موسیقی ما – در یکی از شب های شلوغ و پرکنسرت پایتخت، تالار وحدت میزبان اجرای زنده «دنگ شو» بود. این گروه با قطعات آلبوم «اتاق گوشواره» و گلچینی از خاطره انگیزترین آثارش به دیدار مخاطبان رفت. اجرایی که استقبال خوب مخاطبان را به دنبال داشت و بلیت های برنامه 24 ساعت پیش از موعد اجرا به اتمام رسید. در حالی که بلیت فروشی برنامه کمتر از 4 روز قبل از اجرا آغاز شده بود و تبلیغات گسترده ای هم پیرامون آن صورت نگرفت. در ادامه می توانید روایت خبرنگار سایت «موسیقی ما» از شب اول این برنامه را بخوانید:

در بدو ورود به سالن انتظار تالار وحدت، بروشورهای کنسرت دنگ شو خودنمایی می کرد. طراحی این بروشورها به کارت دعوت شباهت داشت و در بخشی از جملاتی که پشت آن نوشته شده بود می خواندیم:«دنگ شو نام یک گروه موسیقی نیست. اجرای دنگ شو هم کنسرت موسیقی نیست. همه مهمانند. شاید میزبان، حافظ باشد، شاید سیمین بهبهانی. سربرگ دعوت را که مولانا نوشته "ای روح اینجا مست شو، ای عقل اینجا دنگ شو".»

برای شروع برنامه هم به ترتیب نوازنده های گیتار بیس، درامز، تمبک و... وارد شدند و پس از استقرار پشت سازهای خود، برنامه را آغاز کردند. «آبان، کاشی 16» از آلبوم اتاق گوشواره اولین اثر بود. «طاها پارسا» پس از این قطعه و خوش آمدگویی به حضار، گفت:«از صدابردار درخواست می کنم که صدای پیانو را کمی بیشتر کنند. پیشاپیش بابت اجرای خوبی که صدابرداری خواهند که به ایشان خسته نباشید می گویم.»

یکی از ویژگی های اجراهای زنده دنگ شو، حضور و همراهی تمامی اعضای گروه در تمامی قطعات است.  در قطعه «یار بیگانه نواز» ابتدا «رضا شایا» با پیانو آغازگر بود و در ادامه ویلنسل و سازهای دیگر یک به یک اضافه می شدند. «صبا صمیمی» هم در این کار و قطعه بعدی یعنی «چه خواهد بودن» با کوزه و تمبک به خوبی ریتم را آغاز کرد. طاها پارسا پیش از قطعه «حلوا» گفت:«اکنون می خواهم از «نگار خارکن» که به نظرم بهترین نوازنده زن کمانچه حال حاضر ایران است دعوت کنم.» این قطعه ریتمیک با تکنوازی کمانچه مورد استقبال حضار قرار گرفت و با اتمام آن درخواست اجرای مجددش را هم داشتند.

سپس طاها، استیج را در اختیار «سعید آتانی» قرار داد و او قطعه «ای درد ای یار» ،که پیش از این با صدای «سپنتا مجتهدزاده» شنیده شده بود، را به تنهایی اجرا کرد. با وجود اینکه آتانی در طول اجرا لبخند بر لب داشت اما غم صدایش به خوبی با سوز این ترانه جفت شده بود. این موضوع همراه همصدایی رضا شایا و ملودی تقریبا محزونی که می نواخت، به ایجاد جاذبه ای منجر شد که قطره های اشک را از چشمان برخی حضار و همچنین چند مهمان ردیف اول سالن پایین می کشید.

اعضای گروه و خصوصا طاها پارسا اکت های متنوعی در طول اجراها داشتند که به جذابیت پرفورمنس کنسرت کمک می کرد. او در حین خواندن قطعات و به ویژه «کمی آهسته تر» و «گرم بخند» با حرکات چشم و دستانش، عبارات و اصطلاحات ترانه را نشان می داد. این سبک اجرای او تا حدودی به شهرت اصلی خانواده «شجاع نوری» یعنی سینما بازمی گشت و با تشویق های ویژه «علیرضا شجاع نوری» که در ردیف اول حضور داشت همراه می شد.

«اسحاق چگینی» هم دیگر نوازنده مهمان بود که هنگام اجرای قطعه «بند هفتم» به گروه ملحق شد. اورتور بند هفتم اینگونه بود که ساز نی با تمامی سازها دونوازی های جالبی داشت.

«شدی با من غزل دیوان حافظ خمر چهل ساله». قطعه ای احساسی و اسلو که به تنهایی توسط طاها اجرا شد و آن را قطعا باید در زمره سه اثر پرطرفدار این کنسرت طبقه بندی کرد. البته تیتراژ سریال «دزد و پلیس» یعنی قطعه «من اگر زبانم آتش» با سولوی تمبک صبا و ساکسفون طاها هم همخوانی زیاد حاضرین را به دنبال داشت.

پایان بخش برنامه هم اینگونه بود که رضا شایا با کلاهی مشکی رنگ به جلوی استیج آمد و اعلام کرد که به احترام و عشق حاضرین، کلاه از سر می بردارد. شایا(وکال و پیانو) در ادامه طاها پارسا (وکال و ساکسفون)، سعید آتانی (وکال)، صبا صمیمی (تمبک و وکال)، سام مظاهری (گیتار بیس)، خشایار روانگر (درامز) و ماکان خویی نژاد (ویولنسل) را معرفی کرد. پایان بخش برنامه هم قطعه «دیرآمدی ای عشق» بود که طاها و شایا آن را می خواندند. در هنگام اجرای این کار چشم در چشم همدیگر را نگاه می کردند و احساسات برادرانه خود را به این صورت و بعضا با حرکات دست به یکدیگر انتقال می دادند.

«محمد معتمدی»، «علی بوستان»، «سروش صحت»، «بهاره رهنما»، «غزل شاکری»، «رضا کیانیان»، «نیما رمضان»، «آرش سعیدی» و «سجاد افشاریان» به عنوان مهمانان ویژه در شب اول و دوم کنسرت حضور داشتند.

کنسرت دنگ شو به همت شرکت «آوای باربد» به مدیریت «حمید اسفندیاری» برگزار شد.