موسیقی ما –  این روزها همکاران ما در رسانه های سینمایی به صورت شبانه روزی مشغول مخابره اتفاقات و جزئیات سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر هستند. بزرگترین رخداد سینمایی کشور که به زودی به پایان می رسد و سیمرغ های بلورین در آسمان هنر هفتم به پرواز در می آیند. ما هم دست به کار شدیم و متفاوت ترین بسته خبری جشنواره فیلم فجر را تهیه کردیم. ما به سراغ اهالی موسیقی رفتیم تا ببینیم آنها جشنواره امسال را چطور ارزیابی می کنند و کدام فیلم ها و هنرمندان شایسته کسب سیمرغ هستند؟ البته در جریان گفتگو با «بابک صحرایی»، «فردین خلعتبری»، «شهاب رمضان»، «مهرداد نصرتی»، «علی اوجی»، «پوریا حیدری» و «زهرا عاملی» نکاتی را از زبان آنها شنیدیم که برای اولین بار مطرح می شد. نکاتی که نشان می داد آنها چندان هم با دنیای سینما غریبه نیستند. گفتگوهای اختصاصی سایت «موسیقی ما» با اهالی موسیقی که در کاخ سی و سومین جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کردند را تا پایان بخوانید:
 

• بابک صحرایی: آفت بی قصه بودن فیلم ها به شكلی ديگر دامن موسیقی فيلم ها را هم گرفته است

بابک صحرایی نظر خود درباره سی و سومين جشنواره فيلم فجر كه اين روزها شاهد برگزاری اش هستيم را این گونه بیان کرد:« فیلمی که قرار است روی پرده سینما به نمایش در بیاید باید خصوصیات اين مديوم را دارا باشد تا ارزش نمایش روی پرده عریض و طويل سينما را داشته باشد. یکی از اين ویژگی ها، دارا بودن قصه است. در جريان فيلمسازی سال های اخير شاهد فيلم هايی بوده ايم كه نه قصه پردازی دارند و نه مضمونی را به صورت مشخص و هدفمند بيان می كنند. فيلم می تواند قصه گو نباشد با اين وجود مفهوم زيبا و عميقی را بيان كند اما فيلمی كه نه قصه دارد نه مفهوم خاص، به نظرم در ظرف سينما قرار نمی گيرد. اينگونه فيلمسازی را آفتی برای سينما می دانم كه چند سالی است در سينمای ايران باب شده و در جشنواه سی و سوم هم بخشی از فيلم ها دارای چنين خصوصيتی بودند.»

او در ادامه افزود:«در ميان فيلم های جشنواره سی و سوم كه قصه گو نبودند به جز یکی دو فیلم، مابقی به شدت ضعیف و غیرقابل تحمل بودند. «مرگ ماهی» فیلم خوبی بود که اگرچه داستانی را به صورت مشخص روایت نمی کرد اما به شکلی خوب به تحلیل روابط انسانی در قالب یک خانواده امروزی پرداخته بود.از آن سو فیلمی مثل «بوفالو» با بازی های خوب «پرویز پرستویی»، «سهیلا گلستانی» و «پانته آ پناهی» هيچ حرفی برای گفتن نداشت. فیلمی که می شد در قالب یک فیلم کوتاه ده پانزده دقیقه ای تمام حرفش را بزند. ابتدای فیلم حادثه ای رخ می دهد و بعد از آن فیلم دیگر هیچ حرفی برای گفتن ندارد. سکوت و بی اتفاقی جاری در فيلم به شدت آزار دهنده است و در نهایت نيز نتیجه ای از اينهمه سكون و سكوت گرفته نمی شود. در جشنواره امسال فيلم های خوبی هم حضور داشتند كه از حيث روايت داستان، کارگردانی، بازیگری، تدوین و زيبايي های مفهومی و بصری در سطح بسيار خوبی قرار داشتند. در این دسته فیلم های بسیار خوبی را شاهد بودیم. «عصر یخبندان»، «رخ دیوانه»، «کوچه بی نام»، «شیفت شب»، دوران عاشقی، «چهارشنبه 19 اردیبهشت»، «خانه دختر»، «جامه دران» و «ناهید» از جمله این آثار هستند.»

