موسیقی ما - برنامه «ساعت 25» این هفته در ایام سی و ششمین جشنواره فیلم فجر پخش شد که به همین مناسبت آرمان موسی‌پور، آهنگساز مجموعه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی مهمان این برنامه بود.
 
آرمان موسی‌پور درباره ورود به دنیای آهنگسازی و تجربیات مختلف‌اش در این حوزه گفت: «این کار از همان ابتدا علاقه شخصی من بود. موسیقی فیلم گوش می‌دادم و به موسیقی پاپ علاقه‌مند بودم تا اینکه به موسیقی فیلم هم علاقه‌مند شدم.»
 
موسی‌پور درمورد موسیقی فیلم و مجموعه‌های تلویزیونی که اغلب تهیه‌کنندگان هم خیلی آشنا به موسیقی نیستند یا درک و دریافت درستی از این هنر ندارند، گفت: «این یک واقعیت است؛ البته در چند سال گذشته، کارگردان‌های جدید با موسیقی آشنایی بیشتری دارند. به هر حال موسیقی در یک فیلم، یک مولفه است و ملودیک‌تر بوده است. سینمای ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. متاسفانه با این روند آمبیانسیک شدن موسیقی، به نحوی خودمان را بیشتر مطابقت می‌دهیم و سعی می کنیم با آن استانداردهایی که در جهان است، موسیقی‌مان را تطبیق بدهیم. فکر می‌کنم سینمای ایران می تواند به قاعده‌های سینمای کلاسیک پایند باشد و کارهای ملودیک بسازد. کارگردان‌های جدید خیلی در قید و بند ملودی نیستند. قاعده سینمای کلاسیک این است که موسیقی شنیده شود اما قاعده سینمای مدرن این است که موسیقی یک نقش آمبیانسیک بازی کند.»
 
آهنگساز مجموعه «کیمیا» در ادامه گفت: «فکر می‌کنم سلایق مردم نسبت به موسیقی خیلی تغییر کرده است. در گذشته موسیقی پاپ و سنتی ما بیشتر ملودی داشت. حس و حال دراماتیک را بیشتر حس می‌کردیم. در شرایط حاضر، بیشتر دوستان و همکاران من درگیر تکنیک هستند تا درگیر حس موسیقی. این مسئله در سینما هم بیشتر حس می‌شود. یک‌سری کارگردان‌ها هستند که هنوز حس فیلم برایشان اهمیت دارد.»
 

• موسیقی فیلم «چهارراه استانبول» برای من کار سختی بود

این آهنگساز با اشاره به همکاری خود با بهروز افخمی، مسعود آب پرور و مصطفی کیایی درباره این‌که کدام یک بیشتر به موسیقی اهمیت ویژه‌ای در سینما می‌دادند گفت: «با مصطفی کیایی خیلی کار می‌کنم؛ شاید به دلیل همکاری‌های متعدد ما در طول دوره فیلمسازی ایشان باشد. آقای افخمی هم به قوانین سینمای کلاسیک خیلی پایبند هستند و به آهنگساز کرده و اجازه می‌دهند آهنگساز کارش را انجام دهد و هیچ وقت با این کارگردان و سکانس‌های فیلمشان به مشکل نخورده‌ام. به هرحال نوع سینما در کارهای مصطفی کیایی و بهروز افخمی متفاوت است. در فیلم‌های کیایی، ریتم فیلم تند و مدرن است و کمتر موقعیت موسیقی در فیلم پیدا می‌شود. موسیقی فیلم «چهارراه استانبول» برای من کار سختی بود. از این جهت که واقعا یک یا دو سکانس داشت که می‌شد، موسیقی برای آن ساخت. به هرحال با مسعود آب پرور هم تجربه‌های کاری زیادی داشتیم از فیلم «ساعت 25» تا «قتل آنلاین» از زمانی که موسیقی را به من می‌سپارد تا پایان کار که فقط موسیقی فیلم را می‌شنود، همه چیز را به خود من واگذار می‌کند. یک‌سری کارگردان‌های جدید هم هستند که من ترجیح می‌دهم اول اتودی برای کارشان بزنم و بعد درباره سبک و سیاق موسیقی بر اساس فیلمنامه با آن‌ها صحبت می‌کنیم.»
 

• با یادآوری مجموعه «کیمیا» داغ دل من تازه شد!

