من به دعوت دوست و هنرمند نازنین، رضا تاجبخش به کنسرت «عاشقانه‌های پاپ» رفتم و اگر بخواهم در یک کلام توضیح دهم باید بگویم که واقعاً شب رضا تاجبخش بود. درباره جنبه مردمی این اتفاق می‌توان گفت که در این برنامه قطعات بسیار زیبا و خاطره‌انگیزی شنیدم؛ خاطره‌انگیز از این نظر که می‌‌دیدم مردم با تمام قطعات هم‌خوانی می‌کنند و این موضوع نشان‌دهنده این بود که رضا تاجبخش در امر تنظیم و ارکستراسیون در این چند سال موفق بوده است.
 
به لحاظ فنی هم باید بگویم که برای تبدیل شدن به یک نوازنده حرفه‌ای، باید بیش از بیست سال زحمت کشید تا بتوان روی استیج حرکت کرد و ساز نواخت. در نتیجه به دلیل این زحمات و تمرین‌های زیاد که واقعاً به اندازه گرفتن درجه پروفوسورا سخت و طاقت‌فرسا است، معمولاً اگر این نوازنده‌ها به لحاظ مالی در مضیقه نباشند، دلشان نمی‌‌خواهد در ارکسترها و جایی که مردم با موسیقی شادمانی می‌کنند، روی صحنه بروند. صادقانه بگویم که وقتی یک نوازنده سطح و شخصیتی در نوازندگی پیدا می‌کند که می‌تواند وارد ارکستر سمفونیک شود، ساز زدن در فضاهای ارگانی برایش کسر شأن است؛ پس این اعتبار رضا تاجبخش را می‌رساند که توانسته نوازنده‌های ارکستر سمفونیک را در کنار نوازنده‌های مردمی بنشاند.
 
اما موضوعی که دوست دارم حتماً به آن اشاره کنم، خوشحالی من از دیدن کریم قربانی به عنوان مایستر ویلنسل و همایون رحیمیان به عنوان مایستر ویولون‌ها بود. از سازهای بادی‌ها هم می‌توانم به علیرضا میرآقا، حسین شریفی، آرمین قیطاسی و شهرام رکوعی اشاره کنم. واقعاً جای خوشحالی دارد که این دو ژانر مختلف نوازنده‌ها با یکدیگر هم‌دل بودند و در کنار هم قرار گرفتند و در واقع اوج رفاقت و دوستی را در این کنسرت به نمایش گذاشتند. من به واسطه این برنامه، بعد از مدت‌ها یک موسیقی نوشته شده دیدم و معتقدم رهبری و کار محمدرضا عقیلی بسیار درست و دقیق و حساب شده بود. شاید به تعبیری بتوان گفت در این دوشب شاهد یک جشن و مهمانی زیبا بودیم که موسیقی سلامت داشت.
 
درباره بخش خوانندگی متأسفانه نمی‌توانم نظری بدهم چون من خوانندگی را دوست ندارم. من صدای خواننده‌ها را در فضاهای مختلف موسیقی شنیده‌ام و تا آن‌جا که بتوانم نه به موسیقی باکلام گوش می‌دهم و نه با خواننده‌ها کار می‌کنم؛ چراکه حس بدی پیدا می‌کنم وقتی می‌بینم باید ساعت‌ها روی یک قظعه موسیقی وقت بگذارم و در نهایت هم عکس خواننده‌ با کت و شلوار روی آلبوم برود و هیچ نامی از آهنگساز و ترانه‌سرا نیاید؛ چرا؟ چون هزینه آن را پرداخت کرده است! برای همین فقط می‌توانم بگویم همه خوب و درست خواندند و خواننده‌های خوبی بودند اما من خواننده‌ها را دوست ندارم.