این ترانه سرا گفتگو را بدین شکل ادامه داد:«بر خلاف اينكه تصور می شد جشنواره امسال، آنچنان پر رمق نباشد اما این فیلم ها رمق و رونق خوبی به جشنواره بخشیدند. جالب است که بهترین فیلم ها از نگاه تماشاگران و مبتنی بر آراي مردمي هم فیلم هایی مثل رخ دیوانه، عصر یخبندان، خانه دختر و «ایران برگر» بوده اند که شامل سینمای قصه گو هستند و بار ديگر ثابت می كنند كه مخاطب هم به اینگونه از سینما بیشتر علاقه مند است.

نظر او درباره کارگردانان جشنواره امسال هم اینگونه بود:«در جشنواره سی و سوم كارگردان های جوان بسيار موفق ظاهر شده اند. امسال سال غیبت کارگردان های بزرگ و برجسته بود. برخی اسم های شاخص فیلمی نساختند و برخی هم مثل بهمن فرمان آرا و سامان مقدم در کمال تعجب فیلم هایشان اجازه حضور در جشنواره را پیدا نکردند. با این وجود کارگردانان جوان و تازه آمده در اين دوره بسیار خوب ظاهر شدند. به عنوان مثال فيلم «مصطفی کیایی» يعنی عصر يخبندان فوق العاده بود. او سال گذشته هم با خط ویژه ثابت کرده بود که حرف های تازه ای برای گفتن دارد. «روح الله حجازی» با فیلم مرگ ماهی ثابت کرد که با آگاهی دارد در سینما قدم برمی دارد. آیدا پناهنده با اولین فیلمش به اسم ناهید، نوید حضور یک فیلمساز خوب زن را داد. حمیدرضا قطبی با فیلم زیبای«جامه دران» بسیار توانمند ظاهر شد و هومن سیدی با «اعترافات یک ذهن خطرناک» بار دیگر توانایی اش در فیلمسازی را به رخ کشید »

صحرایی درباره بازیگران هم اعتقاد داشت:«بازی های امسال عموما خوب هستند. گاهی اوقات خود فیلم، جذاب نیست اما بازیگران به خوبی ایفای نقش کرده اند. این نشان دهنده سطح بالای بازیگری در سینمای ایران است. بازیگری در سینمای ایران به سطح قابل اعتنایی رسیده که اتفاق خوشایند و باارزشی است.»

این عضو با سابقه جامعه موسیقی درباره موسیقی فیلم ها هم چنین نظری داشت:«جشنواره امسال از لحاظ موسیقی، متاسفانه حرف خاصی برای گفتن نداشت. به غیر از دو سه نمونه مثل موسیقی خوب «ستار اورکی» در «دوران عاشقی» و یکی دو موسیقی دیگر، واقعا موسیقی های بدی شنیدم. آفت بی قصه بودن فیلم ها به شكلی ديگر دامن موسیقی فيلم ها را هم گرفته است. این آفت بی ملودی بودن و فقدان یک تم خاص در موسيقی فيلم ها، شبیه یک پُز روشنفکری شده است. بی قصه بودن در سینما و نداشتن خط ملودی مشخص در موسیقی فیلم ها تبديل به پُز روشنفکری فعالان این دو حوزه شده است. داشتن يک خط ملودی زيبا باعث می  شود زيبايی موسيقی در ذهن مخاطب حک شود و اين اتفاق در برقراری ارتباط بين مخاطب و فيلم بسيار مهم است. در حال حاضر موسيقی فيلم ها عموما خنثی هستند و هیچ حسی را در تماشاگر ایجاد نمی کنند. موسیقی فیلم ابزاری است که قرار است به افزايش تاثیرگذاری فیلم بر مخاطب و انتقال احساس جاری در فيلم کمک کند اما در موسیقی های فیلم های امسال عمدتا شاهد این موضوع نیستیم و این یک اتفاق خطرناک است. این مساله در ادامه منجر به حذف تاثیرگذاری موسیقی فیلم به معنای واقعی كلمه اش می شود. جالب است در خيلی از فیلم ها وقتی می خواهند از ترانه استفاده کنند، ساخت موسیقی این بخش به شخص دیگری واگذار می شود. این نشان می دهد که آهنگسازان ما در موسیقی فیلم آنقدر دچار فقر ملودی شده اند که کارگردان و تهیه کننده به کسانی رجوع می کنند که اصطلاحا ملودی ساز هستند و توانايی خلق يک خط ملودی یا تم خوبی که به یاد مخاطب بماند را دارند.»

