موسیقی ما - سیامک جهانگیری نوازنده ساز نی و آهنگساز موسیقی ایرانی از انتشار آلبومی با ترکیب سه‌نوازی نی، عود و سازهای کوبه‌ای خبر داد.

جهانگیری با اعلام این خبر به «موسیقی ما» گفت: «این آلبوم سه‌نوازی که البته هنوز نامی برایش در نظر نگرفته‌ایم، مطابق با ردیف دستگاهی نیست. البته مسلماً تأثیر گرفته از سیستم ردیف موسیقی دستگاهی ایرانی است. به بیان دیگر این پروژه سه‌نوازی از نظر فرم و صدادهی، رنگ خاص خودش را دارد. البته ترجیح من این است که کار بیرون بیاید، شنیده شود و خودش بیانگر آنچه درون‌مایه‌اش است باشد.»

این نوازنده موسیقی ایرانی و عضو گروه هم‌آوایان در ادامه سخنانش با اشاره به فضاهای موجود در آلبوم سه‌نوازی‌اش افزود: «آنچه موقع اجرا و تمرین در ذهن من بود، این بود که تجربه سه‌نوازیِ پیشِ رو به بافت صوتی خاص خود برسد، اما آنچه در این کار جالب توجه است این است که ما فضاها و ساختارهای اولیه را تعریف کرده‌ایم؛ یعنی به صورت کلی از نظر روند فرم و ملودی نکاتی لحاظ شده. اما در طول اجرا یک مسیر بداهه در کار طی شده است. یعنی این مجموعه تشکیل شده از یک فکر اولیه و یک فضای بداهه در طول اجرا که به صورت یک اجرای زنده ضبط شده اما نه در روی صحنه بلکه در یک فضای نیمه‌استودیویی.»

آهنگساز آلبوم «تنها» در مورد مایه‌های در نظر گرفته شده برای آلبوم اخیرش گفت: «پایه جریان در دستگاه شور است، اما شوری که به بیات‌ترک و دشتی هم سرک می‌کشد. فضاهای معلقی در بین این دستگاه‌ها و آوازها وجود دارد و شکل کلاسیک اجرایی ردیف به لحاظ فرم در این کار مد نظر نبوده است.»

جهانگیری در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به سوال خبرنگار «موسیقی ما» در مورد آهنگسازی این کار توضیح داد: «بیشتر می‌شود گفت طرح موسیقی از من است یعنی فضاهای ملودیک و روند حرکتی ملودیک جمله‌ها را طراحی کرده‌ام اما این اجازه را هم به خودمان داده‌ایم که در حین اجرا به فضای بداهه‌ای که نسبت به آنچه طراحی کرده‌ایم می‌تواند نزدیک باشد، دست پیدا کنیم تا حس و حال لحظه هم در آن شکل بگیرد. برای اینکه این اتفاق بیفتد، نیاز بود من و آقای حمید خوانساری که در این کار عود زده با هم ساز بزنیم تا حول و حوش آنچه طراحی و فکر شده به یک فضای فکری همگن برسیم.»

این مدرس دانشگاه با اشاره به فضاهای مختلفی که تاکنون در عرصه موسیقی ایرانی در راه آنها قدم گذاشته گفت: «آنچه در ترکیب موسیقایی آلبومی مثل «تنها» می‌شنوید، با آنچه در «نگارینه» وجود دارد، نگاه صوتی متفاوتی از نظر فرم، ترکیب‌بندی و چیدمان قطعات است. آلبوم «تنها» می‌تواند یکی از نگاه‌های من به فرم و ملودی‌سازی در موسیقی ایرانی باشد. اما ممکن است کار دیگری شکل بگیرد که به لحاظ فرم، صدادهی و... اتفاق کاملاً متفاوتی باشد. می‌خواهم بگویم در این سه‌نوازی، چیدمان صوتی متفاوت است.»

جهانگیری در پایان سخنانش به این سوال که عده‌ای معتقدند نوازنده و آهنگساز در کارهای بی‌کلام به نوعی از آفرینش هنری دست می‌زند که شخصاً به آن علاقه‌مندتر است، اینگونه پاسخ داد: «بله، مثلاً من در فرم نوازندگی آنچه در این مجموعه اجرا می‌شود را دوست دارم. یعنی نگاهی که در فرم جمله‌بندی، صدادهی و اجرای موسیقی ایرانی مورد علاقه من است، در این آلبوم وجود دارد. اما وقتی قرار است «نگارینه» را بسازم، حتماً با معیارهای کلاسیک‌تر ساز می‌زنم. چون در آنجا قرار است شما در یک فضای صوتی و ساختاری دیگر کار کنید. اما در اینجا فضا شخصی‌تر است و می‌شود دنبال امضای سیامک جهانگیری گشت. در این کار من بیشتر دنبال شاخصه‌های نوازندگی خودم رفتم و سلیقه صوتی خودم را در این کار بیشتر می‌بینم.»

گفتنی است در این پروژه موسیقایی حمید خوانساری به عنوان نوازنده عود و بهزاد میرزایی به عنوان نوازنده سازهای کوبه‌ای، جهانگیری را همراهی کرده‌اند. همچنین با توجه به هماهنگی‌های انجام گرفته قرار است این آلبوم تا دو ماه دیگر وارد بازار موسیقی شود.