زخمهای کاریه ، درد نداریه
هی گریه زاریه،  تو لحظه های من
دلخوش نکن به من ، قید منو بزن
با بهتر از خودم ، پر میشه جای من
این شهر و مردمش،  درگیر خنده ان
جز من همه تو این ، بازی برنده ان
واکن در و برو ، آنجا که زنده ان
تو خونه سر نکن ، با های های من
وقتی نخواستن تو غیر ممکنه
مردن برای من تنها مسکنه
از رو نمیرم و ، از رو نمیره غم
من پا به پای تو ، غم پا به پای من
هرچند تنگه دل ، هرچند لنگه پا
میرم تو این مسیر ، هر چند سنگه راه
هم پای من نشو ، با این گلایه ها
غم راه من شده ، غصه عصای من
وقتی نخواستن تو غیر ممکنه
مردن برای من تنها مسکنه
از رو نمیرم و ، از رو نمیره غم
من پا به پای تو ، غم پا به پای من