در ادامه برنامه و با مروری بر مجموعه «کیمیا» این برنامه ادامه پیدا کرد. آرمان موسی پور گفت: «با پخش مرور مجموعه «کیمیا» به نوعی داغ دل من را تازه کردید. قرار بود تیتراژ این سریال را خواننده دیگری بخواند. پنج روز به پخش این مجموعه از تلویزیون باقی مانده بود که با من تماس گرفتند تا تیتراژ را بسازم و افتخاری بود که با علیرضا قربانی کار کنم. اما زمان مناسبی برای این کار نداشتم. این کار در سه، چهارروز ضبط و میکس و مستر شد. به هر حال یک نسخه خام را به پخش رساندیم و نسخه کامل را از شب‌های بعدی که پخش می‌شد، انجام دادیم. اما در همان قسمت اول همه سایت‌ها و خبرگزاری‌ها، موسیقی را برداشتند و پخش کردند. به همین دلیل است که بعضی کارگردان‌ها این بحث موسیقی را جدی نمی‌گیرند. چرا که اگر از زمانی که فیلمنامه نوشته می‌شود، به این فکر کنند که یک بخشی از این فیلم را قرار است موسیقی بگذارند و با آهنگساز مشورت کنند، نتیجه کار بهتر خواهد شد. اما کمتر پیش آمده که از زمان نوشتن فیلمنامه، آهنگساز را هم در جریان بگذارند. به هرحال آهنگساز ناخواسته کارهایش را می‌رساند، یا همیشه باید فیلم‌ها برای جشنواره آماده شوند که 20 روز آخر در شرایط خاص به دست آهنگساز می‌رسد. فیلمی بود که یک هفته تا زمان جشنواره فیلم فجر، موسیقی آن ساخته شد. فیلم «آذر، شهدخت...» بهروز افخمی، هفته آخر موسیقی آن ساخته شد. خیلی سخت بود چرا که در آن یک هفته من تنها 6 ساعت خوابیدم. البته  هر چقدر هم زمان بیشتر باشد باز هم در تایم آخر به نتیجه می‌رسیم.»
 

• اکثر کارهای موسیقی  دقیقه نود است

در ادامه امیرحسین مدرس گفت: «برای خود من اتفاق افتاده که شنیده‌ام فلان کارگردان یا تهیه‌کننده می‌گوید، کار موسیقی را بدهیم به فلان آهنگساز که دست‌اش تند است!
 
موسی‌پور گفت: «بله خیلی با این اتفاق روبرو بوده‌ام. به هرحال در گذرزمان هر چقدر سن‌مان بالاتر می‌رود و تجربه کسب می‌کنیم، کارها هم سریع پیش می‌رود. در سال‌های اخیر، حساسیت کارها برای خود من خیلی بالا رفته است. آهنگسازهای سینما، با نزدیک شدن به جشنواره فیلم پر کار می‌شوند. این‌که یک کارگردان از همان ابتدای ساخت فیلم، سه یا چهارماه زودتر با آهنگساز مشورت کند، تقریباً شبیه یک رویا است. اکثراً کار ما دقیقه نودی است.»
 

• چهار تا پنج درصد بودجه فیلم برای آهنگسازان است

مدرس درباره بودجه و اعتباری که به مقوله آهنگسازی تخصیص می‌دهند، به موسی پور گفت: «سال گذشته کریستف رضایی عزیز از مراسم اختتامیه با سیمرغ به برنامه «ساعت 25» آمد و با اشاره به دستمزد آهنگسازان صحبت کرد.
 
در ادامه صحبت‌های مدرس، موسی پور بیان کرد: «قانونی در همه جای دنیا برای موسیقی وجود دارد. طبق دیده‌ها و شنیده‌هایی که دوستان آهنگساز در دیگر کشورها کار می کنند، چهار تا پنج درصد از بودجه فیلم باید به آهنگساز اختصاص پیدا کند. اگر فیلمی دو میلیارد تومان خرج می کند، باید 100 میلیون تومان به آهنگساز اختصاص یابد. موسیقی، کاراکتر فیلم است. تعداد آهنگسازان در ایران محدود هستند. اگر بودجه بهتری به این کار تخصیص داده شود، اتفاقات خیلی بهتری خواهد افتاد. اگر زمان و بودجه کافی باشد، موسیقی فیلم‌های ما می‌تواند خیلی استانداردتر از این باشد.»
 