او در پاسخ به سوال خبرنگار «موسیقی ما» مبنی بر اینکه جشنواره امسال بهترین است یا خیر گفت:«الان برای قضاوت در مورد بهترین بودن جشنواره زود است. من هیچگاه به صورت مطلق در مورد بهترین یا بدترین نگاه نمی کنم. به نظر من هیچ وقت یک اتفاق به تنهایی نمی تواند بهترین باشد. می توانیم بگوییم که جشنواره امسال می تواند جزو جشنواره های خوب سال های اخیر باشد. در سال گذشته به دلیل عوض شدن شرایط، برخی از کارگردانان بزرگ پس از چند سال خانه نشينی اجازه ساخت فیلم پیدا کرده بودند. پیش بینی می شد که جشنواره بسیار فوق العاده باشد اما با وجود اسم های بزرگ اینگونه نبود. اگر بخواهم مقایسه ای بین این دو سال داشته باشم، باید بگویم که جشنواره امسال با توجه به حضور توانمند جوانان در بخش های مختلف از کارگردانی تا بازیگری و تدوین و فیلمبرداری و غیره، جشنواره خوبی بود.»

نهایتا هم این پیش بینی ها در مورد برندگان سیمرغ از سوی بابک صحرایی مطرح شد:«گاهی اوقات برخی شرایط مشمول حال داوری ها می شود. بحث سیمرغ ها گاهی تابع شرایط خاصی هستند به همین خاطر ترجیح می دهم نظر شخصی ام را فارغ از کاندیداهای اعلام شده عنوان کنم. برخی چهره ها در این دوره بسیار خوب و توانمند ظاهر شدند. در بخش کارگردانی آیدا پناهنده و حمیدرضا قطبی با اولین فیلم هایشان یعنی «ناهید» و «جامه دران» امیدواری خوبی را برای اضافه شدن دو کارگردان خوش فکر به جمع کارگردان ها ایجاد کردند. مصطفی کیایی، علیرضا رئیسیان و ابولحسن داودی با فیلم های عصر یخبندان، دوران عاشقی و رخ دیوانه گرمی خاصی به جشنواره بخشیدند. نیکی کریمی با بازی های درخشانش در چهارشنبه 19 اردیبهشت و مرگ ماهی و کارگردانی فیلم خوب و قابل اعتنای «شیفت شب» به نظرم حضور توانمندی در این دوره از جشنواره داشت. مهتاب کرامتی در عصر یخبندان و جامه دران، باران کوثری در جامه دران و کوچه بی نام، محمدرضا فروتن در دوران عاشقی، شهاب حسینی در دوران عاشقی که مثل همیشه فوق العاده بود. لیلا حامتی و بازی زیبایش در دوران عاشقی و در دنیای تو ساعت چند است، طناز طباطبایی و ایفای نقش خوبش در رخ دیوانه، سحر دولت شاهی و بازی فوق العاده اش در عصر یخبندان، رعنا آزادی ور در این سیب برای تو و خانه دختر که بسیار خوب ظاهر شده بود. علی مصفا با بازی های زیبایش در مرگ ماهی و در دنيای تو ساعت چند است از بهترین بازیگرهای این دوره از جشنواره بودند. در زمینه فیلمنامه رویا محقق (دوران عاشقی)، محمدرضا گوهری (رخ دیوانه)حمیدرضا قطبی، ناهید طباطبایی (جامه دران)، مصطفی کیایی (عصر يخبندان) با فیلمنامه هایی منسجم که دارای خط داستانی جذاب و پرداخت خوبی بودند از بهترین سناریست های این دوره بودند و ثابت کردند که یک فیلمنامه خوب تاثیر به سزایی در سرنوشت یک فیلم دارد.
 

