«در خلوت خود گوش جان به حکایت اصوات سپردم و هر گاه داستانی به آخر رسید، قطعه‌ای تمام شد...» این جمله را «هادی عبدالهی» درباره آلبوم «خلوت من» گفته است. به گفته‌ی این هنرمند بیشتر قطعات این اثر بر اساس کار گروهی روی ایده‌هایش و در استودیو شکل گرفته‌اند. همین موضوع باعث می‌شود آنِ موسیقایی در این اثر بالا باشد و موسیقی از عمق زیادی بهره‌مند باشد. موسیقی بی‌کلام علی الخصوص گونه‌ای که خود هنرمند قصد پرواز خیال شنونده‌اش را داشته باشد؛ روح را به سفر دعوت می‌کند. در آلبوم «خلوت من» گیتار، ویولنسل، هورن و پرکاشن همراهی زیبایی داشته‌اند. «آتنا اشتیاقی»، «علیرضا میرآقا» و «علی رحیمی» همراهان این اثر بوده‌اند و نام‌هایشان حاکی از عیار این اثر است.