می کِشَم آهی از دل اگر چه آهی بی اثر
بی خبر از ماه و سالَم ای از حالم بی خبر
لَبَم عمری جز نامت نگفت
به رَهَت چَشمَم ماندُ نَخُفت
در حصار تنهایی دل
گُل یادِ تو تنها شِکُفت
بِنِگَر تو حالِ مَرا ، که صبر از دلم بُرد این هجران
بنشین جانا به بَرَم ، دمی آتش جانم بنشان
سَر زِ مِهرَت یکدم بَر ندارم گر چه مانده پای مُرادَم به گِل
می کُشد غم ولی می کِشَم ، بار عشقی که دارم به دل
چه گذاری ام آشفته حال
بِرَهان جانم را زین ملال
به سَرَم بُگذر ای مَه که نیست
هَوَسَم در دل جز این محال
بِنِگَر تو حالِ مَرا ، که صبر از دلم بُرد این هجران
بنشین جانا به بَرَم ، دمی آتش جانم بنشان