موسیقی ما – کنسرت گروه «دال» 27 شهریور در تالار وحدت تهران برگزار شد. این اولین اجرای مستقل و بزرگ «دال» محسوب می‌شد که استقبال بسیار خوب مخاطبانشان را به دنبال داشت. آنها پیش از این در قالب چند فستیوال و به میزبانی برخی سالن‌های کوچک پایتخت روی صحنه رفته بودند. اما تجربه اجرا در یک استیج بزرگ را نداشتند. اجرای گروه «دال» به دلیل شلوغی برنامه‌های تالار وحدت فقط در یک سانس برگزار شد اما برنامه آنها کشش سانس‌های بیشتر را هم داشت. چون بلیت‌های این کنسرت در مدت کمتر از یک هفته و بدون هیچ‌گونه تبلیغات مجازی یا محیطی و فقط با انتشار چند خبر در فضای مجازی به فروش رفت. از سوی دیگر گروه «دال»  خالق پرفروش‌ترین آلبوم تلفیقی سال هم هست. آنها آلبوم «گذر اردیبهشت» را بهار امسال به بازار عرضه کردند و این اثر هنوز هم با وجود گذشت چهار ماه در چارت پرفروش‌ترین‌های سایت «بیپ تونز» و فروشگاه‌های معتبر فرهنگی قرار دارد.

«امین هدایتی»، «شایان شکرآبی»، «میلاد سعدی» و «یزدان بهمنی» اعضای اصلی گروه «دال» در بخش موسیقایی هستند و آنها به همراه «فرشاد رضایی»، «آرش آذر» و «ماکان خوی‌نژاد» از ابتدا روی صحنه حضور داشتند. پس از بالا رفتن پرده‌های تالار وحدت، استیج در تاریکی کامل قرار داشت و بر روی پرده پشت سر گروه، تصویر سیلوئتی از یک شهر نقش بست. نمایی از یک شهر در شب به چشم می‌خورد و چند لحظه بعد تصویر متحرک یک پاکبان با جارویش در گوشه آن پرده دیده شد. پاکبان در حال جاروزدن شهر خیالی بود که اعضای گروه «دال» در قطعه «هفت شهر» ترسیم کرده بودند و با شنیده‌شدن صدای جارو تشویق‌های حضار فضای سالن را پر کرد. مکمل این صدا، نوای «هنگ‌درام» یزدان بهمنی بود و در ادامه امین هدایتی شب پرخاطره «دال» و دوستدارانش را شروع کرد. این اوپنینگ متفاوت ایده‌ای از «رضا موسوی» کارگردان این برنامه و تیم اجرایی‌اش بود.

بدون هیچ وقفه‌ای گروه به سراغ قطعه دوم رفت و با اجرای همان ملودی اول و اولین کلمات قطعه «طعم شیرین خیال»، زمزمه‌ها و همخوانی‌های حاضرین هم آغاز شد. این اثر هم یکی از هیت‌های گروه «دال» است که تیتراژ فیلم‌سینمایی به همین نام بود. در هنگام اجرای «طعم شیرین خیال» لامپ‌هایی از بالای صحنه به پایین آمد و استیج و سالن را به زیبایی روشن کرد. ورود اینگونه لامپ‌ها به صحنه و روشن‌کردن فضا همخوانی جالبی با شعر این کار که از سروده‌های «غزل مهدوی» است و فضای کاملاً مثبت و امیداوارانه‌ای دارد، داشت. پس از قطعه بی‌کلام «آن» از آلبوم «گذر اردیبهشت» نوبت به «بوم» رسید. اثری که چاشنی آن تصاویر افکتیوی از دوچرخه زرد و معروف گروه «دال» بود که روی یک کره زمین می‌چرخید. پخش این تصاویر در پشت سر گروه فضای جالبی را ترسیم کرده بود و شاید روزی «دال» با دوچرخه‌‌ای که نمادش شده و «حرف اول دوستی» که شعارش شده بتواند به اقصی نقاط جهان سفر کند. در این قطعه سازهای کوبه‌ای نقش پررنگی داشتند و شایان شکرآبی هم با امین هدایتی همخوانی می‌کرد.

