موسیقی ما – خواننده «وایسا دنیا» از یک ماه قبل تور کنسرت‌های خود در ایالات متحده آمریکا را آغاز کرده است. «رضا صادقی» به همراه «پویا نیکپور» به ینگه دنیا سفر کرد و تا کنون در چهار شهر برنامه برگزار کرده است. مهمترین کنسرت او به رهبری پویا نیکپور در سالن «مایکروسافت تیه‌تر» شهر «لس‌آنجلس» بود. اجرایی که با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد و سایت رسمی آن سالن هم گزارشی را درباره کنسرت آقای مشکی‌پوش منتشر کرد. صادقی و نیکپور تا اواخر فروردین در آمریکا خواهند بود و در چند شهر دیگر برنامه‌هایی را روی صحنه می‌برند. همزمان با آغاز آخرین هفته سال 94 و ساعاتی پس از کنسرت «سن حوزه» با پویا نیکپور تماس گرفتیم و گفتگوی متفاوتی را با او ترتیب دادیم. این نوازنده باسابقه کیبورد و پیانو درباره کنسرت‌هایی که تا کنون در آن کشور داشتند برای ما گفت. همچنین روایت‌های جالبی از تفاوت‌های میان نوازندگان و تجهیزات صدابرداری مطرح کرد. نهایتا هم آرزوهای جالبی برای سال جدید داشت.

پویا نیکپور در ابتدا به خبرنگار سایت «موسیقی ما» گفت:«تا به حال سه اجرا در شهرهای «سیاتل»، «لس‌آنجلس» و «دالاس» داشته‌ایم. در شهرهای سیاتل و دالاس اجراهای خوبی داشتیم. سالن‌ها و جمعیت‌ ایرانی‌ها به اندازه شهرهای لس‌آنجلس و «سان فرانسیسکو» نبود اما خوشبختانه اعضای ارکستر به غیر از یکی دو نفر تقریبا همه ایرانی و از چهره‌های باتجربه هستند. در این اجراها ما را همراهی می‌کنند و با شش جلسه تمرین توانستیم این نوازندگان را آماده کنیم. در هر شهر هم به دلایل مسائل اقتصادی و جا به جایی از نوازندگان بادی همان شهر استفاده می‌کنیم. باشکوه‌ترین کنسرتی که تا کنون در این تور برگزار کرده‌ایم اجرا در سالن «مایکروسافت تیه‌تر» شهر لس آنجلس بود. در آن برنامه من ارکستر زهی و گروه بِرَس‌ها را رهبری می‌کردم. حدود بیست و یک قطعه اجرا شد و استقبال بسیار خوب بود. صدابرداری خوبی هم داشتیم و این اجرای باشکوه در اوایل تور، تاثیر زیادی روی استقبال مخاطبان در اجراهای بعدی داشت. تا کنون با بیننده‌های زیادی که کنسرت‌های ما را دیدند برخورد داشتم که از برنامه‌ها راضی بودند ولی اغلب درخواست کارهای قدیمی رضا صادقی را هم داشتند که به دلایلی قادر به اجرای آنها نیستیم.»

او سپس تفاوت‌های میان نوازندگان و همچنین صدابرداری اجراهای داخلی با برنامه‌هایی که در آمریکا داشته‌اند را اینگونه توصیف کرد:«اعضای ارکستر تا حدی توانسته بودند خودشان را با ما هماهنگ کنند اما اعضای ارکستر ما در ایران نه تنها چیزی از این نوازنده‌ها کم ندارند، بلکه در بیشتر مواقع درخشان‌تر هم ظاهر می‌شوند. زیرا تجربه آنها با نوع اجراهای ما و سلایق کاری من یکسان است و دلسوزی آنها نسبت به کارهایی که به آنها وابستگی دارند بیشتر است. نوازندگان عزیزی که در اینجا حضور دارند اکثرا به صورت مهمان در کنار ما حضور دارند و طبیعتا هم به صورت مهمان برخورد می‌کنند. من به دلیل تغییر نوازنده‌ها، در تنظیم کارها تغییری لحاظ نکردم و فقط یکی دو قطعه جدید را با تنظیم کمی متفاوت اجرا کردیم. نکته مهمی که اینجا برای من اهمیت دارد انجام این تور با نوازندگان خارج از کشور بود و تخمین‌زدن اینکه قابلیت‌های این دوستان در اقصی نقاط کشوری مثل آمریکا به چه شکل است. همین مساله یک مقدار حوزه تشخیص و بینایی من را بیشتر کرد. من تا کنون در کشورهای مختلف اروپا، آمریکا و اسکاندیناوی و... کنسرت داشته‌ام و نوازنده‌های آن کشورها را هم دیده‌ام اما باز هم تکرار می‌کنم که نوازنده‌های ما در داخل ایران به شدت باهوش‌تر و قدرتمند‌تر و دلسوزانه‌تر عمل می‌کنند. در اینجا یک مقدار همه چیز به صورت ماشینی و فرمایشی است و چون نوازنده‌ها به صورت موقت یا مهمان هستند. آنقدر شاید بعضی چیزها برایشان جا نیفتاده باشد. به غیر از عده کمی که تازه از ایران آمده‌اند، بقیه کماکان خصلت و خاصیت آمریکایی را دارند. یک مقدار تاخیر دارند و آن گیرایی و سرعتی که ما در کار می‌خواهیم را ندارند. در بخش صدابرداری هم دقت و وسواس از سوی دوستانی که اینجا در بخش صدا حضور دارند بالا است اما آن آزادی عمل و سرعت بچه‌های تهران را در اینجا نداریم. اما حقیقتا کیفیت در اینجا بالاتر است و همچنین در مقوله تجهیزات و وسایل و نظم هم سطح بالاتری وجود دارد. اتفاقات صدابرداری در اینجا شرایط استاندارد جهانی را طی می‌کند و ما گاهی اوقات به دلیل تاخیرها و دیرکردهای زمان، یک مقدار بی‌تاب می‌شویم. اما در ایران کارها را با سرعت انجام می‌دهیم اما طبیعتا کیفیت هم با همان شرایط داخل ایران سنجیده می‌شود.»

