر و بزرگان توجه می‌کرد و برنامه‌ریزی کشورهای پیشرفته را داشت، ارج‌نهادن به هنرمند طبیعی بود اما ما به این چیزها عادت نداریم.»

سپس در میان تشویق حاضران، دیگر اعضای گروه ناظری روی صحنه آمدند و او اولین بخش «مولانا»خوانی خود را با قطعه «تو نکن تهدیدم از کشتن که من/ تشنه زارم به خون خویشتن» آغاز کرد و در ادامه تصنیف «شیدا شدم» را اجرا کرد که مورد استقبال قرار گرفت. او بعد از پایان این قطعه از مردم خواست به احترام مهدی ستایشگر که سال‌ها در زمینه «مولانا»شناسی تحقیق کرده است، بیایستند و گفت: «چون مراسم مربوط به «مولانا»ست، طبق اصولی که یک جلسه باید پیش برود، حرکت نمی‌کنم. حسی، فی‌البداهه به من گفت که باید حرف بزنم.»

شوالیه آواز ایران در ادامه قطعات «عاشقی پیداست از زاری دل» و «دوش چه خورده‌ای دلا» را اجرا کرد و در بخش پایانی با بیان اینکه یکی از انقلابی‌ترین شعرهای «مولانا» را خواهد خواند، قطعه «باز آمدم» را اجرا کرد.

در بخش دیگر نوبت به تقدیرها رسید؛ محمدعلی موحد از معروف‌ترین مولوی‌شناسان معاصر که در ابتدای این فهرست قرار داشت، در حالی‌که تمام سالن به احترام او ایستاده بودند، گفت: «از اینکه نامم در گروه کبوترانی که روی جلد رواق «مولانا» پر می‌زنند، ثبت شده باشد، احساس خوشبختی و افتخار می‌کنم.»

او خطاب به شهرام ناظری عنوان کرد: «شهرام ناظری که خوانسالار بزم «مولانا»ست. هرکه در این بزم می‌آید، هوشیار می‌آید و مست‌مستان می‌رود. وضع مزاجی من طوری نبود که امید داشته باشم بتوانم به این برنامه بیایم اما وقتی شهرام ناظری تلفن زد، جاذبه‌اش باعث شد به اینجا بیایم.» موحدی سخنان خود را با لزوم توجه به جوانان پایان داد: «امثال ما کارمان را کرده‌ایم اما پژوهشگران جوان ما عجیب می‌درخشند، آنها را دریابید. آنها نیازمند تشویق هستند. امیدوارم در دوره‌های آینده توجه به این قشر از «مولانا»پژوهان بیشتر شود.»

همچنین سمیرا قیومی، علیرضا شجاع‌پور، رامبد صدیف، اصغر علمی مدیر نشر سخن، امیرحسین ماحوزی، غلامحسین امیرخانی، کریم زمانی، توفیق سبحانی و مهدی ستایشگر مورد تقدیر قرار گرفتند.

رامبد صدیف که خود نیز از اهالی موسیقی است، پس از دریافت لوح تقدیرش گفت: «شهرام ناظری امشب استادی، بزرگی، آقایی و مولوی‌شناسی خود را به همگان ثابت کرد.» مهدی ستایشگر نیز همچون صدیف درمورد ناظری اظهار کرد: «کارهای ناظری باید تبیین شود؛ تمام کارهای او نوآوری داشته و در زبان مردم زمزمه می‌شود. تربیت معنوی او باعث شده است ناظری به «مولانا» پناه ببرد.» فروزنده اربابی پس از دریافت لوح تقدیرش، تقدیرنامه‌ای را که از سوی فاروق چلپی، بیست‌ودومین نواده «مولانا» برای شهرام ناظری نوشته شده بود، قرائت کرد و به‌دنبال آن مدال مولوی به شوالیه آواز ایران اهدا شد. در ادامه رویا نونهالی، بازیگری که در این مراسم تقدیر شد، با اشاره به تاثیرگذاری برنامه نکوداشت «مولانا» بر خودش گفت: «از نوجوانی تا به امروز همیشه شهرام ناظری را نکو داشته‌ام. او بی‌هراس از رای و نظر افراد، راه خود را پیموده است.» شهرام ناظری هم در پایان به پاس تقدیرهایی که از او شد، اظهار امیدواری کرد باندبازی از میان برود و همه با نگاه سلامت دور یکدیگر جمع شوند.