«گذر اردیبهشت» قطعه بعدی بود که تقریباً از همان ابتدا صدای همراهی حضار به گوش می‌رسید و پیانو و ویلنسل رنگ‌بندی جالبی به این کار داده بودند. ویدئوی برای این اثر پخش شد که به سبک فیلم‌های صامت تولید شده بود و باز هم نقش اولش، دوچرخه زرد «دال» بود. اواخر این قطعه امین هدایتی ناگهان به جلوی میکروفون آمد و با اکت‌های جالب و حرکات دست خود، ریتم تشویق‌های حضار را رهبری کرد. «گنجشکک» اثر بعدی بود که با کارگردانی جالب رضا موسوی اجرا شد. امین هدایتی در گوشه‌ای از صحنه نشست و شروع به خواندن کرد اما ناگهان نور روی پرده انتهای استیج سفید شد و سایه یک پرفورمر روی آن به چشم می‌خورد. «مصطفی شب‌خوان» در طول قطعه «گنجشکک» پرفورمنس خود را اجرا کرد و سپس با تشویق‌های حضار به جلوی صحنه آمد. امین هدایتی پس از این کار گفت:«امشب اساتید زیادی منت گذاشته‌اند و به این سالن تشریف آورده‌اند. اما می‌خواهم به رسم شاگردی و ادب از جناب آقای «علیرضا قربانی» تشکر کنم که همیشه آموخته‌هایی که از ایشان دارم چراغ راهم است.» پس از معرفی این خواننده سرشناس موسیقی اصیل ایرانی، تشویق‌های حضار برای لحظاتی به صورت ممتد ادامه داشت. پارت اول برنامه هم با قطعه «هنگ» که دوئت بی‌کلام هنگ‌درام یزدان بهمنی و سازهای کوبه‌ای میلاد سعدی بود به پایان رسید.

پارت دوم کنسرت با «در دست باد» شروع شد. قطعه‌ای که فضای متفاوتی نسبت به سایر کارهای «دال» دارد و چندی پیش به صورت اختصاصی از سایت «موسیقی ما» منتشر شد. پس از قطعه «قصه» که بی‌کلام و با محوریت پیانو و بالابان بود، اعضای گروه به سراغ سورپرایزی که تدارک دیده بودند رفتند. «کیان پورتراب»، خواننده گروه کامنت، روی صحنه آمد و به همراه امین هدایتی قطعه «آوازم را می‌رقصیدی» را خواندند. در هنگام اجرای این کار، «امیرحسین کیان‌پور» با سازهای کوئنا و لاکوتا هم به گروه اضافه شد. در ادامه و پس از اجرای «شعری که زندگیست» و «شکوفه‌های زیتون»، گروه «دال» و حضار قطعه «لحظه‌ها را انتظارم» با همدیگر خواندند. مهمترین نکته‌ای که در این اثر و برخی قطعات نظیر «هفت شهر» و «گذر اردیبهشت» جلب توجه می‌کرد این بود که نسخه صحنه‌ای این کارها در زمان کوتاه‌تری نسبت به نسخه آلبوم اجرا می‌شدند. مسأله‌ طولانی‌بودن زمان برخی قطعات در آلبوم «دال» وجود داشت ولی آنها در تک‌آهنگ «در دست باد» و کنسرتشان این مورد را برطرف کردند. حسن‌ختام کنسرت این گروه اجرای مجدد قطعه «هفت شهر» بود و در حالی که حضار قصد ترک سالن را داشتند، کیان پورتراب مجدداً به صحنه بازگشت و آنها «آوازم را می‌رقصیدی» را به عنوان قطعه بیز اجرا کردند.

این کنسرت به تهیه‌کنندگی «مجید روغنی» و «علی رضوی» و مدیریت داخلی «مهسا نعمت» برگزار شد. به گفته‌ دست‌اندرکاران این اجرا، پس از ماه‌های محرم و صفر اجراهای بیشتر و متنوع‌تری از گروه «دال» در تهران و سایر شهرهای ایران روی صحنه خواهد رفت.

در ادامه می‌توانید عکس‌های «سارا عبداللهی» از این کنسرت را ببینید: