موسیقی ما – وحید لشکری: به زودی و در دو قطعه از آلبوم جدید «حمید عسکری» شاهد حضور «پوریا حیدری» به عنوان تنظیم کننده خواهیم بود. همچنین او در آلبوم جدید «مهدی یغمایی» که به تازگی وارد مرحله تولید شده است حضور دارد. البته این تنظیم کننده سال گذشته و در سالگرد درگذشت مرحوم «خسرو شکیبایی» قطعه «هامون» را با ترانه ای از «علی بحرینی» به یاد آن هنرمند خواند ولی دیگر اثری با صدای وی منتشر نشد.

پوریا حیدری در مورد فعالیت های این روزهای خود به سایت «موسیقی ما» گفت: «فیلم «آتیش بازی» به کارگردانی «بهمن گودرزی» و تهیه کنندگی آقای «مرتضی شایسته» را تمام کرده ام که برای اکران سینمایی آماده می شود و خواننده آن «پدرام نصیری» است. به زودی برای یک سریال هم مذاکره خواهم کرد که کار خوبی است و در صورت قطعی شدن اطلاع رسانی خواهد شد.»

او در مورد خواندن و انتشار آلبوم خود نیز گفت : «شاید من هم یک روز آلبومی را با صدای خودم منتشر کنم ولی این امر دغدغه ام نیست. آن تیپ کاری که من می خوانم را شاید سایر بچه ها دوست نداشته باشند ولی ترجیح می دهم کاری را که کسی دوست ندارد انجام بدهد من انجام بدهم. منظورم این است که می خواهم از نظر ملودی و ترانه تفاوت داشته باشد و مانند دیگران نباشد. چون هر سبک از موسیقی به هر حال مخاطب خاص خودش را دارد. الان تقریبا تمام دوستان در یک سبک می خوانند و فقط تفاوت های اندکی وجود دارد. خیلی ها وقت به دلیل همین شباهت خود من هم اشتباه می گیرم و تا توضیحات در ذیل آهنگ نباشد متوجه نمی شوم که خواننده آن کیست! در کل خواندن دغدغه من نیست و ممکن است که برای لذت بردن این کار را انجام بدهم.»

وی در ادامه افزود: « دلیل این مساله شباهت ها را خیلی راحت نمی تواند عنوان کرد ولی یکی از مهمترین دلایل این است که برخی از دوستانی که آهنگسازی و تنظیم انجام می دهند متخصص این کار نیستند. نمی گویم همه ولی خب در گذشته علاوه بر آهنگسازها تعداد خواننده ها نیز کمتر بودند و همان آهنگسازها هم بینشی را داشتند که می توانستند به موسیقی ایران حرکت بدهند. اگر شما بررسی کنید متوجه می شوید که در سال های خیلی دور یعنی قبل از دهه شصت کار به گونه ای جلو می رفت که اتفاقات خوبی در حال رخ دادن بود و آهنگسازان آن دوره تحولات بزرگی را ایجاد کردند. ضمن اینکه در حال حاضر متاسفانه این مساله شباهت صدای خواننده ها بر می گردد به نظارت هایی که بر موسیقی ایران اعمال می شود. نهاد نظارتی ما خودش را به مجوز دادن به چند خط شعر محدود کرده است. آنقدر همه ما رفته ایم و برگشته ایم که ترانه سراها متوجه شده اند باید چه چیزهایی بنویسند و یا آهنگسازها می دانند چه کارهایی باید بسازند که مجوز بگیرد و این کار خیلی سختی نیست. مهمترین بخش برای کمک به موسیقی این است که به افرادی اجازه فعالیت داده شود که توانایی بیشتری دارند. خیلی جالب است همین الان چهار خواننده رسمی داریم که دقیقا عین هم می خوانند! تقریبا از همه هم استقبال می شود چون شخص دیگری وجود ندارد. شما ببینید چند وقت است بین چهره های تازه وارد اتفاق جدیدی رخ نداده است و این مهمترین ضعف فرهنگی یک جامعه این است که نمی تواند خواننده ای را تربیت کند تا اتفاق جدید ایجاد کند و واقعا باعث سرافکندگی همه ما است.»

حیدری در پایان خاطرنشان کرد: «نمی گویم که در بخش آهنگسازی و تنظیم صد در صد خوب و رو به جلو حرکت داریم زیرا هیچ چیز صد در صد نیست. ولی واقعا در بحث خوانندگی ما در کشور مشکل داریم و امیدوارم یکی به داد این جریانات برسد. ببینید اعضای صنف سینمایی کشور راحت تر می توانند اعتراض کنند و به بیان مشکلات خود بپردازند ولی بچه های موسیقی واقعا مظلوم هستند و به اندازه آنها شناخته شده نیستند. داستان ها و مشکلات زیادی هست که باید بررسی و حل شود. نمی دانم چرا کسانی که از ما بزرگتر هستند و موزیسین هایی که مدتها قبل تر از ما کار خود را شروع کرده اند هیچ صحبتی نمی کنند. نمی گویند که موسیقی هم یک هنر است و اتفاقا نسبت به هنرهای دیگر مخاطبان گسترده تری دارد و باید به آن بیشتر توجه کنند. باید توجه داشته باشیم که همه چیز فوتبال نیست چون پول و امکانات و همه چیز در آن است. این عزیزان خیلی زحمت می کشند و می دوند ولی سالها است که به هیچ نتیجه ای نمی رسند! و بالاخره باید بخش های دیگر هم امتحان شوند.