موسیقی ما – وحید لشکری: این روزها انتقادات زیادی نسبت به موسیقی پاپ مطرح می شود. وقتی به سراغ هنرمندان می رویم هر یک با دیدگاه خود به پاسخ و تفسیر این انتقادات می پردازند و برخی هم به طور کل منکر عیوب موجود می شوند. از سوی دیگر این سوال نیز پیش می آید که آیا بحران کاور و کپی و ترانه های ضعیف آیا فقط به چند سال اخیر مربوط می شود یا در گذشته نیز این مشکلات وجود داشت. برای بررسی این مسائل با یکی از چهره های با سابقه موسیقی پاپ هم کلام شدیم که بیش از هفده سال از شروع فعالیتهایش می گذرد و حتی آثار قدیمی اش هنوز هم در بین انتخابهای جوانان شنیده می شود. «خشایار اعتمادی» در گفتگو با سایت «موسیقی ما» معتقد بود بحرانهایی که اکنون صدای مردم و منتقدان را در آورده از سالها پیش شروع شده است. اما او با همه این مسائل چشم انداز روشنی را برای موسیقی پاپ می دید.
 

• *این روزها انتقادات زیادی نسبت به کیفیت آثار پاپ مطرح می شود. شما چه نظری درباره وضعیت امروز آثار پاپ دارید؟

اینها تازه به گوش شما می رسد که به عنوان ژورنالیست و منتقد در حال تحقیق هستید.
 

• * یعنی داستان به قبل تر باز می گردد؟

 این در واقع یک ضایعه ای بود که از اوایل دهه هشتاد به جان موسیقی داخل کشور افتاد. موسیقی پاپ در کل بیش از پانزده شانزده سال نیست که یک نوزایش و شروع دوباره ای را تجربه می کند و طبیعتا در تجربه آزمون و خطا وجود دارد. منتهی باید خیلی زودتر به این مشکلات می رسیدیم. ما در آن زمان کار را بدون هیچ رودربایستی در همه زمینه های موسیقایی قوی شروع کرده بودیم. هم به لحاظ شخصیت هنری و حضور در جامعه و هم به لحاظ فنی به دنبال این بودیم که سطح نگاه مخاطب و انتظارش را بالا ببریم و صدا و سیما و مسئولان هم در آن مقطع حمایت کردند. این حمایت تا حدی تاثیرگذار بود که شبکه های ماهواره ای ناگهان به تکاپو افتادند و خیلی از خواننده هایی که دوره شان تمام شده بود به خودشان آمدند. متاسفانه صدا و سیما ناگهان میزان حمایتش از هنرمندان مجاز داخل کشور را کم کرد که همزمان با افزایش هجمه شبکه های ماهواره ای همراه شد.
 

• *این کم شدن حمایت های داخلی چه نتیجه ای داشت؟

 اول اینکه ذوق و سلیقه مخاطبان مجددا به موسیقی های آن طرف گرایش پیدا کرد چون ما دیگر  رسانه ای برای حضور نداشتیم. نسل سوم موسیقی ما هم از موسیقی های آنطرف الگو برداری کرد. در آنجا کارهای با کیفیتی یافت نمی شد و فقط چهار پنج خواننده و آهنگساز بودند که به مانند فعالیتهای پیش از انقلاب خودشان کارهای خوب ارائه می کردند. ما ارائه نمی شدیم و رسانه ای نداشتیم اما در آن شبکه ها صبح تا شب برنامه های گوناگون وجود داشت. و بدتر از همه کارهای غیرمجاز داخلی با ساختارهای ضعیف هم روانه این شبکه ها شد و این آثار معرف موسیقی داخلی شده بودند. قانون مدارها  که اصلا چنین کارهایی نمی کردند و سایرین هم تبدیل شدند به موسیقی زیرزمینی و به کار خود ادامه دادند. اوایل دهه هشتاد نیز ناگهان ژانر و نگاه مخاطبان و سیاست گذاری های موسیقی و حتی نقد و اطلاع رسانی ها به کل عوض شد.
 

