موسیقی ما - دور نیمه نهایی هزارصدای سنتی در بخش داوری موسیقی و آواز سنتی شب گذشته چهارشنبه چهارم بهمن ماه در خانه همیشگی‌اش، فرهنگسرای ارسباران اجرای دیگری از سلسله نشست‌های خود را پشت سر گذاشت.
 
کارشناس این جلسه در بخش آهنگسازی و نوازندگی استاد اردشیر کامکار، در بخش آواز استاد صدیق تعریف و در قسمت شعر و ترانه جواد زهتاب بودند. در ابتدای برنامه آرش نصیری مدیر و مجری برنامه هزارصدا با قرار گرفتن در جایگاه، شعری از سیاوش کسرایی خواند و سپس کلیپی تدوین شده از برنامه‌های قبلی سنتی هزارصدا با قطعه‌ای از آلبوم «ماه‌بانو» با صدای صدیق تعریف و شعر و آهنگی از عارف قزوینی پخش شد. کمانچه‌نوازی این قطعه نیز بر عهده اردشیر کامکار بود.
 
پس از پخش تیتراژ آرش نصیری رو به حضار گفت: «من در برنامه امروز دو پیروزی به دست آوردم؛ اول اینکه بعد از چهار سال برگزاری هزارصدا، بالاخره موفق شدم یکی از بزرگان خانواده کامکارها را راضی کنم تا در برنامه خود داشته باشم. چندین مرتبه هم با آقای هوشنگ کامکار تماس گرفتم که گفتند آرش من تو را دوست دارم اما نمیام، یکبار برای تماشا می‌آیم که باز هم نیامدند، پیروزی دومم اینکه آمدن استاد صدیق تعریف است که یکبار برای تماشا به برنامه آمده بودند، دیدند برنامه بدی نیست، رضایت دادند این‌بار برای داوری به هزارصدا بیایند که امشب این توفیق حاصل شد.»
 
اولین گروهی که روی سن حاضر شدند گروه «آوای میهن» بود که در هزارصدای سوم خرداد با داوری هنگامه اخوان، سیدعباس سجادی و مهیار علیزاده به مرحله نیمه نهایی راه یافته بودند. یک فیلم دو دقیقه ای از حضور و نقد اثر هر گروه در برنامه قبلی‌شان، آماده شده بود که پیش از اجرای‌شان پخش می‌شد.
 
اعضای گروه آوای میهن عبارتند از: سرپرست و خواننده: ابراهیم برزی، آهنگساز و نوازنده تار: یاسین خزائی، کمانچه: شیوا عابدی و دف: آزاده سلطانی
اردشیر کامکار درباره اجرای گروه آوای میهن گفت: «ساز تار در اجرای گروه آوای میهن به خوبی کوک نبود. گروه باید به هم نگاه می کردند و از هم ارتباط می‌گرفتند. گروه موسیقی باید حضور افراد حاضر در سالن را در نظر نگیرند و با قدرت و اعتماد به نفس بیشتری اجرا کنند، چون به عقیده من به دلیل عدم اعتماد به نفس، نصف آنچه را که بلد بودند در معرض نمایش گذاشتند، اما ملودی انتخاب شده ساده و روان بود.»
 
صدیق تعریف اجرای گروه آوای میهن را این گونه نقد کرد: «در فضای این روزهای موسیقی کشور که تلاش برای اجرای موسیقی جدی کم شده، تلاش شما در این راستا ارزشمند است، خانم شیوا عابدی کمانچه نواز این گروه که شاگرد استاد کامکار نیز بوده‌اند، بسیار با احساس نواختند، کل گروه، آداب روی صحنه حاضر شدن را می‌دانستند. تعریف نیز چون کامکار معتقد بودند ساز تار، ناکوک بود که شاید علتش فرصت و تمرین کم گروه بوده. البته باید روی شعرخوانی صحیح وسواس به خرج دهید، آهنگساز وظیفه دارد شعر را دقیق روی ملودی پیاده کند تا شعر در اجرا توسط خواننده، معنایش تغییر نکند.»
 
جواد زهتاب نیز گفت: «در انتخاب شعر توسط این گروه جسارت لازم به خرج داده نشده، بهتر بود شعری انتخاب می‌شد تا کمتر شنیده شده باشد که فرصت کشف تازه به مخاطب می‌دادید. دو بیت انتخابی از حافظ با سایر ابیات تناسب نداشت و شعر محزون با شعر حماسی، مخلوط شده بود.»
 
او همچنین درباره تلفظ واژه آخر توضیح داد: «آخِر در اینجا باید با کسره روی حرف خ توسط خواننده خوانده می‌شد که معنی پایان می‌دهد اما تلفظ آخر با فتحه روی خ معنای دیگری دارد و در نهایت اینکه خواننده روی آکسان گذاری‌ها باید دقت بیشتری داشته باشد.»
 
سپس اردشیر کامکار در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «شروع اجرا نباید از سالن ده هزار نفری آغاز شود. شروع کار همین سالن است که مردم در آن به عشق موسیقی گرد هم جمع شده‌اند و باید سعی کنید با قدرت اجرا کنید تا در اجراهای بعدی‌تان، سالن خالی نماند.»
 