• *فردین خلعتبری: اگر قرار نیست که به این فیلم جوایز زیاد تعلق گیرد پس جوایز را به چه فیلمی می دهند؟

«فردین خلعتبری» که با ساخت موسیقی فیلم سینمایی «شکاف» به جمع نامزدهای بهترین آهنگسازی جشنواره سی و سوم راه پیدا کرده است در گفتگوی کوتاه با خبرنگار «موسیقی ما» اعلام کرد:«فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» به کارگردانی «صفی یزدانیان» را دوست داشتم. موسیقی بسیار خوبی داشت که اثر آقای «کریستف رضاعی» بود و با فیلم تناسب داشت. همچنین شاهد بازی های درخشان  تصویربرداری خیلی خوبی بودیم. این فیلم به معنای واقعی درخشان بود و خیلی هم به آن توجه نشده است و می توانست در بخش سودای سیمرغ قرار بگیرد. نه تنها چیزی کم نداشت بلکه یکی از بهترین فیلم هایی است که امسال ساخته شده است. متاسفانه توجهی به این فیلم در بخش اعطای جوایز از سوی داوران هم نشده است در حالی که کار درخشانی است. طراحی صحنه آقای «رامین فر»، فیلمبرداری آقای «پایور»، صداگذاری، تدوین و بازی های خانم «لیلا حاتمی» و آقای «علی مصفا» واقعا خوب بود. در درجه ابتدایی بدون هیچ ژرف اندیشی، این اثر را در بخش نوعی نگاه قرار داده اند و داوران آن بخش هم به این فیلم توجه نکرده اند. هرچه فکر می کنم اگر قرار نیست که به این فیلم جوایز زیاد تعلق گیرد پس جوایز را به چه فیلمی می دهند؟ کلا فیلم های زیادی امسال ندیدم ولی در دنیای تو ساعت چند است؟ برای من قابل توجه بود.»
 

• *شهاب رمضان: جوان ها در جشنواره امسال خوب ظاهر شدند

«شهاب رمضان» که از جمله خوانندگان طرفدار سینما است در ابتدا گفت: «فیلم اعترافات ذهن خطرناک من به کارگردانی «هومن سیدی» را دوست داشتم. او کارگردانی است که کار خود را به خوبی بلد است و ذهن خلاق و متفاوت بودن نگرش هومن به ساخت این اثر منجر شد. سایر آثار هم خوب بودند ولی کار هومن سیدی برای من جذابیت داشت. به نظر من کلیت جشنواره سی و سوم خوب است زیرا اغلب چهره های حاضر کسانی هستند که برای اولین یا دومین بار است که کارگردانی را تجربه می کنند و با این وجود اتفاقات خوبی را رقم زدند. کیفیت کار این دوستان، با کسب تجربه و گذشت زمان ارتقا پیدا می کند ولی جوان ها در جشنواره امسال خوب ظاهر شدند. از سوی دیگر مطمئنا حضور کارگردانان قدیمی و با سابقه در کنار جوانان می توانست به خلق یک رقابت جذاب منجر شود و صد در صد جای آنها خالی است.»

او در پاسخ به سوال خبرنگار «موسیقی ما» مبنی بر اینکه چرا جشنواره دنبال می کند به بخش کمتر مطرح شده ای از رزومه کاری خود اشاره کرد:«من خیلی زیاد فیلم و سینما را دوست دارم. در حدود سال های 87 و 88 نزدیک به هشت تله فیلم با دوست خوبم «فرشید وحدت» کار کردم. با «کاظم معصومی»، «آرش معیریان»، «اسماعیل فلاح پور» و «اکبر منصورفلاح» در فیلم هایی نظیر «بوی خاک»، «قربانی»، «گروگان»، «اوهام» و «راز آبنبات چوبی» و... همکاری کردم. چند سال است که موسیقی متن فیلم کار نکرده ام و امسال قطعا به عرصه آهنگسازی فیلم برمی گردم. دلیل پیگیری جشنواره این است که دوست دارم حتما موسیقی فیلم را در کنار موسیقی پاپ دنبال کنم. ملودی و آهنگسازی هم یک خط داستانی دارد و تماشای فیلم به من کمک می کند این قسمت از ساخته های خودم را تقویت کنم. اما بیشتر به موسیقی فیلم فکر می کنم و مطمئن باشید بازگشت من به موسیقی فیلم، کاملا حرفه ای و با یک اثر بزرگ خواهد بود. در موسیقی پاپ همیشه جزو نامزدهای کسب جوایز و رتبه های نخست آهنگسازی حضور داشته ام. دوست دارم که در موسیقی فیلم هم چنین اتفاقی برای من رخ دهد و با بهترین کیفیت بتوانم کار خودم را به مخاطبان سینما ارائه کنم. در حال حاضر دوره های حرفه ای سینمایی و آهنگسازی فیلم را هم می گذرانم. این موضوع را عنوان می کنم به دلیل اینکه قصد دارم، سطح تجربیات خودم ارتقا پیدا کند تا فعالیتی که مجددا در این عرصه انجام می دهم با دانش و تخصص و نگاهی متفاوت باشد.»

