برای توضیح درباره این آلبوم فکر می‌کنم بهتر است از اشعار شروع کنیم چون یک آلبوم با کلام در چند قسمت بررسی می‌شود. خواننده، شعر، ملودی، تنظیم و پروسه ضبط مواردی هستند که برای بررسی آلبوم لحاظ خواهد شد. درباره کلام این مجموعه باید بگویم به نظر من تمام ترانه‌های این آلبوم بسیار خوب و قوی هستند. این اولین نقطه قوت این آلبوم است که به مراتب از بسیاری از آلبوم‌های پاپ که می‌شنویم متمایزش می‌کند. ریزه‌کاری‌های بخش ترانه باید توسط ترانه‌سرایان با سابقه به نقد گذاشته شود اما من به عنوان یک شنونده و یک موزیسین می‌توانم بگویم که از انتخاب به جای ترانه‌ها لذت بردم.
 
در بخش ملودی کارهای دوست عزیزمان علیرضا افکاری که اسمشان در آلبوم ذکر نشده بود و بعداً متوجه شدم برای ایشان است بسیار دلنشین بود. آقای عصار با توجه به استعدادی که خودش در زمینه موسیقی دارد و کیفیت صدایی که دارد ملودی‌هایی که انتخاب کرده و سروده، به جا و درست قرار گرفته است. شخصاً ملودی‌های آقای افکاری را بیشتر می‌پسندم و شیرین‌تر بود چون ملودی‌ساز حرفه‌ای هستند. در بخش تنظیم‌ها شخصاً تنظیم‌های آقای پویا نیکپور را بیشتر می‌پسندم به دلیل اینکه به فضای سلیقه من نزدیکتر است. سبک فیوژن با گرایش به هارمونی جَز و نگاهی به شیوه‌های تنظیم موسیقی راک با شناخت آقای نیکپور از این سبک‌ها و شناخت از سازهای الکترونیک بسیار خوب بود. دوستان دیگر هم که کارهای تنظیم انجام داده بودند به روز و خوب بود. درباره تنظیم قطعه‌ای که شعرش برای مولانا بود نظر شخصی من این است که اگر در این تنظیم اگر به جای استفاده از سمپل‌های پرکاشن‌هایی نظیر دف و سازهای کوبه‌ای دیگر از نوازندگان زنده استفاده می‌کردند، کار نفس و حس و حال بهتری در تنظیم پیدا می‌کرد. اما در کل تنظیم‌ها از آلبوم‌های قبلی آقای علیرضا مدرن‌تر بود و دلیلش هم شناخت ایشان از نیازهای شنوندگان امروز است. وقتی جوان ایرانی امروزه آثاری که در دنیا منتشر می‌شود را می‌شنود طبیعتاً گوشش با کیفیت‌ها و صداهایی آشنا می‌شود که تنظیم‌کننده‌های ما هم باید به آن نزدیک شوند و بتوانند از این سیستم برای تنظیم استفاده کنند. شخصاً در کل تنظیم‌های آقای نیکپور و گروه دارکوب را بیشتر پسندیدم.
 
درباره اینکه گفته می‌شود برخی انتظار داشتند این آلبوم همانند آثار گذشته علیرضا عصار تنظیم شود باید بگویم که  بسیاری از ما ایرانی‌ها وقتی یک هنرمند در یک اثر هنری به چشم می‌آید انتظار داریم کارهای بعدی او هم در همین قالب باشد. درست است که هنرمند باید برای خودش یک چارچوب تعریف کند اما هنرمندانی که با فاصله زمانی آثارشان را تولید می‌کنند در طی این زمان، خودشان با مطالعه و شنیدن آثار موسیقی و تجربیات متفاوت این اجازه را دارند که دنیای ذهنی و فلسفی آنها تغییر کند و به شکل دیگری تفسیر کنند. اینکه بخواهیم هنرمند همیشه در یک قالب باشد ظلم به فلسفه هنر است. به همین دلیل کاری که آقای عصار در این آلبوم انجام داده و در تنظیم و جزئیات دیگر متفاوت بوده را تأیید می‌کنم و به ایشان تبریک می‌گویم. چون در این مورد توانستند ساختارشکنی کنند و به سمت جلو حرکت کنند. همین نوع حرکت سرمشق خوبی برای بسیار دیگری از خوانندگان خواهد بود که مطرح می‌شوند اما بعداً خودشان را تکرار می‌کنند.
 
همچنین مقایسه‌ای هم بین این آلبوم و آثار گذشته آقای عصار و آقای فواد حجازی پیش آمد. کارهای این دو هنرمند مربوط به دهه هفتاد است که آن مدل آثار برای زمان خودش بسیار جذاب و خوب بود و الان هم جذاب است ولی شرایط شنیداری کارها تفاوت کرده است. اگر چه من آن مدل تنظیم‌های ارکسترال و حجیم را دوست دارم ولی گوش مردم ما امروزه به سمت مدل موسیقی ساده‌تری در تنظیم گرایش پیدا کرده است. باز هم می‌گویم این سلیقه آقای عصار بوده که چنین روندی را در تنظیم‌های این آلبوم پیش گرفته و ملودی‌ها را هم به این شکل ارائه کرده است.
 
به نظر من این آلبوم یکی از بهترین آثار چند سال اخیر در سبک موسیقی پاپ بوده است. آقای عصار نشان داده که هنرمندی آگاه و فاخر است و در انتخاب ترانه و ملودی و تنظیم‌هایش وسواس دارد. این باعث می‌شود که من شخصاً به حضور چنین هنرمندی در حیطه موسیقی پاپ ایران افتخار کنم. باز هم این نکته را در نظر داشته باشید که این اثر را با آلبوم‌هایی که این روزها منتشر می‌شود مقایسه می‌کنیم. آثاری که طی 24 ساعت یا یک هفته تمام می‌شوند. اگر قرار بود آن آلبوم‌ها را نقد کرد می‌شد درباره ضعف‌ها و سادگی‌های بی‌دلیل تمام عوامل اجرایی که دارند صحبت کرد ولی من در این آلبوم چنین مواردی را ندیدم. به نظر من آقای عصار و آلبومشان یک اثر برجسته هستند. خیلی‌ها باید به مدل تولید این آلبوم دقت کنند و به نظرم حرکت رو به جلویی در موسیقی پاپ محسوب می‌شد.
 
همچنین آقای عصار موزیسین آگاه با مطالعه‌ای هستند و نوازنده مسلط به ساز پیانو هستند و علم هارمونی را می‌شناسند. جوان تازه‌کاری نیستند و سالها است که در این حوزه فعالیت دارند. آخرین نکته من این است که اگر جای ایشان باشم برای آلبوم‌های بعدی خودم در میان استعدادها و افراد تحصیلکرده و مستعد جستجو خواهم کرد و دعوت به کار در بخش ترانه و ملودی و تنظیم می‌کنم و امیدوارم با مدیریت خوبی که ایشان دارند باز هم شاهد آثار برجسته و خوب باشیم.