موسیقی ما - انریکو جرولا رهبر ارکستر سى و پنج ساله ایتالیایی فارغ التحصيل رشته رهبرى اپرا در كنسرواتوار پسكارا است و به سازهای پيانو و ويلنسل تسلط دارد؛ اوهمكارى با بزرگترين خواننده هاى اپراى ايتاليا مانند پاواروتى و سايمير پيرگو را در کارنامه دارد و همكارى‌هایی مستمر با اركسترهاى مختلفی در اروپا امريكا و كانادا داشته است. او این روزها برای اجرا با پرواز همای و رهبری ارکستر او به تهران آمده تا همراه با این خواننده اجرایی را در کاخ نیاوران تهران روی صحنه ببرد؛ به همین بهانه گفت‌گویی با او داشته‌ایم که در ادامه از نظرتان می‌گذرد.
 

• ـ شما دومین بار است که برای کنسرت با پرواز همای به تهران سفر می‌کنید. در ابتدا از آشنایی با همای و چگونگی همکاری‌تان بگویید.  

تقریباً دو سال و نیم پیش توسط یکی از دوستان ایرانی‌ام با همای آشنا شدم؛ دوستم خیلی درباره موسیقی همای با من صحبت کرد و من هم خیلی علاقمند شدم با همای آشنا شوم. در ادامه پس از این آشنایی که به واسطه دوست مشترکمان انجام شد، با پروژه آن زمان همای آشنا شدم و او کار را به من معرفی کرد که چه قطعاتی است. بعد من هم خیلی علاقمند شدم نسبت به این پروژه و برگشتم خانه و خیلی زود شروع کردم به خواندن و تمرین آن پروژه. حتی با اینکه نمی­­دانستم اصلاً کنسرت است یا نیست، چه زمانی است و اصلاً این پروژه چه زمانی قرار است انجام شود، ولی نسبت به این پروژه خیلی مشتاق بودم و سعی کردم خیلی زود بتوانم این پروژه را تا جایی که در توانم است مدیریت کنم. خوشبختانه خیلی زود این اتفاق افتاد و پارسال که آن اجرا را در تالار وحدت داشتیم، این موقعیت به وجود آمد و من برای آن کنسرت آمدم ایران و خوشحالم اولین نفری هستم که یکی از قطعاتِ جوزف وردی را در ایران رهبری کردم.
 

• تجربه اجرا در تالار وحدت تهران چطور بود؟

وقتی که اجرا در تالار وحدت، شروع شد برای من جالب بود که اینقدر مردم همای را دوست دارند، اصلاً برای من یک چیز عجیبی بود! اجرا به این شکل شروع شد که من وارد استیج شدم، ارکستر 80 نفر را رهبری می­کردم؛  بعد از اینکه شروع کردم، همای وارد صحنه شد و بعد آنطوری که مردم آنقدر فریاد می­کشیدند و تشویق می­کردند، من نمی­دانستم چه بکنم! حقیقتا کمی هم استرس داشتم که خوشبختانه در ادامه با انرژی فوق‌العاده تماشگران قدرت گرفتم شروع کردم به رهبری کردن قطعات بعدی موسیقی. بعد از اجرا که بنظرم اتفاق خیلی بزرگی بود، با هم اجراهای دیگری در کانادا، لس ­آنجلس و تور آمریکا و کانادا داشتیم و خیلی هم همه جا استقبال خوب بود. الان دوباره بعد از دو سال و نیم آمدم ایران و خیلی برایم خوشایند است که دوباره آن خاطرات برای من زنده می­شود و یک دوستانی را اینجا پیدا کردم و از این بابت خیلی خوشحالم که همۀ اینها اتفاق می­افتد.
 

• ـ قبل از همای با موسیقی ایران آشنا بودید یا خیر؟

 نه حقیقتا آشنایی زیادی نداشتم و فقط چند اجرا با سازهای سنتی مثل سه‌تار و سنتور دیده بودم. اما وقتی موسیقی ایرانی را با تمرکز و دقت شنیدم و هنر نوازندگان ایرانی را دیدم، واقعا به آن علاقه‌مند شدم؛ شاید برای شما جالب باشد من بعد از آشنایی با موسیقی ایرانی، در مراسم ازدواجم از یکی از دوستان ایران‌ام دعوت کردم تا یک آهنگ ایرانی در مراسم ازدواجم اجرا کند. آنجا بود که متوجه شدن خیلی از ایتالیایی­ ها مانند من خیلی موسیقیِ ایرانی را دوست دارند.
 