برنده تندیس طلایی بهترین آهنگساز از دومین جشن سالانه «موسیقی ما» همچنین گفت:«برخی از موسیقی هایی که امسال در فیلم ها شنیدم واقعا خوب بودند. در چند کار آهنگسازان جوان حضور داشتند اما حضور درخشانی داشتند. به عنوان مثال موسیقی فیلم اعترافات ذهن خطرناک من هم بسیار عالی بود. «بامداد افشار» در این کار اولین تجربه سینمایی خود را رقم زد و ساخته های او با فیلم همخوانی داشت. ساخته های «کارن همایونفر» در فیلم «رخ دیوانه» را هم دوست داشتم.»

از خواننده آلبوم «رمانتیک» سوال کردیم که آیا امکان دارد وارد عرصه بازیگری شود و گفت:«فکر نمی کنم چنین اتفاقی رخ دهد اما کلا استعدادهای خیلی خوبی برای کارهای سینمایی دارم! به جز حیطه صدا و دوبله و آهنگسازی، بازیگری را هم دوست دارم اما به تخصص خودم علاقه بیشتری دارم.»

نهایتا در مورد نتایج جشنواره فیلم فجر هم این پیش بینی ها را از شهاب رمضان شنیدیم:«در زمینه انتخاب بهترین های جشنواره شاید اگر من نظر ندهم بهتر باشد زیرا من اصولا بیشتر در مورد موضوع فیلم و ساختار فیلم فکر می کنم. کسانی که در زمینه کارگردانی و مقوله بصری آثار سینمایی به شکل تخصصی فعالیت می کنند بتوانند پاسخ کارشناسانه ای به این سوال بدهند. ضمنا برای انتخاب بهترین ها و یا حتی پیش بینی در مورد کسانی که شایستگی کسب سیمرغ را دارند باید تمامی فیلم ها دیده شوند. من تا کنون بیش از پانزده فیلم دیده ام ولی به دلیل اینکه تخصص موسیقایی دارم وارد بحث تخصصی جزئیات یک فیلم سینمایی نمی شوم. درباره موضوع فیلم هم بحث سلیقه دخیل می شود و قطعا سلیقه هر بیننده ای متفاوت است. اما دوست دارم که هومن سیدی یکی از برندگان سیمرغ باشد. به دلیل اینکه تفکرات این هنرمند را دوست دارم و به روز کار می کند. حتی در جشنواره سال گذشته هم فیلم «سیزده» به کارگردانی او را خیلی دوست داشتم. البته فیلم های «عصر یخبندان» و «رخ دیوانه» هم آثار دیگری بودند که دوست داشتم اما «اعترافات ذهن خطرناک من» جذابیت بیشتری داشت.»
 

• *مهرداد نصرتی: حضور فیلم آقای «بهمن فرمان آرا» برای جشنواره امسال یک اعتبار بود

این آهنگساز کهنه کار موسیقی پاپ اظهار نظر خود را اینگونه آغاز کرد:«فرصت حضور در تمامی فیلم های جشنواره امسال را نداشتم ولی فضای کلی آثار امسال را دوست داشتم. یکی از مشکلات فیلم های امسال این است که اغلب سوژه های فیلم ها به خیانت و اعتیاد کشیده می شود. این تنها موضوع آزاردهنده بود. شاید معضل اجتماعی ما چنین مساله ای باشد اما فکر می کنم سینما به دلیل گیشه چنین مسائلی را به شکل واضح و روشن بیان می کند. به صورت مستقیم به مواد مخدر و مسائل خیانت اشاره می کنند و انگار که یک اپیدمی است که همه باید بپذیرند. جای کارگردانان مولف و بزرگ سینما در جشنواره امسال خالی است. اغلب چهره های مطرح کارگردانی، فیلم های خود را ساخته بودند و اصلا به جشنواره نرسید. ای کاش این امکان وجود داشت که هر کارگردان بزرگی با هر سطح سلیقه و نگاهی، اجازه حداقل یک اکران در جشنواره را داشته باشد. نظیر آقای «بهمن فرمان آرا» که حضور فیلم ایشان واقعا برای این جشنواره یک اعتبار بود. با توجه به این موضوع محال است که چنین جشنواره ای با این کیفیت، بهترین باشد. در سال هایی بزرگانی نظیر «بهرام بیضایی»، «عباس کیارستمی» و «ابراهیم حاتمی کیا» و... در کنار هم در بخش مسابقه حضور داشتند. هیچ پدیده ای در این جشنواره وجود ندارد و رقابت ها هم جذاب نیست.»

