موسیقی ما - «احمدعلی راغب» -آهنگساز سرشناس- که در سال‌های فعالیت خود آثار مشهوری چون «شهید مطهر»، «آمریکا آمریکا ننگ به نیرنگ تو»، «این پیروزی، خجسته باد...» و غیره را ساخته، در پی اتفاقاتِ اخیر در حوزۀ موسیقی نامه‌ای سرگشاده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشته است. این آهنگساز برجسته می‌گوید: «کشمکش‌‌های اخیر، یادآور تلاش‌ها و ممارست‌های مسئولانه‌ای است که در نخستین سال‌ها عزم آن داشت تا موسیقی مقبول جامعۀ انقلاب کرده را به کرسی بنشاند تا هم موسیقی، جایگاه خود در نظام جمهوری اسلامی را بشناسد و هم جایگاه و منزلت موسیقی، از سوی دولت و ملت، به رسمیت شناخته شود. بیراه نیست اگر بگویم بخش قابل توجهی از دغدغه‌‌های طرفین مناقشۀ اخیر، با تنش‌ها و بیم و امیدهایی که من و همکارانم، سی و اندی سال پیش، درباب سرشت و سرنوشت موسیقی پس از پیروزی داشتیم، شباهت‌‌های زیادی دارد.» ایشان در نامۀ خود آورده است‌.
 
 

جناب آقای جنتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

با سلام

حکما جنابعالی عطف به مسولیت­‌تان در جریان کم و کیف مناقشه­‌ای که در فقره­‌ برگزاری کنسرت موسیقی درگرفته است قرار دارید. برای اینجانب که از نخستین روزهای پیروزی انقلاب، علاوه بر تولید آثار موسیقی، در نظارت بر فرایند تولید، ذیل دولت انقلاب و وضعیت انقلابیِ آن روزها مسئولیت و مشارکت مستقیم داشته­‌ام، کشمکش­‌های اخیر، یادآور تلاش­‌ها و ممارست­‌های مسئولان‌ه­ای است که در نخستین سالها عزم آن داشت تا موسیقی مقبول جامعه­‌ی انقلاب کرده را به کرسی بنشاند تا هم موسیقی، جایگاه خود در نظام جمهوری اسلامی را بشناسد و هم جایگاه و منزلت موسیقی، از سوی دولت و ملت، به رسمیت شناخته شود. بی­راه نیست اگر بگویم بخش قابل توجهی از دغدغه­‌های طرفین مناقشه­ اخیر، با تنش­‌ها و بیم و امیدهایی که من و همکارانم، سی و اندی سال پیش، درباب سرشت و سرنوشت موسیقی پس از پیروزی داشتیم، شباهت­‌های زیادی دارد.

اما باید اعتراف کنم که این تداعی، هرگز خوشایند من نیست. البته در این بین، نویدی هم وجود دارد و آن اینکه موسیقی، همچنان موضوعی مهم و اثرگذار در نظامات اجتماعی و فرهنگی کشور است که هیچ کس نمی­تواند از کنار قدرت و اهمیت آن به راحتی بگذرد. اما بیم آن دارم  که  تلاش­‌هایی که من و همکارانم در راستای حصول توافقی ضمنی میان هنرمندان و دولتمردان بر سر نحوه و ماهیت کار موسیقی در ایران پس از انقلاب داشتیم، در میانه­‌ی این تنش­ها به شکست کشانده شود. تلاش­هایی که نهایتا به استقرار نسبی رویه­‌های تولید موسیقی در عصر پس از پیروزی انقلاب اسلامی انجامید و حیات فعال و اثرگذار موسیقی در شرایط جدید را تضمین کرد. 

جناب آقای وزیر!

بیش از سی و پنج سال از روزی که حضرت امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی، سرود «شهید مطهری» را در حضور اینجانب که سازنده­ آن سرود بودم و دیگر همکارانم، راهِ درستِ کار موسیقی در نظام جمهوری اسلامی دانستند می­گذرد. تأیید و تأکید آن روز امام، تنها اعلام رضایت از یک محصول منحصربه فرد موسیقایی نبود. آنچه ما را در آن روز تاریخی، بیش از هرچیز خوشنود می­‌ساخت، نظر مثبت حضرت امام در این‌باره بود که می­‌توان قاعده­‌ی موسیقی در نظام جمهوری اسلامی را پی گرفت و پایه گذاشت و رویه­‌های آن را تثبیت کرد. در واقع، ما چنین می­‌پنداشتیم که تأیید آن روز امام، صرفا تأیید هنر چند هنرمند – آن روزها جوان- نیست، بلکه امام (ره) تلاش­های ما برای استقرار موسیقی مطلوب در دل اضطرار برآمده از انقلاب را تأیید و تقویت کرده بودند.