سپس در بخش دیگری از برنامه، آرش نصیری با یادآوری اینکه شعری که ابتدای برنامه خواند، به مناسبت سالگرد درگذشت این هنرمند در بهمن ماه از سیاوش کسرایی انتخاب شده بود، گفت همیشه سعی کرده در برنامه‌های مختلف هزارصدا به مناسبت‌ها توجه و هر بار از یک یا چند تن از اساتید موسیقی، یاد کند. سپس گفت زنده یاد اکبر گلپایگانی نیز متولد بهمن ماه بوده که به همین مناسبت از گروهی به خوانندگی دانش خوشرو که دنباله روی سبک زنده یاد گلپا بودند، برای اجرا روی سن دعوت کرد. خوشرو نیز روی صحنه حاضر شد و با نوازندگی ویولن مهراب اللهیاری و تنبک مهردادرضایی، پس از اجرای قطعه‌ای آواز، آهنگ «پس چرا عاشق نباشم» استاد اکبر گلپایگانی را اجرا کرد.
 
بعد از اجرای این گروه، نصیری عنوان کرد گروه «چکاد» که قرار بود با دو گروه دیگر امشب در مرحله نیمه نهایی رقابت کنند، از ابرکوه یزد به تهران نرسیده‌اند و فقط خواننده این گروه، جابر برزگر در سالن حضور دارند و با این اتفاق، این برنامه، اولین برنامه هزارصداست که حالت مسابقه ندارد و هر دو گروه شرکت کننده که پیش از این در مرحله مقدماتی انتخاب شده‌اند، به نیمه نهایی راه پیدا می‌کنند. بنابراین در تایم اجرای گروه چکاد، از گروه موسیقی لِی وا که از بندرعباس مهمان برنامه بودند و سبک محلی بومی اما پاپ داشتند دعوت کرد تا روی سن به اجرا بپردازند. احسان عبدی نژاد خواننده این گروه، امید قدسی‌نژاد نوازنده ساز کوبه‌ای به نام کَسِر و انوش بنارویی نوازنده گیتار سه نفر از اعضای این گروه بودند که در این برنامه قطعاتی را اجرا کردند.
 
پس از آن، دومین و آخرین گروه بخش مسابقه در مرحله نیمه نهایی، اجرای گروه «صفیر» بود که فرامرز خسروی: نوازنده تار و آهنگساز قطعات، مهدی اصغرپور:آواز، علیرضا مینویی:سنتور، کیاوش نادرشاهی:بم تار، محمود جعفری: تنبک، محمدامین سیف:کمانچه، مجتبی صفایی: نی اعضای گروه را تشکیل می‌دادند. اجرای این گروه مورد استقبال و تشویق کارشناسان و تماشاگران قرار گرفت. قبل از اجرای گروه، نصیری عنوان کرد که خسروی آهنگساز قطعات و نوازنده تار گروه با تازگی عمل تومور مغز انجام داده و به همین دلیل با کلاه روی صحنه آمده است.
 
اردشیر کامکار درباره آنها گفت: «اولین نکته کوک سازهاست که که خیلی خوب بود، مخصوصاً کوک سنتور که پایه کوک گروه است. هماهنگی گروه خیلی خوب بود، هفت ضربی اول و دوم، خوب اجرا شد، ماهور قشنگی داشت، خواننده خوب و مسلط بود و از عهده کار خوب برآمد، ارتباط بین قطعات منطقی بود، نکته‌ای که بشود انتقاد کرد زیاد نیست و با اینکه گروه، ادعایی بر حرفه ای بودن ندارند، اگر تکنیک‌هایشان را بالاتر ببرند، می‌توانند اجرا و فعالیت حرفه‌ای هم داشته باشند. ملودی تصنیف هم خیلی زیبا بود.»
 
همچنین صدیق تعریف گفت: «من هم بسیار لذت بردم، نظرم با آقای کامکار همسو است. خوب و هماهنگ و همدل‌تر از گروه قبلی بودند. احتمالا دوستی و همدلی بین اعضای این گروه بیشتر از اعضای گروه قبلی وجود دارد، قطعاتی که ساخته‌اند مخصوص کسی است که واضح است موسیقی قدیمی را خوب گوش و درک کرده است و خوشحالم که یک جوان امروزی، قطعات قدیمی را به این زیبایی ساخته است. افت و خیز و وسعت صدا خیلی خوب بود. باز هم با استاد کامکار موافقم که در اوج‌ها باید بیشتر خود را تقویت کنید، هرچند جوان هستید و فرصت دارید، اما در کل تبریک می‌گویم. سنتور و تنبک و همه چیز خوب بود. انتخاب ماهور خیلی به جا بود. انتخاب بیت‌ها آگاهانه به چشم می خورد، اتفاقی نبود و همه در خدمت مجموعه بود، برایتان آرزوی موفقیت می‌کنم که در روزگار فعلی که تشکیل گروه بسیار سخت است، شما موفق عمل کردید و مشتاق شنیدن کارهای تازه‌تان هستم.»
 
جواد زهتاب نیز گفت: «من هم تبریک می‌گویم و آرزوی موفقیت می‌کنم، همچنین برای آهنگساز جوان گروه آرزوی سلامتی می‌کنم. تصنیف‌ها که هر دو از غزلیات سعدی بود، بسیار حسن انتخاب داشت. البته استاد ایرج هم قبلا ً این کار را خوانده بود، اما نسبت به سایر تصنیف‌ها کمتر شنیده شده است. هر دو غزل، هم به لحاظ کمتر شنیده شدن و هم به لحاظ تناسب معنایی انتخاب هوشمندانه‌ای داشت.»
 
او سپس درباره ادا کردن مصرعی که شکل سوالی داشت هم توضیحاتی داد. زهتاب گفت: «نکته این‌که خواننده و آهنگساز باید بسیار دقت کنند تا بیت‌های سوالی به همان شکل خوانده شوند و اگر جمله سوالی به شکل خبری خوانده شود، کل معنای شعر از دست می‌رود و این تنها نکته قابل انتقاد از این گروه بود.»
 
استاد تعریف در واکنش به سخنان زهتاب درباره خواندن شعری که پیش از این خوانده نشده گفت: «این‌که آقای زهتاب می‌گویند باید از تصنیف‌های کمتر شنیده شده بیشتر استفاده شود، از نظر من ایراد نیست و حتی جایز است، حتی اگر ایرج هم تصنیفی را خوانده باشد، این متعلق به چهل سال پیش است و خیلی‌ها آن را نشنیده‌اند، مهم این است که گروه بتواند شعر شنیده شده را هم، آنقدر قوی اجرا کند تا حضار حیرت زده شوند.»
 
زهتاب ضمن تأیید عنوان کرد منظورش آن است که لازم است حداقل به هنگام اجرای یک قطعه تکراری، یک خوانش تازه به مخاطب عرضه شود.
 
تعریف در ادامه گفت: «شعر، بخشی از یک قطعه موسیقی است و در خدمت آن قرار می‌گیرد، خواننده باید بداند که غلام شاعر نیست و باید هنر خود را در شعر پیاده کند، شاید این جمله که شعر بخشی از کلیت یک اثر موسیقی است بتواند طرح یک موضوع باشد.»
 
در پایان نقد گروه «صفیر»، آرش نصیری در بخش اجرای مهمان از مهدی امامی به عنوان خواننده خوش صدای نسل جدید موسیقی سنتی و امیر شریفی، نوازنده تار و سرپرست گروه «نقش» جهت اجرای مهمان دعوت کرد. بنابر متنی که نصیری قبل از این اجرا خواند، گروه نقش در سال ۱۳۸۹ توسط امیر شریفی تاسیس شد. هدف از تاسیس این گروه اجرای کنسرت و تولید آلبوم براساس امکانات بالفعل سیستم موسیقی دستگاهی ایران و همچنین استفاده از امکانات بالقوه موسیقی کلاسیک ایرانی بوده است. در تمام این سال‌ها قطعات اجرا شده توسط گروه نقش در دو حوزه، آهنگسازی یا انتخاب شده است. دسته نخست، قطعاتی است که بر مبنای زیبایی شناسی و سبک موسیقایی دوره قاجار اجرا شده است و دسته دوم قطعاتی است که بر مبنای امکانات موسیقی کلاسیک قدیم ایران و بر پایه ‌های آهنگسازی و فرم و ایقاعات و نظام مدال ثبت شده در رسالات کهن موسیقی ایرانی ساخته و اجرا شده است. از آلبوم های منتشر شده این گروه می‌توان به «چهارسو»، «برافشان»، «حُزّان» و «مجموعه تصانیف عارف قزوینی» اشاره کرد.
 
دراین اجرا امیر شریفی تار زد و مهدی امامی دایره نواخت و آواز خواند. این اجرا به شدت مورد تشویق قرارگرفت و بعداً وقتی گروه‌ها برای بخش پایانی روی صحنه دعوت شدند، استاد صدیق تعریف در سخنان پایانی‌اش کار این گروه را ستود و اجرایشان را ضمن تعهد به سنت، سرشار از خلاقیت و نوآوری دانست.
 
سورپرایز آرش نصیری، معرفی ماریو تقدسی، تنها خواننده ایرانی اپرای وین و تنها شاگرد ایرانی افسانه آواز اپرایی، لوچیانو پاواروتی بود که به عنوان میهمان در جلسه حضور داشت. داود منفرد، سمانه نایینی، عارف احسن و علی دوللو از جمله هنرمندان حاضر در برنامه بودند.
 
بنابر اعلام آرش نصیری، برنامه بعدی هزارصدا در بخش نیمه نهایی بین سه گروه دیگر برگزار خواهد شد تا دو گروه دیگر فینال هزارصدا انتخاب شوند. فینال هزارصدا در بهار سال 1397 برگزار خواهد شد.