موارد بسیاری نشانگر فعالیت های  خانه موسیقی در تقابل با اجرای قانون ده درصد بوده است؛ اما شگفتا که برخی عنادها و تنگ نظری‌ها موجب شده است تا عده‌ای معدود با اغراض شخصی به قلب واقعیات مسلم پرداخته و با انتشار مطالب و مقالات خود شرافت قلم را به زیر سوال می‌برند.

اخیراً در نشستی با عنوان «ابعاد و پیامدهای قانون جدید اجرای کنسرت در کلان شهرها» که در پژوهشگاه وزارت ارشاد برگزار شده، «پیروز ارجمند» بعد از مقادیری تعریف خلاف واقع از زمان مدیریت خودش در پست مدیریت دفتر موسیقی در اظهارنظری غیرمسئولانه گفته که «خانه موسیقی در مقابل تمام این افعال سکوت اختیار کرده و این‌که امروز چنین طرحی تصویب می‌شود، دلیلش همین سکوت است.

لازم به توضیح است که علی‌رغم برخی تبعات وجود شبکه‌های مجازی که یکی از آنها شیوع دروغ و اتهام‌زنی و القاء مطالب کذب با اغراض مختلف و خودنمایی و ریاکاری و غیره است، یکی از محاسن این شبکه‌ها و از جمله سایت‌های خبری، درج تاریخ دقیق و حتی ثانیه و دقیقه انتشار اخبار است و گزارش تاریخ اعتراض فعالیت‌های خانه موسیقی به محض اعلان عمومی این قانون غیر موجه و ناقض حقوق هنرمندان، دقیقاً روشن و برای همگان قابل رویت و دست‌یابی است.

اعتراض مدیرعامل خانه موسیقی به این قانون در دیدار با وزیر محترم ارشاد با اعضای خانه موسیقی در محل این نهاد که به همراه معاون امور هنری و دیگر همراهان و هنرمندان در اوایل فروردین ماه سال جاری برگزار شد، یا اعتراض خانه به این قانون در دیدار هنرمندان با ریاست جمهوری در ضیافت افطاری، نامه شورای عالی خانه به وزیر ارشاد در تاریخ 8 اردیبهشت ماه، تشکیل جلسه مشاور حقوقی و مسئولان خانه موسیقی با آقای «کامبیز نوروزی» وکیل مجرب امور حقوق مؤلفین و مصنفین در ارتباط با راهکارهای قانونی لغو و یا کاهش تبعات اجرای این قانون، دعوت از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس به همین منظور، شركت در جلسه‌ای به همراه ناشرین و ابلاغ اعتراضیه خانه موسیقی به آقای کاراندیش (یکی از مدافعان طرح مزبور) و ده‌ها مورد دیگر از جمله فعالیت‌های خانه موسیقی در تقابل با اجرای این قانون بوده است. اما شگفتا که برخی عنادها و تنگ‌نظری‌ها موجب شده تا عده‌ای معدود با اغراض شخصی، در روز روشن، به قلب واقعیات مسلم پرداخته و بدون ابای از رسوایی، چشمان خود را بسته و دهان باز می‌کنند تا سفید را سیاه جلوه بدهند یا با انتشار مطالب و مقالات خود شرافت قلم را به زیر سوال می‌برند.
 
از میان آن چند نفری که به دروغ مدعی هستند که خانه موسیقی در قبال تصویب این قانون سکوت اختیار کرده است، بیش از همه نام آقای پیروز ارجمند شگفتی‌زا است؛ چرا که ایشان به خوبی امتحان مدیریت خود را پس داده و انتظار می‌رفت تا سال‌ها در انظار عمومی حضور پیدا نکند؛ چرا که هنوز آن دستور و پیام چند ماده‌ای‌اش به ناشران، یا مصاحبه‌های کذب و وعده‌های مکرر و توخالی و عملکرد بسیار ضعیف و مشکل‌زا و مدیریت سوال‌برانگیزش که نهایتاً موجب عزل زودهنگام ایشان شده، از یاد کسی نرفته است و مهم‌تر از آنها تهمت‌ها و افتراهای بی پایه و اساس‌اش که در پی شکایت خانه بلافاصله منجر به عذرخواهی آقای ارجمند و قول عدم تکرارش شد (اسنادش در این نهاد موجود است) طبیعتاً باید موجب می‌شد تا ایشان کمی با احتیاط‌تر عمل کرده و دست‌کم بعد از کمی مطالعه و تحقیق مطالب خودش را بیان می‌کرد نه اینکه بر اساس عادت دیرینه به دروغ‌پراکنی‌اش مبادرت ورزد.

هرچند که مجال برای بررسی عملکرد و گشودن پرونده مدیریت ایشان وجود داشته و در زمان مقتضی انجام خواهد شد.