او در ادامه افزود:«سینما در سال های اخیر جذابیت بیشتری برای مردم پیدا کرده است و فیلم هایی هست که مردم را به سینما سوق دهد. اما ای کاش روزنه های امیدواری که با آغاز فعالیت دولت جدید برای هنرمندان ایجاد شد همچنان تداوم داشته باشد و بتوانیم قبول کنیم که تنگ نظری های گذشته عوض شده است. اگر اینگونه باشد، رونق سینما و موسیقی بیشتر خواهد شد. خوشحال هستم که در تمامی فیلم ها، حضور دوستان خواننده و موزیسین من پررنگ و واضح بوده است. به هر قصه ای که رجوع می کردیم یکی از ترانه های دوستان خودنمایی می کرد و از این قصه خیلی هم خوشحال بودیم.»

نصرتی درباره کیفیت آهنگسازی ها در جشنواره امسال به این نکات اشاره کرد:«سطح کارها به مراتب بهتر شده است. موسیقی «بامداد افشار» در فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» به تصویر و رونق تفکر کارگردان و قصه موجود در ذهن او کمک کرده بود. موسیقی این اثر در خدمت کل کار بود.»

مهرداد نصرتی در جمع بندی نظرات خود گفت:«به نظر من آقای «سیامک صفری» بازی خوبی داشتند. ایفای نقش خانم «مهتاب کرامتی» در فیلم عصر یخبندان خوب بود. خانم  «مهتاب نصیرپور» در فیلم «دو» هم حضور درخشانی داشتند. صنعت سینما و موسیقی مکمل همدیگر هستند و یک صنعت به حساب می آیند. چه خوب است که این اجازه به ما داده شود تا در کنار یکدیگر به بهترین شکل ممکن برای جذب مخاطب، بهترین فعالیت را داشته باشیم.»
 

• *علی اوجی: امیدوارم که حق به حق دار برسد

علی اوجی که سابقه بازی در چند سریال را دارد پیرامون کلیت جشنواره امسال گفت:«مساله این است که هر سال با شروع جشنواره فیلم فجر مردم از بیرون می گویند که جشنواره امسال خیلی بد است. در حالی که اصلا اینطور نیست. ما یک سینما با تعدادی فیلم داریم و اگر با توجه به اینکه در یک یا دو روز چند فیلم دیده باشیم و بگوییم که این سینما بد یا خوب است، اصلا اتفاق خوشایندی نیست. جشنواره امسال کلا خوب بوده است. گاهی اوقات برخی فیلم ها مطابق سلیقه ما نباشد و یا ممکن است این سوال پیش بیاید که چطور برخی فیلم های خوب توسط هیئت انتخاب رد شده اند؟ به هرحال سلیقه هیئت انتخاب است و هرچه که در جشنواره می بینیم، انتخاب آنها است و شاید انتخاب ما نباشد. امسال یک سری فیلم های خوب دیده ایم و یک سری از فیلم ها هم بد بوده اند. نمی توانیم بگوییم که مثلا نقطه قوت امسال بازی های خیلی خوب بوده است. تنها نقطه قوت جشنواره امسال این است که به فیلمسازان جوان اجازه داده اند تا خودشان را نشان دهند. از بین این جوانان چند چهره موفق وجود داشت و چند نفر هم باید پخته تر شوند. چند تن از این کارگردانان جوان نشان دادند که می توانند سینمای آینده ایران را بسازند. چند فیلم تجاری خوب در جشنواره بود امیدوارم که فیلمسازان پای حرف خود بایستند و در مسیری که دنبال آن هستند حرکت درستی داشته باشند. اگر فیلمساز تجاری هستند، کار خود را درست انجام دهند. اگر سازنده فیلم های هنری و پرمغزتر هستند پای ایده خود بایستند و امیدوارم حرکت تمامی این هنرمندان به نفع سینمای کشور باشد.»
او در مورد فیلم های پرفروش هم به این نکات اشاره داشت:«یک سری از فیلم های پرفروش آینده در جشنواره حضور ندارند. فیلم هایی نظیر «رخ دیوانه» ساخته آقای «ابوالحسن داودی» و فیلم آقای «مصطفی کیایی» یعنی «عصر یخبندان» هم آثاری هستند که به نظر من فروش خوبی خواهند داشت.»
نظر اوجی در بخش موسیقی ها هم اینگونه بود:«فارغ از نام آهنگسازان فیلم های امسال، موسیقی های بد نشنیدم. کار آقای «کارن همایونفر»، آقای «ستار اورکی»، آقای «فردین خلعتبری» و آقای «بهزاد عبدی» را خیلی دوست داشتم. البته چند موسیقی بد هم شنیدم و امیدوارم که خود آن دوستان به صورت عمیق تر به کار خود فکر کنند.»
او در پایان گفت:«نمی توانم پیش بینی کنم. به دلیل اینکه انتخاب من دخیل نیست ولی چون انتخاب های من با هیئت داوران تفاوت دارد نمی توانم به این سوال پاسخ دهم. فقط امیدوارم که حق به حق دار برسد و کسانی که ارجح تر هستند به سیمرغ دست پیدا کنند.»
 

