در روز هشتم جشنواره، آخرین ساخته بهروز شعیبی به نمایش درآمد. «روز بلوا» که به اعتقاد بسیاری از منتقدین قدم رو به جلویی برای کارگردانش محسوب نمی‌شد. بعد از آن کمدی «خوب بد جلف 2» که عنوان «ارتش سری» را بر خود داشت نمایش داده شد. کارن همایونفر و امیر توسلی هر دو از آهنگسازان بنام سینمای ایران هستند که آهنگسازی این آثار را به عهده داشتند.
 

• روز بلوا؛ گریز از موقعیت

این اولین باری است که «کارن همایونفر» برای فیلمی از بهروز شعیبی موسیقی می‌نویسد. پیش از این «بهزاد عبدی» موسیقی فیلم‌های او را نوشته بود که یکی از شاخص‌ترین موسیقی‌های فیلمش از قضا «دهلیز» ساخته شعیبی بود.
 
«روز بلوا» ریتم تندی ندارد، موسیقی‌اش هم روی همین ریتم سوار است. عجله‌ای نه برای اوجی دارد نه فرودی. زهی‌ها حرف اصلی «روز بلوا» را می‌زنند تا صدای فکر «ایمان» (بابک حمیدیان) و آشفتگی‌هایش باشند. او که پریشان موقعیتی است که تازه با آن مواجه شده، دائماً سردرد دارد و در سرش صدای خش‌دار ویولن‌ها شنیده می‌شود.
 
به واسطه صحنه‌های متعدد تعقیب و گریز در آخرین ساخته شعیبی، موسیقی نیز گاهی تندتر و گاه کندتر است اما حس و حال موسیقی اکشن را به خود نمی‌گیرد؛ بلکه در کنار زهی‌ها، کوبه‌ای‌ها حاضر می‌شوند تا روایت را به شکل روتین سینمایی همراه با یک موزیک حادثه‌ای تعریف کنند. موسیقی صدای نو یا به‌یادماندنی‌ای ندارد اما لحظاتی دلنشین دارد که در همراهی با سازهای ایرانی در تلاش است تا صدای خودش را به گوش مخاطبش برساند.
 
حجم موسیقی  در این فیلم اصلاً کم نیست، اما قراری بر خودنمایی ندارد. مثلاً در صحنه نمایش شترها در کارخانه میل‌گرد قدیمی، موسیقی یکی از بالاترین حضورهایش را در فیلم تجربه می‌کند. صدایی که همراه با صحبت دو برادر در شرایطی بغرنج است و خبر از حادثه‌ای که در بطن قصه جریان دارد می‌دهد.
 
کمانچه اصلی‌ترین صدای «روز بلوا» است که نماینده ایمان است و قرار است داغی را که در ناآگاهی بر دل او نشسته است را روایت کند. یکی از بهترین سکانس‌های استفاده از کمانچه در کنار ارکستر، صحنه نماز خواندن ایمان است. همچنین می‌توان به صحنه خودسوزی زن جلوی بانک اشاره کرد که بهت تماشاچیان حاضر در صحنه، آشفتگی و استیصال زن و عذاب وجدان و شرمندگی ایمان در آن آمیخته شده است. با این وجود «روز بلوا» می‌توانست یک تم محوری خوب داشته باشد که برای شخصیت اصلی فیلم، یک کاراکتر موسیقایی هم خلق کرده باشد. اتفاقی که می‌توانست همکاری شعیبی و همایون‌فر را ادامه‌دار کند.
 

• خوب بد جلف 2؛ صدای سرخوشانه‌ی فانتزی

امیر توسلی سال‌ها است که در موسیقی فیلم ایران فعالیت می‌کند. در آثار او هم می‌توان مرثیه پیدا کرد و هم موسیقی کمدی. او آهنگسازی‌ است که توانایی‌های خودش را در موقعیت‌های مختلف به نمایش گذاشته است. اما توسلی در کنار یکی دو همکاری دیگرش در موسیقی فیلم ایران از معدود آهنگسازانی است که توانایی خلق موزیک برای فیلم‌های کمدی در سطح بسیار خوب را داراست. متاسفانه، کمتر کار شاق یک آهنگساز کمدی در مقایسه با دیگر آهنگسازان دیده می‌شود، انگار به دلیل حضور موسیقی روی صحنه‌هایی که خنده به لب تماشاگر می‌آورند، برای موسیقی این فیلم کمتر زحمت کشیده شده است. جالب اینجاست که این مورد خاص در تمام دنیا مشترک است و کمتر موسیقی برجسته‌ای حتی از سینمای کمدی توانسته جایزه مهمی را کسب کند. برعکس، هرآنچه که موسیقی اشک‌انگیزتر و غمگین‌تر بوده، شانس شنیده شدن و دریافت جایزه‌اش هم بالاتر رفته است. القصه اینکه، «خوب بد جلف 2» یکی از بهترین و پخته‌ترین کارهای امیر توسلی است. از دقیقه اول فیلم این موسیقی همراه تصویر است تا زمانی که تای تمت تیتراژ دیده می‌شود.
 
در موسیقی «خوب بد جلف 2» به فراخور صحنه‌ها، آهنگساز هم از موتیف‌های آشنای سینمای هالیوود استفاده کرده تا بازنمایی صوتی آن سکانس خاص یا آن فیلم مشخص باشد و هم از موسیقی اوریجینال خودش بهره جسته است. به روال همه فیلم‌های کمدی بادی‌ها نقشی پررنگ در اجرای موسیقی دارند که از بهترین لحظات ان می‌توان به موسیقی زیر دیالوگ‌های سام درخشانی و پژمان جمشیدی در زمان بگومگوهایشان اشاره کرد.
 
در کنار فضای شاد و سرخوش قصه، موسیقی این فیلم لحظات اکشن، ترس و فانتزی را هم تجربه می‌کند. موسیقی را در «خوب بد جلف 2» باید یکی از شخصیت‌های اصلی قصه دانست که روایتگری این کمدی بدون آن ناقص می‌ماند. حتماً موسیقی این فیلم در کارنامه کمدی‌های آهنگسازش، از بهترین‌های اوست.