موسی پور در عرصه داوری و این‌که چرا یک داور متخصص موسیقی در میان دیگر داورها حضور ندارد، گفت: «از یک لحاظ خوب است که متخصص موسیقی در میان داوران نیست و از طرفی بد است چرا که کسانی که می‌آیند و در عرصه موسیقی قضاوت می‌کنند، شناختی درباره مقوله حرفه‌ای و عملی موسیقی فیلم ندارند و کاملاً سلیقه‌ای نظر می‌دهند. من افتخار داوری موسیقی در جشن خانه سینما را داشته‌ام و معتقدم که در موقعیت‌هایی درگیر تکنیک شده‌ایم. فکر می‌کنم ‌بار هم مجید انتظامی داور موسیقی فیلم بودند، که موقعیت خوبی بود. اگر داوری بر اساس سلیقه خود عمل نکند، چه ایرادی دارد که داوری کنند؟ یک عده دوست دارند موسیقی در فیلم شنیده شود و یک عده هم دوست ندارند. این بستگی به جمع داوران دارد که به چه نتیجه‌ای برسند. وقتی درباره سینما صحبت می‌کنیم، موسیقی بخشی از این سینما به شمار می‌رود و نمی‌توانیم خیلی مستقل درباره آن نظر بدهیم.»
 
در ادامه مدرس، مجری برنامه ساعت 25 با اشار به بخشی که کمتر در این برنامه به آن پرداخته شده گفت: «موسیقی مجموعه‌های تلویزیونی به طور مستقل هم منتشر می‌شود. قرار است موسیقی فیلم‌ها و سریال‌ها هویت مستقل داشه باشد یا یادآور یک فیلم باشند؟»
 
موسی پور در جواب مجری برنامه گفت: «می‌تواند مستقل باشد. این برمی گردد به همان داستانی که آیا موسیقی در فیلم شنیده شود یا نه یا موسیقی ملودی داشته باشد و مستقل در فیلم عمل کند یا نه. این بستگی به فیلم دارد. یک‌سری فیلم‌ها جایگاهی دارند که از قاعده‌های کلاسیک پیروی می‌کنند. فیلم‌های مدرن به علت ریتم تند از این امر مستثنی هستند چرا که وقتی تماشاگر به سینما می‌آید، دیگر حوصله ندارد بنشیند فیلمی ببیند که بیشتر موسیقی و تصویر باشد. این‌ها ‌های سینما بوده که امروز تا حدی فرق کرده است. خیلی از فیلم‌ها گنجایش موسیقی بیش از حد را ندارند. به نظر من اشکالی ندارد که این آثار اگر شنیداری است چه در زمینه موسیقی فیلم و چه سریال حمایتی شود. من خیلی دوست داشتم موسیقی مجموعه «کیمیا» که 60 قطعه با ارکستر ضبط شده بود، به صورت آلبوم منتشر شود.»
 

• فیلم‌های مصطفی کیایی فیلم‌های سختی هستند

درادامه برنامه بخشِ نگاهی به پشت صحنه ضبط موسیقی فیلم «چهارراه استانبول» پخش شد و گفت‌وگوی مدرس مجری برنامه با آرمان موسی پور ادامه یافت.
 
موسی پور درباره همکاری خود با مصطفی کیایی گفت: «همکاری ما با فیلم «خط ویژه» شروع شد. بعد از این فیلم «عصر یخبندان» و بعد «بارکد» و حالا «چهار راه استانبول» که چهارمین همکاری ما است. فیلم‌های مصطفی کیایی، فیلم‌های سختی هستند.
 
موسی پور درباره سکانس فرو ریختن ساختمان پلاسکو در فیلم که باید اوج موسیقی هم باشد، بیان کرد:
«به هرحال آن سکانس یکی از مهمترین سکانس‌های فیلم برای من آهنگساز و کارگردان بود.  یکی از دوستان منتقد نوشته بود که هر آهنگسازی منتظر یکی از این تصاویر است تا  در آن خودی نشان دهد.  از قبل قرار بود روی آن تصویر، ترانه  یا آوازی داشته باشیم که برای کارگردان مهم بود که  آن تصاویر با معنی خاص پیش برود. البته صدای آقای علیرضا قربانی آن حس وحال را القا کرد. ‌ای هم می‌گویند چرا موسیقی سنگین‌تری برای آن سکانس نساختید، این یک موضوع کاملاً ‌ای است. نظر کارگردان هم خیلی مهم بود. به هرحال با صدای جادویی آقای قربانی آن سکانس هم به خوبی تداعی شد.»
 