• *پوریا حیدری: موسیقی کشور در حال حاضر از سینما جلوتر است

گپ و گفت ما با پوریا حیدری اینگونه آغاز شد:«من به عنوان یک مخاطب حرفه ای تر نسبت به سایر مخاطبان که فیلم ها را نگاه می کنند و نه به عنوان یک سینماگر می توانم نظر بدهم. تمامی فیلم ها را ندیده ام اما تنها فیلمی که حداقل یک مقدار به آن می توان لقب سینما را داد، «عصر یخبندان» است. باز هم می گویم که تقریبا می توان لقب سینما را برای این اثر برگزید زیرا من در فاصله بیست دقیقه مانده به پایان فیلم حدس زدم که چه پایانی دارد و چه اتفاقی قرار است رخ دهد. منظور من این است که این فیلم آنقدر عمیق نبود ولی با این وجود تقریبا اکثر کسانی که از سالن خارج شدند، راضی بودند. خدا را شکر می کنم که شغل من سینما نیست و در موسیقی فعالیت می کنم. به دلیل اینکه از دیدگاه من موسیقی کشور در حال حاضر از سینما جلوتر است. طبق معمول اتفاق خاصی در سینما رخ نداده است و تا جایی که من می بینم اتفاق خاصی هم رخ نخواهد داد. شاید اگر به شرایط کنونی پس رفت نگوییم، پیشرفتی هم رخ نداده است.»

او در ادامه پیرامون بحث غیبت کارگردانان بزرگ افزود:«شاید یکی از دلایل وضعیت جشنواره امسال غیب این چهره های مطرح باشد. حالا ما فرض را بر این می گذاریم که شاید این کارگردانان بزرگ از یک نقطه ای به بعد دیگر نخواهند فیلم بسازند. اگر این بزرگواران فیلمی تولید نکنند پس تکلیف ما چیست؟ یعنی کسی را نداریم که جایگزین آنها باشد؟ من به این نتیجه رسیده ام که اگر امسال عید همگی دسته جمعی به شمال برویم و یک دوربین نیمه حرفه ای هم داشته باشیم می توانیم یک اثر سینمایی تولید کنیم! اگر بنا به این شکل فیلم سازی باشد که همه مردم ایران هم می توانند. اما باز هم می گویم که این نظر من است و شاید که صائب هم نباشد اما از دیدگاه کسی که مخاطب حرفه ای است می گویم که وضع سینما خیلی خراب است. امیدوارم یک اتفاقی رخ دهد زیرا اگر قرار باشد که همین روند را دنبال کنیم، هر سال بدتر از سال دیگر است. طی چند سال اخیر می گویند که چرا مخاطب از سینما استقبال نمی کند در حالی که دلایل این موضوع فقط به  سالن و مسائل حاشیه ای مربوط نمی شود. خود فیلم ها دلیل عدم استقبال مردم از سینما است. جشنواره امسال که برای من نکته جالبی نداشت و یک مقدار ناراحت و نگران شدم.»

