موسیقی ما- امین موسوی: متاسفانه با وجود هماهنگی قبلی مسئولان، جلوی در ورودی تالار وحدت، اجازه‌ی ورود به خبرنگار و عكاس موسیقی ما داده نمی‌شد، و رفتارهای بسیار بدی با خبرنگاران موسیقی ما داشتند، نكته‌ی عجیب این بود كه چندین نفر بدون داشتن بلیت و تنها با خواهش و التماس وارد می‌شدند اما اجازه‌ی ورود به تیم خبرنگاری كه از قبل هماهنگ كرده بودند داده نمی‌شد! نکته‌ی جالب دیگر این بود كه مسئول حراست می‌گفت اگر خود سالار عقیلی هم وساطت كند، من اجازه ورود نمی‌دهم! به هركسی كه شد زنگ زدیم و با وساطت چند نفر از مسئولان اجرایی گروه و تحمل رفتارهای بد مسئولان حراست با تاخیر 15 دقیقه‌ای به‌همراه عكاس وارد سالن شدیم. به همین‌خاطر به حرف‌هایی که سیامک آقایی در آغاز کنسرت گفته بود، نرسیدیم و آن بخش از حرف‌های آقایی را از گزارش‌های خبرگزاری‌های دیگر، در انتهای این مطلب قرار خواهیم داد.

بنابرگزارش خبرنگار «موسیقی ما»، آخرین شب از كنسرت موسیقی گروه «گوشه» شب گذشته با كمتر از یك ربع تاخیر در سالن تالار وحدت در حالی برگزار شد كه تقریبا صندلی و جای خالی برای نشستن نبود، كنسرت با تك‌نوازی كم‌نظیر سنتور آقایی آغاز شد و حدود 25 دقیقه این كار به طول انجامید. به واقع آقایی نشان داد در نوازندگی سنتور تبحر خاصی دارد، نه تنها نوازندگی او از لحاظ فنی در سطح بسیار بالایی قرار داشت بلكه تك‌نوازی‌اش از لحاظ حسی هم در حدی بود كه حتی تماشاگران و مخاطبان غیر حرفه‌ای را هم توانسته بود تحت تاثیر قرار دهد.
حدود یك ربع استراحت بعد از تك‌نوازی سنتور آقایی، عقیلی به همراه گروه‌اش با لباس‌هایی كه متفاوت از شب قبل بود به سالن آمدند و به همراهی آقایی و پدرام خاورزمینی نوازنده تمبك «‌پیش درآمد نوا» را اجرا كردند كه شاید اگر كمی صدای تمبك پایین‌تر از بلندی صدای سنتور بود بهتر بود، البته شاید در این كار عمدی بوده، ولی در كل صدای تمبك نسبت به اجراهای دیگر موسیقی سنتی بلندتر و مشخص‌تر بود.
قطعه بعدی این اجرا تصنیف «‌مدامم مست» بود كه در نوع خود قطعه بسیار زیبایی بود، و جزو كارهایی بود كه به معنای واقعی کلمه دغدغه، تلاش و وسواس آهنگ‌ساز و خواننده بر‌روی كار دیده می‌شد، شاید اگر یك گروه هم‌خوان در كنار گروه «گوشه» وجود داشت، این تصنیف كامل‌تر هم می‌شد.
در قطعه بعدی با شروع سنتور، سالار آوازی را به نام «قلندران حقیقت‌» سرداد و بعد از این كار نوبت به تصنیف «بشنو این نكته» رسید كه سنتور ریتمی را با تمبك هم‌راهی کرد و سالار هم جدا از آن ریتم شعری با بیت «تكیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف» را خواند.
به‌طور کلی یكی از نقاط بسیار قوی این اجرا انتخاب دقیق و بسیار زیبای اشعاری از حافظ بود كه هم از لحاظ معنایی و هم از لحاظ حسی تاثیر بالایی بر شنونده داشت.

بنابر گزارش «موسیقی ما»، «چهارمضراب نوا» كه برگرفته از «بیات ترك» استاد شهنازی بود، قطعه زیبای بعدی این اجرا بود.
سورپرایز و یكی از زیباترین اثر این كنسرت آهنگ «یاد باد» به آهنگ‌سازی آقایی بود كه او به یاد مشكاتیان این كار را اجرا كرد، در این اثر آقایی هم در بعضی قسمت‌ها به صورت هم‌خوانی با سالار تحریرهایی می‌زد كه كار نو و زیبایی بود و كمتر در موسیقی سنتی ما هم‌خوان‌ها كه اغلب از نوازنده‌ها هستند صدای خوبی دارند، ولی در این اثر آقایی با تحریرهایی كه با صدایی زیر اجرا می‌كرد نشان داد كه صدایش كم استعداد ندارد، تمام شدن این كار با تشویق بی‌نظیر مردم همراه بود، ای كاش این قطعه «یاد باد» به گونه‌ای یا به‌صورت مجاز یا در اینترنت پخش می‌شد تا هم دوست‌داران مشكاتیان لذتی با این كار ببرند، هم این زحمتی كه آقایی برای این قطعه كشیده به نتیجه برسد.
آهنگ بعدی از سنتور و تحریرهای خود صدای آقایی شروع می‌شد و با ریتم تمبك و صدای سالار ادامه پیدا می‌كرد، این قطعه هم بسیار زیبا و حتی زیباتر از قطعه قبلی بود و شاید جزو قوی‌ترین آهنگ‌های چند سال اخیر بوده باشد، تحریر‌های متنوع و هم‌زمان سالار و آقایی حس و حال عجیبی به سالن داده بود. عقیلی در كار تصنیف آخر یعنی قطعه «نوری كجا» جواب بسیاری از منتقدان خود (كه اعنقاد داشتند بازه صدای حنجره‌‌ی عقیلی محدود است) را به خوبی داد، در این كار عقیلی چند نت بالاتر از حد معمول خواننده‌ها خواند و زیبایی خاصی به اثر بخشید، با اجرای این قطعه شور و حال عجیبی در سالن حكم‌فرما شد و بعد از پایان كار تشویق شدید مردم را هم‌راه داشت، بعد از گذشت یك ساعت و نیم قسمت دوم كنسرت هم تمام شد.