موسی پور درباره ضبط آکوستیک وهزینه‌های آن گفت: «این بستگی به خود آهنگساز دارد که بنا به شرایط موجود ضبط آکوستیک را بپذیرد یا نه. من شخصاً این کار را انجام نمی‌دهم. ژانر ‌های مختلف فرق می‌کند. من با ارکستر آکوستیک اصولاً موافق‌تر هستم تا کار الکترونیک. کمتر پیش می‌آید که کارگردانی با توجه به فیلمی که ساخته و مبلغی که برای کار موسیقی کنار گذاشته، از آن سبک استفاده کند. البته برای پروژه‌هایی که دو تا سه میلیارد خرج می‌شود، مبلغ ناچیزی است که بخواهند به شکل ارکستر کار کنند.»
 

• خستگی ساخت موسیقی «چهارراه استانبول» هنوز با من است

موسی پور درباره علاقه خود به کارهایی که تا کنون انجام داده است، گفت: «من بعضی کارهایم را دوست ندارم چرا که آنقدر زمان ساخت آن کوتاه بود که خیلی اذیت شدم و دیگر آن کاری که ساخته‌ام را گوش نکردم. موسیقی فیلم «عصر یخبندان» را واقعاً دوست دارم. فیلم «خاک و مرجان» هم که برای آن کاندید بودم، خیلی دوست داشتم. سریال «دلنوازان» و... کارهای خوبی بودند. «چهار راه استانبول» را دوست داشتم. کار سختی بود که با آن همه حجم صدا باید موسیقی به خوبی شنیده می‌شد. هنوز خستگی موسیقی «چهار راه استانبول» به تنم است. زمانی که به فکر ساخت موسیقی فیلم «چهارراه استانبول» بودم به خودم آمدم و دیدم دقیقاً همان شب سال این اتفاق، باید موسیقی این فیلم را می‌ساختم و آن حس ناراحت کننده و عجیب آن اتفاق دوباره برایم تداعی شد.»
 
موسی پور درباره نقطه عطف کارش گفت: «هنوز به نقطه عطف کار نرسیده‌ام. امیدوارم در آینده کاری انجام دهدم که بالاتر و بهتر از همه این کارهایم باشد. نقطه عطفی که مخصوصاً درسینما برای من پیش آمد سر فیلم «خاک مرجان» بود. زمانی که من برای موسیقی این فیلم کاندید شدم. و بعد هم فیلم «عصر یخبندان».
 

• آهنگسازانی که سیمرغ می‌گیرند، از سال دیگر بی‌کار می‌شوند!

این آهنگساز درباره سیمرغ جشنواره بیان کرد: «عده‌ای از آهنگسازان سیمرغ می‌گیرند و می‌گویند از سال دیگر بیکار ‌شویم. عده‌ای معتقدند که وقتی سیمرغ می‌گیرند دیگر کسی کاری به ‌آن‌ها ندارد. اما عده‌ای هم سیمرغ می‌گیرند و پر کار می‌شوند. به هرحال در روند یک کار آهنگساز این اتفاق می‌افتد. دوست دارم زمانی سیمرغ دریافت کنم که بدانم این سیمرغ حق من بوده  و قضاوت درستی شده است.»
 
موسی پور درباره موسیقی بهترین فیلم بیان کرد: «ملودی زیبا در فیلم‌ها برایم اهمیت دارد. موسیقی دو فیلم «فهرست شیندلر» و «سینما پارادیزو» دو ملودی جاودانه هستند. در سینمای ایران هم موسیقی و کار همه دوستانم را دوست دارم. آهنگسازانی که نسل قبل بودند و آهنگسازان نسل فعلی همه را دوست دارم. به هرحال آهنگسازان هم زحمت خودشان را کشیده‌اند. امیدوارم که به حق خودشان در دریافت سیمرغ بلورین برسند.»
 
او درپایان درباره کارهای آتی خود گفت: «من به تازگی قرارداد سریال «ساخت ایران2» را بسته‌ام که به زودی این کار را شروع خواهم کرد. یک کار طنز هم به شمار می‌رود. کارگردان این مجموعه برزو نیک‌نژاد است و امیدوارم این  کار هم کار خوبی شود.»