رفتی و بستی همهٔ
پنجره های دلِت و
نشستی گفتی همه جا
درد دل ها و قصَّه تو

تو ندونستی چرا
از همه پنهون شدی
ساختی از نو خودتو
ولی بازم ویرون شدی

لبخند تلخی میزنی
انگار تمسخر میکنی
میگی یکی باشیم ولی
تو هَم تظاهر میکنی
توی خیابونای شهر
تو میدونی چی میگذره
حسّ عاشق بودنُ
آدم از یاد میبره

نمیخوای حتی بدونی
داره چجوری میگذره
این روزا برات
خاطره های خوب و بد
همیشه تا به ابد
همراه میمونن باهات
این دیگه مثِ یه عادته
غمش هنوز تو سینَته
مونده باهات

تو که هنوز نخونده ای
سطر سطرِ قصه رو
تو که هنوز ندیده ای
هر دو روی سکّه رو
نمیدونی،نمی بینی
از کجاها میگذری
چون نمیدونی هنوز
راه از بیراه رو...