تا آخر مصاحبه رو خوندم. همون چیزی بود که از علی بحرینی انتظار داشتم.خودش بود؛ تکرار نوستالژی مجله محک و اتفاق نو؛
راست می گفت؛ خواننده های ما، انگاری مداری دور خودشون کشیدن و حول همون مدار می چرخن!! گاهی با یک تنظیم کننده و آهنگساز و ترانه سرا اونقدربا افراط ادامه می دن تا جایی که میرسن به تفریط نفرت و کینه؛
و این وسط، فقط یک چیز رو قبول دارن. "خودشون" رو.
لازم نیست زیاد به ذهنمون فشار بیاریم. بابک جهانبخش و رضا صادقی، دو نمونه ی بارز این مدار تکرارین.
بابک جهانبخش، با پیام هوشمند و پوریا حیدری استارتی عالی داشت؛ ولی بعد با هر دوشون به بن بست خورد. اونقدر هم خیره سر بود که نادیده بگیره هر اونچه که مخاطبش ازش میخواد. و دیدیم که آلبوم احساسش، فرق چندانی با زندگی من و زندگی من، تفاوت چندانی با من و بارون نداشت و بعد که خواست مثلا کار فاخرتری بیرون بده، پیاز داغ ریتم اسلو رو در آلبوم مدار بی قراری بیشتر کرد!!