جناب آقای وزیر!

مناقشه­ اخیر درباب برگزاری کنسرت­ها، خطر بازگشت به شرایط پیش از استقرار و تثبیت موقعیت  موسیقی در جمهوری اسلامی را تداعی می­کند. پرسش اینجاست که چه کسانی از تشدید ابهام درباره­ جایگاه موسیقی در کشور سود می­برند؟ پاسخ روشن است. از دامن زدن به ابهام، تنها کسانی منتفع می­شوند که مایلند جریان تولید موسیقی در کشور را از رویه­‌ها و قواعد مستقر آن دور کنند و استاندارد موسیقی در جامعه را تنزل ببخشند. جریان موسیقی اصیل و فرهنگی که تباری روشن دارد و قواعد کار در شرایط حاکم را نیز به خوبی می­‌شناسد و به صرافت طبع و زیور هنر، همواره از کیفیت تولیدات موسیقایی خود حراست کرده است، از استقرار وضعیت مبهم و تاریک و روشن، متضرر خواهد شد و تضعیف می­شود. کوتاه سخن آنکه ابهام، عرصه را برای هرزه‌­نگاری و ولنگاری که مطرود همه ­ دلسوزان فرهنگ و هنر کشور است، بازتر خواهد کرد و اگر کسی جز این بی­اندیشد، یقینا بر خطاست.

جناب آقای وزیر!

هرچند تاریخ عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در برخی دوره­ها، سابقه­ی چندان مطلوبی از حساسیت و پیگیری در قبال وضع مطلوب و کیفی تولید موسیقی در کشور را نشان نمی­دهد، اما ظن من بر این است که جنابعالی و همکارانتان در وزارت فرهنگ و ارشاد فعلی، علیرغم برخی مواضع مبهم و نگران کننده در اینباره، متوجه اهمیت صیانت از رویه‌­های شفاف حاکم بر تولید و تکثیر موسیقی در کشور هستید. می­‌توان به یقین گفت که تنها راه ارتقای وضعیت موجود موسیقی به وضعیت مطلوب، شفافیت هرچه بیشتر در روند حاکم بر تولید و تکثیر و ارزیابی آثار موسیقی در جهت ارتقای ذائقه شنیداری جامعه است.

جناب آقای وزیر!

قاطبه‌­ هنرمندان موسیقی، دلبسته به سنت­ها و ارزش­های فرهنگی و اعتقادی جامعه­ی ایران هستند. بسیاری از همکاران من همچنین از گذشته تا اکنون، حساسیت­‌هایی که بعضا در قبال موسیقی وجود داشته است را  درک کرده و خود را در قبال این حساسیت­ها مسئول دانسته­‌اند. در فقره­ اخیر نیز هرگز سخن بر سر نادیده انگاشتن قداست و حرمت بارگاه و حریم رضوی(ع) نیست. بلکه آنچه مطلوب نیست، تشدید ابهام­‌ها درباره­ کار موسیقی در حدود مرزهای فرهنگی و عقیدتی ماست. انتظار این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، از جایگاه قانونی خود، به ایجاد مفاهم‌ه­ای موثر در این باره، با همه­ متنفذین اقدام کند و اگرچنانچه دغدغه یا خواسته­ مقبولی هم هست آن را نه با دامن زدن به ابهام، بلکه با تعیین رویه­ های قانونی مشخص و اعلام شده، تأمین نماید.

توفیق همکارانم در تولید و عرضه­ موسیقی ارزنده به جامعه و نیز توفیق مضاعف جنابعالی و همکارانتان در صیانت از جایگاه تاریخی و فرهنگی موسیقی در کشور را از خداوند متعال خواستارم

احمدعلی راغب
5 شهریورماه 1395