• ـ برای شما نگران­ کننده نبود وارد کار در ژامر موسیقی­ای شوید که با آن آشنا نیستید؟

نه اینطوری نیست که وقتی شما نمی­شناسید سخت باشد، همه چیز با تمرین کردن و خواندن رفع می­ شود، در موسیقی ایرانی و همای ریتم ­های موسیقی خیلی متفاوت است ولی من و همای شبانه ­روز این ریتم­ ها را با هم مرور می­ کردیم و با هم تمرین می­ کردیم، چون موسیقی ایرانی از لحاظ ریتم برای من خیلی تنوعش تعجب­ آور است، ریتم ­ها خیلی متنوع است و در عین حال خیلی جالب و هیجان­ انگیز بود که همه را شبانه ­روز با همای کار می­ کردم.
 

• ـ کدام ساز ایرانی بیشتر نظر شما را جلب کرده است؟

 سنتور برای من خیلی جالب است و در موسیقی ما هم مشابه آن وجود دارد و یک سازی داریم که خیلی نزدیک سنتور است اما  سازی که خیلی بیشتر از همه توجۀ من را جلب کرد «نی» است، یک ساز کاملاً یونیک است که مشابه‌ش را تاکنون ندیدم.
 

• ـ قبل از اینکه با همای و موسیقی ایرانی آشنا شوید، تصورتان از ایران و موسیقِ‌اش چه بود؟

فرهنگ ایران خیلی غنی است مانند همان رم قدیم خیلی فرهنگ غنی و بزرگی دارد. اما به اعتقاد من موسیقی ایرانی برای غربی ­ها شنیدنی است اما آنطور که باید و شاید شنیده نشده است. من وقتی آمدم ایران و موزیسین‌های ایرانی رفت و آمد کردم، دیدم خیلی راحت می­ شود با این نوع موسیقی ارتباط برقرار کرد و با خودم گفتم می ­شود باصطلاح کَر نبود و این موسیقی را شنید. از طرفی وقتی آمدم ایران با دوستان زیادی آشنا شدم و وقتی وارد خانه­ هایشان می ­شدم می­ دیدم همه تار و سه تار و تنبک دارند و سریع همه می­ آورند و می ­نشینند با هم می­زنند و همه می­خوانند و این برای من خیلی جالب بود ولی در کشورهای غربی اینطور نیست، شاید چند صد سال پیش اینطوری بود که همه دور هم بنشینند و ساز بزنند و بخوانند و این برای من جالب بود.
 

• ـ نظرتان راجع هنرمندان ایرانی چیست و سطح کیفی کار نوازندگان به ویژه در حوزه اجرای سازهای غربی را چطور ارزیابی می‌کنید؟  

همۀ نوازنده ­ها خوب هستند بخصوص نوازنده ­های ویولن و البته نوازنده ­هایی که با سازهای بادی می ­زنند ولی تنها مشکلی که ایران دارد از بابت خواننده ­هاست به نظر می‌رسید اینجا استادهای آواز کلاسیک وجود ندارد و اگر هم وجود دارد خوب نیستند. از همین رو پیشنهاد می‌کنم کسانی که در ایران استعداد دارند بیایند آنجا یاد بگیرند و بعد یک روزی استاد شوند و برای هموطنان خود تدریس کنند.
 

• ـ از اجرای پیش رو صحبت کنید؛ در کنار آثاری ایرانی آثاری از آهنگساز شناخته شده ایتالیایی «جوزپه وردی» نیز قرار است در این کنسرت اجرا شود. دلیل انتخاب وردی چه بود؟

این یک هدیه است از طرف من برای همای... چون جوزف وردی پدرِ موسیقی کلاسیک ایتالیا است، ما خیلی حس خوبی نسبت به قطعات وردی داریم بخصوص قطعه ­ای که همای در اجراهای ش می­ خواند. به عنوان یک ایتالیایی این برای من خوشایند است که یک ایرانی با وجود ایرانی بودنش موسیقیِ ما را اجرا می­ کند و برای من هم البته یک هدیه است.
 

• ـ به عنوان سوال آخر بفرمایید که اگر دوستانتن از سفر ایران پرسیدند اولین نکته‌ای که بیان خواهید کرد چیست؟

مهمان‌نوازی و خونگرمی ایرانیان واقعا چیزی نیست که بتوانید به راحتی در دنیا پیدا کنید. من خاطرات خوب زیادی اینجا داشتم و کلاً احساس من از بودن در میان خانواده­ های ایرانی مانند بودن در خانوادۀ خودم است. اگر دوستانم از من بپرسند به آنها می­ گویم ایران یک کشور بسیار بزرگی است با فرهنگ خوب و مردمان خونگرم. من به واسطه آشنایی‌ام با مردم ایران به خاطر اتفاقات تروریستی چند وقت پیش نگران و بسیار ناراحت شدم و امیدورام اتفاقات این چنینی دیگر تکرار نشود.


*کنسرت پرواز همای و گروه مستان به همراه ارکستر سمفونیک به رهبری انریکو جرولا در روزهای چهارم و پنجم مرداد ماه در محوطه باز کاخ نیاوران از ساعت 21:00 به تهیه کنندگی شرکت آوای هنر برگزار خواهد شد.