• *مطبوعات و رسانه ها چه نقشی در این روند داشتند؟

 ما به خاطر دل زدگی کنار کشیدیم و مطبوعات زردمحور شروع به معرفی یک سری کارهای واقعا بی ارزش کردند. ولی خب موجی ایجاد شده بود که همه سعی می کردند روی آن سوار شوند. در آن مقطع خود ژورنالیستها هم کم به این مشکلاتی که الان شما به عنوان یک منتقد به آن می پردازید دامن نزدند. اگر ما هم آن موقع می خواستیم حرفی بزنیم به اشکال بدی از جمله حسادت تعبیر می شد و به اجبار سکوت کردیم. نمی توانیم بگوییم تمام آن موسیقی ها بد بودند . موارد خوب هم یافت می شد ولی رسانه ها به جای اینکه پهلوان آنها را پهلوان نگه دارند (!)، با کارهای ضعیف و آماتورها به جان حرفه ای ها افتادند. همین مطبوعات گفتند شاخ این بزرگان را بشکنیم. همه جای دنیا سعی می کنند هنرمندان و چهره های بزرگ خود را نگه دارند ولی ما خیلی خوب بلدیم و می گوییم شاخ این طرف را بشکنیم! چرا کسی که با عنایت خدا و حمایت ما مردم بزرگ می شود باید بگوییم شاخش را بشکنیم. به کسی مثل من تهمت شبیه خوانی زدند و گفتند که جلوی یکی از خوانندگان آنور آب علم شده است یا به یکی گفتند به فلان جریان وصل است یا به فلان جریان وصل نیست. خلاصه به هرکسی انگی زدند تا به قول خودشان شاخش را بشکنند. سعی کردند کسانی را تخریب کنند که یک هنر مظلوم به حصر افتاده مثل موسیقی را آباد کردند و به جای حمایت آنها را خرد کردند. یادشان رفت پانزده بیست سال پس از پیروزی انقلاب این موسیقی مظلوم واقع شده بود و یک عده جوان که بنده هم جزو آنها بودم در آن مقطع یک ریسک بزرگی کردند و یک جریان مظلومی را به زیبایی مورد حمایت قرار دادند.
 

• *شما و سایر همکارانتان هم مقصر نبودید؟

 ما هم اشتباه کردیم و شاید نباید دلزده می شدیم و به حاشیه می رفتیم ولی یک موجی ایجاد شده بود و نمی شد جلوی آن ایستاد. باید با آرامش سعی می کردیم آن موج فروکش کند و خود مردم تشخیص بدهند. اکنون فقط صحبت«خشایار اعتمادی» نیست بلکه خیلی از خواننده ها و موسیقی های خوب به خاطر آن موجهای بی ربط و در عین حال ناگزیر به حاشیه رفتند. ولی می شد که کنترل شود و انتظار ما از مخاطب موسیقی هم این بود که زودتر تشخیص بدهد.
 

• *پس مردم هم در این جریان دخیل بودند؟

 ما می دانستیم این موسیقی هایی که می آید کاور است. حتی ریتم سازی هم نمی شود و «لوپ» است و از روی کامپیوتر برمی دارند. ملودی ها را هم که از کارهای یونانی و ترکی و عربی می گیرند و بعضا تلفیق می کنند و یک سری اشعار توهین آمیز و لجاجت آور و نا امید کننده که عمدتا به صورت نوحه سرایی بود روی آنها می گذاشتند! اما الان مردم آگاه شده اند و دیگر نمی توان این قبیل کارها را به آنها تحمیل کرد و ادعای خلق اثر ماندگار داشت. امروز که دارم با شما صحبت میکنم مردم خودشان تجربه کردند و فهمیده اند و می پرسند چرا کارهای آن زمان ماندگارتر بود. انتخاب آنها چنین بود ولی من الان چشم اندازهای خیلی روشنی را می بینم. مردم متوجه شده اند که یک سری کارها ضعیف است و فرق نمی کند برای «خشایار اعتمادی» باشد یا اشخاص دیگر. کارها را به دقت و با هوش خاصی می شنوند و مورد نقد یا تشویق قرار می دهند.
 

