موسیقی ما- لی لا رضایی: مدیر استودیو پاپ با بیان اینکه در موسیقی ایران هیچ چیز با هیچ چیز نمی خواند و هماهنگ نیست، به خبرنگار موسیقی ما گفت: متاسفانه در حوزه موسیقی در ایران هیچ چیز با هم هماهنگ نیست ، زمانی که آهنگسازی و خوانندگی و نوازندگی، جایگاه درست و حسابی ندارند، چگونه می توان توقع داشت که وضعیت استودیوها و استودیوداران مناسب و رو به راه باشد؟

فرهودی در ادامه با اشاره به ایجاد هوم استودیوهای بسیاری در کشور توسط خوانندگان و نا خوانندگان، ادامه داد: متاسفانه این روزها هر کسی آهنگی سرهم می کند، سروته کارش را می زند و در خانه و در یک استودیوی بدون ابزار قطعه را ضبط می کند و بی آنکه هزینه چندانی کند، آلبومی سرجمع با زیر 10 میلیون هزینه آماده می کند و بعد بدون اینکه آن را منتشرکند، دور می اندازد. به همین دلیل است که می گویم هیچ چیز معیار درست و حسابی ندارد. استودیوها هم نسبت به سرمایه گذاری هایی که کرده اند، و هزینه هایی که داشته اند، در آمد چندانی ندارند و در مقایسه با در آمد استودیوهای مشابه در جهان درآمدی حدود یک چهارم آنها دارند. اگر هم بخواهمی بیش از این قیمتها را افزایش دهیم، مسلما برای ایران هزینه بالایی است. کسی که بخواهد با این شرایط آلبوم بدهد، باید هزینه بسیاری کند. کسی که بخواهد برای یک آلبوم هزینه نرمال کند باید مبلغی حدود 70-80 میلیون در نظر بگیرد و در ازای خریدی که از او در قبال آلبوم می شود، و با اکراه از او می خرند، رقم بالایی است و برایش گران تمام می شود.

وی خاطر نشان کرد: ناگفته نماند که برای ما استودیو داران هم به صرفه نیست که بخواهیم ارزانتر از این کار کنیم و برای او هم بی صرفه است. چون همانطور که گفتم تمامی معیارها به هم ریخته اند. مهمترین مساله در این میان مساله نداشتن امنیت فروش است. کسی که می بیند این همه هزینه می کند و بعد هم نمی تواند آلبومش را به قیمت مناسب بفروشد، بحث ضبط را که مهمترین بخش یک اثر موسیقی است، به خانه و اتاق شخصی اش می کشاند و در همان جا به ضبط آن اقدام می کند و نتیجه این می شود که با موسیقی های بی کیفیت مواجه می شویم. بدین ترتیب استودیوها رشد نخواهند کرد، وقتی مجبور باشیم برای ادامه بقای آن ساعتی 50 هزارتومان برای ضبط دریافت کنیم در حالی که ساعتی 200 هزارتومان قیمت استاندارد است.

فرهودی در پاسخ به اینکه با وجود این ضررو زیانها چرا تا کنون در این زمینه فعالیت می کند، گفت: به دلیل عشق و علاقه ای که دارم بیش از اندازه سرمایه گذاری کرده ام. مثلا پیانویی به ارزش 200 میلیون تهیه و در استودیو گذاشته ام تا بهترین صداها را با بهترین کیفتیها داشته باشیم. برای چوابگویی به چنین سرمایه ای حداقل ساعتی 200 هزارتومان قیمت استودیو است اما چنین چیزی در ایران امکان ندارد. متاسفانه در این زمینه و در این عرصه از موسیقی در آمدهای به دست آمده جوابگوی زندگی صدابردار، مدیر استودیو و ... نیست. سیستم کار گنجایش بیشتر از اینها را نیز ندارد و همه تعدیل نیرو نیز کرده اند. این باعث می شود دیگر رشدی در این زمینه شاهد نباشیم و به لحاظ سرمای گذاری نیز برای سرمایه گذاران صرف نداشته باشد. به همین دلیل همچنان مجبوریم با همین ابزار آلات موسیقی و ضبط استودیویی بسازیم و با همان عشقی که داریم ادامه بدهیم اما عملا می دانیم که چنین چیزی در حدو اندازه و استاندارد بین المللی نیست و متاسفانه از سوی دولت نیز هیچ گونه حمایتی نمی شود.