سوال بعدی ما از رهبر ارکستر رضا صادقی این بود که همزمان با تور شما چند خواننده لس‌آنجلسی هم در شهرهای مختلف آمریکا برنامه داشتند و آیا این موضوع روی برنامه‌های شما تاثیر نداشت؟ که این پاسخ را از زبان او شنیدیم:«اجراهای خوانندگان لس‌آنجلسی هیچ تاثیری تور کنسرت‌های رضا صادقی ندارد چون افرادی که در این کنسرت‌ها شرکت می‌کنند متفاوت هستند و شاید مخاطبان آن برنامه‌ها، سبک موسیقی ما را نپسندند. طرفداران کنسرت‌های ما خوشبختانه گوش به گوش از کنسرت قبلی باخبر شدند و می‌آیند و باید دید در اجراهای آینده، کنسرت‌های ما و آن خواننده‌ها چه تاثیراتی بر همدیگر خواهد داشت.»

نیکپور در ادامه از عید نوروز و تحویل سالی که در ایران نیست هم گفت:«دوری از خانواده در اوایل تور کنسرت‌ها احساس نمی‌شود اما از حد معینی که می‌گذرد خصوصا در روزهای منتهی به عید و تحویل سال سخت می‌شود. مدت زمان دو یا سه ماهه این تور هم برای ما سخت است اما برای شخص من تنها نکته‌ای که می‌تواند شرایط را کمی آسان‌تر کند حضور اقوام و اغلب اعضای خانواده من در کشور آمریکا است. این مساله یک مقدار دوری از ایران را برای من ساده‌تر می‌کند اما هیچکسی نمی‌تواند جای خانواده درجه یک و همسر و فرزند که در شهر و کشور خودمان هستند را بگیرد. دوری از کشور و خانواده سخت است و برای ما فشار زیادی دارد اما برای یک اتفاق مهم و فرهنگی گردهم آمده‌ایم و باید تحمل کنیم. اکنون که با شما صحبت می‌کنم کنسرت «سن حوزه» هم به پایان رسیده و قرار است که به خانواده‌ام در آمریکا بپیوندم. در اینجا نزد خواهرم و خانواده خواهرم هستم و اقوام جمع می‌شوند و سال نو را جشن می‌گیریم. سال نو کنار هفت‌سین و در کشور و کنار خانواده خودم حس و حال دیگری دارد اما به هرحال این شرایط هم لطفی دارد و پس از سال‌ها در کنار خواهرم هستم.»

او نهایتا این آروزها را برای سال 95 داشت:«در این کشور نظم و قانون در آداب، رانندگی و روابط اجتماعی مردم رعایت می‌شود. همه لبخند به روی لب دارند و به همدیگر احترام می‌گذارند. این چیزی است که من همیشه آرزویش را داشتم که مردم در کشور خودم بتوانند در کمال آرامش به حق و حقوق همدیگر احترام بگذارند و نظم را رعایت کنند. آرزوی من این است که هنرمندان در همه جای دنیا و خصوصا ایران بتوانند از حقوق خود دفاع کنند و مراتبی از هنر خود را ارائه کنند که از سوی یک منسب شرکتی یا دولتی یا موسسات قابل دفاع باشد که این حق و حقوق به مراتب و دفعات ضایع نشود. کما اینکه می‌بینیم این اتفاق در سراسر کشور رخ می‌دهد و کمتر هنرمندی است که می‌تواند از حقوق خودش چه در بحث کپی‌رایت و چه در بحث حقوقی می‌تواند دفاع کند. همیشه حقوق هنرمندان به دلیل فقدان نظم و ترتیب و اهمیتی که باید نسبت به هنر داده شود، ضایع می‌شود. مثال من درباره معدن طلا است و کسی که طلا را کشف می‌کند نمی‌تواند خودش آن را به فروشگاه‌ها ببرد. سایرین این شخص را یاری می‌کنند تا طلای کشف‌شده به یک محصول قوی تبدیل و عرضه شود. ما خودمان طلا را کشف می‌کنیم، چکش‌کاری‌اش می‌کنیم و از آن انگشتر و النگو می‌سازیم و پشت ویترین قرار می‌دهیم. یعنی همه کارها را یک نفر انجام می‌دهد اما در این کشور قاعده و قانون این است که کسی کار موسیقی انجام می‌دهد، فقط باید به دنبال موسیقی باشد. تمام مراحل قانونی موزیسین‌ها در اینجا توسط کسانی انجام می‌شود که از حقوق آنها دفاع می‌کنند. هنرمندان تحت نظارت یک شرکت فعالیت می‌کنند و آن شرکت از هنرمندان محافظت می‌کند و اجازه نمی‌دهند که حقوق هنرمند ضایع شود. در نتیجه همه در صلح و صفا با هم حرف می‌زنند. برای همه آرزوی موفقیت و سلامتی و شادکامی دارم و امیدوارم سال 95 برای همه هموطنان عزیزم پرنشاط و پربرکت برای همه هموطنان عزیزم باشد. دلم برای حضور در کنار ایرانیان عزیز می‌طپد. به همه دوستان و دست‌اندرکاران سایت «موسیقی ما»  که فرصت این گفتگو را فراهم کردند را هم سال جدید را تبریک می‌گویم.»