این موزیسین که سابقه فعالیت آهنگسازی در سینما را دارد، نظر خود درباره برندگان سیمرغ را هم اینگونه بیان کرد:«ترجیح می دهم که نظری ندهم زیرا این جشنواره انگار که از ابتدا یک جوری بود! فیلم های اساتید بزرگ به جشنواره راه پیدا نکرد و برخی هم غایب بودند. یک سری فیلم های دیگر وارد شد و اتفاقا از آنها دفاع هم شد ولی مردم در زمان اکران عمومی متوجه می شوند که به چه دلیلی آن فیلم ها رد و این فیلم ها وارد شدند. من هیچ نظری نمی توانم بدهم و امیدوارم که در این بخش و داوری ها یک مقدار انصاف رعایت شود.»

پوریا حیدری نهایتا گفت:«در پایان باز هم می گویم که خدا را شکر شغل من سینما نیست زیرا باید الان گریه می کردم! حقیقتا موسیقی ما جلوتر از سینما است و باید مسئولین و کارشناسان و فعالان مربوطه به فکر باشند.»
 

• *زهرا عاملی: مشغول نگارش یک فیلمنامه هستم

این ترانه سرا که به گفته خودش به دلیل مشغله هایی که داشته موفق به تماشای تمامی فیلم ها نشده است گفت:«من فیلم های «عصر یخبندان» و «بهمن» و بخش های کوتاهی از فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» را دیدم. فیلم عصر یخبندان را به دلیل ساختار زیبای آن دوست داشتم. به نظر من کارهای آقای «مصطفی کیایی» ریتم خوبی دارد و قصه را خوب جمع بندی می کنند و تسلط کامل دارند. حتی گاهی اوقات به ساختار فیلم های خود بیش از محتوا توجه دارد. او زیر بار مفهوم نمی ماند و مفهوم را به جایی می رساند که مخاطب در هنگام خروج از سینما ارضای روحی می شود. بازی های این فیلم هم خیلی خوب بود ولی در این فیلم یک اتفاق ویژه رخ داد. در سکانس طلایی آخر آن شعر من پخش شد و واقعا در سینما سورپرایز شدم. پخش ترانه «رابطه» در سکانس طلایی فیلم برای من جالب بود و فکر نمی کردم این ترانه را در برج میلاد بشنوم. خوبی شاعرها این است که شهرت آنها به صورتشان نیست ولی دوستانی که همراه ما بودند بیشتر از این اتفاق استقبال کردند.»

زهرا عاملی در ادامه اضافه کرد:«ما ترانه سراها و اهالی موسیقی از منظر خودمان فیلم ها را نگاه می کنیم. من یکی از مخاطبان جدی سینما هستم و سابقه حضور در کلاس های فیلمنامه نویسی را دارم و خودم این کار را هم انجام می دهم. به دلیل اینکه قبلا در تلویزیون و جلوی دوربین حضور داشتم، با این حوزه غریبه نیستم. به دلیل سابقه تلویزیونی و فیلمنامه نویسی، همیشه دنبال قصه در فیلم ها هستم زیرا می خواهم از فیلم ها برای ترانه های خودم سوژه پیدا کنم. من جزو اولین ترانه سراهایی بودم که به جشنواره های سال های گذشته می رفتم و تمامی آنها را با جدیت دنبال می کردم. اما حقیقتا امسال به دلیل اسباب کشی نتوانستم در جریان جشنواره حضور داشته باشم.»

او نهایتا افزود:«ترانه های من هر کدام یک فیلمنامه است و همیشه به سراغ قصه می روم. شاید به این دلیل باشد که من از فیلمنامه نویسی به سمت ترانه آمده ام. به همین دلیل هنوز هم دغدغه فیلمنامه را دارم و در زندگی خودم هم وجود دارد. این روزها درگیر نگارش یک فیلمنامه هستم و اصلا ارتباطی هم به تب این روزهای جشنواره ندارد. از سال ها قبل این سوژه را در ذهن داشتم و از ابتدا شاگرد «شادمهر راستین» بودم و از ایشان نکات زیادی یاد گرفته ام. اگر همسرم به واسطه شغلی که دارد روزی بخواهد کارگردانی کند، فیلمنامه اثر او را من می نویسم.»