نكات كنسرت :
1- قطعه‌های آخر كنسرت بسیار خاص و متنوع و زیبا بود، تحریرها و سنتور آقایی به همراهی تمبك خاورزمینی روی یک خط ملودی نواخته می‌شدند؛ عقیلی هم خط ملودی دیگری را همان موقع اجرا می‌كرد، ای‌كاش ترتیباتی داده می‌شد تا این كنسرت منتشر شود.
2- یك مشكلی كه به نظر نگارنده در بیش‌تر اجراهای سنتی در كشور ما وجود دارد این است كه اكثر گروه‌ها كارهایی را به صورت زنده اجرا می‌كنند كه قبلا مردم آن‌ها را نشنیده‌اند، كارهای جدیدی كه حتی مخاطب جدی هم باید چند بار بشنود تا بتواند با اثر ارتباط برقرار كند، وقتی اثری كه مخاطب قبلا آن‌را شنیده، به طور زنده برایش اجرا شود او لذت و هم‌ذات‌پنداری بیشتری با كار برقرار خواهد كرد، چه خوب بود كه ابتدا آقایی آلبومی را منتشر می‌كرد و بعد برای قطعات آن آلبوم كنسرتی را ترتیب می‌داد.
3- در كل صدا و حس عقیلی نسبت به قبل پیشرفت زیادی كرده بود. تحریرهای آقایی هم سوزناك و خیلی خاص بود گرچه بعضی از مردم اعتقاد داشتند تحریرهای آقایی شبیه تحریرهای محسن نامجوست.
4- سنتور آقایی به جای 9 خرك دارای 14 خرك بود و همین كمك كرد كه با فقط دوساز بتواند همچین قطعات متنوعی بسازد.
5- شاید یكی از بزرگ‌ترین ضعف‌های آثار موسیقی سنتی ما در چند سال اخیر این باشد كه دغدغه روحی و درد روحی كمتر در خواننده و آهنگ‌ساز وجود دارد و این باعث می‌شود كه كار از لحاظ حسی و ارتباط با مخاطب شكست بخورد، یكی از نقاط قوت این كنسرت مخصوصا در قطعات پایانی این بود كه به واقع معلوم بود آقایی با تمام وجودش (البته در سطح بالای فنی) این آهنگ‌ها را ساخته و به اثر هنری كه اجرا می‌كند اعتقاد كامل دارد.
6- انتخاب اشعار بسیار به‌جا و مناسب بود. متن تصنیف یاد باد كه از حافظ است و از لحاظ معنایی مناسب مرگ مشكاتیان است را در زیر بخوانید:
یاد باد آن‌كه زما وقت سفر یاد نكرد/ به وداعی دل غم‌دیده ما شاد نكرد
دل به امید صدایی كه مگر در تو رسد/ ناله‌ها كرد در این كوه كه فرهاد نكرد
مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق/ كه بدین راه بشد یار و زما یاد نكرد

حاشیه‌های كنسرت :
- خبرنگار و عكاس موسیقی ما بعد از طی كردن هفت‌خوان رستم و تحمل رفتار بد مسئولان در حراست تالار وحدت با یك ربع تاخیر وارد سالن شدند.
- شمع‌های زیبایی در پشت و اطراف گروه در سوگ مشكاتیان روشن بود فضای خاصی به سالن بخشیده بود.
- بیش‌تر اشعار این كنسرت از حافظ بود.
- این كنسرت به‌صورت مستقل به تهیه‌كنندگی خود گروه «گوشه» برنامه‌ریزی و اجرا شده بود.
- در پایان كنسرت خبرنگار موسیقی ما قصد مصاحبه‌ای كوتاه با عقیلی و آقایی داشت كه باز‌هم با رفتار بسیار بد مسئولان سالن مواجه شد و نتوانست مصاحبه‌ای را برای كاربران سایت به ارمغان بیاورد و هم‌چنان متاسفیم كه هیچ ارزشی برای اصحاب رسانه قائل نیستند، نكته جالب این است كه مردم عادی با خواهش می‌توانستند به بك استیج بروند ولی ما را كه خبرنگار بودیم نمی‌گذاشتند، نكته جالب‌تر از آن این بود كه مسئولان می‌گفتند چون خبرنگار هستید، ما اجازه دیدار با گروه را نمی‌دهیم.

حرف‌های سیامک آقایی در ابتدای کنسرت «یاد باد»:
«می‌خواستم از لحظه‌های ناب بودن در كنار او و محبت بی‌دریغش بگویم. از فضای استاد و شاگردی. در این خیال بودم كه سالها زمان برای دیدنش دارم. گمان می‌كردم سال‌ها در كنارش هستم و از او می‌آموزم كه این خود خیالی خام بود...دیگر مشكاتیان نیست كه در مواجهه با كوه مشكلات كار كند. دیگر مشكاتیان نیست كه در پس بی‌اعتنایی‌ها بر حضور هنر پافشاری كند. اینك برگ سیاه دیگری ورق خورد...» این نوازنده سنتور به نام مشكاتیان كه به گفته او لحظات خوشی را برای همه به جای گذاشت یك دقیقه سكوت اعلام كرد و سپس به یاد استاد خود به تك‌نوازی سنتور پرداخت.