اتفاقا به جز وقت رفتن و فرشته که هردو با الهام از کارهای قبلی آقای وارسته تنظیم شده بودن بقیه کارها بسیار خوب بودن مخصوصا خسته شدم .
کار خنده و گریه هم تنظیمش خیلی خوب بود و در نوع خودش تنظیم جالبی داشت.
اما خیلی بهتر بود که حمید با آماده ترین تنظیم کننده های موسیقی ایران یعنی سیروان و کوشان حداد کار میکرد.
حالا شاید بعضی ها بگن این دو نفر کاراشون زیاد و تکراریه اما به نظرم این سبک هر تنظیم کنندس و نه تکرار.

اما مساله مهمتر از تنظیم شعر های البوم هستش چیزی که بعید هست زهرا کلاته و خود حمید به تنهایی بتونن از پسش بر بیان.