• *این صبر و سکوتی که گفتید چه دلیلی داشت؟

 باید ما صبر می کردیم که امروز مردم و شما به عنوان ژورنالیست انتقادات جدی داشته باشید و مسئولین متوجه شوند با عدم حمایت و سوءمدیریت باعث شدند موزیک های ضعیف بر کارهای قوی اشراف پیدا کنند. در آن مقطع زمانی بودند مخاطبان حرفه ای که با ما ارتباط داشتند و از عدم حضور ما گلایه می کردند. آن موقع هم  به آنها می گفتیم باید زمان بدهیم که جامعه خودش پی ببرد. به اینکه بالاخره کار به جایی می رسد که صدای مخاطب را در می آورد و آنها متوجه کار و شخصیت خوب یک آرتیست فرهنگی می شوند و آنجاست که مطالبه می کند. زمانی باید هنرمند بیاید که او را بخواهند نه اینکه بخواهد خودش را تحمیل کند. خدا را شکر همه هنرمندان هم دوره من رسالت بیان موسیقی قوی را داشتند و هیچ کدام نیازمند و به دنبال گرفتن پول برای آهنگ و استیج نبودند. پس به همین دلیل هیچ اصراری نداشتند که به هر قیمتی استیج بیایند.
 

• *در این چرخه بازار و وزارت ارشاد چه نقشی داشتند؟

 بازار هم بی گناه بود به دلیل اینکه دنباله رو عرضه و تقاضا است. وزارت فرهنگ و ارشاد هم که اگر مجوز نمی داد باز هم یک سری انتقاد می کردند. مخاطب آن کارها را خواست و بعضی از نشریات شروع کردند به مطالب زرد حاشیه ای هنرمندان مطرح شده روی این موج پرداختند و مدام عکسهای آنچنانی انداختند اما باید نشریات راجع به کار آنها هم حرف می زدند. با همه این مسائل من سه چهار سال است متوجه شدم که متقاضی کار خوب می خواهد و نقد می کند و این باعث می شود عرضه کننده سعی کند کار خوب بسازد.
 

• * با همه این اتفاقات و مشکلاتی که پشت سر گذاشته ایم آیا آینده خوب و روشنی برای موسیقی پاپ می بینید؟

بله شک نکنید.
 

• *چرا؟

به دلیل اینکه ما باید از این دوره قرون وسطی عبور می کردیم تا با یک رنسانس و نوزایش مواجه شویم و این آزمون و خطاها باید رخ می داد. همین فردا اگر یک روزنامه بخواهد درباره یک کار ضعیف صحبت کند خود شما به او می تازید. صرف نظر از اینکه الان روی موج است یا خیر. به لحاظ ساختار موسیقایی کارهایی ناگهان تمام مملکت را پر می کرد. اینها یک موج بودند و مطبوعات و برخی مخاطبان روی آنها مانور می دادند و به سرعت هم از بین می رفتند. آن زمان می گفتند که من تقلید می کنم اما صدای من همین است که الان با شما صحبت می کنم و اگر تقلید داشتم نمی توانستم 17 سال فعالیت کنم.
 

• *خودتان این روزها به فکر آلبوم جدید هستید؟

خیر امسال قصد انتشار آلبوم ندارم.
 

• *و آیا امسال به استیج بر می گردید؟

 امروز دیدم چند روزنامه نقد کرده اند و هواداران گلایه مند هستند. الان دیگر دارم مطالبه می شوم. می خواهم این نوید را برای نخستین بار از طریق سایت«موسیقی ما» اعلام کنم که امسال بعد از پنج سال انشالله به استیج برمی گردم. در حالی که اولین خواننده ای بودم که پس از پیروزی انقلاب پا بر استیج پاپ گذاشتم. اولین جمعیتی که برابر من قرار گرفتند در سالن شهید رسول حسینی شهر ساری نه هزار نفر بودند. پس دلیل اینکه استیج نمی روم هراس از آن نیست. من صد و هشتاد شب اجرا دارم و در جشنواره بین المللی «سارایوو» با ادبیات فارسی با ارکستر سمفونیک آن کشور کار خوانده ام. امسال با قدرت برای اجرای دو آلبوم «باید به تو برگردم» و «تو محکومی به برگشتن» و چند کار نوستالژیک به صحنه برمی گردم.
 

• *برنامه ای قطعی شده است؟

 خیر اما اجراهای امسال من نوع و سبک کاملا متفاوتی خواهد داشت و شروع آنها پس از ماه رمضان خواهد بود. همچنین صد در صد تور شهرستانها را هم برگزار می کنیم چون این حق هموطنان خوب شهرستانی است که از برنامه های فرهنگی بهره ببرند. اما در صورت قطعی شدن هریک از برنامه ها قطعا از طریق سایت «موسیقی ما» اطلاع رسانی های لازم را انجام خواهم داد.