موسیقی ما- «سیامک آقایی» شمایلِ‌ یک موزیسینِ روشنفکر است. نه به این‌خاطر که پیوندِ عمیقی با ادبیات دارد و مطالعاتِ گسترده‌ای در حوزه‌ی موسیقی و دیگر رشته‌ها و نه به‌خاطرِ نگاهِ عمیقش به مسایلِ اجتماعی و نه به خاطرِ سال‌ها حضورش در دانشگاه – چه به عنوان دانشجو و چه به عنوانِ استاد-؛ «سیامک آقایی»‌ یک موزیسینِ روشنفکر است؛ چون «دغدغه» دارد؛ چون به چیزهای دیگری جز خودش، شهرتش، منافع مالی‌اش و حتی سازش فکر می‌کند. او نوازنده‌ی برجسته‌ای در سازِ سنتور است؛ آهنگسازِ مهمی است؛ اما در تمامِ این سال‌ها همواره به چیزهای دیگری نیز فکر کرده است. یادش مانده با احترامی وصف‌ناشدنی از استادانش – به خصوص مشکاتیانِ بزرگ- سخن بگوید. فراموش نکرده که همواره و همواره تاکید کند که «چاووش»‌ چه انقلابی در موسیقی ایران بود و چه تاثیراتِ شگرفی روی آن گذاشته است. حواسش بوده که در کنار برگزاری کنسرت و انتشارِ آلبوم، همواره به «تدریس» به عنوانِ دغدغه‌ای بزرگ نگاه کند. او حالا بعد از سال‌ها، دوباره به دانشگاه تهران بازگشته که اقبالِ خوبی برای هنرجویانی است که این روزها در آن دانشگاه درس می‌خوانند. مسترکلاس‌هایش هم با همان قدرتِ سابق در حالِ اجراست و همین روزها اپلیکیشنی طراحی کرده است که می‌تواند طیف وسیعی از علاقه‌مندان سنتور را پوشش دهد و به قولِ خودِ «آقایی» از قدمهای نخست آموزش سنتور تا مباحث حرفه ایی همچون «بداهه پردازی» قدم به قدم هنرجویان را همراهی میکند. او «باز عشق» را آماده‌ی انتشار دارد و خودش را برای اجراهایی دیگر آماده می‌کند. در این گفت‌وگو درباره‌ی همه‌ی این مسایل با او سخن گفته‌‌ایم و هر لحظه بیشتر یادمان مانده است که موزیسینِ روشنفکرِ دغدغه‌مند چه خصوصیاتی دارد:

متن کامل این گفت و گو را می‌توانید در اینجا ببیند