یادداشت پر احساس و زیبایی و مهربانی تان را خواندم و لذت بردم و یاد جمله یکی از بزرگان فرهنگ و هنر افتادم که فرموده اند: «هنر صرفا موسیقی و شعر و ... نیست. بلکه شناختن کشور و فرهنگهای متکثر و متنوع مردمان هنرمندان متعالی و بی ادعای این سرزمین پهناور، خود برترین و بزرگترین هنرهاست». به نوبه خود از همت و تلاش شما و دوستان خوبتان که در این راه گام برداشته اید و در پی شناسایی و شناساندن این هنرمند والاگوهر از این خطه بسیار خوشنام و پیشتاز در فرهنگ و ادب و هنر این سرزمین پهناور«خراسان بزرگ» میباشند سپاسمندم و امید و آرزو دارم در این راه کوشا و راهگشا باشید. جملات پایانی یادداشتتان مرا یاد ابیاتی از شاعر خردگرا، حکیم ناصر خسرو قبادیانی انداخت که اتفاقا از همین خطه خراسان بزرگ برخاسته که سروده است: نشنیده ای که پیش چناری کدو بُنی / بَر جست و بَر دوید، برو بَر به روز بیست / پرسید از چنار که تو چند روزه ای / گفتا که عمر من افزون تر از دویست / گفت به بیست روز من از تو فزون شدم / زین کاهی بگوی که آخر ز بهر چیست/ گفتا چنار که مرا با تو نیست جنگ / که اکنون نه وقت جنگ و نه هنگام داوری است / فردا که بر من و تو وزد باد مهرگان / آن گه شود پدید که نامرد و مرد کیست/